استفاده از یک روش مدیریت موثر می تواند سبب کاهش آلودگی علف های هرز در محصولات زراعی شود. به منظور بررسی تاثیر گیاهان پوششی بر عملکرد و کنترل علف های هرز سیب زمینی آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 97 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل کشت گیاهان پوششی زمستانه یولاف (Avena sativa L.)، ترب سفید (Raphanus sativus L.)، کشت مخلوط دوگانه با نسبت بذر 50 درصد و تیمار شـاهد در پاییـز سال 1396 و کاشت سیب زمینی متعاقب آن در سال 1397 بود. نتایج به دست آمده نشان داد که گیاهان پوششی اثر معنی داری برکاهش زیست توده سلمه تره، تاج خروس، و مجموع زیست توده علف های هرز در محصول اصلی (سیب زمینی) داشتند، ولی بر روی برخی علف های هرز (از جمله کنگروحشی) تاثیر معنی داری نداشت. بیشترین زیست توده تولیدی (1/466 گرم در مترمربع) در بین گیاهان پوششی و همچنین کمترین زیست توده علف های هرز زمستانه مربوطبهتک کشتی ترب سفید بود. کمترین زیست توده علف هرز تاج خروس و زیست توده کل علف های هرز از گیاه پوششی ترب سفیدوکمترین زیست تودهسلمه تره ازتیمار ترب سفید+یولاف به دست آمد. ترب سفید 7/45 درصد نسبت به تیمار شاهد مجموع زیست توده علف های هرز را کنترل کرد. بالاترین عملکرد و وزن متوسط غده، درصد بازارپسندی و همچنین کمترین میزان بذور ریز سیب زمینی را تیمار ترب سفید به خود اختصاص داد. ترب سفید با 74/3 کیلوگرم در مترمربع دارای بالاترین عملکرد بود که نسبت به تیمار شاهد 3/46 درصد باعث افزایش عملکرد شد. بیشترین تعداد غده سیب زمینی از تیمار یولاف به دست آمد. کشت مخلوط ترب سفید با یولاف نیز دارای بیشترین درصد بذور درشت بود. به طورکلی، ترب سفید می تواند، چه به صورت مخلوط با تیره گرامینه و چه به صورت تک کشتی، گزینه مناسبی از گیاهان پوششی زمستانه قبل از کشت سیب زمینی باشد. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر سالیسیلیک اسید برسیستم فتوسنتزی و عملکرد دانه ژنوتیپ های سویا در شرایط تنش کم آبی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در گلخانه و آزمایشگاه دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1394 انجام شد. عوامل آزمایشی شامل تنش کم آبی در سه سطح ( 85، 65 و 45 درصد ظرفیت مزرعه)، سالیسیلیک اسید در 3 غلظت (صفر، 4/0 و 8/0میلی مولار) وژنوتیپ های ویلیامز،D42X19 و L17 سویا بودند. نتایج نشان داد که عملکرد دانه، محتوای نسبی آب، هدایت روزنه ای، غلظت کلروفیل های a و b، نسبت کلروفیل a/b، سطح برگ هر بوته، فلورسانس بیشینه و عملکرد کوانتوم در اثر تنش خشکی کاهش یافتند. کاربرد 4/0 میلی مولار سالیسیلیک اسید نسبت به غلظت بیشتر آن (8/0 میلی مولار) و شاهد تاثیر بیشتری در کاهش اثرات نامطلوب تنش داشت و توانست عملکرد دانه، درصد روغن، محتوای نسبی آب، غلظت کلروفیل های a و b، عملکرد کوانتوم و هدایت روزنه ای را در شرایط تنش خشکی کمتر کاهش دهد که نتیجه آن کاهش اثرات منفی تنش خشکی بود. کارتنوئیدها در اثر تنش خشکی و کاربرد 8/0 میلی مولار سالیسیلیک اسید در ژنوتیپ های سویا به خصوص ژنوتیپ L17 افزایش یافت. همچنین، سطح ویژه برگ در اثر تنش خشکی افزایش یافت که آن در ژنوتیپ L17 نسبت به سایر ژنوتیپ ها بیشتر بود. با توجه به نتایج این پژوهش، به نظر می رسد ژنوتیپ ویلیامز نسبت به دو ژنوتیپ دیگر توانایی بیشتری در تحمل به تنش خشکی را دارد و کاربرد 4/0 میلی مولار سالیسیلیک اسید می تواند راهکار مناسبی برای افزایش تحمل به تنش خشکی در هر سه ژنوتیپ ویلیامز،D42X19 و L17 سویا باشد. پرونده مقاله

