به منظور بررسی مدت زمان و پرایمینگ‌های مختلف بر مؤلفه‌های جوانه‌زنی بذر زیره سبز، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در مرکز تحقیقات گیاهان دارویی دانشگاه شاهد در سال 1392 اجرا گردید. فاکتورهای آزمایش شامل پلی اتیلن گلایگول با دو غلظت (5 و 10 درصد)، نیترات پتاسیم در دو سطح (یک و دو درصد)، کلرید پتاسیم در دو سطح (دو و چهار درصد) و مدت زمان پرایمینگ در سه سطح (12، 24 و 36 ساعت) بود. نتایج نشان داد که تیمار پرایمینگ‌های مختلف بر صفات درصد، سرعت و ضریب سرعت جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه، ساقه‌چه و گیاهچه، ضریب آلومتری، میانگین مدت زمان جوانه‌زنی، متوسط جوانه‌زنی روزانه و شاخص بنیه بذر در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار شد. حداکثر طول ریشه‌چه و طول گیاهچه مربوط به تیمار کلرید پتاسیم با غلظت دو درصد و مدت زمان 36 بود و حداقل طول گیاهچه مربوط به تیمار پلی اتیلن گلایگول با غلظت پنج درصد و مدت زمان 24 ساعت مشاهده شد. همچنین نتایج نشان داد که بیش‌ترین میانگین مدت زمان جوانه‌زنی مربوط به تیمار نیترات پتاسیم با غلظت یک درصد با میانگین 34/9 روز و مدت زمان‌های 36 و 12 ساعت مشاهده شد و کم‌ترین مقدار متوسط زمان برای جوانه‌زنی مربوط به تیمار کلرید پتاسیم با غلظت چهار درصد و مدت زمان 24 ساعت مشاهده گردید. کاربرد پیش تیمار کلرید پتاسیم باعث بهبود درصد و سرعت جوانه‌زنی بذرها، شاخص‌های رشد گیاهچه و همچنین شاخص بنیه بذر شد. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی مدت زمان و پرایمینگ های مختلف بر مؤلفه های جوانه زنی بذر زیره سبز، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در مرکز تحقیقات گیاهان دارویی دانشگاه شاهد در سال 1392 اجرا گردید. فاکتورهای آزمایش شاملپلی اتیلن گلایگول با دو غلظت (5 و 10 درصد)، نیترات پتاسیم در دو سطح (یک و دو درصد)، کلرید پتاسیم در دو سطح (دو و چهار درصد) و مدت زمان پرایمینگ در سه سطح (12، 24 و 36 ساعت) بود. نتایج نشان داد که تیمار پرایمینگ‌های مختلف بر صفات درصد، سرعت و ضریب سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، ساقه چه و گیاهچه، ضریب آلومتری، میانگین مدت زمان جوانه زنی، متوسط جوانه زنی روزانه و شاخص بنیه بذر در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. حداکثر طول ریشه چه و طول گیاهچه مربوط به تیمار کلرید پتاسیم با غلظت دو درصد و مدت زمان 36 بود و حداقل طول گیاهچه مربوط به تیمار پلی اتیلن گلایگول با غلظت پنج درصد و مدت زمان 24 ساعت مشاهده شد. همچنین نتایج نشان داد که بیش ترین میانگین مدت زمان جوانه زنی مربوط به تیمار نیترات پتاسیم با غلظت یک درصد با میانگین 34/9 روز و مدت زمان های 36 و 12 ساعت مشاهده شد و کم ترین مقدار متوسط زمان برای جوانه زنی مربوط به تیمار کلرید پتاسیم با غلظت چهار درصد و مدت زمان 24 ساعت مشاهده گردید. کاربرد پیش تیمار کلرید پتاسیم باعث بهبود درصد و سرعت جوانه زنی بذرها، شاخص های رشد گیاهچه و همچنین شاخص بنیه بذر شد. