خاک های مزارع سیب زمینی اردبیل به علت شرایط قلیایی و عدم اجرای تناوب های زراعی مناسب با کمبود برخی عناصر ریز مغذی مواجه است. جهت بررسی تأثیر مصرف کودهای ریزمغذی بر عملکرد و برخی صفات مؤثر بر تولید غده های سیب زمینی، آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1391 در منطقه اردبیل اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل غلظت های مختلف کودهای ترکیبی آهن و روی (غلظت‌های 2، 4 و 8 در هزار به صورت Fe1Zn1، Fe1Zn2، Fe1Zn3، Fe2Zn1، Fe2Zn2، Fe2Zn3، Fe3Zn1، Fe3Zn2، Fe3Zn3) و یک تیمار شاهد (Fe0Zn0) بودند. نتایج تجزیه واریانس وجود اختلاف معنی‌دار آماری بین تیمارها از لحاظ عملکرد غده، تعداد غده در بوته، سایزبندی غده، ضخامت پوسته و وزن حجمی غده‌ها و وزن خشک غده را نشان داد. بالاترین عملکرد غده (48.10 تن در هکتار) و بیشترین ضخامت پوسته در تیمار کودی Fe1Zn3 مشاهده شدند. بیشترین تعداد غده در بوته متعلق به تیمار کودی Fe2Zn1 (غلظت 4 در هزار آهن و 2 در هزار روی) و Fe1Zn3(غلظت 2 در هزار آهن و 8 در هزار روی) به دست آمد. بیشترین غده‌های غیربذری کمتر از 35 گرم و بیشترین وزن حجمی غده‌ها نیز در تیمار Fe3Zn2 حاصل شدند. به طورکلی تیمار Fe1Zn3(غلظت 2 در هزار آهن و 8 در هزار روی) با داشتن بالاترین عملکرد دانه، ضخامت پوسته و مقدار مناسب از دیگر صفات ترکیب تیماری مناسبی برای تولید غده می باشد. پرونده مقاله

به‌منظور مطالعه اثر تنش خشکی و محلول‌پاشی نانو کلات آهن بر رنگدانه های فتوسنتزی، عملکرد و اجزای عملکرد 13 ژنوتیپ بابونه، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل، در سال 1393 اجرا گردید. تیمار‌های آزمایشی شامل:تنش خشکی در 2 سطح (شاهد یا آبیاری در 90 درصد ظرفیت زراعی و آبیاری 70 درصد ظرفیت زراعی) و محلول پاشی نانو کلات آهن در 2 سطح (شاهد و 2 میلی‌گرم در لیتر) و 13 ژنوتیپ بابونه (اصفهان، مشهد، شیراز، کرمان، اراک، اردستان، گچساران، نائین، خوزستان، صفاشهر، کازرون، آلمان و مجارستان) بودند. نتایج نشان داد علاوه بر اثرات اصلی اثر متقابل تنش در ژنوتیپ و ژنوتیپ در نانو کلات آهن و تنش در نانو کلات آهن و اثرات سه‌جانبه نیز معنی دار شدند، مقایسه میانگین ها نشان دهنده وضعیت متفاوت تغییرات ژنوتیپ ها در هر سطح تنش و نانو کلات آهن می باشد. در تنش خشکی مصرف نانو کلات آهن موجب کاهش کلروفیل a در ژنوتیپ های شیراز، خوزستان، نائین، مجارستان و آلمان، کاهش کلروفیل b در ژنوتیپ های اصفهان، کازرون، اردستان، خوزستان، نائین و آلمان، کاهش کلروفیل کل در ژنوتیپ های اصفهان، شیراز، اردستان، خوزستان، نائین، مجارستان و آلمان و کاهش آنتوسیانین در ژنوتیپ های اصفهان، شیراز، صفاشهر، کازرون، خوزستان و آلمان گردید. در تنش خشکی مصرف نانو کلات آهن نیز موجب کاهش عملکرد گل در ژنوتیپ های مشهد، اراک و نائین و عملکرد بوته در ژنوتیپ های اصفهان، مشهد، اراک، صفاشهر، خوزستان و نائین شد. بیشترین عملکرد بوته (665/0 گرم) از تیمار عدم تنش و مصرف نانو کلات آهن از کرمان و پایین‌ترین مقدار(164/0 گرم) نیز در تیمار تنش و عدم محلول‌پاشی از ژنوتیپ اراک به دست آمد. به طورکلی، واکنش ژنوتیپ های بابونه به تنش خشکی متفاوت بود. در بین ژنوتیپ های مورد بررسی، ژنوتیپ شیراز نسبت به بقیه ژنوتیپ ها تحمل بیشتری به تنش از خود نشان داد. تأثیرات نانو کلات آهن نیز با توجه به ژنوتیپ متفاوت بـوده و در بیشتر ژنوتیپ ها بهبود عملکرد و سیستم فتوسنتزی را سبب شـد و نشان دهنده تأثیرگذاری کودهای نانوکلات در مقادیر کم می باشد. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی تاثیر دماهای مختلف بر شاخص‌های جوانه‌زنی سه گونه گیاه دارویی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با چهار تکرار در سال 1395 در دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. عامل اول شامل گونه‌های گیاهی (پرواش، همیشه بهار و ماریتیغال) و عامل دوم دما در چهار سطح (10، 15، 20 و 25 درجه سانتی‌گراد) بود. نتایج تجزیه داده‌های آماری نشان داد که اثرات متقابل گونه در دما بر همه مؤلفه‌های جوانه‌زنی معنی‌دار شد. حداکثر جوانه‌زنی برای گیاه پروانش (85 درصد)، همیشه بهار (68 درصد) و ماریتیغال (45 درصد) به‌ترتیب در دماهای 25، 20 و 25 درجه سانتی‌گراد و بالاترین سرعت جوانه‌زنی برای گیاهان مذکور به ترتیب در دماهای 15، 20 و 25 درجه سانتی‌گراد مشاهده شد. بالاترین یکنواختی جوانه‌زنی گیاه همیشه بهار در دمای 15 درجه سانتی‌گراد تعلق داشت که با دمای 10 درجه سانتی‌گراد اختلاف معنی‌داری نداشت. کمترین زمان پس از کاشت تا رسیدن به 10، 50 و 90 درصد جوانه‌زنی در گیاه ماریتیغال در درجه حرارتC ˚ 20 بود. همچنین مشاهده شد، بالاترین طول ریشه‌چه، طول هیپوکوتیل، وزن خشک ریشه‌چه، وزن خشک هیپوکوتیل، شاخص وزنی و طولی قدرت در گیاه پروانش، همیشه بهار و ماریتیغال به‌ترتیب در دماهای 20، 20 و 25 درجه سانتی‌گراد ایجاد شد. به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که دمای بهینه برای جوانه‌زنی پروانش، همیشه بهار و ماریتیغال 20 تا 25 درجه سانتی‌گراد می‌باشد. پرونده مقاله

