زمینه و هدف:پاراکسوناز-1 آنزیم آنتی اکسیدانی موجود در سطح HDL است که در جلوگیری ازفشار خون بالا و عوارض آن نقش دارد. هدف از این تحقیق بررسی اثر مصرف مکمل سیر بر سطوح پروتئین و بیان ژن پاراکسوناز-1 بافت قلب در رت های ماده مبتلا به پرفشاری خون پس از یک دوره تمرین استقامتی بود. روش کار: در این مطالعه تجربی، تعداد 30سر موش ماده ویستار با وزن 180 تا 220گرم به طور تصادفی در 6 گروه شامل کنترل سالم، شم، القاء فشار خون(هایپر)، سیر، تمرین استقامتی، تمرین استقامتی-سیر تقسیم شدند. رت ها پس از یک دوره رژیم غذایی و تزریق ماده L_NAME به میزان 10میلی گرم به ازای هرکیلوگرم از وزن بدن، 6روز در هفته به مدت 8 هفته به پرفشاری خون مبتلا گردیدند. سپس گروه های تجربی به مدت شش هفته 40 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن مکمل سیر دریافت کردند. برنامه تمرین استقامتی نیز با سرعت 20 تا 30 متر در دقیقه و مدت 20 الی 35دقیقه، پنج جلسه در هفته و به مدت شش هفته اجرا شد. سطوح پروتئین و میزان بیان ژن با استفاده از کیت الایزا و روش Real Time PCR اندازه گیری و داده ها به روش t همبسته، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0>p تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها:نتایج نشان داد بین میانگین پروتئین و بیان ژن پاراکسوناز -1 بافت قلب رت های ماده مبتلا به پرفشاری خون در گروه های مختلف تحقیق، تفاوت معناداری وجود ندارد(05/0>p). هم چنین بین سطوح پروتئین پاراکسوناز -1 بافت قلب در گروه های مختلف نسبت به گروه القاء فشار خون تفاوت وجود نداشت(05/0≤P). نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق حاضر، به نظر می رسد که کافی نبودن دورة ورزش(تواتر و شدت تمرینات) و میزان مکمل سیر می توانند از جمله علل احتمالی عدم اثربخشی در پژوهش حاضر باشند. Manuscript profile

مقدمه و هدف: فعالیت‌های بدنی و بهار نارنج (CA) تاثیر مفیدی در تاخیر انداختن فرایند پیری کبد در سالمندی دارند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین هوازی (T) همراه با مصرف CA بر p16 و p21 در بافت کبد موش‌های صحرایی سالمند می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی 25 سر موش صحرایی ماده سالمند در پنج گروه 5 سری شامل 1) کنترل، 2) شم، 3) CA، 4) T و 5) T+CA قرار گرفتند. در مدت هشت هفته گروه‌های 4 و 5 به میزان سه جلسه در هفته با شدت 65 تا 75 درصد حداکثر سرعت دویدن روی نوارگردان دویدند همچنین گروه‌های 3 و 5 روزانه mg/kg 300 عصاره CA به صورت صفاقی دریافت نمودند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و مصرف CA سطوح بیان ژنی در بافت کبد به روش real- time PCR اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل یافته‌ها از آزمون‌های اماری شاپیروویلک، آنووای یک‌راهه به همراه آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (05/0≥P).یافته‌ها: بیان p16 در گروه‌های CA (048/0p=)، T (040/0p=) و T+CA (007/0p=) نسبت به گروه Control کاهش معنی-داری داشت. همچنین کاهش معنی‌داری در بیان p21 در گروه‌های CA (048/0p=)، T (032/0p=) و T+CA (007/0p=) نسبت به گروه Control مشاهده شد. بحث و نتیجه‌گیری: هشت هفته T و CA به تنهایی منجر به بهبود بیان ژن‌ها مربوط به پیری سلولی در بافت کبد موش‌های صحرایی سالمند شد، با این وجود اثر همزمان T با مصرف CA دارای اثرات مطلوب‌تری نسبت به هرکدام به تنهایی نبود. Manuscript profile

