سیستم های مقاومتی گیاهان از جمله گندم در مقابل تنش ها توسط روش های متعددی از جمله مواد شیمیایی مانند نانوکلات پتاسیم تحریک می گردد. به منظور بررسی پروفیل پروتئینی گندم تحت تنش خشکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار انجام گرفت. فاکتور اول شامل تنش خشکی در سه سطح (85، 60 و 35 درصد ظرفیت زراعی) و فاکتور دوم سه رقم گندم (زاگرس، چمران و کوهدشت) و فاکتور سوم سه سطح نانوکلات پتاسیم با غلظت های (صفر، 25، 45 و 65 ppm) بودند. تنش کم آبی در مرحله ی سه برگچه ای بر اساس ظرفیت زراعی به گلدان ها اعمال و سه روز پس از آن، نانوکلات پتاسیم با غلظت های مشخص روی برگ های گندم محلول پاشی شدند. بررسی ها نشان دادند در اثر تیمار نانوکلات پتاسیم غلظت اسید آمینه پرولین و کربوهیدرات که در مکانیسم های دفاعی گیاه نقش اساسی دارند، افزایش یافتند. میزان فعالیت کاتالاز و پلی فنل اکسیداز با افزایش غلظت نانوکلات پتاسیم کاهش و برعکس میزان فعالیت پراکسیداز افزایش یافت. نتایج حاصل از مطالعات پروتئومیکسی با استفاده از الکتروفورز دو بعدی نشان داد که بروز پروتئین های مؤثر که ناشی از نانوکلات پتاسیم در ارتباط مستقیم با سیستم دفاعی به صورت لکه های 11، 6، 5، 14 و 19 ظاهر شدند. پروتئین های بیان شده در این آزمایش شامل برخی از آنزیم های سیستم دفاعی مانند آسکوربات پراکسیدازها، گلوتاتیون s ترانسفرازها و پروتئین های شوک حرارتی بودند. همچنین، آنزیم های کلیدی چرخه گلیکولیز و چرخه تری کربوکسیلیک اسید شامل ایزوسیترات دهیدروژناز، تریوزفسفات ایزومراز، فسفوگلیکونات دهیدروژناز، گلیسرآلدهید 3 فسفات دهیدروژناز، فروکتوز بیس فسفات بیان شدند این امر نشانگر این موضــوع می باشد که تیمار نانوکلات پتاسیم، سطح گلوکز، فروکتـوز و سـاکارز و فـراوانی سـایر آنزیم های مرتبط با تنش های زیستی و غیر زیستی را افزایش می دهد. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر سالیسیلیک اسید برسیستم فتوسنتزی و عملکرد دانه ژنوتیپ های سویا در شرایط تنش کم آبی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در گلخانه و آزمایشگاه دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1394 انجام شد. عوامل آزمایشی شامل تنش کم آبی در سه سطح ( 85، 65 و 45 درصد ظرفیت مزرعه)، سالیسیلیک اسید در 3 غلظت (صفر، 4/0 و 8/0میلی مولار) وژنوتیپ های ویلیامز،D42X19 و L17 سویا بودند. نتایج نشان داد که عملکرد دانه، محتوای نسبی آب، هدایت روزنه ای، غلظت کلروفیل های a و b، نسبت کلروفیل a/b، سطح برگ هر بوته، فلورسانس بیشینه و عملکرد کوانتوم در اثر تنش خشکی کاهش یافتند. کاربرد 4/0 میلی مولار سالیسیلیک اسید نسبت به غلظت بیشتر آن (8/0 میلی مولار) و شاهد تاثیر بیشتری در کاهش اثرات نامطلوب تنش داشت و توانست عملکرد دانه، درصد روغن، محتوای نسبی آب، غلظت کلروفیل های a و b، عملکرد کوانتوم و هدایت روزنه ای را در شرایط تنش خشکی کمتر کاهش دهد که نتیجه آن کاهش اثرات منفی تنش خشکی بود. کارتنوئیدها