به منظور مطالعه تأثیر اسید سالیسیلیک بر جوانه‌زنی و رشد گیاهچه‌های گل گاوزبان، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سال 1391 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش، شامل غلظت‌های اسید سالیسیلیک (0، 700، 1000، 1300 و 1600 میکرومول بر لیتر) و مدت زمان پیش‌تیمار (12 و 24 ساعت) بود. نتایج نشان داد، درصد جوانه‌زنی، شاخص میزان جوانه‌زنی، طول ساقه‌چه، وزن خشک ریشه‌چه و ساقه‌چه، وزن خشک بذر و شاخص‌های طولی و وزنی قدرت بذر تحت تأثیر اثرات متقابل زمان در غلظت قرار گرفت، همچنین طول ریشه‌چه و شاخص جوانه‌زنی تنها تحت تأثیر عامل‌های اصلی غلظت و زمان قرارگرفتند. با افزایش غلظت اسید سالیسیلیک در 12 ساعت، جوانه‌زنی روند نزولی داشته و بعد از غلظت 1000 میکرومول در لیتر مجدداً افزایش یافت؛ ولی در 24 ساعت جوانه‌زنی ابتدا روند افزایشی و سپس در غلظت 800 میکرومول در لیتر کاهش یافت. تغییرات شاخص میزان جوانه‌زنی، شاخص طولی و وزنی قدرت بذر نیز مشابه جوانه‌زنی بود. تغییرات طول ساقه‌چه و وزن خشک ریشه‌چه در 12 ساعت با افزایش غلظت اسید سالیسیلیک بیشتر از 24 ساعت بود ولی در مورد وزن خشک ساقه‌چه افزایش غلظت اسید سالیسیلیک در طی 12 ساعت موجب کاهش مقدار آن و در 24 ساعت موجب افزایش مقدار آن گردید. به طور کلی بیشترین شاخص‌های جوانه‌زنی در محدوده 1000 میکرومول بر لیتر اسید سالیسیلیک در طی 24 ساعت پیش‌تیمار مشاهده شد، این در حالی است که بیشترین رشد گیاهچه در همین محدوده ولی در مدت زمان 12 ساعت به دست آمد. پرونده مقاله

