یک گام مهم در کنترل علف‌های‌هرز شناسایی ویژگی‌های اکوفیزیولوژیک بذر این گیاهان است. به منظور بررسی روش‌های مختلف شکست خواب بذر خردل‌وحشی (Sinapis arvensis L.) آزمایشی در قالب طرح کاملأ تصادفی با سه تکرار در سال 1398 در دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد، سرمادهی مرطوب، غوطه‌ور‌سازی در محلول‌های جیبرلیک اسید با چهار غلظت 500، 1000، 1500 و 2000 قسمت در میلیون به مدت 24 ساعت، غوطه‌ور‌سازی در محلول سولفوریک اسید غلیظ (98 درصد) به مدت 1، 2 و 3 دقیقه و قرار دادن بذرها در التراسونیک به مدت 10، 20 و 30 دقیقه بود. نتایج نشان داد که صفات اندازه گیری شده تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند. جیبرلیک اسید 1500 قسمت در میلیون دارای بیشترین تأثیر بر جوانه‌زنی و مؤلفه‌های رشدی اندازه‌گیری شده بود. در مقایسه با تیمار شاهد، جیبرلیک اسید 1500 قسمت در میلیون، 80 درصد جوانه‌زنی بذر علف‌هرز خردل وحشی را افزایش داد. این در حالی بود که در غالب صفات مورد بررسی سولفوریک اسید تأثیر منفی بر جوانه‌زنی و مؤلفه‌های رشدی داشت. از نتایج چنین استنباط می‌گردد که برخلاف تأثیر مثبت جیبرلیک اسید بر جوانه‌زنی بذر علف‌هرز خردل‌وحشی، سولفوریک اسید غلیظ دارای تأثیر مخرب بر آن بوده و می‌تواند به عنوان یکی از روش‌های مؤثر در کنترل علف‌های‌هرز مطرح باشد. پرونده مقاله

به منظور شکستن خواب بذر در علف هرز قدومه آزمایشی به صورت طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار در سال 1398 انجام گرفت. تیمارهای مورد استفاده شامل : سرمادهی (عدم سرمادهی، 7 روز ، 14 روز و 28 روز سرمادهی مرطوب در دمای 4 درجه سانتی گراد)، امواج فراصوت (0، 5، 10، 15و 20 دقیقه) و پرایمینگ با اسید سالیسیلیک (0، 50، 100و 200 ppm) بود. نتایج نشان داد بیشترین درصد جوانه زنی در تیمار سرمادهی 14 روز (5/62 درصد) بود. بهترین تیمار سرمادهی (14 روز) توانست نسبت به شاهد 5/40 درصد جوانه زنی در علف هرز قدومه را افزایش دهد. در همه ی تیمارهای امواج فراصوت تاثیر معنی داری در مقایسه با شاهد مشاهده شد. بالاترین درصد جوانه زنی در 15 دقیقه و بعد از آن در تیمارهای 20 و 10 دقیقه بدست آمد. بهترین درصد جوانه زنی در تیمار 15 دقیقه امواج فراصوت به میزان 5/61 درصد بود. در این روش نیز بهترین تیمار امواج فراصوت نسبت به شاهد توانست درصد جوانه زنی را به میزان 20/38 درصد بهبود بخشد. در این پژوهش نیز استفاده از اسید سالیسیلیک اثر معنی داری نسبت به شاهد داشت. بالاترین درصد جوانه زنی در تیمار ppm 200 (6/84 درصد) بدست آمد. در تیمار شاهد کمترین درصد جوانه زنی بدست آمد. در بهترین تیمار اسید سالیسیلیک (ppm 200) درصد جوانه زنی نسبت به شاهد 11/90 درصد افزایش یافت. در بین روش های مورد استفاده در این پژوهش، اسید سالیسیلیک از سایر روش ها عملکرد بهتری داشت. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر اسمو‌پرایمینگ بر مؤلفه‌های جوانه‌زنی گندم (Triticum aestivum L.) رقم آذر 2 تحت شرایط عصاره آللوپاتیک علف هرز دم روباهی (Setaria viridis L.) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه بیوتکنولوژی اداره کل فنی و حرفه ای استان کرمانشاه در سال 1394 اجرا گردید. فاکتورهای تحقیق شامل محلول‌های اسمزی به عنوان فاکتور اول در چهار سطح، 1% KNO3، 2% KNO3، 1% CaCl2، 2% CaCl2و شاهد (بدون پرایمینگ) و مدت زمان پرایم به عنوان فاکتور دوم در دو مدت زمان 2 و 6 ساعت بودند. نتایج نشان داد که بذرهای پرایمینگ شده بهتر از شاهد (بدون پرایمینگ) در عصاره آللوپاتیک رشد کردند، به‌طوری‌که بیشترین طول ساقه‌چه و گیاهچه در تیمار 1% CaCl2بدست آمد. درصد و سرعت جوانه‌زنی، وزن خشک ریشه ‌چه و گیاهچه و شاخص ویگور II در زمان 2 ساعت برترین فاکتور تحقیق بود. به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که پرایمینگ باعث بهبود مؤلفه‌های جوانه‌زنی گندم در شرایط تنش آللوپاتیک شد و مقاومت گندم را در مقابل این تنش در مرحله جوانه‌زنی و استقرار افزایش داد. پرونده مقاله

