زمینه و هدف:با توجه به محدود بودن منابع آب در دسترس، استفاده از آب های شور می تواند ضمن حفاظت از منابع آبی، بخشی از کمبود آب را نیز جبران نماید. از آنجایی که آب های شور نمی توانند مستقیما مورد مصرف واقع شوند به همین دلیل در تحقیق حاضر، ظرفیت جذب نمک جاذب های معدنی زئولیت و پرلیت، و زیستی پوسته برنج و پوسته صدف در محلول های آبی مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی:ذرات در 5 اندازه 841 ، 400، 177، 125 و 74 میکرومتر، با الک های استاندارد ASTM دانه بندی شدند. محلول های آب نمک با غلظت های 25، 50، 100، 200،300،500، 750، 1000، 3000، 5000، 7000 و 10000 میلی گرم بر لیتر تهیه گردیدند. تاثیر پارامترهای اندازه و مقدار ذرات جاذب، زمان تماس و سرعت بهم خوردن محلول بر حذف نمک سدیم کلراید طبق آزمایش ناپیوسته در دمای ٢٥ درجه سانتی گراد مورد بررسی قرار گرفتند. در این روش محلول سدیم کلراید با مقادیر مشخصی از جاذب‌ها روی دستگاه شیکر با سرعت ثابت rpm 200 و در فواصل زمانی 10، 15، 25، 35، 45، 60 و 120 دقیقه مخلوط شدند. نمونه ها در دستگاه سانتریفیوژ با سرعت rpm 10000 به مدت 10 دقیقه سانتریفیوژ شده و برای تیتراسیون کلر سنجی مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: تاثیر مقادیر مختلف جاذب ها بر میزان جذب نمک نشان داد که برای تمامی نمونه ها در مقدار 2 گرم بیش ترین جذب صورت گرفته است. بررسی اثر اندازه ذرات جاذب بر میزان نمک جذب شده، نشان داد اندازه 74 میکرون بیش ترین کارایی را در جذب نمک دارد. زمان تماس برای زئولیت در 25، پرلیت 15، پوسته برنج 25 و صدف 15 دقیقه اول به طور تقریبی ثابت و به تعادل رسیده است. طبق مدل های ایزوترمی، پرلیت و پوسته برنج از مدل لانگمویر و زئولیت و پوسته صدف از مدل فروندلیچ تبعیت کردند. بحث و نتیجه گیری:جاذب های زیستی و معدنی در اندازه های مختلف قابلیت جذب یون های نمکی را دارا می باشند. از بین جاذب های مورد استفاده برای جذب نمک زئولیت بیش ترین کارایی جذب را به خود اختصاص داد. پرونده مقاله

گیاه داروئی خربزه تلخ (Momordica charantia L.) متعلق یه تیره کدو، گیاهی گرمسیری، چند ساله و سرشار از آهن، فسفر و ویتامین Aو C است. با توجه به اهمیت اقتصادی و نیز محدود بودن این گونه گیاهی در ایران، روش کشت بافت علاوه بر زمینه پایه‌ریزی تحقیقات مولکولی، راه مناسبی برای تولید و تکثیر تجاری آن می‌باشد. در این تحقیق بذرهای گیاه از منطقه زابل در سال 1392 جمع‌آوری و آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه فاکتور شامل ریزنمونه (برگ، میانگره، گره با میانگره)، در سطوح مختلف توفوردی (2,4-D) با غلظت‌های صفر، 25/0 و 5/0 میلی‌گرم در لیتر و بنزیل آدنین (BA) با غلظت‌های 25/0، 5/0 و 1 میلی‌گرم در لیتر) با سه تکرار اجرا شد. پس از گذشت سه ماه به‌ترتیب : طول، عرض، ارتفاع، درصد کالوس‌زایی، رنگ کالوس، وزن‌تر و خشک آن اندازه‌گیری شدند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که در تمامی صفات اندازه‌گیری شده غلظت‌های مختلف هورمون‌های BA, 2, 4-D و نوع ریزنمونه و اثر متقابل آنها اختلاف معنی‌داری در سطح احتمال یک درصد داشتند. به‌طوری‌که بیشترین عرض، طول، وزن تر و خشک کالوس در ترکیب تیماری (mg/l 1) BA به همراه (mg/l 25/0) 2,4-D مشاهده گردید و برهمکنش هورمون (5/0 mg/l) BA و (۲۵/۰ mg/l) 2,4-D بر روی ریزنمونه برگ نسبت به سایر فاکتورها اثر بهتری بر ارتفاع کالوس داشته‌اند. همچنین تمامی غلظت‌های 2,4-D و BA در ریزنمونه‌های برگ، صد در صد کالوس‌زائی را به‌همراه داشته و بیشترین کالوس‌های تولید شده به رنگ سبز زرد بوده‌اند. پرونده مقاله

سابقه و هدف: در گذشته طبقه‌بندی سیانوباکتری‌ها تنها بر اساس مورفولوژی انجام می گرفت. اما امروزه از شاخص‌های دقیق تر مولکولی استفاده می‌شود. هدف از این مطالعه شناسایی تعدادی از سیانوباکتری‌های هتروسیست‌دار به واسطه تاکسونومی پلی‌فازیک و بررسی رویکرد چند‌ژنی به منظور بالابردن صحت شناسایی می‌باشد.مواد و روش‌ها: پس از بررسی شاخص‌های ریخت‌شناختی و شناسایی اولیه، به منظور بررسی وضعیت تاکسونومی و یافتن روابط فیلوژنی از توالی ژن 16S rRNA و ژن‌های کارکردی tufA، rbcL، psbA و rpoC1 استفاده شد. بدین منظور پس از استخراج DNA، تکثیر قطعات ژنی و توالی‌یابی آنها، با رسم درخت‌های فیلوژنی از ژن‌های مربوطه به کمک نرم افزار MEGA، جایگاه دقیق نمونه‌ها مشخص شد.یافته‌ها: در میان ژن‌های کارکردی مورد مطالعه، ژن rpoC1 توانایی تفکیک بسیار خوبی در سطح جنس نشان داد، به طوری که نتایج فیلوژنی ژن 16S rRNA را کاملا تکمیل و تایید کرد و در نهایت بر اساس نتایج به دست آمده 4 نمونه از جنس دسمونوستوک و 2 نمونه از جنس کلوتریکس معرفی شدند.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق قدرت ژن rpoC1 در تفکیک درست جنس‌ها و تایید نتایج مورفولوژی و فیلوژنی ژن 16S rRNA را نشان می‌دهد. مطالعه فیلوژنتیکی با استفاده مارکر ژنی rpoC1 به شفاف‌سازی ارتباطات فیلوژنتیکی میان سیانوباکتری‌ها کمک می‌کند و علاوه بر آن شاهدی بر منشا کلروپلاستی و حضور مسیرهای تکاملی متفاوت میان آن‌ها می‌باشد. پرونده مقاله