به‌منظور مطالعه تأثیر فلزات سنگین بر جوانه‌زنی ذرت آزمایشی به‌صورت طرح کاملاً تصادفی در سال 1391 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل فلزات سنگین نیترات بیسموت (Bismuth)، نیترات کادمیوم (Cadmium) و نیترات سرب (PbNO3) در غلظت‌های 50، 200، 350، 500 و 1000 میلی‌گرم بر لیتر بود. نتایج نشان داد، فلزات سنگین در سطح 1 درصد بر جوانه‌زنی و قدرت بذر ذرت تأثیر معنی‌داری داشت. سطوح پایین فلزات موجب افزایش درصد جوانه‌زنی (از 93% به 98% در نیترات سرب و از 93% به 97% در نیترات بیسموت و از 94% به 96% در کادمیوم) و قدرت بذر (از 1200 به 1606 در نیترات بیسموت و از 1568 به 1592 در نیترات سرب) شده ولی سطوح بالا سبب کاهش مقدار آن‌ها شد. در بین شاخص‌های سرعت جوانه‌زنی تنها ضریب سرعت جوانه‌زنی (CVG) در سطح 5 درصد و سرعت جوانه‌زنی روزانه (DGS) در سطح 1 درصد و در بین شاخص‌های زمان جوانه‌زنی متوسط زمان جوانه‌زنی (MTG)، در سطح 5 درصد و متوسط زمان جوانه‌زنی روزانه (MDG) و متوسط زمان لازم برای رسیدن به 90 درصد جوانه‌زنی در سطح 1 درصد تحت تأثیر فلزات سنگین قرار گرفت. با افزایش غلظت فلزات سنگین CVG، R50، MDG کاهش و DGS، MTG و D90 افزایش یافتند. یکنواختی جوانه‌زنی (CU) تنها صفتی است که در بین شاخص‌های کیفیت جوانه‌زنی تحت تأثیر فلزات سنگین قرار گرفت و با افزایش غلظت فلزات عدد یکنواختی افزایش یافته که این نشان‌دهنده کاهش یکنواختی است. معادلات رگرسیونی نیز نشان داد تغییرات DGS، MTG، D90 و CU با درصد جوانه‌زنی و قدرت بذر معنی‌دار بود؛ و تغییرات DGS و MDG بیش‌ترین سهم را در پیش‌بینی قدرت و درصد جوانه‌زنی به خود اختصاص داد که نشان‌دهنده نقش بهتر این صفات در تعیین و ارزیابی قدرت بذر ذرت است. پرونده مقاله

به‌منظور مطالعه تأثیرات پس‌رسی و برخی ویژگی‌های جوانه‌زنی بذرها ماریتیغال، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1392 انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل مدت زمان پس‌رسی در 5 سطح (شاهد، 30، 60، 90 و 120 روز پس‌رسی در دمای 35 درجه سانتی‌گراد). اندازه گل‌آذین گیاه مادری در 2 سطح (بزرگ و کوچک) و رنگ بذر در 2 سطح (روشن و تیره) بود. صفات اندازه‌گیری شده شامل درصد جوانه‌زنی، متوسط زمان جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، شاخص وزنی و طولی قدرت بود. نتایج نشان داد پس‌رسی موجب افزایش جوانه‌زنی بذرها شده و همچنین بذرها روشن و بذرها بدست آمده از گل آذین بزرگ جوانه‌زنی بهتری دارند. در بین تیمارها 90 روز بیشترین جوانه‌زنی را نشان داد در حالی که بیشترین سرعت جوانه‌زنی و همچنین کمترین متوسط زمان جوانه‌زنی از 30 روز پس‌رسی مشاهده شد. بر خلاف جوانه‌زنی سرعت جوانه‌زنی در بذرها تیره بیشتر از بذرها روشن بود. افزایش مدت‌زمان پس‌رسی موجب افزایش شاخص‌های قدرت گردید. پرونده مقاله

به‌منظور مطالعه تاثیر پیری بذر بر فرآیند جوانه‌زنی و رشد گیاهچه کدوی تخم کاغذی آزمایشی به صورت طرح کاملاً تصادفی در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1392 اجرا گردید. در این آزمایش فرسودگی در دمای 45 درجه سانتی‌گراد و رطوبت 95 درصد به‌مدت 0، 2، 4، 6، 8، 10، 12، 14، 6 ، 18 و 20 روز بود و صفات اندازه‌گیری شده، شامل جوانه‌زنی بیشینه، یکنواختی جوانه‌زنی، مدت زمان لازم برای رسیدن به 10 و 50 درصد جوانه‌زنی، مساحت زیر منحنی جوانه‌زنی نسبت به زمان و همچنین تغییرات قابلیت حیات بذور با استفاده از آزمون تترازولیوم و همچنین میزان رشد گیاهچه اندازه‌گیری شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که پیری در سطح یک درصد بر کلیه صفات تاثیر معنی‌دار داشت. مقایسه میانگین‌ها نشان داد در طی پیری مقدار سرعت جونه‌زنی زمان، درصد و یکنواختی جوانه‌زنی کاهش و مدت زمان لازم برای رسیدن به 10 و 50 درصد جوانه‌زنی افزایش پیدا کرد. همچنین مشاهده شد در طی پیری میزان رنگ‌پذیری بافت‌های بذر کاهش یافته که این نشان دهنده کاهش قدرت و قابلیت حیات بذور و در طی آن کاهش رشد گیاهچه بود. به طور کلی پیر در ابتدا موجب کاهش قدرت بذر شده و بعد از مدتی موجب کاهش قابلیت حیات و مرگ بذور می‌شود. پرونده مقاله

