زمینه و هدف: هایپرگلیسمی مزمن با افزایش آسیب میوکارد ناشی از استرس اکسیداتیو همراه است. هدف از این تحقیق بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح آنزیمهای آنتی اکسیدانی در بافت قلب رتهای دیابتی نوع 2 بود. روش کار: در این مطالعه تجربی، تعداد 40 سر موش نر ویستار(میانگین وزن 7/22±2/185 گرم) بهطور تصادفی در چهار گروه کنترل، دیابت، تمرین هوازی و دیابت-تمرین هوازی قرار گرفتند. در این مطالعه موشها با استفاده از تزریق درون صفاقی نیکوتین آمید-استرپتوزوتوسین، دیابتی نوع 2 شدند. پروتکل تمرین هوازی با شدت 50-60 درصدVO2max ، 5 روز در هفته به مدت 8 هفته انجام شد. پس از بیهوشی، کالبد شکافی انجام و بافت قلب برداشته شد. میزان آنزیمهای آنتی اکسیدانی کاتالاز، سوپر اکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز در بافت قلب با استفاده از کیت و به روش الایزا اندازه‌گیری شد. داده‌ها به روش آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنیداری05/0> p < /strong> تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد میزان آنزیمهای آنتی اکسیدانی(کاتالاز، سوپر اکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز) در بافت قلب رتهای کنترل دیابتی نوع 2 نسبت به گروه کنترل سالم کمتر بود(001/0= p < /strong>). هشت هفته تمرین هوازی موجب افزایش معنی‌دار آنزیمهای آنتی اکسیدانی(کاتالاز، سوپر اکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز) در بافت قلب رتهای دیابتی نوع 2 شد (001/0= p < /strong>). نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق، احتمالاً تمرین هوازی میتواند با افزایش آنزیمهای آنتی اکسیدانی بافت قلب موجب بهبود عملکرد قلبی آزمودنی های دیابتی شود. در نتیجه این تمرینات به عنوان درمان کمکی در این بیماران توصیه میشود. Manuscript profile

زمینه و هدف: اصلاح شیوه زندگی شامل فعالیت بدنی و مصرف مکمل های گیاهی بخش مهمی در سلامت، پیشگیری و درمان چاقی بوده و با کاهش عوارض قلبی عروقی ناشی از چاقی همراه است. هدف از این تحقیق، بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی و مکمل سیر بر ساختار بافت قلب در موش های چاق می باشد.روش کار: در این مطالعه تجربی، 25سر رت نر(5سر رت سالم بالغ و 20سر رت نر بالغ چاق نژاد ویستار) به طور تصادفی در پنج گروه کنترل(سالم)، چاق، چاق-سیر، چاق-تمرین هوازی و چاق-سیر-تمرین هوازی قرار گرفتند. گروه های مکمل طی دوره مداخله مکمل سیر را به میزان 250میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن به صورت گاواژ روزانه دریافت کردند. تمرین هوازی روی تردمیل، 5 روز در هفته به مدت هشت هفته اجرا شد. پس از بیهوشی، کالبد شکافی انجام و بافت قلب برداشته و ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎی ﻣﻮرد ارزﻳﺎﺑﻲ در ﺑﺎﻓﺖ ﻗﻠﺐ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺑﺎﻓﺖ ﻗﻠﺐ، ﺳﻠﻮل ﻫﺎی ﻋﻀﻼﻧﻲ، ﻧﻜﺮوز، اﻟﺘﻬﺎب و ﭘﺮﺧﻮﻧﻲ بود ﻛـﻪ ﺷﺪت و درﺟﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻣﺬﻛﻮر ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﺸﺎﻫﺪات ﻣﻴﻜﺮوﺳـﻜﻮﭘﻴﻚ و ﺗﻬﻴﻪ ﻓﺘﻮﻣﻴﻜﺮوﮔﺮاف ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ.یافته ها: در موش های چاق تغییرات پاتولوژیک بافتی عضله قلب و سلول های قلبی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. تمرین هوازی و مصرف سیر هر کدام به تنهایی موجب کاهش تغییرات پاتولوژیک بافتی عضله قلب و سلول های قلبی بود. هم چنین، تعامل تمرین هوازی و مصرف مکمل سیر با بهبود تغییرات بافتی و سلولی در بافت قلب همراه گشته بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج، تمرین هوازی به همراه مکمل سیر احتمالاً می تواند به بهبود تغییرات ساختار بافت قلب طی چاقی کمک کند. Manuscript profile