MicroRNAs and heat shock proteins are important factors in heart function. However, the response of these factors to exercise in the heart tissue is unclear. Here, we evaluated the impact of endurance training on the expression of MIR-1 and HSP-60 genes in heart tissue of rats. In this study, 10 male Wistar rats were randomly divided into 2 groups control and endurance training. The aerobic exercise program included running on the treadmill at speed of 25 m min-1, 5 days a week for 12 weeks. After anesthesia, we performed an autopsy to collect the heart. The expression level of MIR-1 and HSP60 were measured by Real-Time PCR. An Independent t-test was used to determine significant changes (P<0.05). After the intervention period, the expression level of the MIR-1 gene showed a significant decrease in the aerobic exercise group thank in the control group (P=0.001). However, aerobic training had no significant effect on the expression level of HSP60 in the heart (P<0.05). It seems that twelve weeks of moderate-intensity aerobic exercise can probably improve heart function. Manuscript profile

این پژوهش با هدف بررسی اثر تمرین استقامتی قبل القای آلزایمر بر یادگیری، حافظه و تغییرات گاماسکرتاز هیپوکمپ موش های نر نژاد ویستار انجام شد. 32 سر رت نر بالغ 8 هفته ای با میانگین وزنی 17 ± 250 گرم، قبل از القای آلزایمر به صورت تصادفی به دو گروه استراحت (16 سر) و تمرین (16 سر) تقسیم شدند. پس از 4 هفته (هفته اول و دوم با سرعت 10 متر بر دقیقه در دو نوبت 15 دقیقه‌ای، هفته سوم با سرعت 15 متر بر دقیقه در سه نوبت 15 دقیقه‌ای و در هفته چهارم با سرعت 15 متر بر دقیقه در چهار نوبت 15 دقیقه‌ای با وقفه 5 دقیقه‌ای)، هر گروه به دو زیرگروه: 1- تزریق آمیلوئیدبتا و 2- بدون تزریق تقسیم شدند. پس از 72 ساعت حیوانات کشته و هیپوکمپ آنها جهت بررسی برداشته شد. تغییرات گاما سکرتاز با روش Real Time PCR اندازه گیری و اطلاعات با آزمون آنوا یک طرفه تجزیه و تحلیل گردید. در تست یادگیری و حافظه موریس بین زمان سپری شده برای یافتن سکو در گروه های مختلف در روزهای دوم (001/0 ≥p ، 758/10 = F)، سوم (001/0 ≥ p، 574/10 = F) و چهارم (001/0 ≥p ، 846/4 = F) تفاوت معنی داری وجود داشت. مدت زمان سپری شده برای یافتن سکو در گروه استراحت-تزریق Aβ1-42 در همه ی روزها به طور معنی داری بیشتر از گروه های دیگر بود (001/0≥p ). نتایج آزمون پروب (حافظه فضایی) نشان داد، زمان صرف شده در ربع دایره هدف برای گروه های مختلف به طور معنی داری متفاوت است (001/0 ≥p ، 245/9 = F). همچنین، گاما سکرتاز در گروه تمرین نسبت به گروه استراحت در مرحله بعد از القای آلزایمرکاهش معناداری را نشان داد (001/0=p ). تمرین هوازی قبل از القای آلزایمر منجر به کاهش گاما سکرتاز و افزایش یادگیری و حافظه و از این طریق امکان دارد به شکل پذیری هیپوکامپی کمک و فوایـد شـناختی و عملکردی در پی داشته باشد. Manuscript profile

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) همراه با مکمل اسپیرولینا روی درماتوپونتین (DPT) و TGF-β در مردان چاق بود. 44 مرد چاق به چهار گروه 11 نفری شامل کنترل، تمرین، مکمل و تمرین مکمل تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تمرین 12 هفته، هفته ای سه جلسه HIIT انجام دادند. همچنین آزمودنی‌های گروه مکمل 6 گرم اسپیرولینا در روز (سه گرم صبح و سه گرم عصر) به مدت 12 هفته مصرف کردند. 48 ساعت قبل از شروع پژوهش و 48 ساعت بعد از آخرین روز تمرین خون¬گیری انجام شد و در نهایت شاخص‌های یاد شده با استفاده از کیت و دستگاه الایزا اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که بین گروه‌ها تفاوت معنی‌دار وجود دارد (05/0p < ). آزمون تعقیبی نشان داد که تمرین و تمرین مکمل باعث کاهش DPT و TGF-β نسبت به گروه کنترل شد (05/0p < ). پژوهش حاضر نشان داد که HIIT به تنهایی و همراه با مکمل یاری اسپیرولینا باعث کاهش سطوح DPT و TGF-β در مردان چاق شد. همچنین مصرف اسپیرولینا به همراه HIIT در مقایسه با HIIT به تنهایی دارای تاثیر بیشتری روی سطوح متغیرهای مورد بررسی بود.

Manuscript profile