هدف: دمای محیطی بالا سبب ایجاد تنش اکسیداتیو در بدن حیوانات می‌شود. سلنیوم ماده معدنی است که در شرایط تنش بر سلامتی و عملکرد بدن اثر دارد. مطالعات محدودی در زمینه اثر سلنیوم در شرایط تنش گرمایی بر فراسنجه‌های فیزیولوژیکی و شاخص‌های سلامتی وجود دارد. پژوهش کنونی به منظور تعیین اثرات دوزهای مختلف سلنیوم از مکمل سلنیوم-متیونین بر وضعیت آنتی‌اکسیدانی )غلظت گلوتاتیون، فعالیت آنزیم‌های سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز)، شاخص سلامتی کبد و کلیه (فعالیت آنزیم‌های ترانسفرازی و غلظت کراتینین) و غلظت هورمون‌های موثر بر متابولیسم (انسولین، کورتیزول، تری یدوتیرونین و تترا-یدوتیرون) انجام شد. مواد و روش ها: در طرح کاملا تصادفی، 25 سر موش صحرایی ماده (سن 4 هفته، وزن بدن 56/1 ± 70 گرم) نژاد ویستار به پنج گروه و هر گروه پنج سر موش صحرایی تقسیم شدند. تعداد 5 سر موش صحرایی در کل دوره آزمایش در دمای استاندارد و بقیه موش‌های صحرایی در تنش گرمایی (دمای 2±38 درجه سلسیوس به مدت 6 ساعت در روز) قرار داده شدند. موش‌های صحرایی گروه کنترل منفی (بدون تنش گرمایی) و کنترل مثبت (تنش گرمایی) پلت استاندارد بدون افزودنی و سه گروه دیگر به ترتیب پلت استاندارد به اضافه 15/0، 30/0 و 45/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم سلنیوم از مکمل سلنیوم-متیونین به مدت 30 روز دریافت کردند.نتایج: موش‌های صحرایی تحت تنش گرمایی و دریافت‌کننده سلنیوم به طور معنی‌داری هموگلوبین و فعالیت آنزیم آلانین ترانس آمیناز بیشتری در مقایسه با گروه کنترل مثبت داشتند(001/0=P). غلظت کورتیزول در موش‌های گروه کنترل مثبت نسبت به کنترل منفی بیشتر بود (001/0=P). افزودن سلنیوم به جیره موش‌های تحت تنش گرمایی سبب کاهش غلظت کورتیزول، افزایش غلظت انسولین و تری یدو تیرونین در مقایسه با گروه کنترل مثبت شد(001/0=P). مالون دی آلدئید سرم موش‌های کنترل مثبت به طور معنی‌داری بیشتر از کنترل منفی و سایر گروه‌های آزمایشی بود (001/0=P). افزودن سلنیوم به جیره سبب کاهش معنی‌دار غلظت مالون دی آلدئید شد و موش‌های دریافت‌کننده سلنیوم در دوز 45/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم کمترین غلظت مالون دی آلدئید داشتند. بیشترین غلظت گلوتاتیون و گلوتاتیون پراکسیداز به گروه دریافت‌کننده سلنیوم در دوز 45/0 میلی‌گرم تعلق داشت.نتیجه گیری: بنابر نتایج این پژوهش تنش گرمایی سبب ایجاد تنش اکسیداتیو در بدن می‌شود و تغییراتی را در غلظت هورمون-ها و فعالیت آنزیم‌های بدن ایجاد می‌کند. به طور کلی، می‌توان نتیجه گرفت که مکمل سلنیوم با غلظت 45/0میلی bگرم بر کیلوگرم موجب بهبود شاخص‌های کبدی وکلیوی، غلظت هورمون‌ها و پاسخ آنتی اکسیدانی در موش های صحرایی تحت شرایط تنش گرمایی می‌شود. Manuscript profile