زمینه و هدف: در بیماری دیابت، فرآیندهای التهابی نقش کلیدی را ایفا می کنند و همه عوارض ناشی از دیابت را تحت تأثیر قرار می دهند. التهاب با فرایند caspase-1 همراه است که سیتوکین های ضد التهابی IL-1β و IL-18 را فعال می کند و منجر به مرگ و میر پروتئین های التهابی می شود، که یکی از رخدادهای پیروپتوزیس است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر شش هفته تمرین هوازی بر بیان ژن های درگیر در آپوپتوزیس بافت آئورت موش های سالم و دیابتی بود. روش کار: بدین منظور، 40 سر موش صحرایی نر(8 هفته ای) پس از آشنایی با پروتکل تمرین به 4 گروه تقسیم شدند(10سر در هر گروه): 1) کنترل سالم، 2) کنترل- دیابت، 3) تمرین-دیابت و 4) تمرین-سالم. ابتدا مدل دیابت القاء شد سپس جهت گروه تمرینی 5 روز دویدن بر روی تریدمیل به مدت 6 هفته اجرا گردید. به دنبال 12 تا 14 ساعت ناشتایی و 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، نمونه گیری بافت آئورت جهت تجزیه و تحلیل IL-1β، IL-18، Caspase-1 و NLRP3 با تکنیکPCR Real Time انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک راهه، در صورت مشاهده تفاوت معنی دار از آزمون تعقیبی توکی جهت تعیین محل اختلاف بین گروهی استفاده گردید(05/0≥ P). یافته ها: القای دیابت منجر به افزایش معنی دار بیان ژن های IL-1β، IL-18، Caspase-1 و NLRP3 در بافت آئورت موش ها شد، که انجام تمرین هوازی سبب کاهش معنی دار این ژن ها شد. هم چنین انجام تمرین هوازی در موش های سالم نیز مقادیر بیان ژن های IL-1β، IL-18، Caspase-1 و NLRP3 بافت آئورت را کاهش داد. نتیجه گیری: تمرین هوازی ممکن است به عنوان یک روش غیردارویی موثر برای بهبود التهاب ناشی از دیابت و جلوگیری از اختلالات عروقی مورد استفاده قرار گیرد. Manuscript profile

زمینه و هدف: درک اینکه چگونه تمرین هوازی به همراه مکمل گیاهی باعث ایجاد تغییرات ساختاری در قلب می شود، می تواند منجر به توسعه روش های درمانی جدید برای بهبود سلامت قلب شود. هدف از این تحقیق، بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی به همراه مکمل گیاهی استویا بر ساختار بافت قلب در موش های چاق بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 25 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (5 سر موش سالم بالغ و 20 سر موش نر بالغ چاق) در پنج گروه کنترل (سالم)، چاق، چاق- استویا، چاق-تمرین هوازی و چاق- استویا -تمرین هوازی قرار گرفتند. تمرین هوازی روی تردمیل، 5 روز در هفته به مدت هشت هفته اجرا شد. دوز مصرفی استویا 250 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت گاواژ بود. پس از بیهوشی، کالبد شکافی انجام و بافت قلب برداشته شد. برش های بافت قلب با هماتوکسیلین وائوزین رنگ امیزی شده و مورد مطالعه قرارگرفتند. ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎی ﻣﻮرد ارزﻳﺎﺑﻲ در ﺑﺎﻓﺖ ﻗﻠﺐ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺑﺎﻓﺖ ﻗﻠﺐ، ﺳﻠﻮل ﻫﺎی ﻋﻀﻼﻧﻲ، ﻧﻜﺮوز، اﻟﺘﻬﺎب و ﭘﺮﺧﻮﻧﻲ بود ﻛـﻪ ﺷﺪت و درﺟﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻣﺬﻛﻮر ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﺸﺎﻫﺪات ﻣﻴﻜﺮوﺳـﻜﻮﭘﻴﻚ و ﺗﻬﻴﻪ ﻓﺘﻮﻣﻴﻜﺮوﮔﺮاف ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ.نتایج: نتایج نشان داد در موش های چاق تغییرات پاتولوژیک بافتی عضله قلب و سلولهای قلبی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. تمرین هوازی، مصرف مکمل گیاهی استویا و تمرین هوازی به همراه مصرف مکمل گیاهی استویا با بهبود تغییرات بافتی و سلولی در بافت قلب همراه بود.نتیجه‌گیری: احتمالا مداخله حاضر می تواند مزایایی برای ساختار بافت قلب طی چاقی به همراه داشته باشد. Manuscript profile