به‌منظور ارزیابی تأثیر پرایمینگ با سالیسیلیک اسید بر تحرک ذخایر بذر و افزایش توان رقابتی گندم با چاودار وحشی تحت تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1395 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل تنش خشکی شامل صفر (شاهد)، 3- ، 6- و 9- بار و پیش تیمار با اسید سالیسلیک شامل صفر (شاهد)، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی‌مولار بود. نتایج نشان داد، جوانه زنی گندم تحت تأثیر تنش خشکی و پرایمینگ با سالیسیلیک اسید قرار گرفتند. تغییرات درصد جوانه زنی در اثر تنش به صورت خطی بوده ولی متوسط زمان جوانه زنی به‌صورت معادله درجه دوم بود. به ازای افزایش یک واحد تنش خشکی درصد جوانه زنی 12/0 واحد کاهش یافت. تغییرات درصد جوانه زنی در اثر مصرف سالیسیلیک اسید به صورت معادله پیک بود. این در حالی بود که تغییرات متوسط زمان جوانه زنی به‌صورت سیگموئیدی تنظیم گردید. بالاترین مقدار درصد جوانه زنی 38/95 درصد در غلظت 13/2 میلی مولار سالیسیلیک اسید بدست آمد و بالاترین متوسط زمان جوانه زنی با میانگین 73/3 بود. تنش خشکی بر میزان ذخایر، کارایی ذخایر و کسر ذخایر گندم معنی دار بود و تأثیر سالیسیلیک اسید تنها بر میزان ذخایر و برهم کنش تنش در سالیسیلیک اسید تنها بر میزان استفاده از ذخایر معنی دار شد. روند تغییرات کارایی ذخایر به صورت پیک و کسر ذخایر به صورت درجه دوم بود. برهم کنش تنش در سالیسیلیک اسید نیز نشان داد، در تمام سطوح سالیسیلیک اسید به جز غلظت 5/1 میلی مولار، روند تغییرات میزان ذخایر به صورت درجه دوم بود. همچنین درصد جوانه زنی چاودار وحشی تحت تأثیر تنش خشکی قرار گرفت به طوری که بالاترین درصد جوانه زنی با میانگین 38/90 مشاهده شد که با شیب تغییرات 89/0 و در پتانسیل 98/7- بار به 50 درصد مقادیر خود رسید. روند تغییرات میزان ذخایرچاودار به صورت سیگموئیدی بود، به طوری که بالاترین میزان ذخایر با میانگین 68/16 و با شیب کاهش 66/2 مشاهده شد که در پتانسیل 67/6- بار به 50 درصد مقدار خود رسید. به طور کلی مشاهده شد کاربرد سالیسیلیک اسید تنها توانست میزان استفاده از ذخایر را در شرایط تنش بهبود بخشد ولی بر توان تحمل گندم تحت تنش خشکی تأثیر چندانی نشان نداد. پرونده مقاله

به‌منظور ارزیابی پرایمینگ با اسید سالیسلیک بر جوانه زنی گندم بهاره تحت تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1395 در دانشگاه محقق اردبیلی انجام گردید. تیمارهای آزمایشی شامل تنش خشکی (صفر، 3-، 6- و 9- بار) و پیش تیمار در با اسید سالیسلیک (صفر، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی‌مولار) بود. بر اساس نتایج مشخص گردید که اثرات متقابل تنش خشکی و اسید سالیسلیک بر صفات وزن خشک ریشه چه، سرعت جوانه زنی و متوسط زمان لازم برای 50 درصد جوانه زنی تأثیر معنی داری داشتند و بقیه صفات مورد آزمایش تحت تأثیر اثرات اصلی تنش و محلول پرایمینگ در سطح احتمال یک درصد قرار گرفتند. تنش خشکی موجب کاهش درصد جوانه زنی و یکنواختی جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن خشک ساقه چه و شاخص های وزنی قدرت بذر شد به‌طوری که تغییرات آن ها با افزایش شدت تنش به‌صورت خطی تغییر یافت. با توجه به معادلات رگرسیونی مشاهده شد به ازای افزایش یک بار در تنش خشکی درصد جوانه‌زنی 64/0 درصد و یکنواختی جوانه زنی 097/0 واحد کاهش یافت. همچنین مقایسه میانگین سرعت، متوسط زمان رسیدن به 50 درصد جوانه زنی و وزن خشک ریشه‌چه نیز نشان داد، کاربرد اسید سالیسلیک موجب کاهش تأثیرات منفی تنش خشکی بر این صفات شد. کاربرد اسید سالیسلیک 2 میلی مولار بالاترین سرعت جوانه زنی و کمترین متوسط زمان لازم برای رسیدن به 50 درصد جوانه زنی را به خود اختصاص داد. به طور کلی بیشترین شاخص های جوانه زنی بذر گندم در غلظت 2 میلی مولار اسید سالیسلیک به‌دست آمد. پرونده مقاله