به منظور بررسی تاثیر آسکوربات و دما بر میزان آنزیم های آنتی اکسیدان و شاخص های جوانه زنی کنجد آزمایشی در سال 1393 در آزمایشگاه تحقیقاتی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. تیــمارهای آزمایشی شـامل سه سطح آسکوربات (شاهد، 5 و 10 میلی مولار) و دماهای مختلف جوانه زنی (15، 25 و 35 درجه سلسیوس) بودند. صفـات اندازه گیری عبارت از شاخص های جوانه زنی، میزان آنزیم های آنتی اکسیدان، پرولین و پروتئین بودند. نتایج نشان داد که کاربرد آسکوربات منجر به افزایش پرولین و کاهش میزان آنزیم ها گردید، و در دمای 15 درجه سلسیوس نسبت به دماهای 25 و 35 درجه سلسیوس میزان آنزیم ها افزایش یافت. همچنین، کاربرد آسکوربات موجب کاهش تخریب پروتئین ها گردید. از آن جایی که کنجد گیاهی گرمادوست است به نظر می رسد افزایش میزان آنزیم های آنتی اکسیدان در دمای 15 درجه سلسیوس به دلیل افزایش تولیـد رادیکال های آزاد در این دما می باشد. همبستگی مثبت و معنی دار آنــزیم های آنتی اکسیدان رابطه مستقیم این صفات را نشان می دهد. همچنین همبستگی مثبت و معنی داری بین شاخص های جوانه زنی مشاهده شد. با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش به نظر می رسد کاربرد آسکوربات آسیب های ناشی از دماهای نامطلوب را کاهش می دهد و تاثیر مثبتی نیز بر شاخص های جوانه زنی دارد. همچنین، خاصیت آنتی اکسیدانی آسکوربات نیاز به فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان را کاهش داده و به رشد گیاهچه های کنجد کمک می کند. پرونده مقاله

سان‌همپ (Crotalaria juncea) یک گیاه پوششی دگرآسیب مورد استفاده به منظور کنترل فیزیکی علف‌های‌هرز است. به منظور بررسی تأثیر عصاره فرموله شده سان‌همپ با نانوذره کیتوزان بر جوانه‌زنی برخی از علف‌های‌هرز، آزمایشی در سال 1400 در دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل گونه علف‌های‌هرز خردل وحشی (Sinapis arvensis L.) و تاج خروس (Amaranthus retroflexus) و غلظت‌های صفر (آب مقطر)، 150 و 200 گرم در لیتر بود. نتایج نشان داد که عصاره سان‌همپ فرموله شده با نانوذره کیتوزان درصد جوانه‌زنی و مؤلفه‌های وابسته به آن را در بذر علف‌های‌هرز تحت تأثیر قرار داد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش غلظت (به‌ترتیب غلظت‌های 150 و 200 گرم در لیتر) درصد جوانه‌زنی بذرهای خردل وحشی (به‌ترتیب 20 و 44 درصد) و تاج خروس (به-ترتیب 6 و 12 درصد) در مقایسه با غلظت صفر کاهش یافت. نتایج نشان داد که جوانه‌زنی بذر خردل وحشی در مقایسه با بذر تاج خروس بیشتر تحت تأثیر قرار گرفت. تجزیه و تحلیل پیرسون تأثیر منفی و معنی‌دار جوانه‌زنی بر زمان تا 25، 50 و 75 درصد، میانگین زمان جوانه‌زنی و شاخص جوانه‌زنی را نشان داد. همچنین تأثیر مثبت و معنی‌دار جوانه‌زنی بر ضریب سرعت جوانه‌زنی بذر، حداکثر مقدار جوانه‌زنی و ارزش جوانه‌زنی را نشان داد. نتایج بر تأثیر عصاره سان‌همپ فرموله شده با کیتوزان در غلظت 200 گرم در لیتر بر کاهش جوانه‌زنی و مؤلفه‌های وابسته به آن را در بذر خردل وحشی تأیید نمود. پرونده مقاله

