Although herbs have been important and attractive since long time ago, they have gained such popularity due to the adverse side effects of chemical medicines that nowadays their cultivation has become among significant agricultural programs of most developed countries. In order to study the effects of chemical, organic, and biological fertilizers on Medicinal Chamomile yield and its components, a split plot experiment laid out in a randomized complete blocks design was conducted with three replications. The experimental fertilizing factors were applied as follows: chemical N as the main factor at four different levels (0, 50, 100, and 200 kg.ha-1), manure as the secondary factor at two different levels (0 and 30 kg.ha-1), and Nitroxin, an organic fertilizer, as the subordinate factor at two levels (not inoculating versus inoculating Chamomile seeds). Results revealed that chemical N and organic fertilizers significantly affected plant height, number of branches per plant, number of seeds per capitols, seed yield, 1000 seeds yield, and Nitrogen use efficiency, but there were no significant effects on root length and number of capitols per plant. The number of capitols per plant was not affected by any of the studied factors, but root length was only affected by biological fertilizer. Compared to the control, seed yield was increased 53%, 53%, and 59% respectively. Among these three experimented fertilizers, the biological Nitroxin was the most influential one on the above mentioned traits. Manuscript profile

به منظور بررسی اثر تراکم بنه بر صفات زیرزمینی و کیفی گیاه زعفران تحت شرایط استفاده از کودهای زیستی و شیمیایی نیتروژن دار، آزمایشی در سال 1393 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در در روستای قمی آباد شهرستان ری انجام شد. عامل های آزمایش شامل تراکم بنه در سه سطح (60، 120 و 180 بنه در متر مربع) و منابع کودی در چهار سطح (عدم مصرف، کود شیمیایی نیتروژن دار به میزان 150 کیلوگرم در هکتار، کود زیستی نیتروکسین به میزان 5 لیتر در هکتار و مصرف تلفیقی کود شیمیایی نیتروژن دار به مقدار 75 کیلوگرم در هکتار و کود زیستی نیتروکسین به مقدار 5/2 لیتر درهکتار) بود. نتایج حاصل نشان داد که تراکم بنه بر وزن تر و خشک گل، وزن خشک کلاله و خامه، قطر بنه، وزن تر بنه دختری و تعداد بنه دختری معنی دار بود. بر این اساس با افزایش تراکم بنه از 60 به 180 بنه در مترمربع، عملکرد خشک کلاله زعفران تا 7/2 برابر افزایش یافت. این در حالی بود ‌که افزایش تراکم بر صفاتی نظیر قطر بنه، وزن تر بنه دختری و تعداد بنه دختری اثر منفی داشته و منجربه کاهش عملکرد صفات مذکور گردید. کاربرد کود زیستی نیتروکسین از نظر رشد رویشی و عملکرد زعفران با تولید 08/2 کیلوگرم در هکتار کلاله به همراه خامه خشک نسبت به سایر تیمارهای کودی برتری داشت و بر مؤلفه های کیفی زعفران (کروسین، پیکروکروسین و سافرانال) نیز بالاترین تأثیر را اعمال نمود. در مجموع استفاده از تراکم های بالا به منظور حصول عملکرد مناسب و استفاده توأم از کود نیتروکسین و کود اوره به عنوان جایگزینی برای کاهش تدریجی مصرف کود شیمیایی اوره توصیه می شود. Manuscript profile