بابونه با نام علمی Matricaria chamomilla L. گیاهی یک ساله از تیره کاسنیان است که از گل های آن در صنایع داروسازی، آرایشی، بهداشتی و غذایی و همچنین در تهیه مواد دارویی استفاده می شود. فلزات سنگین بیوسفر از زمان شروع انقلاب صنعتی در حال افزایش است و سمیت فلزات سنگین سبب اختلال در فرایند جوانه زنی و رشد گیاهان می گردد. آلودگی ناشی از حضور فلزات سنگین در خاک های کشاورزی، یکی از مهم‌ترین مشکلات اکولوژیک در سطح جهان است. سرب یکی از سمی ترین فلزات سنگین است که عموماً کاهش جوانه زنی و رشد گیاهچه گیاهان در اثر سمیت آن مشاهده شده است. در این تحقیق، با توجه به اهمیت دارویی و صنعتی گیاه بابونه آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1395 به اجرا درآمد. تیمارهای مورد آزمون سه اکوتیپ مختلف گیاه بابونه (آلمانی، مجارستانی و مشهد) و نیترات سرب در 4 سطح (صفر، 50، 100 و 150 میکرومول) انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که کاربرد نیترات سرب شاخص های جوانه زنی مانند درصد جوانه زنی را از 88/60 به 33/51 درصد و سرعت جوانه زنی را از 51/0 روز در شاهد به 42/0 روز در سطح 150 میکرومول کاهش داد. و سبب افزایش متوسط جوانه زنی از 90/1 به 40/2 روز شد. طول ریشه چه از 27/20 میلی متر به 83/16 میلی متر در سطح 150 میکرومولار، طول گیاه چه از میانگین 87/27 میلی متر به 63/24 میلی متر در سطح 150 میکرومولار و شاخص قدرت از 70/17 به میانگین 18/13 در کاربرد 150 میکرومولار در اثر کاربرد نیترات سرب کاهش یافتند. به‌طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که از بین اکوتیپ های مورد بررسی، اکوتیپ مجارستان متحمل‌ترین و آلمانی حساس‌ترین اکوتیپ ها به نیترات سرب بودند. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی اثر تنش شوری بر برخی از صفات مرتبط با جوانه‌زنی بذر برنج و شناسایی رقم‌های متحمل به شوری، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار در آزمایشگاه زراعت دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان اجرا گردید. در این آزمایش فاکتور اول، ارقام برنج شامل بینام، دم سیاه سلیمانداراب، خزر، IR29 و Pokali و فاکتور دوم، پنج سطح شوری شامل صفر (شاهد)، 2، 4، 6 و 8 دسی‌زیمنس بر متر کلرید سدیم در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که رقم خزر در سطوح مختلف شوری نسبت به سایر ارقام، وزن خشک ساقه‌چه و ریشه‌چه و همچنین درصد و سرعت جوانه‌ زنی بهتری داشت. با افزایش تنش شوری ارقام مورد مطالعه در تمامی صفت‌های مورد بررسی روند کاهشی را نشان دادند، اما این روند کاهشی در رقم خزر با افزایش تنش شوری، آهنگ کندتری نسبت به سایر ارقام داشت. رقم خزر در تیمار شاهد، سطح شوری 2 و 4 دسی‌زیمنس بر متر بالاترین درصد جوانه ‌زنی، بیشترین طول ساقه ‌چه، ریشه‌ چه، وزن خشک ریشه ‌چه و ساقه‌ چه و سرعت جوانه‌ زنی را داشت. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی تاثیر دماهای مختلف بر شاخص‌های جوانه‌زنی سه گونه گیاه دارویی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با چهار تکرار در سال 1395 در دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. عامل اول شامل گونه‌های گیاهی (پرواش، همیشه بهار و ماریتیغال) و عامل دوم دما در چهار سطح (10، 15، 20 و 25 درجه سانتی‌گراد) بود. نتایج تجزیه داده‌های آماری نشان داد که اثرات متقابل گونه در دما بر همه مؤلفه‌های جوانه‌زنی معنی‌دار شد. حداکثر جوانه‌زنی برای گیاه پروانش (85 درصد)، همیشه بهار (68 درصد) و ماریتیغال (45 درصد) به‌ترتیب در دماهای 25، 20 و 25 درجه سانتی‌گراد و بالاترین سرعت جوانه‌زنی برای گیاهان مذکور به ترتیب در دماهای 15، 20 و 25 درجه سانتی‌گراد مشاهده شد. بالاترین یکنواختی جوانه‌زنی گیاه همیشه بهار در دمای 15 درجه سانتی‌گراد تعلق داشت که با دمای 10 درجه سانتی‌گراد اختلاف معنی‌داری نداشت. کمترین زمان پس از کاشت تا رسیدن به 10، 50 و 90 درصد جوانه‌زنی در گیاه ماریتیغال در درجه حرارتC ˚ 20 بود. همچنین مشاهده شد، بالاترین طول ریشه‌چه، طول هیپوکوتیل، وزن خشک ریشه‌چه، وزن خشک هیپوکوتیل، شاخص وزنی و طولی قدرت در گیاه پروانش، همیشه بهار و ماریتیغال به‌ترتیب در دماهای 20، 20 و 25 درجه سانتی‌گراد ایجاد شد. به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که دمای بهینه برای جوانه‌زنی پروانش، همیشه بهار و ماریتیغال 20 تا 25 درجه سانتی‌گراد می‌باشد. پرونده مقاله