در اثر تنش خشکی و کاربرد 8/0 میلی مولار سالیسیلیک اسید در ژنوتیپ های سویا به خصوص ژنوتیپ L17 افزایش یافت. همچنین، سطح ویژه برگ در اثر تنش خشکی افزایش یافت که آن در ژنوتیپ L17 نسبت به سایر ژنوتیپ ها بیشتر بود. با توجه به نتایج این پژوهش، به نظر می رسد ژنوتیپ ویلیامز نسبت به دو ژنوتیپ دیگر توانایی بیشتری در تحمل به تنش خشکی را دارد و کاربرد 4/0 میلی مولار سالیسیلیک اسید می تواند راهکار مناسبی برای افزایش تحمل به تنش خشکی در هر سه ژنوتیپ ویلیامز،D42X19 و L17 سویا باشد. پرونده مقاله

به‌منظور ارزیابی تأثیر پرایمینگ با سالیسیلیک اسید بر تحرک ذخایر بذر و افزایش توان رقابتی گندم با چاودار وحشی تحت تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1395 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل تنش خشکی شامل صفر (شاهد)، 3- ، 6- و 9- بار و پیش تیمار با اسید سالیسلیک شامل صفر (شاهد)، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی‌مولار بود. نتایج نشان داد، جوانه زنی گندم تحت تأثیر تنش خشکی و پرایمینگ با سالیسیلیک اسید قرار گرفتند. تغییرات درصد جوانه زنی در اثر تنش به صورت خطی بوده ولی متوسط زمان جوانه زنی به‌صورت معادله درجه دوم بود. به ازای افزایش یک واحد تنش خشکی درصد جوانه زنی 12/0 واحد کاهش یافت. تغییرات درصد جوانه زنی در اثر مصرف سالیسیلیک اسید به صورت معادله پیک بود. این در حالی بود که تغییرات متوسط زمان جوانه زنی به‌صورت سیگموئیدی تنظیم گردید. بالاترین مقدار درصد جوانه زنی 38/95 درصد در غلظت 13/2 میلی مولار سالیسیلیک اسید بدست آمد و بالاترین متوسط زمان جوانه زنی با میانگین 73/3 بود. تنش خشکی بر میزان ذخایر، کارایی ذخایر و کسر ذخایر گندم معنی دار بود و تأثیر سالیسیلیک اسید تنها بر میزان ذخایر و برهم کنش تنش در سالیسیلیک اسید تنها بر میزان استفاده از ذخایر معنی دار شد. روند تغییرات کارایی ذخایر به صورت پیک و کسر ذخایر به صورت درجه دوم بود. برهم کنش تنش در سالیسیلیک اسید نیز نشان داد، در تمام سطوح سالیسیلیک اسید به جز غلظت 5/1 میلی مولار، روند تغییرات میزان ذخایر به صورت درجه دوم بود. همچنین درصد جوانه زنی چاودار وحشی تحت تأثیر تنش خشکی قرار گرفت به طوری که بالاترین درصد جوانه زنی با میانگین 38/90 مشاهده شد که با شیب تغییرات 89/0 و در پتانسیل 98/7- بار به 50 درصد مقادیر خود رسید. روند تغییرات میزان ذخایرچاودار به صورت سیگموئیدی بود، به طوری که بالاترین میزان ذخایر با میانگین 68/16 و با شیب کاهش 66/2 مشاهده شد که در پتانسیل 67/6- بار به 50 درصد مقدار خود رسید. به طور کلی مشاهده شد کاربرد سالیسیلیک اسید تنها توانست میزان استفاده از ذخایر را در شرایط تنش بهبود بخشد ولی بر توان تحمل گندم تحت تنش خشکی تأثیر چندانی نشان نداد. پرونده مقاله

