تاریخ مناسب کاشت گیاه مادری می تواند سبب بهبود جوانه‎زنی و رشد بذور حاصل از این گیاهان ‎شود. این آزمایش به صورت کرت های خرد شده با سه تکرار و در دو سال 96-1395 و 97-1396 انجام گردید. عامل اصلی سه تاریخ کاشت (20 مهر، 20 آبان و 20 آذر به عنوان تاریخ کاشت‌های زودهنگام، معمولی و تاخیری) و عامل فرعی ارقام گندم (زارع و حیدری با عادت رشد زمستانه، پیشگام و الوند با عادت رشد بینابین و سیروان و پیشتاز با عادت رشد بهاره) بود. نتایج آزمون استاندارد جوانه زنی بذرهای حاصل از این پژوهش نشان داد که در تاریخ کاشت 20 مهر بیشترین وزن هزار دانه و فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز در ارقام با عادت رشد زمستانه به دست آمد. ر تاخیر در کاشت به دلیل افزایش هدایت الکتریکی سبب کاهش معنی دار درصد و سرعت جوانه زنی به‌ویژه در ارقام با تیپ رشد زمستانه شد. به نظر می رسد تاخیر در کاشت در ارقام زمستانه از طریق افزایش هدایت الکتریکی توانسته فعالیت آنزیم های دخیل در جوانه زنی فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز را تحت تاثیر قرار دهد. همچنین سرمای زمستانه در تاریخ کاشت 20 مهر در ارقام با تیپ رشد بهاره موجب شده است که گیاهچه ضعیف تری تولید کند. اما در تاریخ کاشت 20 آذر وزن خشک گیاهچه در ارقام با تیپ رشد بینابین و بهاره نسبت به ارقام زمستانه بیشتر بود. در مجموع تاخیر در کاشت سبب کاهش معنی دار درصد و سرعت جوانه زنی ارقام با تیپ رشد زمستانه شده است. بنابراین در کشت تاخیری استفاده از ارقام بینابین و بهاره قابل توصیه می باشد. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی اثر کودهای شیمیایی و دامی و تلفیق آنها بر ترکیبات فیتوشیمیایی اسانس آویشن دنایی، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار و 12 تیمار شامل: مقادیر مختلف کودهای شیمیایی نیتروژن، فسفر و پتاسیم در سه سطح، کود دامی در چهار سطح، تلفیق کودهای شیمیایی و دامی در 4 سطح و شاهد (بدون کود) انجام شد. اسانس نمونه‌ها با استفاده از روش تقطیر با آب (طرح کلونجر) استخراج و توسط دستگاه GC/MS مورد شناسایی قرار گرفت. میزان فنل کل با استفاده از روش اسپکتروفوتومتری ارزیابی گردید. نتایج بررسی‌ها نشان داد که با کاربرد 40 کیلوگرم نیتروژن، 32 کیلوگرم فسفر پتاسیم به همراه 25 تن کود دامی در هکتار، اسانس گیاه از بیشترین بازده فنلی (17/57 کیلوگرم در هکتار)، درصد اسانس (88/3 درصد) و میزان تیمول (68/86 درصد) برخوردار بود. همچنین بالاترین درصد کارواکرول (11/10 درصد) با کاربرد 25 تن در هکتار کود دامی به‌دست آمد. در تمامی تیمارها اجزای اصلی اسانس شامل: تیمول، کارواکرول و ای -کاریوفیلن بود و تیمارها بر نوع ترکیبات متشکله اسانس اثری نداشت. همبستگی منفی و معنی داری بین تیمول با کارواکرول و ای- کاریوفیلن مشاهده گردید. یافته های این تحقیق، چشم انداز امیدبخشی در راستای کاهش مصرف کودهای شیمیایی و جایگزینی آن با کودهای زیستی و آلی را اثبات کرد و نشان داد که کمیت و کیفیت تولید در سیستم تغذیه تلفیقی، می تواند وضعیت مطلوب تری نسبت به سیستم های شیمیایی رایج یا ارگانیک داشته باشد. بنابراین ممکن است استفاده از این سیستم، راهی مناسب به سمت کشاورزی پایدار باشد. پرونده مقاله

