مقدمه: پیامد فرایند استرس اکسیداتیو، تولید بیش از حد رادیکال های آزاد می باشد که فراورده های سمی ناشی از متابولیسم اکسیژن هستند و باعث آسیب به نواحی مختلف سلول از جمله DNA و غشاء می‌شوند و نقش عمده‌ای در پاتوژنز دیابت دارند. مقاله حاضر اطلاعاتی در مورد نقش استرس اکسیداتیو در بیماران دیابتی و تاثیر فعالیت بدنی بر این فرایند را در این نوع بیماری بررسی می‌کند. روش : برای انجام دادن پژوهش حاضر، از کلیدواژه‌های موجود در بیش از 43 تحقیق معتبر در سایت‌های تخصصی مختلفی اعم از: Google scholar، Science Direct و مقالات موجود در مجلات: Experimental diabetes research، Med Sci Monit، MDPI که قبلا در این زمینه به انجام رسیده بودند، نظیر فشار اکسیداتیو (Oxidative Stress)،ROS و ... استفاده شد. یافته‌ها: از آن جایی که تولید گونه‌های فعال اکسیژن و پراکسیداسیون لیپیدی در بیماران دیابتی افزایش می یابد، مطالعات انجام گرفته در پژوهش حاضر نشان می دهند فعالیت بدنی می تواند فعالیت سیستم های آنتی اکسیدانی را افزایش دهد. بیماران دیابتی که فعالیت بدنی دارند،در حفظ تعادل استرس اکسیداتیو موفق تر هستند. ورزش به مهار اثرات دیابت در بروز آسیب های سلولی کمک می کند. نتیجه گیری: فعالیت بدنی باعث کنترل استرس اکسیداتیو در بیماران مبتلا به دیابت می شود و با سطوح بیش از حد آن مقابله می کند. Manuscript profile

چکیدههدف: هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و مکمل پروتئین آب پنیر بر نیمرخ لیپید سرم زنان اضافه وزن بود. روش بررسی: روش تحقیق از نوع نیمه تجربی بود. 18 زن دارای اضافه وزن با دامنه سنی 20 تا 35 سال و شاخص توده بدن بیشتر از 25 به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به دوگروه تجربی(8 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت هشت هفته به تمرینات مقاومتی بر مبنای اصل اضافه بار پرداختند. در این مدت گروه تجربی روزانه 2/1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن خود مکمل آب پنیر وگروه کنترل هم به همان میزان مالتودکسترین مصرف کردند. قبل و بعد از دورة هشت هفته تمرین خونگیری شد. داده ها با استفاده از آزمون کولموگراف – اسمیرنوف، / t مستقل و t همبسته در سطح 5/0α <، تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که تمرین مقاومتی و مکمل آب پنیر تاثیر معناداری بر LDL‐C دارد ، اما تری گلیسیرید، کلسترول تام، HDL‐C سرم تاثیر معناداری ندارد. نتایج بدست آمده از T همبسته بین پیش آزمون و پس آزمون در گروه تجربی تنها در کلسترول خون‌، لیپوپروتئین کم چگالی معنادار بود و در دیگر شاخص‌ها تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: مکمل آب پنیر و تمرینات قدرتی باعث بهبود در ترکیب بدن و پروفایل چربی میشود ولی نیاز به زمان بیشتری (بیشتر از 12 هفته) برای تغییرات معنادار وجود دارد‌. Manuscript profile

هدف: هدف از پژوهش حاضر تأثیر مصرف مکمل‌های کربوهیدرات و کربوهیدرات-گلوتامین پس از تمرینات تناوبی شدید بر تغییرات اینترلوکین-6 و اینترلوکین-8 خون کشتی گیران جوان بود. روش‌شناسی: هشت کشتی‌گیر جوان و سالم به طور داوطلبانه در این مطالعه متقاطع شرکت کردند. آزمودنی‌ها به طور تصادفی و با الگوی دوسویه کور به دو گروه کربوهیدرات(CHO) و کربوهیدرات-گلوتامین(GLU+CHO) تقسیم شدند. پس از اولین خون‌گیری، آزمودنی‌ها یک دوره فعالیت‌های تناوبی شدید را انجام دادند. بلافاصله پس از فعالیت خون‌گیری دوم انجام گرفت، سپس آزمودنی‌ها 3 ساعت ریکاوری غیر فعال به همراه مصرف کربوهیدرات ( 2/1 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در ساعت به‌صورت محلول 15درصد) و یا مصرف کربوهیدرات-گلوتامین (به ترتیب 2/1 + 1/0 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در ساعت به‌صورت محلول 15درصد) داشتند. 3 و 24 ساعت پس از فعالیت مجدداً خون‌گیری صورت گرفت. پس از یک دوره بازیافت دو هفته‌ای، مراحل ذکر شده مجدداً با تعویض مکمل آزمودنی‌ها انجام پذیرفت. اینترلوکین-6، اینترلوکین-8 پلاسمای خون به روش آنزیماتیک مورد اندازه‌گیری قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج حاصل اندازه‌گیری دوطرفه نشان دهنده تغییرات معنادار درون‌گروهی(اثر زمان) در سطوح اینترلوکین-6 و اینترلوکین-8 در مرحله استراحت، بلافاصله، 3 و 24 ساعت پس از فعالیت بود(0.05≥P)؛ اگرچه اختلاف معناداری بین-گروهی(اثر گروه) در شاخص‌های اندازه‌گیری بین دو گروه مصرف مکمل مشاهده نشد(0.05<P). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد اضافه کردن گلوتامین به کربوهیدرات تأثیر معناداری در سطوح سیتوکین‌های اینترلوکین-6 و اینترلوکین-8 پلاسمای خون کشتی گیران جوان پس از فعالیت‌های تناوبی شدید نداشته است. Manuscript profile