مدیریت تلفیقی تغذیه گیاه، راهکاری مناسب برای افزایش بهره‌وری گیاهان زراعی و بهبود محیط زیست به شمار می رود. به منظور بررسی اثر کاربرد باکتری‌های محرک رشد همراه با سطوح مختلف ورمی‌کمپوست بر عملکرد کمّی و کیفی کلزا، آزمایشی در سال‎ ‎زراعی 94-1393 به صورت مزرعه‌ای به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایش شامل تلقیح و عدم تلقیح (شاهد) بذرهای کلزا با باکتری‌های محرک رشد و کاربرد سطوح مختلف ورمی‌کمپوست به مقدار صفر (شاهد)، 4، 8 و 12 تن در هکتار بودند. نتایج نشان داد که اثرات ساده و برهم‌کنش کاربرد ورمی‌کمپوست و باکتری‌های محرک رشد بر صفات کمّی و کیفی کلزا معنی‌دار بودند. به طوری که با افزایش مقدار کاربرد ورمی‌کمپوست از ۴ تا ۱۲ تن در هکتار، افزایش معنی‌داری در صفات مورد بررسی نسبت به شاهد مشاهده شد. هم چنین، تلقیح بذرها با باکتری‌های محرک رشد نیز باعث افزایش مقدار صفات اندازه‌گیری شده نسبت به شاهد گردید. کاربرد 12 تن ورمی‌کمپوست در هکتار به همراه باکتری‌های محرک رشد ، باعث افزایش تعداد خورجین در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، شاخص برداشت و عملکرد روغن به ترتیب به میزان 28.63 عدد، 4.68 گرم، 2.10785 کیلوگرم، 3484.2 کیلوگرم، 38.02% و 1795.93 کیلوگرم در هکتار نسبت به شاهد شد. کاربرد 12 تن ورمی‌کمپوست در هکتار به همراه باکتری‌های محرک رشد در سه صفت عملکرد دانه، شاخص برداشت و عملکرد روغن منجر به افزایش به ترتیب 83، 45 و 43 درصد نسبت به شاهد گردید. بنابراین، در خاک‌هایی با کمبود مواد آلی، کاربرد هم‌زمان ورمی‌کمپوست و باکتری‌های محرک رشد می‌تواند سبب افزایش معنی‌داری در عملکرد کمی و کیفی کلزا شود. Manuscript profile

مشکلات فراوان حاصل از مصرف کودهای شیمیایی نیتروژنه در تولیدات گیاهی، صاحب نظران را بر آن داشته تا که از روش های جایگزین و پاک در راستای حرکت به سمت کشاورزی ارگانیک استفاده نمایند و در این میان مصرف کودهای آلی، ب ه ویژه ورمی کمپوست، از جمله اولویت ها محسوب می شود. به منظور بررسی اثر مصرف مقادیر مختلف کود نیتروژن و ورمی کمپوست بر عملکرد، اجزای عملکرد و میزان اسانس گیاه دارویی همیشه بهار آزمایشی در بهار سال 1392 در منطقه شهرری اجرا گردید. این آزمایش به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. در این تحقیق مصرف کود شیمیایی نیتروژن در 4 سطح (0، 60، 120 و 180 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) به عنوان عامل اصلی و ورمی کمپوست در3 سطح (0، 10 و 20 تن در هکتار) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که گیاهان تیمار شده با نیتروژن در سطح 120 کیلوگرم در هکتار نسبت به سایر مقادیر مصرف، نتایج مطلوب تری را بر عملکرد، اجزای عملکرد و محتوی اسانس اندام های هوایی به همراه داشت. همچنین، اثر کاربرد ورمی کمپوست در سطوح 10 و 20 تن در هکتار بیشتر از تیمار عدم مصرف بود. نتایج مقایسه میانگین های اثر متقابل عوامل آزمایشی نشان داد که بالاترین عملکردهای دانه (1567 کیلوگرم در هکتار)، بیولوژیک (6664 کیلوگرم در هکتار) و اسانس (18.66 کیلوگرم درهکتار) با مصرف 120 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و20 تن ورمی کمپوست در هکتار به دست آمدند. Manuscript profile