سان‌همپ (Crotalaria juncea) یک گیاه پوششی دگرآسیب مورد استفاده به منظور کنترل فیزیکی علف‌های‌هرز است. به منظور بررسی تأثیر عصاره فرموله شده سان‌همپ با نانوذره کیتوزان بر جوانه‌زنی برخی از علف‌های‌هرز، آزمایشی در سال 1400 در دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل گونه علف‌های‌هرز خردل وحشی (Sinapis arvensis L.) و تاج خروس (Amaranthus retroflexus) و غلظت‌های صفر (آب مقطر)، 150 و 200 گرم در لیتر بود. نتایج نشان داد که عصاره سان‌همپ فرموله شده با نانوذره کیتوزان درصد جوانه‌زنی و مؤلفه‌های وابسته به آن را در بذر علف‌های‌هرز تحت تأثیر قرار داد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش غلظت (به‌ترتیب غلظت‌های 150 و 200 گرم در لیتر) درصد جوانه‌زنی بذرهای خردل وحشی (به‌ترتیب 20 و 44 درصد) و تاج خروس (به-ترتیب 6 و 12 درصد) در مقایسه با غلظت صفر کاهش یافت. نتایج نشان داد که جوانه‌زنی بذر خردل وحشی در مقایسه با بذر تاج خروس بیشتر تحت تأثیر قرار گرفت. تجزیه و تحلیل پیرسون تأثیر منفی و معنی‌دار جوانه‌زنی بر زمان تا 25، 50 و 75 درصد، میانگین زمان جوانه‌زنی و شاخص جوانه‌زنی را نشان داد. همچنین تأثیر مثبت و معنی‌دار جوانه‌زنی بر ضریب سرعت جوانه‌زنی بذر، حداکثر مقدار جوانه‌زنی و ارزش جوانه‌زنی را نشان داد. نتایج بر تأثیر عصاره سان‌همپ فرموله شده با کیتوزان در غلظت 200 گرم در لیتر بر کاهش جوانه‌زنی و مؤلفه‌های وابسته به آن را در بذر خردل وحشی تأیید نمود. پرونده مقاله

یولاف زراعی (Avena sativa L.) دارای خاصیت دگرآسیبی است و می¬تواند به عنوان گیاهان پوششی مؤثر برای مهار رشد علف¬های¬هرز عمل کند. این مطالعه با هدف بررسی اثر عصاره آبی و عصاره فرموله شده یولاف زراعی با نانوذرات کیتوزان بر جوانه¬زنی تاج خروس ریشه قرمز (Amaranthus retroflexus) در سال 1400 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل نوع عصاره (عصاره آبی یولاف زراعی و عصاره فرموله شده آن با نانوذرات کیتوزان) و شش غلظت شاهد (آب مقطر و کیتوزان بدون عصاره گیاهی)، 10، 50، 100، 150 و 200 گرم در لیتر بود. نتایج نشان داد که اثر متقابل نوع عصاره و غلظت‌های مختلف به‌طور معنی‌داری بر صفات مورد ارزیابی در سطح احتمال یک درصد تأثیرگذار بود. درصد جوانه¬زنی در عصاره آبی یولاف زراعی و عصاره فرموله شده آن با نانوذرات کیتوزان در غلظت¬های 100، 150 و 200 به ترتیب صفر، 66/16، 33/15 و 33/5 درصد بود. همچنین افزایش غلظت عصاره فرموله شده با کیتوزان باعث کاهش در سرعت جوانه¬زنی (46/85، 95/87 و 10/96 درصد)، میانگین درصد جوانه¬زنی روزانه (75/82، 20/84 و 49/94 درصد)، شاخص بنیه گیاهچه (53/85، 60/87 و 71/97 درصد) و شاخص همگام¬سازی (76/45، 90/47 و 14/75 درصد) تاج خروس ریشه قرمز در مقایسه با کیتوزان بدون عصاره گیاهی شد. این یافته¬ها نشان می¬دهد که عصاره آبی یولاف زراعی بازدارندگی بیشتری بر جوانه¬زنی علف¬هرز تاج خروس ریشه قرمز داشت. پرونده مقاله

به منظور تعیین اثر مقادیر مختلف پتاسیم و روی بر عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیک نخود در شرایط دیم، آزمایشی در سال 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل پتاسیم در چهار سطح 0، 30، 60 و 90 کیلوگرم در هکتار و روی در سه سطح 0، 3 و 6 در هزار بودند. صفات مورد بررسی شامل عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، تعداد دانه در بوته، تعداد غلاف در بوته، میزان کلروفیل a، b و کل، محتوی رطوبت نسبی برگ، پایداری غشای سلولی و پتانسیل اسمزی بودند. کاربرد پتاسیم و روی موجب افزایش عملکرد و اجزای عملکرد شد به طوری که بیشترین عملکرد دانه با کاربرد 60 کیلوگرم در هکتار پتاسیم و محلول پاشی 6 در هزار روی به دست آمد. همچنین حداکثر عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، تعداد دانه در بوته، کلروفیل a، b و کلروفیل کل و رطوبت نسبی برگ، پایداری غشای سلولی و پایین ترین پتانسیل اسمزی به تیمار 90 کیلوگرم در هکتار پتاسیم و تیمار 6 در هزار روی اختصاص یافت. کاربرد روی و پتاسیم موجب بهبود شاخص های تحمل به تنش و کاهش آسیب های ناشی از تنش خشکی شده و عملکرد را افزایش داد. پرونده مقاله