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی اثر دگرآسیبی عصاره اندام های مختلف علف های هرز پیچک و پنیرک صحرایی بر خصوصیات جوانه زنی و رشد سه رقم کنجد، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد در سال 1395 اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل ارقام کنجد در سه سطح (یلووایت، هلیل و اولتان)، علف هرز در دو سطح (پیچک صحرایی و پنیرک صحرایی)، عصاره اندام های گیاه با سه سطح (ریشه، ساقه و برگ) و عصاره در سه غلظت (0، 5 و 10درصد) در سه تکرار بود. تیمارهای بکار برده شده تأثیر معنی داری بر صفات درصد، سرعت و میانگین مدت زمان جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن خشک گیاهچه و شاخص بنیه گیاهچه داشتند. با توجه به نتایج مقایسه میانگین چهارگانه بیشترین درصد جوانه زنی در رقم یلووایت عصاره اندام ساقه پیچک صحرایی و رقم اولتان عصاره اندام ریشه پنیرک صحرایی در عدم غلظت با میانگین 100 درصد مشاهده شد. در این میان علف هرز پنیرک در مقایسه با پیچک، پتانسیل بالاتری در تولید مواد دگرآسیب از خود نشان داد. با توجه به اثرات منفی و در بعضی غلظت های پایین اثرات تحریک کنندگی و مثبت این علف های هرز با بقایای آن ها در مزارع، امید است با مدیریت های زراعی در قالب اصول کشاورزی پایدار ضمن مقابله صحیح بتوان در افزایش رشد منتهی به عملکرد گام برداشت. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی پیش تیمار بر ویژگی های جوانه زنی، رشد و فیزیولوژیکی توده اصفهانی شنبلیله تحت تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه شاهد در سال 1396 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل پنج سطح پرایمینگ (شاهد (آب مقطر)، هیدروپرایمینگ آب مقطر به مدت 24 ساعت، هیدروپرایمینگ آب مقطر به مدت 48 ساعت، نیترات پتاسیم 3% و سالیسیلیک اسید 5%) و تنش شوری در چهار سطح (0، 50، 100 و 150 میلی مولار) بود. نتایج تجزیه واریانس حاکی از تأثیر معنی‌دار ترکیب تیماری پرایمینگ و تنش شوری بر صفات جوانه زنی، شاخص های رشد، رنگیزه های فتوسنتزی و محتوای پرولین بود. نتایج مقایسه میانگین اثر برهمکنش نشان داد که درصد جوانه زنی در سطوح هیدروپرایمینگ با تنش 150 میلی مولار 100 درصد بود. با توجه به نتایج مقایسه میانگین هیدروپرایمینگ 24 ساعت در صفاتی مانند سرعت جوانه زنی، طول ساقه چه، بنیه طولی گیاهچه، محتوای رنگیزه های فتوسنتزی و محتوای کارتنوئید نسبت به سطوح دیگر پرایمینگ دارای برتری نسبی بود. به نظر می رسد گیاه شنبلیله گیاهی مقاوم به تنش می باشد و کاربرد هیدروپرایمینگ نسبت به سطوح دیگر اثر بهبود بخشی بر صفات مورد بررسی داشت. پرونده مقاله

مارتیغال (Silybum marianum)گیاهی دارویی است که در بسیاری از کشورها از جمله ترکیه و صربستان و بخش‌هایی از ایران در شرایط مزرعه برای تولید بذر و اسانس مورد کشت و کار قرار می‌گیرد. به‌منظور بررسی تاثیر دما بر جوانه‌زنی گیاه مارتیغال تحت تنش شوری آزمایشی به‌صورت فاکتوریل با هفت سطح دما (5، 10، 15، 20، 25، 30، 35) بر حسب درجه سانتی‌گراد و هفت سطح تنش شوری شامل (صفر، 480،400،320،240،160،80 میلی‌مولار) از کلرید سدیم انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، زمان