به منظور ارزیابی تأثیر غلظت های مختلف سالیسیلیک اسید و جاسمونیک اسید بر وزن خشک ریشه و اندام هوایی، مقادیر کلروفیل، کاروتنوئید، آنتوسیانین، میزان قندهای محلول، پرولین، مالون دی آلدئید، درصد و وزن عصاره گل همیشه بهار تحت تنش شوری، آزمایشی در سال 1393 در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی شهر ری به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار انجام شد. تیمارها شامل 4 سطح شوری با آب آبیاری (صفر، 25، 50 و 75 میلی مولار کلرید سدیم)، محلول پاشی سالیسیلیک اسید در دو سطح (صفر و 0/7 میلی مولار) و جاسمونیک اسید در دو سطح (صفر و 100 میکرومولار) بودند. نتایج نشان داد که با افزایش شدت شوری وزن خشک ریشه و اندام هوایی، مقادیر کلروفیل، کاروتنوئید، آنتوسیانین موجود در برگ و وزن عصاره گل به طور معنی داری کاهش و میزان قندهای محلول، پرولین، مالون دی آلدئید و درصد عصاره به طور معنی داری افزایش یافتند. در همین حال، کاربرد سالیسیلیک اسید و جاسمونیک اسید سبب افزایش وزن خشک ریشه (72%)، وزن خشک اندام هوایی (59%) و وزن عصاره گل (43%) گردید که تا حدودی از اثرات منفی شوری می کاهد. Manuscript profile

به منظور بررسی پیش تیمار بذر با پراکسید هیدروژن در تحمل به تنش خشکی ماش آزمایشی در سال 1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی شهر ری اجرا شد. این طرح گلدانی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید. فاکتور اول آبیاری در دو سطح شامل: آبیاری پس از 60 و 120 میلیمتر تبخیر از تشت تبخیر به ترتیب به عنوان شرایط نرمال و تنش خشکی بود. فاکتور دوم نیز شامل 5 سطح خیساندن بذر در غلظت های مختلف پراکسید هیدروژن (0، 30، 60، 90 و 120 میلی مولار) به مدت 6 ساعت بود. نتایج نشان داد تنش خشکی به طور معنی‌داری ارتفاع بوته، زیست توده، عملکرد و اجزای عملکرد، سطح برگ، شاخص سبزینگی، هدایت روزنه‌ای و محتوی آب نسبی برگ‌های ماش را کاهش داد. از سوی دیگر، پیش‌تیمار بذر با غلظت 90 میلی مولار پراکسید هیدروژن تمامی صفات فوق را تحت تنش خشکی افزایش داد. این تیمار عملکرد دانه تک بوته را تحت شرایط تنش خشکی در مقایسه با عدم کاربرد آن 25 درصد افزایش داد. این نتایج نشان داد که تیمار بذر با پراکسید هیدروژن از طریق افزایش شاخص سبزینگی برگ، هدایت روزنه‌ای، محتوی آب نسبی و سطح برگ موجب بهبود رشد و تحمل به تنش خشکی در ماش گردید. Manuscript profile

به منظور مطالعه اثر کودهای شیمیایی، آلی و زیستی بر عملکرد و اجزای آن در گیاه دارویی بابونه، آزمایشی به صورت اسپلیت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی و در 3 تکرار اجرا گردید. این پژوهش دارای 3 عامل کود نیتروژنه به عنوان عامل اصلی در چهار سطح (0، 50، 100 و 200 کیلوگرم در هکتار) و کود دامی در دو سطح (مصرف به میزان 30 تن در هکتار و عدم مصرف) به عنوان عامل فرعی و کود زیستی نیتروکسین نیز در دو سطح (تلقیح و عدم تلقیح بذر) به عنوان عامل فرعی فرعی بود. تعداد کاپیتول در بوته تحت تأثیر هیچ یک از تیمارهای مورد آزمایش قرار نگرفت. نتایج نشان داد که در تیمار مصرف کود دامی، اسانس به میزان 66 درصد و کمترین اسانس نیز در تیمار عدم مصرف کود دامی به میزان 8/50 درصد حاصل شد. همچنین در تیمار تلقیح بذرها با کود نیتروکسین، اسانس به میزان 6/64 درصد و کمترین اسانس نیز در تیمار عدم تلقیح بذرها به میزان 2/52 درصد به دست آمد. نتایج نشان داد که کمترین کارایی مصرف نیتروژن در تیمار مصرف 200 کیلوگرم نیتروژن و عدم تلقیح بذرها با کود نیتروکسین به میزان 7/1 به دست آمد و بیشترین کارایی مصرف نیتروژن در تیمار مصرف 50 کیلوگرم نیتروژن و تلقیح بذرها به میزان 4/5 حاصل شد. بنابراین استفاده تلفیقی از کودهای زیستی و آلی و شیمیایی در مسیر کشاورزی پایدار سبب تولید محصول با کیفیت و افزایش میزان عملکرد در بلند مدت و حفظ بوم نظام زراعی می‌شود. Manuscript profile