تاریخ مناسب کاشت گیاه مادری می تواند سبب بهبود جوانه‎زنی و رشد بذور حاصل از این گیاهان ‎شود. این آزمایش به صورت کرت های خرد شده با سه تکرار و در دو سال 96-1395 و 97-1396 انجام گردید. عامل اصلی سه تاریخ کاشت (20 مهر، 20 آبان و 20 آذر به عنوان تاریخ کاشت‌های زودهنگام، معمولی و تاخیری) و عامل فرعی ارقام گندم (زارع و حیدری با عادت رشد زمستانه، پیشگام و الوند با عادت رشد بینابین و سیروان و پیشتاز با عادت رشد بهاره) بود. نتایج آزمون استاندارد جوانه زنی بذرهای حاصل از این پژوهش نشان داد که در تاریخ کاشت 20 مهر بیشترین وزن هزار دانه و فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز در ارقام با عادت رشد زمستانه به دست آمد. ر تاخیر در کاشت به دلیل افزایش هدایت الکتریکی سبب کاهش معنی دار درصد و سرعت جوانه زنی به‌ویژه در ارقام با تیپ رشد زمستانه شد. به نظر می رسد تاخیر در کاشت در ارقام زمستانه از طریق افزایش هدایت الکتریکی توانسته فعالیت آنزیم های دخیل در جوانه زنی فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز را تحت تاثیر قرار دهد. همچنین سرمای زمستانه در تاریخ کاشت 20 مهر در ارقام با تیپ رشد بهاره موجب شده است که گیاهچه ضعیف تری تولید کند. اما در تاریخ کاشت 20 آذر وزن خشک گیاهچه در ارقام با تیپ رشد بینابین و بهاره نسبت به ارقام زمستانه بیشتر بود. در مجموع تاخیر در کاشت سبب کاهش معنی دار درصد و سرعت جوانه زنی ارقام با تیپ رشد زمستانه شده است. بنابراین در کشت تاخیری استفاده از ارقام بینابین و بهاره قابل توصیه می باشد. پرونده مقاله

به منظور بررسی تاثیر عوامل محیطی بر عملکرد کمی و کیفی آویشن دنایی (Thymus daenensis) در شرایط زراعی و رویشگاهی، این گونه در دو ایستگاه فزوه و قهیز، وابسته به مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان، به روش تقسیم بوته و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار کاشته شد. در مرحله 50 درصد گلدهی اطلاعات از دو مزرعه و همزمان از رویشگاه اصلی گیاه جمع آوری گردید. نمونه برداری خاک و تهیه داده های هواشناسی نیز صورت گرفت. نتایج نشان دهنده اثر معنی دار مکان بر همه صفات به استثناء درصد 8،1 سینئول و میزان اسانس بود. بیشترین تولید خشک اندام هوایی، عملکرد اسانس و تیمول به ترتیب با میانگین های 3/2324، 4/62 و 3/53 کیلوگرم در هکتار در ایستگاه فزوه مشاهده شد که تفاوت معنی داری با دو مکان دیگر داشت. عمده ترین ترکیبات تشکیل دهنده اسانس در هر سه منطقه پاراسیمن، 8،1 سینئول، بورنئول، تیمول و کارواکرول بود. بیشترین درصد آنتول در ایستگاه فزوه و بالاترین درصد کارواکرول در رویشگاه اصلی گیاه بدست آمد. درصد اسانس از 9/2 تا 02/3 درصد متغیر بود. با افزایش ارتفاع از سطح دریا، کاهش عملکرد خشک و عملکرد اسانس مشاهده گردید. درصد کارواکرول با افزایش میزان پتاسیم خاک افزایش و با زیاد شدن شوری خاک کاهش یافت. در مجموع نتایج نشان داد که شرایط مختلف اقلیمی و خاکی و در راس آن ارتفاع از سطح دریا می تواند تولید خشک گیاه آویشن دنایی و ترکیبات متشکله اسانس آن را تحت تاثیر قرار داده و باعث اقتصادی یا غیر اقتصادی شدن محصول آن گردد. پرونده مقاله