به منظور مطالعه تأثیر اسید سالیسیلیک بر جوانه‌زنی و رشد گیاهچه‌های گل گاوزبان، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سال 1391 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش، شامل غلظت‌های اسید سالیسیلیک (0، 700، 1000، 1300 و 1600 میکرومول بر لیتر) و مدت زمان پیش‌تیمار (12 و 24 ساعت) بود. نتایج نشان داد، درصد جوانه‌زنی، شاخص میزان جوانه‌زنی، طول ساقه‌چه، وزن خشک ریشه‌چه و ساقه‌چه، وزن خشک بذر و شاخص‌های طولی و وزنی قدرت بذر تحت تأثیر اثرات متقابل زمان در غلظت قرار گرفت، همچنین طول ریشه‌چه و شاخص جوانه‌زنی تنها تحت تأثیر عامل‌های اصلی غلظت و زمان قرارگرفتند. با افزایش غلظت اسید سالیسیلیک در 12 ساعت، جوانه‌زنی روند نزولی داشته و بعد از غلظت 1000 میکرومول در لیتر مجدداً افزایش یافت؛ ولی در 24 ساعت جوانه‌زنی ابتدا روند افزایشی و سپس در غلظت 800 میکرومول در لیتر کاهش یافت. تغییرات شاخص میزان جوانه‌زنی، شاخص طولی و وزنی قدرت بذر نیز مشابه جوانه‌زنی بود. تغییرات طول ساقه‌چه و وزن خشک ریشه‌چه در 12 ساعت با افزایش غلظت اسید سالیسیلیک بیشتر از 24 ساعت بود ولی در مورد وزن خشک ساقه‌چه افزایش غلظت اسید سالیسیلیک در طی 12 ساعت موجب کاهش مقدار آن و در 24 ساعت موجب افزایش مقدار آن گردید. به طور کلی بیشترین شاخص‌های جوانه‌زنی در محدوده 1000 میکرومول بر لیتر اسید سالیسیلیک در طی 24 ساعت پیش‌تیمار مشاهده شد، این در حالی است که بیشترین رشد گیاهچه در همین محدوده ولی در مدت زمان 12 ساعت به دست آمد. پرونده مقاله

به‌منظور مطالعه تأثیر فلزات سنگین بر جوانه‌زنی ذرت آزمایشی به‌صورت طرح کاملاً تصادفی در سال 1391 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل فلزات سنگین نیترات بیسموت (Bismuth)، نیترات کادمیوم (Cadmium) و نیترات سرب (PbNO3) در غلظت‌های 50، 200، 350، 500 و 1000 میلی‌گرم بر لیتر بود. نتایج نشان داد، فلزات سنگین در سطح 1 درصد بر جوانه‌زنی و قدرت بذر ذرت تأثیر معنی‌داری داشت. سطوح پایین فلزات موجب افزایش درصد جوانه‌زنی (از 93% به 98% در نیترات سرب و از 93% به 97% در نیترات بیسموت و از 94% به 96% در کادمیوم) و قدرت بذر (از 1200 به 1606 در نیترات بیسموت و از 1568 به 1592 در نیترات سرب) شده ولی سطوح بالا سبب کاهش مقدار آن‌ها شد. در بین شاخص‌های سرعت جوانه‌زنی تنها ضریب سرعت جوانه‌زنی (CVG) در سطح 5 درصد و سرعت جوانه‌زنی روزانه (DGS) در سطح 1 درصد و در بین شاخص‌های زمان جوانه‌زنی متوسط زمان جوانه‌زنی (MTG)، در سطح 5 درصد و متوسط زمان جوانه‌زنی روزانه (MDG) و متوسط زمان لازم برای رسیدن به 90 درصد جوانه‌زنی در سطح 1 درصد تحت تأثیر فلزات سنگین قرار گرفت. با افزایش غلظت فلزات سنگین CVG، R50، MDG کاهش و DGS، MTG و D90 افزایش یافتند. یکنواختی جوانه‌زنی (CU) تنها صفتی است که در بین شاخص‌های کیفیت جوانه‌زنی تحت تأثیر فلزات سنگین قرار گرفت و با افزایش غلظت فلزات عدد یکنواختی افزایش یافته که این نشان‌دهنده کاهش یکنواختی است. معادلات رگرسیونی نیز نشان داد تغییرات DGS، MTG، D90 و CU با درصد جوانه‌زنی و قدرت بذر معنی‌دار بود؛ و تغییرات DGS و MDG بیش‌ترین سهم را در پیش‌بینی قدرت و درصد جوانه‌زنی به خود اختصاص داد که نشان‌دهنده نقش بهتر این صفات در تعیین و ارزیابی قدرت بذر ذرت است. پرونده مقاله

به‌منظور مطالعه تأثیرات پس‌رسی و برخی ویژگی‌های جوانه‌زنی بذرها ماریتیغال، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1392 انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل مدت زمان پس‌رسی در 5 سطح (شاهد، 30، 60، 90 و 120 روز پس‌رسی در دمای 35 درجه سانتی‌گراد). اندازه گل‌آذین گیاه مادری در 2 سطح (بزرگ و کوچک) و رنگ بذر در 2 سطح (روشن و تیره) بود. صفات اندازه‌گیری شده شامل درصد جوانه‌زنی، متوسط زمان جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، شاخص وزنی و طولی قدرت بود. نتایج نشان داد پس‌رسی موجب افزایش جوانه‌زنی بذرها شده و همچنین بذرها روشن و بذرها بدست آمده از گل آذین بزرگ جوانه‌زنی بهتری دارند. در بین تیمارها 90 روز بیشترین جوانه‌زنی را نشان داد در حالی که بیشترین سرعت جوانه‌زنی و همچنین کمترین متوسط زمان جوانه‌زنی از 30 روز پس‌رسی مشاهده شد. بر خلاف جوانه‌زنی سرعت جوانه‌زنی در بذرها تیره بیشتر از بذرها روشن بود. افزایش مدت‌زمان پس‌رسی موجب افزایش شاخص‌های قدرت گردید. پرونده مقاله