به منظور مطالعه اثر تنش خشکی، سطوح مختلف کود نیتروژن و پتاسیم بر برخی صفات فیزیولوژیکی و زراعی ذرت، تحقیقی در مرکز تحقیقات کشاورزی بایع‌کلا (نکاء) طی دو سال زراعی 1394و 1395 انجام پذیرفت. آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار روی هیبرید ذرت سینگل‌کراس 704 اجرا شد. تنش خشکی به عنوان عامل اصلی در 4 سطح (آبیاری پس از 75، 100، 125 و 150 میلی-متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) و نیتروژن سه سطح (80، 160 و 240 کیلوگرم در هکتار) وپتاسیم در سه سطح (75، 150 و 225 کیلوگرم در هکتار ) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد.مقایسه میانگین‌ها اثر متقابل نشان داد که با افزایش مقادیر نیتروژن و پتاسیم شاخص برداشت 52/30 درصد کاهشیافت.همچنین کمترین شاخص برداشت نیتروژنتحت اثر متقابلدور آبیاری×نیتروژن مربوط به تیمار دور آبیاری 150 میلی‌متر تبخیر با مصرف 240 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به میزان 91/30 درصد کاهش داشت. بیشترینمحتوای نسبی آب و شاخص مقدار کلروفیل برگدر دور آبیاری 75 میلی‌متر تبخیر از تشت تبخیر و مصرف 240 کیلوگرم نیتروژن در هکتار مقایسه میانگین‌هابه ترتیب برابر 12/94%و 59/61%حاصل شد. بیشترین عملکرد دانه و نیتروژن برگ بلال برای سال دوم در دور آبیاری 75 میلی-متر تبخیر و مصرف 240 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به ترتیب با میانگین 12807 کیلوگرم در هکتار و 72/2 درصدبدست آمد. لذا باافزایش تنش خشکی، نیتروژن و پتاسیمصفات شاخص برداشت و شاخص برداشت نیتروژن کاهش یافت. Manuscript profile

به منظور ارزیابی اثر سه تراکم بوته بر صفات فنولوژیک پنج رقم ذرت شیرین و بسیار شیرین خارجی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج در تابستان 1387 اجرا گردید. بررسی نتایج به دست آمده از تراکم‌های مختلف بوته اثر معنی‌داری بر تعداد روز تا ظهور گل آذین نر (تاسل دهی)، گرده‌افشانی و تعداد روز از گرده افشانی تا ظهور ابریشم (ASI) نداشت، ولی تعداد روز تا ظهور ابریشم اختلاف معنی داری را نشان داد. با توجه به نتایج این آزمایش با افزایش تراکم بوته از 75000 به 95000 بوته در هکتار، تعداد روز تا ظهور ابریشم افزایش یافت و ارقامی که تعداد روز بیشتری تا ظهور ابریشم داشتند دیررس تر بودند. در این مطالعه بین ارقام مورد بررسی از نظر تعداد روز تا ظهور گل آذین نر (تاسل)، تعداد روز تا گرده افشانی و تعداد روز تا ظهور ابریشم تفاوت معنی داری وجود داشت، ولی از لحاظ تعداد روز از گرده افشانی تا ظهور ابریشم(ASI) در میان ارقام مورد بحث اختلاف معنی داری دیده نشد. رقم Obssision دارای بیشترین تعداد روز تا ظهور گل آذین نر (تاسل)، گرده افشانی و ظهور ابریشم بود که دیررس تر بودن آن را نسبت به سایر رقم های مورد مطالعه نشان می دهد. Manuscript profile