چکیدههدف از این پژوهش بررسی سازگاری های سوخت وسازی قلب با ورزش بود. در این پژوهش سوخت و ساز عضله قلب، تولید انرژی میوکارد، ذخیره انرژی میوکارد، استفاده انرژی میوکارد و استفاده سوخت و ساز قلب در ایسکمی و آریتمی، نقش آنزیم AMPK در متابولیسم انرژی قلب، شکل های مختلف AMPK در طول ریپرفیوژن، نقش AMPK در طول ریپرفیوژن، سازگاری سوخت و سازی قلب به هایپوکسی مزمن، نقش کلسیم میتوکندریایی در سوخت و ساز میوکارد و در نهایت تاثیر تمرین استقامتی و سوخت و ساز قلب مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان داد که میوکارد توانایی تولیدانرژی را از چندین سوبسترا شامل؛ اسیدهای چرب، گلوکز، لاکتات، پیروات، اجسام کتونی و برخی آمینو اسیدها را دارد. استفاده از سوبستراها به طور خاصی به غلظت این مواد در سلول عضله قلب و خون بستگی دارد می توان نتیجه گرفت که سوخت و ساز عضله قلب تحت تاثیر ورزش قرار می گیرد و تمرینات استقامتی بر سوخت و ساز میوکارد تاثیر مثبت دارد. Manuscript profile

مقدمه و هدف: طی سال‌های اخیر شیوع چاقی و اضافه وزن در بین زنان و مردان تمرین نکرده رشد زیادی داشته و هم اکنون به یک مشکل جدی در دنیا تبدیل شده است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی بی هوازی بر شاخص های ترکیب بدنی در زنان چاق غیر فعال می باشد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نظر روش نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و با دو گروه تمرین تناوبی بی هوازی و کنترل بوده و از نوع تحقیقات کاربردی محسوب می شود که روش گردآوری داده‌ها به‌صورت میدانی می باشد. نمونه آماری مطالعه حاضر شامل 24 نفر از زنان بالای 40 سال تمرین نکرده چاق می باشند که در دو گروه شامل گروه تمرینات تناوبی بی هوازی و گروه کنترل سازمان دهی شدند. تمرینات تناوبی بی هوازی به مدت 8 هفته، 5 جلسه در هر هفته و هر جلسه 25 دقیقه انجام شد. قبل از شروع تحقیق و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی درصد چربی بدن، توده چربی بدن، توده بدون چربی و شاخص توده بدن اندازه گیری شد. تجزیه ‌و تحلیل‌های آماری یافته ها با استفاده از آزمونt مستقل و وابسته در سطح معنی داری P<0.05 انجام شد. یافته ها: هشت هفته تمرینات تناوبی بی هوازی اثر معنی داری بر کاهش درصد چربی بدن و شاخص توده بدنی و همچنین افزایش توده بدون چربی دارد (05/0≥P). بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد هشت هفته تمرینات تناوبی بی هوازی منجر به بهبود ترکیب بدنی زنان چاق غیرفعال می گردد. Manuscript profile

مقدمه و هدف: سالمندی مرحله ای از زندگی است که با تغییرات فیزیولوژیکی همراه است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر شش هفته تمرینات هوازی منتخب بر برخی عوامل فیزیولوژیکی مردان سالمند می باشد.مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی و کاربردی 48 مرد سالمند کم تحرک با دامنه سنی بین 60 تا 70 سال به صورت داوطلبانه در شهر گیلان غرب به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و در دو گروه 24 نفره تمرینات هوازی و کنترل قرار گرفتند. تمرینات به مدت شش هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه یک ساعت با شدت 55 درصد حداکثر ضربان قلب انجام شد. توان هوازی، ضربان قلب، فشار خون سیستولیک، گلبول قرمز و هموگلوبین قبل از اجرای تحقیق و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق از آزمون های کالموگروف اسمیرنوف، t مستقل و t وابسته استفاده شد (05/0P≤).یافته ها: شش هفته تمرین هوازی اثر معنی داری بر بهبود توان هوازی، ضربان قلب، فشار خون سیستولیک، گلبول های قرمز، و هموگلوبین مردان سالمند داشت (001/0P=).بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد جهت بهبود عوامل خطرزای قلبی- عروقی و همچنین عوامل هماتولوژیک مردان سالمند بتوان از شش هفته تمرینات هوازی استفاده نمود. Manuscript profile