به‌منظور مطالعه تاثیر پیری بذر بر فرآیند جوانه‌زنی و رشد گیاهچه کدوی تخم کاغذی آزمایشی به صورت طرح کاملاً تصادفی در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1392 اجرا گردید. در این آزمایش فرسودگی در دمای 45 درجه سانتی‌گراد و رطوبت 95 درصد به‌مدت 0، 2، 4، 6، 8، 10، 12، 14، 6 ، 18 و 20 روز بود و صفات اندازه‌گیری شده، شامل جوانه‌زنی بیشینه، یکنواختی جوانه‌زنی، مدت زمان لازم برای رسیدن به 10 و 50 درصد جوانه‌زنی، مساحت زیر منحنی جوانه‌زنی نسبت به زمان و همچنین تغییرات قابلیت حیات بذور با استفاده از آزمون تترازولیوم و همچنین میزان رشد گیاهچه اندازه‌گیری شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که پیری در سطح یک درصد بر کلیه صفات تاثیر معنی‌دار داشت. مقایسه میانگین‌ها نشان داد در طی پیری مقدار سرعت جونه‌زنی زمان، درصد و یکنواختی جوانه‌زنی کاهش و مدت زمان لازم برای رسیدن به 10 و 50 درصد جوانه‌زنی افزایش پیدا کرد. همچنین مشاهده شد در طی پیری میزان رنگ‌پذیری بافت‌های بذر کاهش یافته که این نشان دهنده کاهش قدرت و قابلیت حیات بذور و در طی آن کاهش رشد گیاهچه بود. به طور کلی پیر در ابتدا موجب کاهش قدرت بذر شده و بعد از مدتی موجب کاهش قابلیت حیات و مرگ بذور می‌شود. پرونده مقاله

به‌منظور ارزیابی تأثیر پرایمینگ با سالیسیلیک اسید بر تحرک ذخایر بذر و افزایش توان رقابتی گندم با چاودار وحشی تحت تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1395 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل تنش خشکی شامل صفر (شاهد)، 3- ، 6- و 9- بار و پیش تیمار با اسید سالیسلیک شامل صفر (شاهد)، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی‌مولار بود. نتایج نشان داد، جوانه زنی گندم تحت تأثیر تنش خشکی و پرایمینگ با سالیسیلیک اسید قرار گرفتند. تغییرات درصد جوانه زنی در اثر تنش به صورت خطی بوده ولی متوسط زمان جوانه زنی به‌صورت معادله درجه دوم بود. به ازای افزایش یک واحد تنش خشکی درصد جوانه زنی 12/0 واحد کاهش یافت. تغییرات درصد جوانه زنی در اثر مصرف سالیسیلیک اسید به صورت معادله پیک بود. این در حالی بود که تغییرات متوسط زمان جوانه زنی به‌صورت سیگموئیدی تنظیم گردید. بالاترین مقدار درصد جوانه زنی 38/95 درصد در غلظت 13/2 میلی مولار سالیسیلیک اسید بدست آمد و بالاترین متوسط زمان جوانه زنی با میانگین 73/3 بود. تنش خشکی بر میزان ذخایر، کارایی ذخایر و کسر ذخایر گندم معنی دار بود و تأثیر سالیسیلیک اسید تنها بر میزان ذخایر و برهم کنش تنش در سالیسیلیک اسید تنها بر میزان استفاده از ذخایر معنی دار شد. روند تغییرات کارایی ذخایر به صورت پیک و کسر ذخایر به صورت درجه دوم بود. برهم کنش تنش در سالیسیلیک اسید نیز نشان داد، در تمام سطوح سالیسیلیک اسید به جز غلظت 5/1 میلی مولار، روند تغییرات میزان ذخایر به صورت درجه دوم بود. همچنین درصد جوانه زنی چاودار وحشی تحت تأثیر تنش خشکی قرار گرفت به طوری که بالاترین درصد جوانه زنی با میانگین 38/90 مشاهده شد که با شیب تغییرات 89/0 و در پتانسیل 98/7- بار به 50 درصد مقادیر خود رسید. روند تغییرات میزان ذخایرچاودار به صورت سیگموئیدی بود، به طوری که بالاترین میزان ذخایر با میانگین 68/16 و با شیب کاهش 66/2 مشاهده شد که در پتانسیل 67/6- بار به 50 درصد مقدار خود رسید. به طور کلی مشاهده شد کاربرد سالیسیلیک اسید تنها توانست میزان استفاده از ذخایر را در شرایط تنش بهبود بخشد ولی بر توان تحمل گندم تحت تنش خشکی تأثیر چندانی نشان نداد. پرونده مقاله