این آزمایش در سال1387 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان به صورت اسپیلت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در 3 تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایشی شامل کود نیتروژن در چهار سطح صفر،50، 100 و150 کیلوگرم در هکتار به عنوان عامل اصلی و محلول پاشی منیزیم و منگنز در دو سطح صفر و نیم کیلوگرم در هکتار به صورت فاکتوریل به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد.اثرات ساده عوامل آزمایش نشان داد کاربرد150کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص با 32/0% و 98/41 در هکتار، محلول پاشی نیم کیلوگرم در هکتار منیزیم خالص به ترتیب با میانگین 39/0% و 67/52 کیلوگرم در هکتار و استفاده از نیم کیلوگرم در هکتار منگنز خالص با 36/0% و 06/47 کیلوگرم در هکتار بیشترین درصد اسانس و عملکرد اسانس را به خود اختصاص داد. بیشترین درصد اسانس و عملکرد اسانس تحت تاثیر اثر متقابل دوگانه مصرف 150 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و محلول پاشی منیزیم به میزان نیم کیلوگرم در هکتار به ترتیب با میانگین 51/0% و 06/72 کیلوگرم در هکتار حاصل گردید. اثر متقال سه گانه عوامل آزمایشی بر صفات مورد آزمایش نشان داد، تیمار نیتروژن 150 کیلو گرم در هکتار، منیزیم نیم کیلوگرم در هکتار و منگنز نیم کیلوگرم در هکتار به ترتیب با میانگین 55/0% و70/79 کیلوگرم در هکتار بیشترین درصد اسانس و عملکرد اسانس را تولید نمود. Manuscript profile

به منظور بررسی اثر آسکوربات و جیبرلین بر روی برخی صفات فیزیولوژیکی گیاه دارویی مریم گلی در شرایط تنش شوری، آزمایشی در اسفند ماه 1392 در گلخانه شهرداری منطقه 15 به مرحله اجرا در آمد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا گردید.عامل های آزمایشی شامل چهار سطح شوری صفر، 25، 50 و 75 میلی مولار از منبع نمک طعام، آسکوربات در دو سطح صفر و 4 میلی مولار و جیبرلین در دو سطح صفر و 2 میلی مولار در نظر گرفته شدند. مقایسه میانگین اثرات اصلی تنش شوری نشان داد شوری سبب نزول فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و افزایش میزان قندهای محلول و پرولین گردید. بجز هر سه اثر متقابل دوگانه عوامل آزمایشی بر پرولین و قندهای محلول در سایر موارد اختلاف معنی دار گردید.همچنین بجز اثر متقابل سه گانه بر پرولین، کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز در سایر موارد اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. در این شرایط بیشترین میزان تولید پرولین (67/12 میلی گرم بر گرم وزن تر)، فعالیت کاتالاز (68/19 میلی گرم پروتئین در دقیقه) و آسکوربات پراکسیداز (25/61 میلی گرم پروتئین در دقیقه) در تیمار شوری 75 میلی مولار و کاربرد آسکوربات و جیبرلین حاصل شد.در نتیجه با کاربرد آسکوربات به عنوان یک آنتی اکسیدان قو ی و جیبرلین به عنوان تنظیم کننده رشد، اثر مخرب تنش به واسطه محلول پاشی این دو ترکیب جبران گردید و در شرایطی که آسکوربات و جیبرلین به گیاه داده شد، میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان کاهش نشان داد. Manuscript profile