در بسیاری مناطق، تنش خشکی در مراحل انتهایی رشد گندم رخ می‌دهد. شناخت واکنش‌های فیزیولوژیکی گیاه می‌تواند در دستیابی به ارقام متحمل مفید باشد. در مطالعه‌ای دو ساله در اصفهان با طرح اسپلیت پلات در قالب بلوک-های کامل تصادفی با سه تکرار، اثر سه تیمار بدون تنش خشکی، تنش خشکی پس از گرده‌افشانی، و تنش خشکی پس از گرده‌افشانی به همراه محلول‌پاشی روی، بر 11 ژنوتیپ گندم بررسی شد. تیمارهای تنش عامل اصلی و ژنوتیپ‌ها عامل فرعی بود. در برگ پرچم، محتوای نسبی آب (RWC)، سرعت اتلاف آب از برگ جدا شده (RWL)، آب حفظ شده برگ جدا شده (ELWR) و میزان آب اولیه (IWC)، هر یک در سه مرحله گرده‌افشانی و یک و دو هفته پس از آن اندازه‌گیری گردید. همچنین پرولین و پروتئین‌های محلول برگ پرچم و عملکرد دانه تعیین شد. در اثر خشکی، RWC، RWL و IWC در یک و دو هفته پس از گرده‌افشانی کاهش و ELWR افزایش یافت. خشکی پرولین را افزایش و پروتئین‌های محلول و عملکرد دانه را کاهش داد. محلول‌پاشی روی اثرات خشکی را تعدیل کرد. در تیمار خشکی + روی، عملکرد دانه، RWC (یک و دو هفته پس از گرده‌افشانی) و IWC (دو هفته پس از گرده‌افشانی)، بیش از مقادیر مربوطه در تیمار تنش بدون روی بود. ژنوتیپ‌ها در همه صفات تفاوت داشتند. در شرایط تنش، عملکرد دانه با پروتئین‌های محلول، RWC (یک و دو هفته پس از گرده‌افشانی) و ELWR گرده‌افشانی همبستگی‌های مثبت و معنی‌دار داشت که نشان‌دهنده قابلیت استفاده آنها بعنوان فاکتورهای انتخاب ژنوتیپ‌های متحمل به خشکی انتهای فصل است. پرونده مقاله

به منظور تعیین اثر تاریخ کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد شش رقم گندم با عادت‌های رشد متفاوت، پژوهشی در دو سال زراعی 1395-1396 و 1397-1396 به صورت کرت-های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان مبارکه اصفهان انجام شد. سه تاریخ کاشت 20 مهر، 20 آبان و 20 آذر به عنوان تاریخ کاشت‌های زود هنگام، معمول و تأخیری در نظر گرفته شدند. ارقام گندم شامل پیشگام و الوند با عادت‌های رشد بینابین، زارع و حیدری با عادت رشدی زمستانه و سیروان و پیشتاز با عادت رشدی بهاره بودند. زودکاشت ارقام با عادت رشدی بهاره و زمستانه موجب افزایش عملکرد و تأخیر در کاشت موجب افت آن شد. عملکرد ارقام با تیپ رشدی بینابین در تاریخ‌های کاشت 20 مهرماه و 20 آبان‌ماه تفاوت معنی‌داری با هم نداشت اما تأخیر در کاشت موجب افت عملکرد در این ارقام شد. بنابراین، توصیه می‌گردد در منطقه معتدله مبارکه اصفهان، ارقام با عادت رشد بهاره و زمستانه و ارقام با رشد بینابین از اواسط مهرماه تا اواسط آبان‌ماه کاشته شده و از تأخیر در کاشت آنها پرهیز گردد. پرونده مقاله