به‌منظور ارزیابی پرایمینگ با اسید سالیسلیک بر جوانه زنی گندم بهاره تحت تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1395 در دانشگاه محقق اردبیلی انجام گردید. تیمارهای آزمایشی شامل تنش خشکی (صفر، 3-، 6- و 9- بار) و پیش تیمار در با اسید سالیسلیک (صفر، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی‌مولار) بود. بر اساس نتایج مشخص گردید که اثرات متقابل تنش خشکی و اسید سالیسلیک بر صفات وزن خشک ریشه چه، سرعت جوانه زنی و متوسط زمان لازم برای 50 درصد جوانه زنی تأثیر معنی داری داشتند و بقیه صفات مورد آزمایش تحت تأثیر اثرات اصلی تنش و محلول پرایمینگ در سطح احتمال یک درصد قرار گرفتند. تنش خشکی موجب کاهش درصد جوانه زنی و یکنواختی جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن خشک ساقه چه و شاخص های وزنی قدرت بذر شد به‌طوری که تغییرات آن ها با افزایش شدت تنش به‌صورت خطی تغییر یافت. با توجه به معادلات رگرسیونی مشاهده شد به ازای افزایش یک بار در تنش خشکی درصد جوانه‌زنی 64/0 درصد و یکنواختی جوانه زنی 097/0 واحد کاهش یافت. همچنین مقایسه میانگین سرعت، متوسط زمان رسیدن به 50 درصد جوانه زنی و وزن خشک ریشه‌چه نیز نشان داد، کاربرد اسید سالیسلیک موجب کاهش تأثیرات منفی تنش خشکی بر این صفات شد. کاربرد اسید سالیسلیک 2 میلی مولار بالاترین سرعت جوانه زنی و کمترین متوسط زمان لازم برای رسیدن به 50 درصد جوانه زنی را به خود اختصاص داد. به طور کلی بیشترین شاخص های جوانه زنی بذر گندم در غلظت 2 میلی مولار اسید سالیسلیک به‌دست آمد. پرونده مقاله

بابونه با نام علمی Matricaria chamomilla L. گیاهی یک ساله از تیره کاسنیان است که از گل های آن در صنایع داروسازی، آرایشی، بهداشتی و غذایی و همچنین در تهیه مواد دارویی استفاده می شود. فلزات سنگین بیوسفر از زمان شروع انقلاب صنعتی در حال افزایش است و سمیت فلزات سنگین سبب اختلال در فرایند جوانه زنی و رشد گیاهان می گردد. آلودگی ناشی از حضور فلزات سنگین در خاک های کشاورزی، یکی از مهم‌ترین مشکلات اکولوژیک در سطح جهان است. سرب یکی از سمی ترین فلزات سنگین است که عموماً کاهش جوانه زنی و رشد گیاهچه گیاهان در اثر سمیت آن مشاهده شده است. در این تحقیق، با توجه به اهمیت دارویی و صنعتی گیاه بابونه آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1395 به اجرا درآمد. تیمارهای مورد آزمون سه اکوتیپ مختلف گیاه بابونه (آلمانی، مجارستانی و مشهد) و نیترات سرب در 4 سطح (صفر، 50، 100 و 150 میکرومول) انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که کاربرد نیترات سرب شاخص های جوانه زنی مانند درصد جوانه زنی را از 88/60 به 33/51 درصد و سرعت جوانه زنی را از 51/0 روز در شاهد به 42/0 روز در سطح 150 میکرومول کاهش داد. و سبب افزایش متوسط جوانه زنی از 90/1 به 40/2 روز شد. طول ریشه چه از 27/20 میلی متر به 83/16 میلی متر در سطح 150 میکرومولار، طول گیاه چه از میانگین 87/27 میلی متر به 63/24 میلی متر در سطح 150 میکرومولار و شاخص قدرت از 70/17 به میانگین 18/13 در کاربرد 150 میکرومولار در اثر کاربرد نیترات سرب کاهش یافتند. به‌طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که از بین اکوتیپ های مورد بررسی، اکوتیپ مجارستان متحمل‌ترین و آلمانی حساس‌ترین اکوتیپ ها به نیترات سرب بودند. پرونده مقاله

