هدف پژوهش حاضر بررسی اثر ترکیبات پوست نارنج و فعالیت بدنی بر عملکرد جسمانی و سلامتی است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و نتایج نشان داد، پوست نارنج به دلیل داشتن ترکیبات آلکالوئیدی شامل سی نفرین و اکتاپامین به‌عنوان یکی از گیاهان اثرگذار و پرکاربرد بر عملکرد جسمانی و کنترل وزن مورد توجه محققان قرار گرفته است. سی نفرین به‌واسطه فعال کردن گیرنده‌های β3 آدرنرژیک موجب افزایش لیپولیز شده و فراهمی (FFA) برای بافت‌های محیطی به‌ویژه عضلات اسکلتی، روند اکسیداسیون (FFA) را افزایش و اکسیداسیون کربوهیدرات‌ها را کاهش می‌دهد. حاصل این تغییرات صرفه‌جویی در مصرف گلیکوژن عضله بوده و موجب به تعویق افتادن خستگی می‌گردد. از طرف دیگر، سی نفرین با اثرگذاری بر گیرنده نورومدین U2 موجب کاهش اشتها شده و همزمان با توسعه ترموژنز موجب کاهش وزن می‌گردد. با وجود اینکه اثر ترکیبات موجود در پوست نارنج بر عملکرد جسمانی و کنترل وزن متناقض است، نیاز به مطالعات بیشتر در خصوص نحوه اثرگذاری این ترکیبات ضروری می‌باشد. Manuscript profile

این مقاله مروری بر آزمون‌های رایج مورد استفاده برای ارزیابی توانایی‌های یادگیری و حافظه حیوانات در زمینه تربیت‌بدنی ارائه می‌دهد. مدل‌های حیوانی مدت‌هاست که برای مطالعه جنبه‌های مختلف فیزیولوژی و رفتار انسان، از جمله فرآیندهای یادگیری و حافظه مورد استفاده قرار گرفته‌اند. درک چگونگی یادگیری و به خاطر سپردن حیوانات می‌تواند بینش‌های ارزشمندی را در مورد توسعه راهبردهای آموزشی و آموزشی مؤثر در تربیت‌بدنی ارائه دهد. این بررسی بر روی آزمون‌های معمولی متمرکز است که توانایی‌های یادگیری و حافظه را در حیوانات ارزیابی می‌کنند. ماز آبی موریس یک آزمایش پرکاربرد است که یادگیری و حافظه فضایی را در جوندگان ارزیابی می‌کند. این شامل آموزش حیوانات برای یافتن یک سکوی پنهان در یک استخر آب با استفاده از نشانه‌های فضایی است. ماز بازوی شعاعی، حافظه کاری فضایی را با الزام حیوانات به یادآوری و انتخاب بازوهای خاصی از ماز برای دریافت پاداش ارزیابی می‌کند. ماز T یکی دیگر از آزمون‌های حافظه فضایی است که توانایی حیوان را برای به خاطر سپردن و حرکت در ماز T شکل برای یافتن جایزه اندازه‌گیری می‌کند. با استفاده از آزمون‌های مناسب، محققان می‌توانند به بینش‌های ارزشمندی در مورد فرآیندهای یادگیری و حافظه حیوانات دست یابند که می‌تواند به توسعه راهبردهای آموزشی و آموزشی مؤثر برای یادگیرندگان انسانی کمک کند.

Manuscript profile

فواید فعالیت بدنی در افراد مبتلا به بیماری کبد چرب به طور گسترده تأیید شده است. بیماری کبد چرب زمانی اتفاق می‌افتد که چربی بیش از حد در سلول‌های کبد انباشته می‌شود و منجر به التهاب و آسیب‌های بالقوه کبدی درازمدت می‌شود. پریلیپین، پروتئینی که در سلول‌های چربی یافت می‌شود، نقش حیاتی در تنظیم متابولیسم لیپید، از جمله ذخیره و تجزیه تری گلیسیرید دارد. ثابت شده است که تمرین بدنی منظم تأثیر مثبتی بر رابطه بین پری‌لیپین و کبد چرب دارد و محیط سالم‌تری برای کبد ایجاد می‌کند. فعالیت بدنی باعث افزایش بیان و فعالیت پریلیپین می‌شود. این پروتئین به آزادسازی تری گلیسیریدهای ذخیره شده از سلول‌های کبد کمک می‌کند و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا در طول فعالیت بدنی متابولیزه شوند و به‌عنوان سوخت مورد استفاده قرار گیرند. علاوه بر این، فعالیت بدنی لیپولیز را تحریک می‌کند، تجزیه چربی ذخیره شده به اسیدهای چرب آزاد که سپس می‌تواند برای تولید انرژی استفاده شود. افزایش فعالیت پریلیپین این فرآیند را تسهیل می‌کند و از تجمع بیش از حد تری گلیسیرید در سلول‌های کبدی جلوگیری می‌کند. فعالیت بدنی منظم مصرف انرژی را افزایش می‌دهد و به مدیریت وزن کمک می‌کند، زیرا اضافه‌وزن و چاقی عوامل خطر مهمی برای شروع و پیشرفت بیماری کبد چرب هستند. فعالیت بدنی با افزایش تجزیه و استفاده از چربی ذخیره‌شده در سلول‌های کبد، تأثیر مثبتی بر تعامل بین پری‌لیپین و کبد چرب دارد که مطالعه حاضر این ارتباطات را بررسی خواهد نمود. Manuscript profile

