نقش عناصر ریز مغذی آهن و روی در عملکرد و اجزای عملکرد سیب زمینی

محورهای موضوعی : اکوفیزیولوژی گیاهان زراعی

الهام جم ¹ ( دانش آموخته ی کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه مازندران، ایران )
علی عبادی ² ( دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران )
قاسم پرمون ³ ( دانشجوی دکتری فیزولوژی گیاهان زراعی، گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران )

تاریخ دریافت : 1392/10/13 تاریخ پذیرش : 1394/03/06 تاریخ انتشار : 1394/05/01

کلید واژه: عملکرد, سیب‌زمینی, تولید بذر, ریزمغذی ها,

چکیده مقاله :

خاک های مزارع سیب زمینی اردبیل به علت شرایط قلیایی و عدم اجرای تناوب های زراعی مناسب با کمبود برخی عناصر ریز مغذی مواجه است. جهت بررسی تأثیر مصرف کودهای ریزمغذی بر عملکرد و برخی صفات مؤثر بر تولید غده های سیب زمینی، آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1391 در منطقه اردبیل اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل غلظت های مختلف کودهای ترکیبی آهن و روی (غلظت‌های 2، 4 و 8 در هزار به صورت Fe1Zn1، Fe1Zn2، Fe1Zn3، Fe2Zn1، Fe2Zn2، Fe2Zn3، Fe3Zn1، Fe3Zn2، Fe3Zn3) و یک تیمار شاهد (Fe0Zn0) بودند. نتایج تجزیه واریانس وجود اختلاف معنی‌دار آماری بین تیمارها از لحاظ عملکرد غده، تعداد غده در بوته، سایزبندی غده، ضخامت پوسته و وزن حجمی غده‌ها و وزن خشک غده را نشان داد. بالاترین عملکرد غده (48.10 تن در هکتار) و بیشترین ضخامت پوسته در تیمار کودی Fe1Zn3 مشاهده شدند. بیشترین تعداد غده در بوته متعلق به تیمار کودی Fe2Zn1 (غلظت 4 در هزار آهن و 2 در هزار روی) و Fe1Zn3(غلظت 2 در هزار آهن و 8 در هزار روی) به دست آمد. بیشترین غده‌های غیربذری کمتر از 35 گرم و بیشترین وزن حجمی غده‌ها نیز در تیمار Fe3Zn2 حاصل شدند. به طورکلی تیمار Fe1Zn3(غلظت 2 در هزار آهن و 8 در هزار روی) با داشتن بالاترین عملکرد دانه، ضخامت پوسته و مقدار مناسب از دیگر صفات ترکیب تیماری مناسبی برای تولید غده می باشد.

چکیده انگلیسی:

The soils of potato production fields in Ardabil due to alkalinity and not having a proper crop rotations are deficient in micronutrients. To evaluate the effect of these micronutrients on the yield and some traits affecting potato tubers an experiment was conducted in a complete randomized block design with three replications in Ardabil during 2012. Micronutrient treatments used were the various concentrations of iron and zinc (0.002, 0.004 and 0.008 concentrations of these elements as Fe1Zn1, Fe1Zn2, Fe1Zn3, Fe2Zn1, Fe2Zn2, Fe2Zn3, Fe3Zn1 and Fe3Zn2) and a control treatment (Fe0Zn0). Analysis of variance of traits under study showed statistically significant differences among treatments in terms of tuber yield, number of tubers per plant, tuber size, skin thickness and volumetric weight and dry weight of tubers. The highest tuber yield (48.10 t.ha-1) and maximum skin thickness were obtained from Fe1Zn3 treatment. The highest tuber number belonged to Fe2Zn1 (0.004 and 0.002 concentrations of iron and zinc) and Fe1Zn3 (0.002 and 0.008 concentrations of iron and zinc). Tuber weights higher than 35 grams and higest volumetric tuber weight were produced by using Fe3Zn2. The conclusion is this that using Fe1Zn3 traetment (0.002 and 0.008 concentrations) resulted in highest tuber yield and thickness of tuber skin.