پرایمینگ بذر یکی از روش‌های بسیار موثر در بهبود جوانه‌زنی و استقرار گیاهچه است. به‌منظور تأثیر پرایمینگ روی خصوصیات جوانه‌زنی گشنیز، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1396 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل هیدرو پرایمینگ، پرایمینگ (%1KNO3 ، 1% CaSO4) و شاهد بدون پرایمینگ و سطوح شوری 0، 50، 100 و 200 میلی‌مولار بودند. صفات مورد اندازه‌گیری درصد جوانه‌زنی و سرعت جوانه‌زنی، طول گیاهچه، وزن خشک گیاهچه و شاخص بنیه بذر بودند. نتایج نشان داد که شوری اثر بازدارنده بر جوانه‌زنی، طول و وزن خشک گیاهچه داشت و هیدرو پرایمینگ با افزایش میانگین این شاخص‌ها تأثیر تنش شوری را کاهش داد. استفاده از روش هیدروپرایمینگ توانست اثرات منفی تنش‌ها را جبران کند و اثر مثبت بر شاخص‌های جوانه‌زنی داشت و باعث شد تا جوانه‌زنی بذرها سریع‌تر انجام شود. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی اثر پرایمینگ بر شاخص‌های جوانه‌زنی گندم رقم آذر 2، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1394 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل پرایمینگ (1% KNO3، 2% KNO3، 1% CaCl2، 2% CaCl2و شاهد بدون پرایمینگ) و مدت زمان‌های 4 و 8 ساعت بودند. صفات اندازه‌گیری شده شامل درصد جوانه‌زنی، طول ساقه‌چه، ریشه‌چه، وزن‌تر و خشک ساقه‌چه و ریشه‌چه، بنیه طولی و وزنی بذر بودند. نتایج نشان داد بذور تیمار شده به وسیله نیترات پتاسیم یک درصد دارای بیشترین طول و وزن‌تر ساقه‌چه بودند. تیمار نیترات پتاسیم یک درصد با زمان 4 ساعت بهتر از سایر تیمارها بر روی صفات مورد مطالعه تأثیر داشت. پرونده مقاله

یک گام مهم در کنترل علف‌های‌هرز شناسایی ویژگی‌های اکوفیزیولوژیک بذر این گیاهان است. به منظور بررسی روش‌های مختلف شکست خواب بذر خردل‌وحشی (Sinapis arvensis L.) آزمایشی در قالب طرح کاملأ تصادفی با سه تکرار در سال 1398 در دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد، سرمادهی مرطوب، غوطه‌ور‌سازی در محلول‌های جیبرلیک اسید با چهار غلظت 500، 1000، 1500 و 2000 قسمت در میلیون به مدت 24 ساعت، غوطه‌ور‌سازی در محلول سولفوریک اسید غلیظ (98 درصد) به مدت 1، 2 و 3 دقیقه و قرار دادن بذرها در التراسونیک به مدت 10، 20 و 30 دقیقه بود. نتایج نشان داد که صفات اندازه گیری شده تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند. جیبرلیک اسید 1500 قسمت در میلیون دارای بیشترین تأثیر بر جوانه‌زنی و مؤلفه‌های رشدی اندازه‌گیری شده بود. در مقایسه با تیمار شاهد، جیبرلیک اسید 1500 قسمت در میلیون، 80 درصد جوانه‌زنی بذر علف‌هرز خردل وحشی را افزایش داد. این در حالی بود که در غالب صفات مورد بررسی سولفوریک اسید تأثیر منفی بر جوانه‌زنی و مؤلفه‌های رشدی داشت. از نتایج چنین استنباط می‌گردد که برخلاف تأثیر مثبت جیبرلیک اسید بر جوانه‌زنی بذر علف‌هرز خردل‌وحشی، سولفوریک اسید غلیظ دارای تأثیر مخرب بر آن بوده و می‌تواند به عنوان یکی از روش‌های مؤثر در کنترل علف‌های‌هرز مطرح باشد. پرونده مقاله