هدف از مقاله حاضر بررسی نقش آیریزین و آدیپولین در شرایط دیابت و چاقی با یک رویکرد ورزشی می‌باشد. تعامل بین آیریزین، آدیپولین، فعالیت بدنی، دیابت و چاقی یک موضوع چندوجهی و پیچیده است که پیامدهای مهمی برای درک ما از سلامت متابولیک دارد. آیریزین و آدیپولین سایتوکاین‌هایی هستند که در حین فعالیت بدنی ترشح می‌شوند. این سایتوکاین‌ها نقش مهمی در تنظیم عملکردهای متابولیک در بدن دارند. آیریزین، به‌ویژه، به دلیل پتانسیل آن برای افزایش گرمازایی و بهبود هموستاز گلوکز مورد توجه قرار گرفته است. نشان داده شده است که فعالیت بدنی باعث افزایش ترشح آیریزین می‌شود که منجر به افزایش چربی سوزی و مصرف انرژی می‌شود. آیریزین بافت چربی سفید را به قهوه‌ای تبدیل می‌کند و به کاهش وزن و جلوگیری از چاقی کمک می‌کند. در زمینه دیابت، آیریزین به‌عنوان یک هدف درمانی بالقوه امیدوارکننده است. مطالعات نشان داده‌اند که آیریزین می‌تواند حساسیت به انسولین و جذب گلوکز را در سلول‌های عضلات اسکلتی افزایش دهد که ممکن است برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 مفید باشد. علاوه بر این، آیریزین دارای خواص ضد التهابی است و التهاب مزمن درجه پایین را که معمولاً با چاقی و دیابت مرتبط است، کاهش می‌دهد. آدیپولین میوکین دیگری است که با سلامت متابولیک مرتبط است. مشابه اثرات آیریزین، آدیپولین دارای خواص ضد التهابی است و به تنظیم متابولیسم بافت چربی کمک می‌کند. Manuscript profile

عضله اسکلتی بافتی پویا بوده و در پاسخ به بار مکانیکی، تنش متابولیک، داروها و بیماری‌ها دچار تغییرات ساختاری و عملکردی می‌گردد. برجسته‌ترین تغییر ساختاری عضله اسکلتی هایپرتروفی و آتروفی می‌باشد. تمرین مقاومتی یکی از مهم‌ترین مداخلات برای هایپرتروفی عضلانی می‌باشد. این تمرینات به‌واسطه افزایش رهایش هورمون‌های انسولین و فاکتور رشد شبه انسولینی-1 مسیر سیگنالینگ AKT/mTOR را در عضله اسکلتی فعال نموده و موجب افزایش سنتز پروتئین و هایپرتروفی عضلانی می‌گردد. به دلیل وجود گیرنده ویتامین D در سلول عضله اسکلتی، این ویتامین می‌تواند بر هایپرتروفی عضلانی اثرگذار باشد. بررسی مطالعات انجام شده که از پایگاه‌های علمی PubMed،Science Direct،Springer و Google Scholar جستجو شده بود نشان می‌دهد ویتامین D نیز به‌واسطه فعال کردن مسیر سیگنالینگ AKT/mTOR موجب هایپرتروفی عضلانی می‌شود. با این وجود بر خلاف انتظار، ترکیب تمرین مقاومتی و ویتامین D موجب افزایش اندک توده و قدرت عضلانی می‌شود. از آنجایی که نتایج مطالعات در خصوص اثرگذاری ترکیب تمرین مقاومتی و ویتامین D بر هایپرتروفی عضلانی تا حدودی متناقض می‌باشد، نیاز است مطالعات بیشتری در خصوص اثرگذاری این دو مداخله بر ساختار و عملکرد عضلانی انجام شود. Manuscript profile