زمینه و هدف:پاراکسوناز-1 آنزیم آنتی اکسیدانی موجود در سطح HDL است که در جلوگیری ازفشار خون بالا و عوارض آن نقش دارد. هدف از این تحقیق بررسی اثر مصرف مکمل سیر بر سطوح پروتئین و بیان ژن پاراکسوناز-1 بافت قلب در رت های ماده مبتلا به پرفشاری خون پس از یک دوره تمرین استقامتی بود. روش کار: در این مطالعه تجربی، تعداد 30سر موش ماده ویستار با وزن 180 تا 220گرم به طور تصادفی در 6 گروه شامل کنترل سالم، شم، القاء فشار خون(هایپر)، سیر، تمرین استقامتی، تمرین استقامتی-سیر تقسیم شدند. رت ها پس از یک دوره رژیم غذایی و تزریق ماده L_NAME به میزان 10میلی گرم به ازای هرکیلوگرم از وزن بدن، 6روز در هفته به مدت 8 هفته به پرفشاری خون مبتلا گردیدند. سپس گروه های تجربی به مدت شش هفته 40 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن مکمل سیر دریافت کردند. برنامه تمرین استقامتی نیز با سرعت 20 تا 30 متر در دقیقه و مدت 20 الی 35دقیقه، پنج جلسه در هفته و به مدت شش هفته اجرا شد. سطوح پروتئین و میزان بیان ژن با استفاده از کیت الایزا و روش Real Time PCR اندازه گیری و داده ها به روش t همبسته، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0>p تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها:نتایج نشان داد بین میانگین پروتئین و بیان ژن پاراکسوناز -1 بافت قلب رت های ماده مبتلا به پرفشاری خون در گروه های مختلف تحقیق، تفاوت معناداری وجود ندارد(05/0>p). هم چنین بین سطوح پروتئین پاراکسوناز -1 بافت قلب در گروه های مختلف نسبت به گروه القاء فشار خون تفاوت وجود نداشت(05/0≤P). نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق حاضر، به نظر می رسد که کافی نبودن دورة ورزش(تواتر و شدت تمرینات) و میزان مکمل سیر می توانند از جمله علل احتمالی عدم اثربخشی در پژوهش حاضر باشند. Manuscript profile