تا 50 درصد جوانه‌زنی و زمان تا 90 درصد جوانه‌زنی به‌طور معنی‌داری ‌تحت تاثیر شوری، دما و اثر متقابل آن‌ها قرار گرفت. افزایش سطوح شوری به‌طور معنی‌داری باعث کاهش میانگین همه صفات مورد مطالعه شد. در دمای کم‌تر از دمای 10 درجه سانتی‌گراد، درصد جوانه‌زنی به‌طور معنی‌داری پایین بود و همچنین در دمای 35 درجه سانتی‌گراد هیچ‌گونه جوانه‌زنی مشاهده نشد. به‌طورکلی مشخص شد که گیاه مارتیغال پتانسیل عملکرد خوب در مناطق با درجات شوری متوسط را در مرحله جوانه‌زنی دارد از طرف دیگر به دماهای بالا حساسیت داشته که بر شاخص های جوانه زنی این گیاه تأثیر منفی داشت. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر اسید هیومیک و اسید فولیک بر ویژگی های جوانه زنی بذر گیاه سرخارگل در شرایط تنش شوری طبیعی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد در سال 1395 اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل هیومیک اسید در سه سطح (0، 200 و 400 میلی گرم بر لیتر)، فولویک اسید در سه سطح (0، 200 و 400 میلی گرم بر لیتر) و تنش شوری در چهار سطح (0، 4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر) بود. نتایج نشان داد که اثر متقابل اسید هیومیک، اسید فولیک، تنش شوری بر صفات درصد جوانه زنی، میانگین مدت زمان جوانه زنی، طول ساقه چه، وزن تر گیاهچه و شاخص بنیه بذر تأثیر معنی داری داشت. بیش ترین درصد جوانه زنی با میانگین 100 درصد در کاربرد هیومیک اسید و فولیک اسید با غلظت 200 میلی گرم بر لیتر و عدم تنش شوری مشاهده شد. در شرایط تنش 12 دسی زیمنس بر متر وجود هیومیک اسید 200 میلی گرم بر لیتر و فولیک اسید 400 میلی گرم بر لیتر درصد جوانه زنی را به 55/75 درصد بهبود بخشید. با توجه به نتایج مقایسه میانگین بیش ترین شاخص طولی و وزنی بنیه گیاهچه به ترتیب مربوط به عدم استفاده از اسید آلی و عدم تنش شوری با میانگین 63/58 و کاربرد هیومیک اسید با غلظت 200 میلی گرم بر لیتر و فولیک اسید با غلظت 400 میلی گرم بر لیتر در تنش 12 دسی زیمنس بر متر با میانگین 68/0 مشاهده شد. کاربرد اسیدهای آلی باعث بهبود ویژگی های جوانه زنی و رشد گیاه دارویی سرخارگل در شرایط تنش شوری شد. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی اثر دما و باکتری‌های محرک رشد بر شاخص‌های جوانه‌زنی گیاهچه کاسنی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد در سال 1395-1394 انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل دما در چهار سطح (15،‌ 20،‌ 25 و 30 درجه سانتی‌گراد) و کود زیستی در سه سطح (شاهد،‌ باکتری سودوموناس و باکتری باسیلوس) بودند. اثرات اصلی دما و باکتری بر سرعت جوانه‌زنی، متوسط زمان لازم برای جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه، طول ساقه‌چه، طول گیاهچه، وزن خشک گیاهچه، شاخص طولی قدرت گیاهچه و شاخص وزنی قدرت گیاهچه در سطح یک درصد و اثر اصلی دما بر متوسط جوانه‌زنی روزانه در سطح پنج درصد و همچنین اثر متقابل دما و باکتری بر طول ساقه‌چه و گیاهچه، نسبت طول ساقه‌چه به ریشه‌چه و شاخص طولی قدرت گیاهچه در سطح یک درصد معنی‌دار بود. به طور