مقدمه: بدن حیوانات طی تنش گرمایی نیاز بیشتری به ترکیبات آنتی اکسیدانی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی دارد. عنصر روی در ساختار و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی نقش دارد. یکی از راه های تامین روی مورد نیاز حیوانات، استفاده از مکمل روی به شکل آلی است که روی با اسیدآمینه متیونین ترکیب و جذب روده ای بیشتری دارد. هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثرات دوزهای مختلف مکمل روی-متیونین بر وضعیت آنتی اکسیدانی خون و بیان ژن های اینترلوکین 4 و 6 در موش های صحرایی در معرض تنش گرمایی انجام شد.مواد و روش ها: تعداد 20 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار در قالب طرح کاملا تصادفی به چهار گروه پنج تایی شامل یک گروه شاهد و سه گروه تجربی تقسیم شدند. موش ها در دمای2±31 درجه طی 20 ساعت و دمای 2±38 درجه سانتی گراد به مدت 4 ساعت در روز (جهت ایجاد تنش گرمایی) نگهداری شدند. موش های گروه شاهد با پلت استاندارد بدون افزودنی و سه گروه تجربی به ترتیب پلت استاندارد به اضافه 15، 30 و 45 میلی گرم بر کیلوگرم ماده خشک مکمل روی متیونین به مدت 30 روز تغذیه شدند. در پایان آزمایش از بزرگ سیاهرگ زیرین موش ها خون گیری به عمل آمد. ظرفیت انتی اکسیدانی کل، غلظت مالون دی آلدئید، آنزیم های آنتی اکسیدانی، آنزیم های کبدی در سرم خون و بیان ژن های اینترلوکین 4 و اینترلوکین-6 در مونوسیت های خون اندازه گیری شد.نتایج: غلظت روی در سرم به صورت وابسته به دوز با افزایش دوز روی در جیره افزایش یافت (P<0.05). فعالیت سرمی دو آنزیم آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز به صورت وابسته به دوز با افزایش دوز روی-متیونین در جیره کاهش یافت (P<0.01). بیشترین فعالیت گلوتاتیون ردوکتاز و گلوتاتیون پراکسیداز در گروه دریافت کننده 30 میلی گرم بر کیلوگرم و کمترین فعالیت این آنزیم ها در گروه شاهد مشاهده شد. در کل بیان نسبی ژن اینترلوکین-4 افزایشی و بیان نسبی ژن اینترلوکین-6 کاهشی بود (P<0.05). بیشترین بیان ژن اینترلوکین-4 به گروه دریافت‌کننده 30 میلی گرم بر کیلوگرم، بیشترین بیان نسبی ژن اینترلوکین-6 به گروه شاهد و گروه دریافت کننده 15 میلی گرم بر کیلوگرم تعلق داشت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، روی-متیونین در دوز 30 میلی گرم در کیلوگرم سبب افزایش فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز و فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز، کاهش فعالیت آنزیم های کبدی در سرم و افزایش بیان ژن های ضدالتهابی را سبب می شود که نشاندهنده کاهش تنش اکسیداتیو و کاهش اثرات تنش گرمایی در بدن موش ها می باشد. Manuscript profile

هدف: این تحقیق به منظور مطالعه اثرات افزودن مقادیر مختلف ماده موثره فلفل به نام پیپرین به شربت بر ظرفیت آنتی-اکسیدانی بدن، بیان ژن ویتلوژنین، زنده مانی و وزن بدن نوزنبورهای بالغ بود. مواد و روش ها: از تعداد 32 کندوی زنبور عسل یکسان‌سازی شده در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 گروه آزمایشی و 8 تکرار استفاده شد. دمای هوا در مکان قراگیری کندوها حداقل به مدت 4 ساعت در روز 38 درجه سلسیوس بود. گروه شاهد شربت بدون افزودنی دریافت کرد و گروه های آزمایشی به ترتیب شربت حاوی 2000، 4000 و 6000 میکروگرم پیپرین در لیتر دریافت کردند. سطح مالون دی آلدئید و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی بدن، وزن و ترکیبات بدن نوزنبورها، جمعیت کلنی و بیان نسبی ژن ویتلوژنین تعیین شد. نتایج: افزودن 2000 و 4000 میکروگرم پیپرین به یک لیتر شربت سبب افزایش وزن بدن، کاهش سطح مالون دی آلدئید و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی شد (05/0> P). افزودن پیپرین در دوزهای مختلف سبب افزایش معنی دار (05/0> P) بیان ژن ویتلوژنین نسبت به گروه شاهد شد. سطح تخمریزی و جمعیت کلنی‌هایی که 6000 میکروگرم پیپرین دریافت کردند کمتر از گروهی بود که 2000 و 4000 میکروگرم دریافت کردند (05/0> P). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از دوزهای 2000 تا 4000 میکروگرم پیپرین در یک لیتر شربت برای افزایش ظرفیت آنتی‌اکسیدانی بدن، بیان ژن ویتلوژنین، وزن بدن نوزنبورها و جمعیت کلنی اثر مثبت داشت و دوز بالاتر سبب کاهش تخمریزی و کاهش جمعیت زنبور عسل گردید. Manuscript profile