به‌منظور ارزیابی تأثیر پرایمینگ با سالیسیلیک اسید بر تحرک ذخایر بذر و افزایش توان رقابتی گندم با چاودار وحشی تحت تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1395 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل تنش خشکی شامل صفر (شاهد)، 3- ، 6- و 9- بار و پیش تیمار با اسید سالیسلیک شامل صفر (شاهد)، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی‌مولار بود. نتایج نشان داد، جوانه زنی گندم تحت تأثیر تنش خشکی و پرایمینگ با سالیسیلیک اسید قرار گرفتند. تغییرات درصد جوانه زنی در اثر تنش به صورت خطی بوده ولی متوسط زمان جوانه زنی به‌صورت معادله درجه دوم بود. به ازای افزایش یک واحد تنش خشکی درصد جوانه زنی 12/0 واحد کاهش یافت. تغییرات درصد جوانه زنی در اثر مصرف سالیسیلیک اسید به صورت معادله پیک بود. این در حالی بود که تغییرات متوسط زمان جوانه زنی به‌صورت سیگموئیدی تنظیم گردید. بالاترین مقدار درصد جوانه زنی 38/95 درصد در غلظت 13/2 میلی مولار سالیسیلیک اسید بدست آمد و بالاترین متوسط زمان جوانه زنی با میانگین 73/3 بود. تنش خشکی بر میزان ذخایر، کارایی ذخایر و کسر ذخایر گندم معنی دار بود و تأثیر سالیسیلیک اسید تنها بر میزان ذخایر و برهم کنش تنش در سالیسیلیک اسید تنها بر میزان استفاده از ذخایر معنی دار شد. روند تغییرات کارایی ذخایر به صورت پیک و کسر ذخایر به صورت درجه دوم بود. برهم کنش تنش در سالیسیلیک اسید نیز نشان داد، در تمام سطوح سالیسیلیک اسید به جز غلظت 5/1 میلی مولار، روند تغییرات میزان ذخایر به صورت درجه دوم بود. همچنین درصد جوانه زنی چاودار وحشی تحت تأثیر تنش خشکی قرار گرفت به طوری که بالاترین درصد جوانه زنی با میانگین 38/90 مشاهده شد که با شیب تغییرات 89/0 و در پتانسیل 98/7- بار به 50 درصد مقادیر خود رسید. روند تغییرات میزان ذخایرچاودار به صورت سیگموئیدی بود، به طوری که بالاترین میزان ذخایر با میانگین 68/16 و با شیب کاهش 66/2 مشاهده شد که در پتانسیل 67/6- بار به 50 درصد مقدار خود رسید. به طور کلی مشاهده شد کاربرد سالیسیلیک اسید تنها توانست میزان استفاده از ذخایر را در شرایط تنش بهبود بخشد ولی بر توان تحمل گندم تحت تنش خشکی تأثیر چندانی نشان نداد. پرونده مقاله

به‌منظور ارزیابی پرایمینگ با اسید سالیسلیک بر جوانه زنی گندم بهاره تحت تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1395 در دانشگاه محقق اردبیلی انجام گردید. تیمارهای آزمایشی شامل تنش خشکی (صفر، 3-، 6- و 9- بار) و پیش تیمار در با اسید سالیسلیک (صفر، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی‌مولار) بود. بر اساس نتایج مشخص گردید که اثرات متقابل تنش خشکی و اسید سالیسلیک بر صفات وزن خشک ریشه چه، سرعت جوانه زنی و متوسط زمان لازم برای 50 درصد