مقدمه و هدف: افزایش سن و اضافه وزن با افزایش در شاخص‌های فشار اکسایشی همراه است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر مکمل اسپیرولینا (SP) همراه با تمرین هوازی (AT) بر فشار اکسایشی در مردان مسن دارای اضافه وزن بود.مواد و وروش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 32 نفر مرد مسن دارای اضافه وزن شهر بندر انزلی انتخاب (سن 82/4 ± 41/57 سال، شاخص توده‌بدنی 21/2 ± 88/27 کیلوگرم بر متر مربع) و به‌طور تصادفی به چهار گروه اضافه‌وزن (OW)، اضافه‌وزن-تمرین (OWAT)، اضافه‌وزن-اسپیرولینا (OWSP) و اضافه‌وزن-تمرین-اسپیرولینا (OWATSP) تقسیم شدند. به گروه‌های OWSP و OWATSP روزانه 2 عدد قرص 500 میلی‌گرمی SP در صبح و عصر داده شد. گروه‌های تمرین به‌مدت هشت هفته، هر هفته پنج جلسه در برنامه تمرینی هوازی (با شدت 65 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب، 40 دقیقه) شرکت کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معنی‌داری 05/0 p< تحلیل شد.نتایج: نشان داده شده که AT و SP باعث افزایش معنی‌دار در SOD (001/0P= و 011/0P=)، GPX (0001/0P= و 0001/0P=) و CAT (023/0P= و 008/0P=) شد. همچنین مداخله همزمان AT و SP، اثر مثبت و تقویتی بر افزایش SOD (0001/0P=)، GPX (0001/0P=) و CAT (0001/0P=) داشت. MDA نیز در گروه‌های OWAT (001/0P=)، OWSP (001/0P=) و OWATSP (0001/0P=) کاهش معنی‌داری داشت.نتیجه‌گیری: AT و SP با تاثیر بر سطوح سرمی SOD، GPX، CAT و MDA باعث بهبود فشار اکسایشی در مردان دارای اضافه وزن می‌شود. با وجود این، اثر ترکیب تمرین و مکمل بیشتر بود. Manuscript profile

مقدمه و هدف: فعالیت عضلانی سنگین و مقاومتی منجر به افزایش التهاب و آسیب عضلانی می شود. با توجه به عوارض برخی مکمل‌های تجاری، استفاده از مکمل‌های طبیعی از قبیل عسل می‌تواند در کنترل این عوارض نقش داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر تاثیر مصرف عسل آویشن بعد از یک جلسه تمرین مقاومتی دایره ای بر سطوح سرولوپلاسمین، نشانگرهای آسیب عضلانی، لاکتات و مقاومت انسولین در مردان جوان دانشگاهی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 21 نفر دانشجوی پسر به طور تصادفی در سه گروه کنترل- آب، کنترل- عسل و تمرین- عسل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه های کنترل –عسل و تمرین - عسل ، عسل (1 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) را بلافاصله بعد از تمرین مصرف کردند. گروه تمرین- آب نیز در همان زمان 5 میلی لیتر آب مصرف می کرند. برنامه فعالیت مقاومتی دایره ای شامل 10 دقیقه گرم کردن سپس انجام 12 حرکت ایستگاهی به صورت دایره ای (35 درصد 1-RM) و پس از آن 5 دقیقه سرد کردن بود. نمونه‌گیری خون در 5 مرحله از آزمودنی‌ها گرفته شد. نتایج با استفاده از آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی توکی در سطح p یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معنی داری در مقدار گلوکز (001/0=p)، انسولین (001/0=p) و مقاومت به انسولین (02/0=p) در اثر تمرین و خوردن عسل از مرحله قبل از تمرین با دیگر زمان‌ها وجود دارد. بیشترین اختلاف (افزایش) در میانگین های گروه ها در دقیقه 30 بعد از تمرین بین گروه‌ها بود (05/0p <). همچنین تفاوت معنی داری در مقدار سرولوپلاسمین، کراتین کیناز تام، کراتین کیناز قلبی، مغزی و لاکتات دهیدروژناز پلاسما مشاهده نشد (05/0p≥). بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، مصرف عسل نتوانست باعث مهار عوامل التهابی بعد از یک دوره تمرین مقاومتی شود و شاخص مقاومت به انسولین را افزایش داد. Manuscript profile