به منظور شکستن خواب بذر در علف هرز قدومه آزمایشی به صورت طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار در سال 1398 انجام گرفت. تیمارهای مورد استفاده شامل : سرمادهی (عدم سرمادهی، 7 روز ، 14 روز و 28 روز سرمادهی مرطوب در دمای 4 درجه سانتی گراد)، امواج فراصوت (0، 5، 10، 15و 20 دقیقه) و پرایمینگ با اسید سالیسیلیک (0، 50، 100و 200 ppm) بود. نتایج نشان داد بیشترین درصد جوانه زنی در تیمار سرمادهی 14 روز (5/62 درصد) بود. بهترین تیمار سرمادهی (14 روز) توانست نسبت به شاهد 5/40 درصد جوانه زنی در علف هرز قدومه را افزایش دهد. در همه ی تیمارهای امواج فراصوت تاثیر معنی داری در مقایسه با شاهد مشاهده شد. بالاترین درصد جوانه زنی در 15 دقیقه و بعد از آن در تیمارهای 20 و 10 دقیقه بدست آمد. بهترین درصد جوانه زنی در تیمار 15 دقیقه امواج فراصوت به میزان 5/61 درصد بود. در این روش نیز بهترین تیمار امواج فراصوت نسبت به شاهد توانست درصد جوانه زنی را به میزان 20/38 درصد بهبود بخشد. در این پژوهش نیز استفاده از اسید سالیسیلیک اثر معنی داری نسبت به شاهد داشت. بالاترین درصد جوانه زنی در تیمار ppm 200 (6/84 درصد) بدست آمد. در تیمار شاهد کمترین درصد جوانه زنی بدست آمد. در بهترین تیمار اسید سالیسیلیک (ppm 200) درصد جوانه زنی نسبت به شاهد 11/90 درصد افزایش یافت. در بین روش های مورد استفاده در این پژوهش، اسید سالیسیلیک از سایر روش ها عملکرد بهتری داشت. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر اسمو‌پرایمینگ بر مؤلفه‌های جوانه‌زنی گندم (Triticum aestivum L.) رقم آذر 2 تحت شرایط عصاره آللوپاتیک علف هرز دم روباهی (Setaria viridis L.) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه بیوتکنولوژی اداره کل فنی و حرفه ای استان کرمانشاه در سال 1394 اجرا گردید. فاکتورهای تحقیق شامل محلول‌های اسمزی به عنوان فاکتور اول در چهار سطح، 1% KNO3، 2% KNO3، 1% CaCl2، 2% CaCl2و شاهد (بدون پرایمینگ) و مدت زمان پرایم به عنوان فاکتور دوم در دو مدت زمان 2 و 6 ساعت بودند. نتایج نشان داد که بذرهای پرایمینگ شده بهتر از شاهد (بدون پرایمینگ) در عصاره آللوپاتیک رشد کردند، به‌طوری‌که بیشترین طول ساقه‌چه و گیاهچه در تیمار 1% CaCl2بدست آمد. درصد و سرعت جوانه‌زنی، وزن خشک ریشه ‌چه و گیاهچه و شاخص ویگور II در زمان 2 ساعت برترین فاکتور تحقیق بود. به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که پرایمینگ باعث بهبود مؤلفه‌های جوانه‌زنی گندم در شرایط تنش آللوپاتیک شد و مقاومت گندم را در مقابل این تنش در مرحله جوانه‌زنی و استقرار افزایش داد. پرونده مقاله

پرایمینگ بذر یکی از روش‌های بسیار موثر در بهبود جوانه‌زنی و استقرار گیاهچه است. به‌منظور تأثیر پرایمینگ روی خصوصیات جوانه‌زنی گشنیز، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1396 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل هیدرو پرایمینگ، پرایمینگ (%1KNO3 ، 1% CaSO4) و شاهد بدون پرایمینگ و سطوح شوری 0، 50، 100 و 200 میلی‌مولار بودند. صفات مورد اندازه‌گیری درصد جوانه‌زنی و سرعت جوانه‌زنی، طول گیاهچه، وزن خشک گیاهچه و شاخص بنیه بذر بودند. نتایج نشان داد که شوری اثر بازدارنده بر جوانه‌زنی، طول و وزن خشک گیاهچه داشت و هیدرو پرایمینگ با افزایش میانگین این شاخص‌ها تأثیر تنش شوری را کاهش داد. استفاده از روش هیدروپرایمینگ توانست اثرات منفی تنش‌ها را جبران کند و اثر مثبت بر شاخص‌های جوانه‌زنی داشت و باعث شد تا جوانه‌زنی بذرها سریع‌تر انجام شود. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی اثر پرایمینگ بر شاخص‌های جوانه‌زنی گندم رقم آذر 2، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1394 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل پرایمینگ (1% KNO3، 2% KNO3، 1% CaCl2، 2% CaCl2و شاهد بدون پرایمینگ) و مدت زمان‌های 4 و 8 ساعت بودند. صفات اندازه‌گیری شده شامل درصد جوانه‌زنی، طول ساقه‌چه، ریشه‌چه، وزن‌تر و خشک ساقه‌چه و ریشه‌چه، بنیه طولی و وزنی بذر بودند. نتایج نشان داد بذور تیمار شده به وسیله نیترات پتاسیم یک درصد دارای بیشترین طول و وزن‌تر ساقه‌چه بودند. تیمار نیترات پتاسیم یک درصد با زمان 4 ساعت بهتر از سایر تیمارها بر روی صفات مورد مطالعه تأثیر داشت. پرونده مقاله