میزان ریزش دانه کلزا در اثر برداشت تاخیری به شدت افزایش پیدا می کند و برداشت زودهنگام نیز باعث کاهش شاخص برداشت و عملکرد دانه می گردد. در این تحقیق که به صورت مزرعه ای در سال زراعی86-1385 در ایستگاه تحقیقات زراعی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی اراک انجام شد اهمیت زمان برداشت کلزا مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور آزمایشی به صورت کرت های خرد شده نواری در قالب بلوک های کامل تصادفی و در 3 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سه تاریخ برداشت 20 خرداد ماه، 5 و 20 تیر ماه در کرت های عمودی و چهار زمان برداشت در ساعات مختلف 6 صبح، 12 ظهر، 6 بعد از ظهر و 11 شب در کرت های افقی بود. در این بررسی از رقم پائیزه Okapi که از ارقام توصیه شده برای شرایط آب و هوایی اراک است استفاده شد. صفات مورد بررسی شامل عملکرد دانه، شاخص برداشت، درصد رطوبت دانه، میزان و درصد ریزش دانه قبل و پس از برداشت بود. نتایج نشان داد مناسبترین زمان برداشت کلزای پائیزه در اراک 5 تیرماه بود. میانگین عملکرد دانه در ساعت برداشت 6 عصر و 11 شب بدون مشاهده اختلاف معنی دار حدود 3600 کیلوگرم در هکتار محاسبه گردید. همچنین در مناسبترین تاریخ برداشت یا پنجم تیرماه میزان ضایعات ناشی از ریزش دانه کمترین مقدار یعنی 8/14% را نشان داد که در مقایسه با تاریخ برداشت20 تیرماه 5/1% کمتر بود. ریزش قبل برداشت در 20 تیرماه 3/6% و در تاریخ 5 تیرماه 5/3% را می توان به علت 15 روز تاخیر نسبت به تاریخ بهینه برداشت محصول دانست. Manuscript profile

این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج در سال 1388 به اجرا در آمد. عوامل مورد آزمایش شامل چهار سطح کود نیتروژن صفر، 54، 108 و 161 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و باکتری های محرک رشد در چهار سطح شاهد بدون مصرف، نیتروکسین (حاوی باکتری های محرک رشد ازوتوباکتر و آزوسپیریلوم)، بیوفسفر (حاوی باکتری های محرک رشد باسیلوس و سودوموناس)و کود تلفیقی (نیتروکسین+بیوفسفر) بود. نتایج نشان داد کاربرد باکتری های محرک رشد منجر به افزایش عملکرد دانه، عملکرد زیستی، ارتفاع بوته نسبت به تیمار شاهد شد و در میان باکتری های محرک رشد، تیمار باکتری محرک رشد تلفیقی (نیتروکسین+بیوفسفر) بیشترین تأثیر را در افزایش صفات های مورد مطالعه داشت. بیشترین عملکرد دانه به معادل 2516 کیلوگرم در هکتار از اثر متقابل نیتروکسین و بیوفسفر حاصل شد که نسبت به شاهد با عملکردی معادل 1850 کیلوگرم دانه در هکتار، 68/26 % افزایش نشان داد. همچنین کاربرد سطوح کود نیتروژن بر روی درصد پروتئین دانه دارای تأثیر معنی دار بود و باعث افزایش پروتئین دانه نسبت به تیمار شاهد شد. برهمکنش باکتری های محرک رشد و کود نیتروژن بر روی درصد روغن دانه دارای تأثیر معنی داری بود. به طور کلی کاربرد باکتری های محرک رشد نقش مفید و مؤثری در بهبود ویژگی های رشد، عملکرد اندام هوایی و خصوصیت های کیفی گیاه آفتابگردان دارد. Manuscript profile