درسال‎هایاخیر،پیشرفت‎هایقابل‎توجهیدربه‎کارگیریبسپارهایزیست‎پزشکیبه عنوانحامل‎هایهدفمندبرایرهایشدارو،پروتئینوعواملرشدانجام‎گرفتهاست. در اینپژوهش، هیدروژل های نانوچندسازه به‎دلیل تشکیل نانوذرات وانادیم (V) در داخل هیدروژل های کربوکسی‎متیل سلولز (CMC) متورم تهیه شده است. تشکیل نانوذرات وانادیمدر هیدروژل ها با طیف‎سنجی فروسرخ تبدیل فوریه (FT‎IR)، پراش پرتو ایکس (XRD) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) بررسی شد. الگوهای XRD تشکیل نانوذرات وانادیم در بستر هیدروژل را تایید کردند. همچنین،تصاویر SEM نشان دادند که اندازه نانوذرات از 22 تا 74 نانومتر در بستر هیدروژل است. رفتار تورمی هیدروژل نانوچندسازه ها در pHهای 1/2 و 4/7 بررسی شد. هیدروژل ها در pH کمتر، جذب آب بهتری از خود نشان دادند. طیف‎های نمونه های بارگیری‎شده با دارو، بیانگر آن است که بارگذاری مناسب دارو انجام‎شده است. با بررسی رهایش دارو، مشاهده شد که مقدار رهایش در هیدروژل های نانوچندسازه کمتر و با افزایش درصد نانوذرات مقدار رهایش کاهش یافته است. در آزمون سمیت سلولی پس از 24 ساعت، زنده‎ماندن سلول ها در گستره 3/74 تا 05/96 % در مقایسه با نمونه کنترل (به عنوان 100 %) بود. در نمونه هیدروژل نانوچندسازه حاوی انسولین پس از 24 ساعت، پایین ترین زنده‎ماندن سلولی مربوط به غلظت μg/ml 25/31 انسولین و بیشترین زنده‎ماندن سلولی مربوط به غلظت μg/ml 1000 انسولین با 7/25 % سمیت سلولی نسبت به گروه کنترل بود. Manuscript profile

MicroRNAs and heat shock proteins are important factors in heart function. However, the response of these factors to exercise in the heart tissue is unclear. Here, we evaluated the impact of endurance training on the expression of MIR-1 and HSP-60 genes in heart tissue of rats. In this study, 10 male Wistar rats were randomly divided into 2 groups control and endurance training. The aerobic exercise program included running on the treadmill at speed of 25 m min-1, 5 days a week for 12 weeks. After anesthesia, we performed an autopsy to collect the heart. The expression level of MIR-1 and HSP60 were measured by Real-Time PCR. An Independent t-test was used to determine significant changes (P<0.05). After the intervention period, the expression level of the MIR-1 gene showed a significant decrease in the aerobic exercise group thank in the control group (P=0.001). However, aerobic training had no significant effect on the expression level of HSP60 in the heart (P<0.05). It seems that twelve weeks of moderate-intensity aerobic exercise can probably improve heart function. Manuscript profile

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) همراه با مکمل اسپیرولینا روی درماتوپونتین (DPT) و TGF-β در مردان چاق بود. 44 مرد چاق به چهار گروه 11 نفری شامل کنترل، تمرین، مکمل و تمرین مکمل تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تمرین 12 هفته، هفته ای سه جلسه HIIT انجام دادند. همچنین آزمودنی‌های گروه مکمل 6 گرم اسپیرولینا در روز (سه گرم صبح و سه گرم عصر) به مدت 12 هفته مصرف کردند. 48 ساعت قبل از شروع پژوهش و 48 ساعت بعد از آخرین روز تمرین خون¬گیری انجام شد و در نهایت شاخص‌های یاد شده با استفاده از کیت و دستگاه الایزا اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که بین گروه‌ها تفاوت معنی‌دار وجود دارد (05/0p < ). آزمون تعقیبی نشان داد که تمرین و تمرین مکمل باعث کاهش DPT و TGF-β نسبت به گروه کنترل شد (05/0p < ). پژوهش حاضر نشان داد که HIIT به تنهایی و همراه با مکمل یاری اسپیرولینا باعث کاهش سطوح DPT و TGF-β در مردان چاق شد. همچنین مصرف اسپیرولینا به همراه HIIT در مقایسه با HIIT به تنهایی دارای تاثیر بیشتری روی سطوح متغیرهای مورد بررسی بود. Manuscript profile