سیگنال¬های سیری-گرسنگی، ساعت¬های ریتمی در بافت¬های محیطی را از طریق در دسترسی به بسیاری از درشت¬مغذی¬ها در گردش خون، تنظیم می‌کند. هدف این تحقیق، مطالعه اثر هشت هفته تمرینات استقامتی در دو نوبت صبح و عصر بر سطوح سرمی آسپروسین، لپتین، مقاومت انسولینی و شاخص اشتها در مردان چاق غیرورزشکار بود. در این مطالعه نیمه تجربی، 36 مرد جوان چاق غیرورزشکار با میانگین سن 3/3 ± 4/25 سال، وزن 7/7 ± 3/98 کیلوگرم و شاخص توده بدن 2/1 ± 8/31 کیلوگرم بر مترمربع، به صورت هدفمند و در دسترس به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. آزمودنی¬ها بطور تصادفی به سه گروه مساوی شامل؛ کنترل، تمرین صبح و تمرین عصر تقسیم شدند. پروتکل تمرینات استقامتی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و با شدت 60 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب اجرا شد. قبل و پس از دوره تمرین، خونگیری در شرایط 10 ساعت ناشتایی شبانه انجام گردید. داده¬ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و در سطح معناداری 05/0 >p تجزیه و تحلیل شد. هشت هفته تمرینات استقامتی منجر به کاهش معنادار آسپروسین (0001/0= p)، لپتین (02/0=p )، انسولین (0001/0=p )، گلوکز (0001/0=p )، مقاومت انسولینی (0001/0=p ) و شاخص اشتها (001/0= p) گردید. آزمون تعقیبی توکی نشان داد در مقایسه با گروه کنترل، تمرین عصر اثر بیشتر و معنادارتری بر همه‌ی متغیرهای ذکر شده دارد. به نظر می‌رسد تمرینات استقامتی در دو نوبت صبح و عصر می تواند اثرات مثبتی بر وضعیت آسپروسین، لپتین، مقاومت انسولینی و شاخص اشتها داشته باشد. با این حال، به نظر می‌رسد تمرینات در نوبت عصر اثرات مثبت بیشتری بر این عوامل داشته باشد. Manuscript profile

چکیدههدف ازاین پژوهش بررسی تأثیر تحریک جریان مستقیم جمجمه‌ای با شدت 1میلی آمپرو2 میلی آمپردر دوره ریکاوری و غوطه-وری در آب سرد بر کیفیت بازیافت، درک فشار و عملکرد بعدی شناگران مرد بالای 18 سال شهر تهران بود. روش تحقیق : از نوع نیمه تجربی بود. 20شناگر مرد با قبولی در آزمون ورودی نجات غریق (200مترشنا کرال سینه در زمان کمتر از 4 دقیقه)، به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند، که در سه روز با فاصله ۴۸ ساعت در محل آزمون حضور یافتند، در هر روز شنای ۲۰۰ متر کرال سینه با شدت بیشینه اجرا و پس از آن آزمودنی‌ها در یکی ازسه پرتکل، شناوری در آب سرد (با درجه〖۱۲〗^oC) و تحریک آندی (با شدت 2 میلی‌آمپر) و تحریک آندی (با شدت 1 میلی‌آمپر) به مدت ۱۵ دقیقه قرار گرفتند. احساس شناگران و میزان درک فشار پس از اجرای دوم از طریق پرسشنامه (TQR) و (RPE) ثبت شد. برای سنجش تأثیر روش‌های تحت بررسی روی عملکرد بعدی، اجرای شنای ۲۰۰ کرال سینه تکرار گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، تحلیل کواریانس، تعقیبی LSD ،تی‌وابسته و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد.نتایج این پژوهش نشان داد که عملکرد شنا در گروه TDCS (با شدت ۲ میلی‌آمپر) بهبود معنا‌‌داری داشت، (001/0P=) . که در توجیه آن می‌توان به شدت مناسبTDCS جهت تأثیر بر کاهش خستگی مرکزی اشاره کرد و کیفیت بازیافت در گروه شناوری در آب سرد بهتر انجام شد در توجیه آن می‌توان به افزایش بازگشت وریدی اشاره کرد. Manuscript profile