 شوری آب و خاک از مهمترین موانع افزایش تولید محصولات کشاورزی در جهان به ویژه مناطق خشک و نیمه خشک می‌باشد. این تحقیق به منظور تعیین اثر سطوح مختلف شوری بر میزان غلظت عناصر در گندم در قالب طرح کاملاً تصادفی و آزمایش فاکتوریل با چهار تکرار انجام گردید. تیمارها شامل شوری در چهار سطح 0، 20، 40، 60 میلی­مولار کلرید سدیم در محیط کشت پرلیت و تیمار کودی شامل اوره، NPK جامد و NPK محلول بود. اثر سطوح مختلف شوری بر محتوای کلروفیل و درصد نیتروژن برگ معنی دار بود. شوری تا دامنه مشخصی باعث افزایش کلروفیل شد ولی پس از آن به علت اثر سوء شوری بر کلروفیل و تخریب کلروپلاست­ها، کاهش یافت. همچنین شوری باعث کاهش نیتروژن برگ شد. کاهش مقدار نیتروژن در اندام‌های هوایی در محیط‌های شور می‌تواند ناشی از ممانعت یون کلر از جذب نیترات باشد. بیشترین و کم‌ترین غلظت فسفر به ترتیب مربوط به سطوح شوری صفر همراه با کود اوره و سطح 60 میلی مولار شوری همراه با اوره بود که احتمالاً به دلیل میزان بالای سدیم و رقابت کلر با فسفر در جذب توسط گیاه است. مهمترین اثر شوری افزایش غلظت سدیم در بافت گیاهی است. کاهش جذب پتاسیم و کاهش رشد و عملکرد گیاه از نتایج افزایش حضور سدیم است. حداکثر غلظت کلسیم در تیمار شوری 40 میلی مولار همراه با کود اوره و حداقل مقدار در تیمار شوری 60 میلی­مولار همراه با کود NPK جامد مشاهده گردید. مطابق نتایج به­دست آمده در شرایط اعمال تنش شوری استفاده از کود NPK  محلول در بستر کشت پرلیت کارایی بهتری در میزان غلظت عناصر در برگ گندم داشت. پرونده مقاله

<strong>چکیده</strong> &nbsp;&nbsp;&nbsp;پایین بودن درصد جوانه&shy;زنی و استقرار گیاهچه از مشکلات اساسی در مناطق شور <br /> می&shy;باشند. امروزه پیش&shy;تیمار بذر به عنوان عامل بهبود دهندۀی جوانه&shy;زنی و استقرار تحت تنش&shy;های محیطی معرفی شده است. به منظور تعیین اثر پیش&shy;تیمار بر شاخص‌های جوانه&shy;زنی گندم تحت تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1394 اجرا شد. پیش&shy;تیمارها شامل نیترات پتاسیم، کلرید پتاسیم، کلرید کلسیم و سولفات کلسیم 1% و سطوح شوری شامل 0، 50، 100 و 150 میلی&shy;مولار کلرید سدیم بود. در کل، بذور پیش&shy;تیمار شده گندم در تمامی صفات نسبت به شاهد رشد بهتری داشتند. بین پیش&shy;تیمارها، نیترات پتاسیم و سولفات کلسیم اثرات ناشی از تنش شوری بر جوانه&shy;زنی و رشد اولیه گیاهچه را کاهش دادند. پیش تیمار با نیترات پتاسیم بیشترین اثر را بر درصد جوانه زنی، وزن خشک ساقه&shy;چه و گیاهچه&shy;های تحت تأثیر شوری داشت. همچنین، پیش&shy;تیمار سولفات کلسیم بیشترین تأثیر را بر وزن تر ریشه&shy;چه داشت. با افزایش سطوح شوری میزان جوانه&shy;زنی و مؤلفه&shy;های مرتبط با آن در گیاه گندم نقصان یافت و این در حالی است که کاربرد نیترات پتاسیم و سولفات کلسیم سبب کاهش اثرات منفی ناشی از شوری شد. اعمال پیش&shy;تیمار با نیترات پتاسیم و سولفات کلسیم برای بهبود جوانه&shy;زنی و رشد اولیه گیاهچه گندم تحت تنش شوری توصیه می&shy;شود. &nbsp; پرونده مقاله