به‌منظور ارزیابی پرایمینگ با اسید سالیسلیک بر جوانه زنی گندم بهاره تحت تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1395 در دانشگاه محقق اردبیلی انجام گردید. تیمارهای آزمایشی شامل تنش خشکی (صفر، 3-، 6- و 9- بار) و پیش تیمار در با اسید سالیسلیک (صفر، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی‌مولار) بود. بر اساس نتایج مشخص گردید که اثرات متقابل تنش خشکی و اسید سالیسلیک بر صفات وزن خشک ریشه چه، سرعت جوانه زنی و متوسط زمان لازم برای 50 درصد جوانه زنی تأثیر معنی داری داشتند و بقیه صفات مورد آزمایش تحت تأثیر اثرات اصلی تنش و محلول پرایمینگ در سطح احتمال یک درصد قرار گرفتند. تنش خشکی موجب کاهش درصد جوانه زنی و یکنواختی جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن خشک ساقه چه و شاخص های وزنی قدرت بذر شد به‌طوری که تغییرات آن ها با افزایش شدت تنش به‌صورت خطی تغییر یافت. با توجه به معادلات رگرسیونی مشاهده شد به ازای افزایش یک بار در تنش خشکی درصد جوانه‌زنی 64/0 درصد و یکنواختی جوانه زنی 097/0 واحد کاهش یافت. همچنین مقایسه میانگین سرعت، متوسط زمان رسیدن به 50 درصد جوانه زنی و وزن خشک ریشه‌چه نیز نشان داد، کاربرد اسید سالیسلیک موجب کاهش تأثیرات منفی تنش خشکی بر این صفات شد. کاربرد اسید سالیسلیک 2 میلی مولار بالاترین سرعت جوانه زنی و کمترین متوسط زمان لازم برای رسیدن به 50 درصد جوانه زنی را به خود اختصاص داد. به طور کلی بیشترین شاخص های جوانه زنی بذر گندم در غلظت 2 میلی مولار اسید سالیسلیک به‌دست آمد. پرونده مقاله

بابونه با نام علمی Matricaria chamomilla L. گیاهی یک ساله از تیره کاسنیان است که از گل های آن در صنایع داروسازی، آرایشی، بهداشتی و غذایی و همچنین در تهیه مواد دارویی استفاده می شود. فلزات سنگین بیوسفر از زمان شروع انقلاب صنعتی در حال افزایش است و سمیت فلزات سنگین سبب اختلال در فرایند جوانه زنی و رشد گیاهان می گردد. آلودگی ناشی از حضور فلزات سنگین در خاک های کشاورزی، یکی از مهم‌ترین مشکلات اکولوژیک در سطح جهان است. سرب یکی از سمی ترین فلزات سنگین است که عموماً کاهش جوانه زنی و رشد گیاهچه گیاهان در اثر سمیت آن مشاهده شده است. در این تحقیق، با توجه به اهمیت دارویی و صنعتی گیاه بابونه آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1395 به اجرا درآمد. تیمارهای مورد آزمون سه اکوتیپ مختلف گیاه بابونه (آلمانی، مجارستانی و مشهد) و نیترات سرب در 4 سطح (صفر، 50، 100 و 150 میکرومول) انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که کاربرد نیترات سرب شاخص های جوانه زنی مانند درصد جوانه زنی را از 88/60 به 33/51 درصد و سرعت جوانه زنی را از 51/0 روز در شاهد به 42/0 روز در سطح 150 میکرومول کاهش داد. و سبب افزایش متوسط جوانه زنی از 90/1 به 40/2 روز شد. طول ریشه چه از 27/20 میلی متر به 83/16 میلی متر در سطح 150 میکرومولار، طول گیاه چه از میانگین 87/27 میلی متر به 63/24 میلی متر در سطح 150 میکرومولار و شاخص قدرت از 70/17 به میانگین 18/13 در کاربرد 150 میکرومولار در اثر کاربرد نیترات سرب کاهش یافتند. به‌طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که از بین اکوتیپ های مورد بررسی، اکوتیپ مجارستان متحمل‌ترین و آلمانی حساس‌ترین اکوتیپ ها به نیترات سرب بودند. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی اثر تنش شوری بر برخی از صفات مرتبط با جوانه‌زنی بذر برنج و شناسایی رقم‌های متحمل به شوری، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار در آزمایشگاه زراعت دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان اجرا گردید. در این آزمایش فاکتور اول، ارقام برنج شامل بینام، دم سیاه سلیمانداراب، خزر، IR29 و Pokali و فاکتور دوم، پنج سطح شوری شامل صفر (شاهد)، 2، 4، 6 و 8 دسی‌زیمنس بر متر کلرید سدیم در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که رقم خزر در سطوح مختلف شوری نسبت به سایر ارقام، وزن خشک ساقه‌چه و ریشه‌چه و همچنین درصد و سرعت جوانه‌ زنی بهتری داشت. با افزایش تنش شوری ارقام مورد مطالعه در تمامی صفت‌های مورد بررسی روند کاهشی را نشان دادند، اما این روند کاهشی در رقم خزر با افزایش تنش شوری، آهنگ کندتری نسبت به سایر ارقام داشت. رقم خزر در تیمار شاهد، سطح شوری 2 و 4 دسی‌زیمنس بر متر بالاترین درصد جوانه ‌زنی، بیشترین طول ساقه ‌چه، ریشه‌ چه، وزن خشک ریشه ‌چه و ساقه‌ چه و سرعت جوانه‌ زنی را داشت. پرونده مقاله