به منظور بررسی تأثیر مقادیر مختلف نیتروژن و زئولیت بر خصوصیات کمی و کیفی سیب زمینی رقم آگریا، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی مرادی واقع در 5 کیلومتری اراک، در بهار سال 1388 اجرا شد. عوامل مورد بررسی شامل نیترون در سه سطح 96، 184 و 276 کیلوگرم در هکتار و زئولیت در چهار سطح صفر، 2، 4 و 6 تن در هکتار بودند. نتایج این تحقیق نشان داد که اثر مقادیر مختلف زئولیت و نیتروژن بر تعداد ساقه در بوته، ارتفاع بلندترین ساقه اصلی، وزن خشک اندام هوائی، وزن کل غده در بوته، وزن غده های با قطر بیشتر از 5/5 سانتی متر و عملکرد غده در هکتار در سطح احتمال 1% معنی دار شد. همچنین مقایسه میانگین ها نشان داد که اثرات متقابل زئولیت و نیتروژن بر وزن کل غده دربوته، وزن غده های با قطر بیشتر از 5/5 سانتی متر و عملکرد غده در واحد سطح معنی دار بود. بالاترین عملکرد غده با کاربرد مقدار 276 کیلوگرم نیتروژن خالص و 6 تن زئولیت به میزان 61 تن در هکتار به دست آمد که اختلاف معنی داری با تیمار مصرف 184 کیلوگرم نیتروژن و 6 تن زئولیت در هکتار نداشت. بنابراین با مصرف کمتر کود نیتروژن تا 184 کیلوگرم در هکتار می توان بدون کاهش معنی دار عملکرد، در مصرف کود نیتروژن صرفه جویی به عمل آورد. Manuscript profile

این مطالعه به منظور بررسی جنبه های زراعی و اقتصادی زراعت مخلوط زعفران و بابونه در منطقه اصفهان در مزرعه تحقیقاتی دانشکده‌کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان اصفهان در سال زراعی 88 - 87 13 انجام گرفت. در این تحقیق کشت مخلوط سه گونه بابونه آلمانی، بابونه گاوی و بابونه شیرازی در دو تاریخ کاشت پاییزه و بهاره در یک مزرعه زعفران با عمر سه ساله بررسی گردید. آزمایش به صورت اسپیلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای آزمایش شامل زعفران و بدون زعفران به عنوان پلات اصلی و فاکتوریل دو تاریخ کاشت اواخر آبان (پس از اتمام برداشت گل زعفران) و اوایل اسفند و سه گونه بابونه گاوی، آلمانی و شیرازی به عنوان پلات های فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که امکان کشت بابونه در بین ردیف های زعفران بدون هیچ گونه رقابت منفی بین این دو گیاه وجود دارد به طوری که عملکرد زعفران در تیمارهای زعفران خالص وتیمارهای مخلوط با بابونه هیچ تفاوت معنی داری را نشان ندادند. بهترین تیمار مخلوط زعفران و بابونه (مخلوط زعفران و بابونه آلمانی پاییزه) امکان تولید همزمان مقدار 83/1 کیلو گرم گل زعفران و 1354 کیلو گرم در هکتار گل خشک بابونه با یک مجموع ارزش نسبی 41/3 و نسبت برابری زمین 69/1 وجود دارد که این مقدار تولید بابونه با میزان عملکرد بابونه آلمانی در کشت خالص بابونه تفاوت معنی داری ندارد. Manuscript profile

به منظور ارزیابی اثر روش‌های مختلف آبیاری بر عملکرد و برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانی گیاه ماریتیغال (Silybum marianum L.) در شرایط کاربرد ورمی کمپوست و سالیسیلیک اسید، آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در منطقه شهرری طی سال زراعی 94-1393 به اجرا در آمد. روشهای آبیاری در چهار سطح (آبیاری قطره ای، جوی و پشته ای، کرتی و جوی و پشته ای یک در میان) بعنوان عامل اصلی و کاربرد ورمی کمپوست در دو سطح (صفر و 15 تن در هکتار) و سالیسیلیک اسید در دو سطح (صفر و یک میلی مولار) بعنوان عوامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که بیشترین میزان فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدان شامل کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز، پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز و گلوتاتیون پراکسیداز در وضعیت آبیاری جوی و پشته یک در میان و مصرف توأم ورمی کمپوست و سالیسیلیک اسید مشاهده شد و کمترین آنها در آبیاری قطره ای بدست آمد. مقدار مالون دی آلدئید در تیمار آبیاری جوی و پشته یک در میان بیشتر از آبیاری قطره ای بود و مصرف ورمی کمپوست و سالیسیلیک اسید بطور همزمان میزان مالون دی آلدئید را کاهش داد. بیشترین عملکرد دانه و محتوای کلروفیل نیز در تیمار آبیاری قطره ای با مصرف توأم ورمی کمپوست و سالیسیلیک اسید حاصل گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف ورمی کمپوست و سالیسیلیک اسید در رفع اثرات منفی تنش نقش دارند و می‌توانند موجب بهبود فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدان و افزایش عملکرد گیاه ماریتیغال شود. Manuscript profile