کلی با افزایش دما از 15 درجه سانتی‌گراد صفات سرعت جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه، وزن خشک گیاهچه و شاخص وزنی قدرت گیاهچه افزایش یافت. به‌طوری که در دمای 25 درجه سانتی‌گراد به حداکثر مقدار خود رسیدند و پس از آن با افزایش دما مجدداً از مقدار آن‌ها کاسته شد. همچنین مقدار صفات مذکور با استفاده از کودهای زیستی به بیشینه خود رسید. متوسط زمان لازم برای جوانه‌زنی نیز عکس سرعت جوانه‌زنی بوده و بنابراین در دمای 15 درجه سانتی‌گراد و عدم تلقیح با باکتری به حداکثر میزان خود رسید. صفات طول ساقه‌چه و گیاهچه و شاخص طولی قدرت گیاهچه با افزایش دما تا 25 درجه سانتی‌گراد و تیمار با کود زیستی (باکتری سودوموناس) به حداکثر میزان خود رسیدند. به نظر می‌رسد دمای 25 درجه سانتی‌گراد همراه با کاربرد باکتری سودوموناس دارای اثر مثبت بر شاخص‌های جوانه‌زنی و رشد گیاهچه کاسنی است. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی مدت زمان و پرایمینگ های مختلف بر مؤلفه های جوانه زنی بذر زیره سبز، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در مرکز تحقیقات گیاهان دارویی دانشگاه شاهد در سال 1392 اجرا گردید. فاکتورهای آزمایش شاملپلی اتیلن گلایگول با دو غلظت (5 و 10 درصد)، نیترات پتاسیم در دو سطح (یک و دو درصد)، کلرید پتاسیم در دو سطح (دو و چهار درصد) و مدت زمان پرایمینگ در سه سطح (12، 24 و 36 ساعت) بود. نتایج نشان داد که تیمار پرایمینگ‌های مختلف بر صفات درصد، سرعت و ضریب سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، ساقه چه و گیاهچه، ضریب آلومتری، میانگین مدت زمان جوانه زنی، متوسط جوانه زنی روزانه و شاخص بنیه بذر در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. حداکثر طول ریشه چه و طول گیاهچه مربوط به تیمار کلرید پتاسیم با غلظت دو درصد و مدت زمان 36 بود و حداقل طول گیاهچه مربوط به تیمار پلی اتیلن گلایگول با غلظت پنج درصد و مدت زمان 24 ساعت مشاهده شد. همچنین نتایج نشان داد که بیش ترین میانگین مدت زمان جوانه زنی مربوط به تیمار نیترات پتاسیم با غلظت یک درصد با میانگین 34/9 روز و مدت زمان های 36 و 12 ساعت مشاهده شد و کم ترین مقدار متوسط زمان برای جوانه زنی مربوط به تیمار کلرید پتاسیم با غلظت چهار درصد و مدت زمان 24 ساعت مشاهده گردید. کاربرد پیش تیمار کلرید پتاسیم باعث بهبود درصد و سرعت جوانه زنی بذرها، شاخص های رشد گیاهچه و همچنین شاخص بنیه بذر شد. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی اثر دگرآسیبی عصاره اندام های مختلف علف های هرز پیچک و پنیرک صحرایی بر خصوصیات جوانه زنی و رشد سه رقم کنجد، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد در سال 1395 اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل ارقام کنجد در سه سطح (یلووایت، هلیل و اولتان)، علف هرز در دو سطح (پیچک صحرایی و پنیرک صحرایی)، عصاره اندام های گیاه با سه سطح (ریشه، ساقه و برگ) و عصاره در سه غلظت (0، 5 و 10درصد) در سه تکرار بود. تیمارهای بکار برده شده تأثیر معنی داری بر صفات درصد، سرعت و میانگین مدت زمان جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن خشک گیاهچه و شاخص بنیه گیاهچه داشتند. با توجه به نتایج مقایسه میانگین چهارگانه بیشترین درصد جوانه زنی در رقم یلووایت عصاره اندام ساقه پیچک صحرایی و رقم اولتان عصاره اندام ریشه پنیرک صحرایی در عدم غلظت با میانگین 100 درصد مشاهده شد. در این میان علف هرز پنیرک در مقایسه با پیچک، پتانسیل بالاتری در تولید مواد دگرآسیب از خود نشان داد. با توجه به اثرات منفی و در بعضی غلظت های پایین اثرات تحریک کنندگی و مثبت این علف های هرز با بقایای آن ها در مزارع، امید است با مدیریت های زراعی در قالب اصول کشاورزی پایدار ضمن مقابله صحیح بتوان در افزایش رشد منتهی به عملکرد گام برداشت. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی پیش تیمار بر ویژگی های جوانه زنی، رشد و فیزیولوژیکی توده اصفهانی شنبلیله تحت تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه شاهد در سال 1396 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل پنج سطح پرایمینگ (شاهد (آب مقطر)، هیدروپرایمینگ آب مقطر به مدت 24 ساعت، هیدروپرایمینگ آب مقطر به مدت 48 ساعت، نیترات پتاسیم 3% و سالیسیلیک اسید 5%) و تنش شوری در چهار سطح (0، 50، 100 و 150 میلی مولار) بود. نتایج تجزیه واریانس حاکی از تأثیر معنی‌دار ترکیب تیماری پرایمینگ و تنش شوری بر صفات جوانه زنی، شاخص های رشد، رنگیزه های فتوسنتزی و محتوای پرولین بود. نتایج مقایسه میانگین اثر برهمکنش نشان داد که درصد جوانه زنی در سطوح هیدروپرایمینگ با تنش 150 میلی مولار 100 درصد بود. با توجه به نتایج مقایسه میانگین هیدروپرایمینگ 24 ساعت در صفاتی مانند سرعت جوانه زنی، طول ساقه چه، بنیه طولی گیاهچه، محتوای رنگیزه های فتوسنتزی و محتوای کارتنوئید نسبت به سطوح دیگر پرایمینگ دارای برتری نسبی بود. به نظر می رسد گیاه شنبلیله گیاهی مقاوم به تنش می باشد و کاربرد هیدروپرایمینگ نسبت به سطوح دیگر اثر بهبود بخشی بر صفات مورد بررسی داشت. پرونده مقاله

مارتیغال (Silybum marianum)گیاهی دارویی است که در بسیاری از کشورها از جمله ترکیه و صربستان و بخش‌هایی از ایران در شرایط مزرعه برای تولید بذر و اسانس مورد کشت و کار قرار می‌گیرد. به‌منظور بررسی تاثیر دما بر جوانه‌زنی گیاه مارتیغال تحت تنش شوری آزمایشی به‌صورت فاکتوریل با هفت سطح دما (5، 10، 15، 20، 25، 30، 35) بر حسب درجه سانتی‌گراد و هفت سطح تنش شوری شامل (صفر، 480،400،320،240،160،80 میلی‌مولار) از کلرید سدیم انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، زمان تا 50 درصد جوانه‌زنی و زمان تا 90 درصد جوانه‌زنی به‌طور معنی‌داری ‌تحت تاثیر شوری، دما و اثر متقابل آن‌ها قرار گرفت. افزایش سطوح شوری به‌طور معنی‌داری باعث کاهش میانگین همه صفات مورد مطالعه شد. در دمای کم‌تر از دمای 10 درجه سانتی‌گراد، درصد جوانه‌زنی به‌طور معنی‌داری پایین بود و همچنین در دمای 35 درجه سانتی‌گراد هیچ‌گونه جوانه‌زنی مشاهده نشد. به‌طورکلی مشخص شد که گیاه مارتیغال پتانسیل عملکرد خوب در مناطق با درجات شوری متوسط را در مرحله جوانه‌زنی دارد از طرف دیگر به دماهای بالا حساسیت داشته که بر شاخص های جوانه زنی این گیاه تأثیر منفی داشت. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر اسید هیومیک و اسید فولیک بر ویژگی های جوانه زنی بذر گیاه سرخارگل در شرایط تنش شوری طبیعی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد در سال 1395 اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل هیومیک اسید در سه سطح (0، 200 و 400 میلی گرم بر لیتر)، فولویک اسید در سه سطح (0، 200 و 400 میلی گرم بر لیتر) و تنش شوری در چهار سطح (0، 4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر) بود. نتایج نشان داد که اثر متقابل اسید هیومیک، اسید فولیک، تنش شوری بر صفات درصد جوانه زنی، میانگین مدت زمان جوانه زنی، طول ساقه چه، وزن تر گیاهچه و شاخص بنیه بذر تأثیر معنی داری داشت. بیش ترین درصد جوانه زنی با میانگین 100 درصد در کاربرد هیومیک اسید و فولیک اسید با غلظت 200 میلی گرم بر لیتر و عدم تنش شوری مشاهده شد. در شرایط تنش 12 دسی زیمنس بر متر وجود هیومیک اسید 200 میلی گرم بر لیتر و فولیک اسید 400 میلی گرم بر لیتر درصد جوانه زنی را به 55/75 درصد بهبود بخشید. با توجه به نتایج مقایسه میانگین بیش ترین شاخص طولی و وزنی بنیه گیاهچه به ترتیب مربوط به عدم استفاده از اسید آلی و عدم تنش شوری با میانگین 63/58 و کاربرد هیومیک اسید با غلظت 200 میلی گرم بر لیتر و فولیک اسید با غلظت 400 میلی گرم بر لیتر در تنش 12 دسی زیمنس بر متر با میانگین 68/0 مشاهده شد. کاربرد اسیدهای آلی باعث بهبود ویژگی های جوانه زنی و رشد گیاه دارویی سرخارگل در شرایط تنش شوری شد. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی اثر دما و باکتری‌های محرک رشد بر شاخص‌های جوانه‌زنی گیاهچه کاسنی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد در سال 1395-1394 انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل دما در چهار سطح (15،‌ 20،‌ 25 و 30 درجه سانتی‌گراد) و کود زیستی در سه سطح (شاهد،‌ باکتری سودوموناس و باکتری باسیلوس) بودند. اثرات اصلی دما و باکتری بر سرعت جوانه‌زنی، متوسط زمان لازم برای جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه، طول ساقه‌چه، طول گیاهچه، وزن خشک گیاهچه، شاخص طولی قدرت گیاهچه و شاخص وزنی قدرت گیاهچه در سطح یک درصد و اثر اصلی دما بر متوسط جوانه‌زنی روزانه در سطح پنج درصد و همچنین اثر متقابل دما و باکتری بر طول ساقه‌چه و گیاهچه، نسبت طول ساقه‌چه به ریشه‌چه و شاخص طولی قدرت گیاهچه در سطح یک درصد معنی‌دار بود. به طور کلی با افزایش دما از 15 درجه سانتی‌گراد صفات سرعت جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه، وزن خشک گیاهچه و شاخص وزنی قدرت گیاهچه افزایش یافت. به‌طوری که در دمای 25 درجه سانتی‌گراد به حداکثر مقدار خود رسیدند و پس از آن با افزایش دما مجدداً از مقدار آن‌ها کاسته شد. همچنین مقدار صفات مذکور با استفاده از کودهای زیستی به بیشینه خود رسید. متوسط زمان لازم برای جوانه‌زنی نیز عکس سرعت جوانه‌زنی بوده و بنابراین در دمای 15 درجه سانتی‌گراد و عدم تلقیح با باکتری به حداکثر میزان خود رسید. صفات طول ساقه‌چه و گیاهچه و شاخص طولی قدرت گیاهچه با افزایش دما تا 25 درجه سانتی‌گراد و تیمار با کود زیستی (باکتری سودوموناس) به حداکثر میزان خود رسیدند. به نظر می‌رسد دمای 25 درجه سانتی‌گراد همراه با کاربرد باکتری سودوموناس دارای اثر مثبت بر شاخص‌های جوانه‌زنی و رشد گیاهچه کاسنی است. پرونده مقاله