مقدمه: بدن حیوانات طی تنش گرمایی نیاز بیشتری به ترکیبات آنتی اکسیدانی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی دارد. عنصر روی در ساختار و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی نقش دارد. یکی از راه های تامین روی مورد نیاز حیوانات، استفاده از مکمل روی به شکل آلی است که روی با اسیدآمینه متیونین ترکیب و جذب روده ای بیشتری دارد. هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثرات دوزهای مختلف مکمل روی-متیونین بر وضعیت آنتی اکسیدانی خون و بیان ژن های اینترلوکین 4 و 6 در موش های صحرایی در معرض تنش گرمایی انجام شد.مواد و روش ها: تعداد 20 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار در قالب طرح کاملا تصادفی به چهار گروه پنج تایی شامل یک گروه شاهد و سه گروه تجربی تقسیم شدند. موش ها در دمای2±31 درجه طی 20 ساعت و دمای 2±38 درجه سانتی گراد به مدت 4 ساعت در روز (جهت ایجاد تنش گرمایی) نگهداری شدند. موش های گروه شاهد با پلت استاندارد بدون افزودنی و سه گروه تجربی به ترتیب پلت استاندارد به اضافه 15، 30 و 45 میلی گرم بر کیلوگرم ماده خشک مکمل روی متیونین به مدت 30 روز تغذیه شدند. در پایان آزمایش از بزرگ سیاهرگ زیرین موش ها خون گیری به عمل آمد. ظرفیت انتی اکسیدانی کل، غلظت مالون دی آلدئید، آنزیم های آنتی اکسیدانی، آنزیم های کبدی در سرم خون و بیان ژن های اینترلوکین 4 و اینترلوکین-6 در مونوسیت های خون اندازه گیری شد.نتایج: غلظت روی در سرم به صورت وابسته به دوز با افزایش دوز روی در جیره افزایش یافت (P<0.05). فعالیت سرمی دو آنزیم آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز به صورت وابسته به دوز با افزایش دوز روی-متیونین در جیره کاهش یافت (P<0.01). بیشترین فعالیت گلوتاتیون ردوکتاز و گلوتاتیون پراکسیداز در گروه دریافت کننده 30 میلی گرم بر کیلوگرم و کمترین فعالیت این آنزیم ها در گروه شاهد مشاهده شد. در کل بیان نسبی ژن اینترلوکین-4 افزایشی و بیان نسبی ژن اینترلوکین-6 کاهشی بود (P<0.05). بیشترین بیان ژن اینترلوکین-4 به گروه دریافت‌کننده 30 میلی گرم بر کیلوگرم، بیشترین بیان نسبی ژن اینترلوکین-6 به گروه شاهد و گروه دریافت کننده 15 میلی گرم بر کیلوگرم تعلق داشت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، روی-متیونین در دوز 30 میلی گرم در کیلوگرم سبب افزایش فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز و فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز، کاهش فعالیت آنزیم های کبدی در سرم و افزایش بیان ژن های ضدالتهابی را سبب می شود که نشاندهنده کاهش تنش اکسیداتیو و کاهش اثرات تنش گرمایی در بدن موش ها می باشد. Manuscript profile

هدف: این تحقیق به منظور مطالعه اثرات افزودن مقادیر مختلف ماده موثره فلفل به نام پیپرین به شربت بر ظرفیت آنتی-اکسیدانی بدن، بیان ژن ویتلوژنین، زنده مانی و وزن بدن نوزنبورهای بالغ بود. مواد و روش ها: از تعداد 32 کندوی زنبور عسل یکسان‌سازی شده در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 گروه آزمایشی و 8 تکرار استفاده شد. دمای هوا در مکان قراگیری کندوها حداقل به مدت 4 ساعت در روز 38 درجه سلسیوس بود. گروه شاهد شربت بدون افزودنی دریافت کرد و گروه های آزمایشی به ترتیب شربت حاوی 2000، 4000 و 6000 میکروگرم پیپرین در لیتر دریافت کردند. سطح مالون دی آلدئید و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی بدن، وزن و ترکیبات بدن نوزنبورها، جمعیت کلنی و بیان نسبی ژن ویتلوژنین تعیین شد. نتایج: افزودن 2000 و 4000 میکروگرم پیپرین به یک لیتر شربت سبب افزایش وزن بدن، کاهش سطح مالون دی آلدئید و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی شد (05/0> P). افزودن پیپرین در دوزهای مختلف سبب افزایش معنی دار (05/0> P) بیان ژن ویتلوژنین نسبت به گروه شاهد شد. سطح تخمریزی و جمعیت کلنی‌هایی که 6000 میکروگرم پیپرین دریافت کردند کمتر از گروهی بود که 2000 و 4000 میکروگرم دریافت کردند (05/0> P). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از دوزهای 2000 تا 4000 میکروگرم پیپرین در یک لیتر شربت برای افزایش ظرفیت آنتی‌اکسیدانی بدن، بیان ژن ویتلوژنین، وزن بدن نوزنبورها و جمعیت کلنی اثر مثبت داشت و دوز بالاتر سبب کاهش تخمریزی و کاهش جمعیت زنبور عسل گردید. Manuscript profile

جهت بررسی اثرسطوح مختلف هیدروکسید روی و روی گلایسین بر لیپوپروتئین‌ها، ایمنوگلوبین‌ها و فعالیت‌های آنزیمی در جوجه های گوشتی سویه راس308، آزمایشی درقالب طرح کاملاتصادفی با 9تیمار و 4تکرار و 15قطعه جوجه درهرواحدآزمایشی به روش فاکتوریل3×3 برروی540قطعه جوجه گوشتی یکروزه نرسویه راس 308 اجرا گردید. جیره های آزمایشی شامل سطوح مختلف 0، 50 و 100 میلی گرم در کیلوگرم از هر یک از دو منبع هیدروکسید روی و روی گلایسین بود.نتایج آزمایش نشان داد که اثر سطوح مختلف هیدروکسید روی بر HDL،LDL،VLDL،عیار آنتی بادی SRBC (ایمنوگلوبولینIgM نوبت اول وIgG نوبت دوم)،عیارآنتی بادی آنفولانزا در هردونوبت، معنی دار بودند (05/0>p). اثر سطوح مختلف هیدروکسید روی بر آنزیم های ، لاکتات دهیدروژناز و سوپراکسی دسموتاز معنی دار شدند (05/0>p). در عیار آنتی بادی آنفولانزا نوبت اول بیشترین و کمترین عیار متعلق به تیمارهای حاوی 100 میلی گرم در کیلوگرم روی گلایسین بدون هیدروکسید روی و شاهد بوده و همچنین نوبت دوم بیشترین و کمترین عیار متعلق به تیمارهای 100 میلی گرم در کیلوگرم از هیدروکسید روی و روی گلایسین وشاهد بوده است و بین آنها تفاوت معنی دار مشاهده شد(05/0>p). Manuscript profile