جوانه زنی تأثیر معنی داری داشتند و بقیه صفات مورد آزمایش تحت تأثیر اثرات اصلی تنش و محلول پرایمینگ در سطح احتمال یک درصد قرار گرفتند. تنش خشکی موجب کاهش درصد جوانه زنی و یکنواختی جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن خشک ساقه چه و شاخص های وزنی قدرت بذر شد به‌طوری که تغییرات آن ها با افزایش شدت تنش به‌صورت خطی تغییر یافت. با توجه به معادلات رگرسیونی مشاهده شد به ازای افزایش یک بار در تنش خشکی درصد جوانه‌زنی 64/0 درصد و یکنواختی جوانه زنی 097/0 واحد کاهش یافت. همچنین مقایسه میانگین سرعت، متوسط زمان رسیدن به 50 درصد جوانه زنی و وزن خشک ریشه‌چه نیز نشان داد، کاربرد اسید سالیسلیک موجب کاهش تأثیرات منفی تنش خشکی بر این صفات شد. کاربرد اسید سالیسلیک 2 میلی مولار بالاترین سرعت جوانه زنی و کمترین متوسط زمان لازم برای رسیدن به 50 درصد جوانه زنی را به خود اختصاص داد. به طور کلی بیشترین شاخص های جوانه زنی بذر گندم در غلظت 2 میلی مولار اسید سالیسلیک به‌دست آمد. پرونده مقاله

بابونه با نام علمی Matricaria chamomilla L. گیاهی یک ساله از تیره کاسنیان است که از گل های آن در صنایع داروسازی، آرایشی، بهداشتی و غذایی و همچنین در تهیه مواد دارویی استفاده می شود. فلزات سنگین بیوسفر از زمان شروع انقلاب صنعتی در حال افزایش است و سمیت فلزات سنگین سبب اختلال در فرایند جوانه زنی و رشد گیاهان می گردد. آلودگی ناشی از حضور فلزات سنگین در خاک های کشاورزی، یکی از مهم‌ترین مشکلات اکولوژیک در سطح جهان است. سرب یکی از سمی ترین فلزات سنگین است که عموماً کاهش جوانه زنی و رشد گیاهچه گیاهان در اثر سمیت آن مشاهده شده است. در این تحقیق، با توجه به اهمیت دارویی و صنعتی گیاه بابونه آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1395 به اجرا درآمد. تیمارهای مورد آزمون سه اکوتیپ مختلف گیاه بابونه (آلمانی، مجارستانی و مشهد) و نیترات سرب در 4 سطح (صفر، 50، 100 و 150 میکرومول) انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که کاربرد نیترات سرب شاخص های جوانه زنی مانند درصد جوانه زنی را از 88/60 به 33/51 درصد و سرعت جوانه زنی را از 51/0 روز در شاهد به 42/0 روز در سطح 150 میکرومول کاهش داد. و سبب افزایش متوسط جوانه زنی از 90/1 به 40/2 روز شد. طول ریشه چه از 27/20 میلی متر به 83/16 میلی متر در سطح 150 میکرومولار، طول گیاه چه از میانگین 87/27 میلی متر به 63/24 میلی متر در سطح 150 میکرومولار و شاخص قدرت از 70/17 به میانگین 18/13 در کاربرد 150 میکرومولار در اثر کاربرد نیترات سرب کاهش یافتند. به‌طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که از بین اکوتیپ های مورد بررسی، اکوتیپ مجارستان متحمل‌ترین و آلمانی حساس‌ترین اکوتیپ ها به نیترات سرب بودند. پرونده مقاله