کودهای زیستی در کشاورزی امروزه اهمیت فراوانی دارند و استفاده از این کودها علاوه بر تثبیت نیتروژن هوا در کاهش مصرف کودهای شیمیایی نیتروژن دار نیز ایفای نقش می‌کنند. بدین منظور آزمایشی جهت بررسی تأثیر کود شیمیایی نیتروژن‌دار و کود زیستی نیتروکسین به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. عوامل آزمایش شامل کود شیمیایی نیتروژن‌دار در سه سطح صفر (عدم مصرف کود به عنوان شاهد)، 100 و 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار، کود زیستی نیتروکسین در دو سطح عدم تلقیح و تلقیح با کود زیستی (4 لیتر در هکتار) و زمان برداشت در سه سطح برداشت قبل از گلدهی، همزمان با گلدهی و بعد از گلدهی بودند. نتایج نشان داد که اثر کود اوره، کود زیستی، زمان برداشت و اثرات متقابل دوگانه و سه‌گانه این تیمارها بر عملکرد ماده تر و خشک، ارتفاع بوته، درصد و عملکرد اسانس و شاخص برداشت معنی‌دار بود. بیشترین عملکرد ماده خشک (550 کیلوگرم در هکتار)، شاخص برداشت (72 درصد)، درصد و عملکرد اسانس (به ترتیب 7/3 درصد و 35/20 کیلوگرم در هکتار) در کاربرد 200 کیلوگرم کود اوره به همراه استفاده از کود زیستی نیتروکسین در برداشت همزمان با گلدهی بدست آمد. کاربرد کود زیستی نیتروکسین (4 کیلوگرم در هکتار) در برداشت همزمان با گلدهی سبب افزایش عملکرد کمی و کیفی گیاه نعناع فلفلی گردید. بطور کلی نتایج این تحقیق حاکی از اثرات مثبت کود زیستی نیتروکسین بر گیاه دارویی نعناع فلفلی از طریق تثبیت نیتروژن می‌باشد. پرونده مقاله

جهت بررسی تأثیر کود شیمیایی اوره و زیستی نیتروکسین بر خصوصیات گیاهی نعناع فلفلی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. عوامل آزمایش شامل کود شیمیایی نیتروژن دار در سه سطح صفر(شاهد)، 100 و 200 کیلوگرم اوره در هکتار،کود زیستی نیتروکسین در دو سطح عدم تلقیح و تلقیح کود زیستی (4 لیتر در هکتار) و زمان برداشت در سه سطح برداشت قبل از گلدهی، همزمان با گلدهی و بعد از گلدهی بودند. نتایج نشان داد اثر کود اوره، کود زیستی، زمان برداشت و اثرات متقابل دوگانه و سه‌گانه این تیمارها بر عملکرد ماده تازه و خشک، ارتفاع بوته، درصد و عملکرد اسانس و شاخص برداشت معنی‌دار بود. بیشترین عملکرد ماده خشک (550 کیلوگرم در هکتار)، شاخص برداشت (72%)، درصد و عملکرد اسانس (به ترتیب 7/3% و 35/20 کیلوگرم در هکتار) در کاربرد 200 کیلوگرم کود اوره به همراه استفاده از کود زیستی نیتروکسین در برداشت همزمان با گلدهی بدست آمد. کاربرد کود زیستی نیتروکسین (4 کیلوگرم در هکتار) در برداشت همزمان با گلدهی سبب افزایش عملکرد کمی و کیفی گیاه نعناع فلفلی گردید. به طور کلی نتایج این تحقیق حاکی از اثرات مثبت کود زیستی نیتروکسین بر گیاه دارویی نعناع فلفلی از طریق تثبیت نیتروژن می باشد. پرونده مقاله