به منظور بررسی اثر دور آبیاری، اسید هیومیک و باکتری های محرک رشد (ازتوباکتر، آزوسپیریلوم و سودوموناس) بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم رقم کویر، آزمایشی در سال زراعی 90 - 1389 به صورت اسپیلت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در فشافویه (حسن آباد) اجرا شد. فاکتور اصلی (آبیاری) در سه سطح (آبیاری بر اساس 80، 120و 160 میلی‎متر تبخیر از سطح تشتک تبخیر کلاس A) و اسید هیومیک و مخلوط باکتری های محرک (ازتوباکتر، سودوموناس و آزوسپیریلوم) هر یک در دو سطح عدم کاربرد و کاربرد به صورت فاکتوریل در نظر گرفته شدند. نتایج حاصل نشان داد که تنش خشکی عملکرد دانه را به طور معنی‎داری کاهش داد که این کاهش با توجه به نتایج آزمایش، احتمالاً از طریق کاهش تعداد دانه در سنبله می باشد. هم‎چنین تنش خشکی باعث کاهش معنی‎دار عملکرد بیولوژیک شد. کاربرد باکتری‎های محرک رشد به طور معنی‎داری عملکرد دانه و درصد شاخص برداشت را تحت تأثیر قرار داد. از سوی دیگر در شرایط تنش شدید (آبیاری بر اساس 160 میلی‎متر تبخیر از سطح تشتک تبخیر کلاس A) کاربرد اسید هیومیک باعث افزایش معنی‎دار عملکرد بیولوژیک و تعداد سنبله در واحد سطح شد. با توجه به نتایج این آزمایش، باکتری‎های محرک رشد و اسید هیومیک به‎عنوان دو نوع کود زیستی می‎توانند تا حدی برای کاهش اثرات منفی ناشی از تنش خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم مورد استفاده قرار گیرند. Manuscript profile

به منظور بررسی اثر روش های مصرف باکتری های محرک رشد (PGPR) بر درصد و عملکرد اسانس گیاه دارویی اسطو خودوس (Lavandula angustifolia L.) در شرایط تنش خشکی، آزمایشی در فروردین 1393 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره) شهرری انجام پذیرفت. این آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی باسه تکرار به اجرا در آمد.عوامل آزمایشی شامل دورهای آبیاری به عنوان عامل اصلی در سه سطح آبیاری در60 ، 11 و 160 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A و روش های مختلف کاربرد باکتری های محرک رشد (PGPR) شامل عدم کاربرد باکتری، کاربرد ریشه مال باکتری، کاربرد باکتری در آب آبیاری و کاربرد ریشه مال+ کاربرد باکتری در آب آبیاری به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که اثرات اصلی سطوح آبیاری و روش های کاربرد باکتری های محرک رشد و همچنین اثر متقابل آنها بر عملکرد اسانس معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین درصد اسانس نشان داد که با افزایش شدت تنش, درصد اسانس بطور معنی داری افزایش می یابد، به طوری که بالاترین درصد اسانس در سطح آبیاری 160 میلی متر تبخیر مشاهده شد. کمترین درصد اسانس نیز در سطح آبیاری 60 میلی متر تبخیر مشاهده گردید. یافته های مقایسه میانگین عملکرد اسانس نیز نشان داد که برخلاف درصد اسانس، با افزایش شدت خشکی عملکرد اسانس به طور معنی داری کاهش می یابد. به طوری که بالاترین عملکرد اسانس در سطح آبیاری 60 میلی متر تبخیر و کمترین عملکرد اسانس نیز در سطح آبیاری 160 میلی متر تبخیر بدست آمد. Manuscript profile