به منظور بررسی تجمع نیترات و تغییرات عملکرد غده و پروتئین با مصرف غلظت‌های نانو اکسید آهن در مراحل مختلف رشد سیب‌زمینی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل، درقالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی و در 3 تکرار در سال 1391، در اردبیل انجام شد. فاکتور اول کود نانواکسید آهن در سطوح 0، 5/0، 1، 5/1 و 2 درصد و اکسید آهن معمولی در سطح دو درصد و فاکتور دوم مراحل محلول‌پاشی (رشد رویشی، شروع غده‌بندی و پرشدن غده) بود. نتایج نشان داد که با کاربرد نانو اکسید آهن میزان نیترات غده بطور معنی‌داری کاهش یافت و کمترین نیترات نسبت به شاهد در برهمکنش محلول-پاشی غلظت‌های 5/1 و 2 درصد نانواکسید آهن در مرحله پرشدن غده بدست آمد. بیشترین شاخص سبزینگی برگ و وزن متوسط غده با اختلاف معنی‌دار نسبت به شاهد در اثر برهمکنش محلول‌پاشی غلظت‌های 1، 5/1 و 2 درصد و بیشترین درصد پروتئین غده با غلظت‌های 5/1 و 2 درصد نانواکسید آهن در زمان پرشدن غده بدست آمد. غلظت‌های 1، 5/1 و 2 درصد نانو اکسید آهن و همچنین محلول‌پاشی در زمان پر شدن غده با اختلاف معنی‌دار نسبت به سایر تیمارها بیشترین عملکرد غده را به خود اختصاص دادند. همچنین کاربرد اکسید آهن معمولی نیز عملکرد غده سیب‌زمینی را نسبت به شاهد بطور معنی‌داری افزایش داد ولی با غلظت‌های 5/0 و 1 درصد نانواکسید آهن در گروه مشترک قرار گرفت. بطور کلی از نظر تمام صفات مورد اندازه‌گیری، غلظت 2 درصد نانواکسید آهن با محلول‌پاشی در زمان پرشدن غده بهترین نتیجه را داشت و برای کاربرد توسط زارعین توصیه می‌شود. پرونده مقاله

به منظور بررسی تأثیر قطع آبیاری بر ارقام هیبرید ذرت، آزمایشی به صورت کرت‌های خرد شده بر پایه‌ی طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشکده‌ی کشاورزی و منابع طبیعی مغان اجرا گردید. قطع آبیاری در سه سطح شامل آبیاری کامل، قطع آبیاری در مرحله‌ی گل‌دهی و قطع آبیاری در مرحله‌ی پرشدن دانه، در کرت‌های اصلی و هفت هیبرید تجاری ذرت، در کرت‌های فرعی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر متقابل هیبرید در قطع آبیاری بر اکثر صفات معنی‌دار بود. در شرایط نرمال، قطع آبیاری در مرحله‌ی گل‌دهی و پر شدن دانه، هیبرید سینکل‌کراس 704 به ترتیب 53/14، 38/9 و 53/10 تن در هکتار بیشترین عملکرد را به خود اختصاص داد. نتایج همبستگی ساده نیز نشان داد که تعداد دانه در بلال، تعداد ردیف در بلال، وزن هزار دانه، ارتفاع بوته، ارتفاع استقرار بلال، سطح برگ کل و پرچم و عملکرد بیولوژیک با عملکرد دانه دارای همبستگی مثبت و وزن هکتولیتر و تعداد انشعابات گل تاجی دارای همبستگی منفی بودند. بالاترین ضریب همبستگی به تعداد ردیف دانه در بلال با ضریب 908/0 اختصاص یافت. نتایج تجزیه رگرسیون نیز نشان داد، تعداد ردیف در بلال و وزن هزار دانه و تعداد انشعابات گل تاجی دارای اثر معنی‌داری بوده و وارد معادله تغییرات عملکرد دانه شدند. تعداد ردیف دانه با شیب خط 286/0 دارای بیشترین اثر بود. نبه طور کلی مشاهده شد هیبرید 704 در مقایسه با هیبریدهای دیگر تحمل بیشتری به تنش داشته و برای مناطق با خطر تنش اخر فصل قابل توصیه است. پرونده مقاله