مقدمه و هدف: بر هم خوردن تعادل انرژی موجب بروز بیماری های مختلفی مانند چاقی، دیابت و غیره می شود. پپتیدهای زیادی در تنظیم تعادل انرژی در بدن نقش دارند که گرلین یکی از مهم ترین آن ها است. این مطالعه اثر یک دوره تمرین استقامتی و عصاره پسته وحشی (بنه) (به‌عنوان گیاهی غنی از اسیدهای چرب)، بر بیان ژن گرلین بافت روده موش‌های صحرایی ماده را بررسی می نماید. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 20 سر موش صحرایی ماده بالغ نژاد ویستار انتخاب و به‌طور تصادفی به چهار گروه 1) کنترل سالین، 2) تمرین سالین، 3) کنترل بنه و 4) تمرین + بنه تقسیم شدند. گروه‌های 2 و 4 به مدت هشت هفته (پنج روز در هفته، هر جلسه به مدت 60 دقیقه و سرعت 25 متر بر دقیقه با شیب صفر) روی نوارگردان مخصوص جوندگان به تمرین پرداختند در حالی که گروه های 1 و 3 تمرین نداشتند. گروه‌های 3 و 4 عصاره پسته وحشی و گروه‌های 1 و 3 محلول سالین را قبل از تمرین به صورت گاواژ دریافت می‌کردند (یک میلی گرم به ازای هر گرم وزن بدن). 72 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرینی در وضعیت ناشتایی، موش های صحرایی بیهوش شده و بافت‌برداری انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس دو‌طرفه آنالیز شدند و 05/0> p معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته ها: هشت هفته تمرین هوازی منجر به کاهش بیان ژن گرلین در بافت روده موش های صحرایی شد (001/0> p ) اما بیان آن در پاسخ به استفاده از پسته وحشی افزایش یافت (001/0> p ). بحث و نتیجه گیری: استفاده از رژیم غذایی پرچرب (عصاره بنه) باعث افزایش بیان ژن گرلین بافت روده شد. انجام هشت هفته تمرین هوازی این افزایش را تعدیل نمود. Manuscript profile

آتروفی عضله اسکلتی یکی از شایع ترین اختلالات عضلانی بوده که کیفیت زندگی را به شدت کاهش می دهد. فعالیت های بدنی منظم به ویژه تمرینات مقاومتی یکی از مهمترین مداخلات غیر دارویی برا یپیشگیری و درمان آتروفی عضلانی می باشد. تمرینات مقاومتی به واسطه افزایش هورمون های آنابولیک مسیر سیگنالینگ تخریب پروتئین را مهار و مسیر های سیگنالینگ سنتز پروتئین را فعال نموده و موجب کاهش آتروفی عضلانی می گردد. بسیار از گیاهان دارویی نیز می تواند آتروفی عضلانی را از طریق مهار مسیرسیگنالینگ تخریب پروتئین و فعال کردن مسیر سیگنالینگ سنتز پروتئین کاهش دهد. زردچوبه، خارخاسک، سبوس برنج و جنسینگ نمونه ای از گیاهان دارویی هستند که می تواند آتروفی عضلانی را مهار نمایند. با توجه به مکانیسم های مشترک تمرین مقاومتی و گیاهان دارویی بر روند آتروفی عضلانی، نتایج مطالعات نشان می دهد این دو مداخله به واسطه اثر گذاری بر مسیرسیگنالینگ تخریب و سنتز پروتئین عضلانی از آتروفی عضلانی به ویژه در شرایط بیماری های تحلیل برنده عضله اسکلتی جلوگیری می نمایند. این دو مداخله در ترکیب با یکدیگر اثرسینرژیستی داشته و اثر یکدیگر را تقویت می نماییند. براین اساس استفاده از گیاهان دارویی همراه با تمرینات مقاومتی راهکاری کارآمد برای حفظ توده عضلانی می باشد. Manuscript profile

گرده خرما (DDP) که در درخت خرما نر یافت می‌شود، در واقع درخت خرمای ماده را بارور می‌کند که برای رشد میوه خرما ضروری است. از دیرباز در طب سنتی به‌عنوان یک گیاه دارویی با اثرات باروری و افزایش میل جنسی استفاده می‌شده است. اطلاعات به دست آمده از مطالعات نشان می‌دهد که این گرده به دلیل داشتن ترکیبات آنتی‌اکسیدانی و محرک گنادوتروپین می‌تواند با دو مکانیسم اصلی باعث افزایش باروری و قدرت جنسی در زنان و مردان شود. مکانیسم اول این اثر بر تحریک هورمون‌های گنادوتروف و دوم کاهش استرس اکسیداتیو در بافت بیضه و در نتیجه اثر محافظتی بر بافت بیضه است. به دلیل وجود ترکیبات آنتی‌اکسیدانی، مصرف این گرده اثرات سلامتی خود را بر سایر بافت ها مانند کبد، روده و قلب نیز اعمال می‌کند. در سال‌های اخیر، محققان به این گرده به‌عنوان عامل مهمی برای تقویت اثرات سلامتی فعالیت بدنی (PA) توجه کرده‌اند و محققان به بررسی تأثیر همزمان این گرده و PA پرداخته‌اند. با وجود مطالعات اندک انجام شده، به نظر می‌رسد که این گرده می‌تواند اثرات آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی PA های بدنی را افزایش دهد. با این وجود، به نظر می‌رسد مطالعات بیشتر در این زمینه ضروری باشد. Manuscript profile

هدف:بافت چربی قهوه ای نقش بسیار مهمی در پاتوژنز چاقی دارد. بااین وجود اثر تمرینات هوازی بر این بافت کمتر مورد توجه قرار گرفته است. بر این اساس هدف مطالعه حاضر تعیین اثر اثر تمرین هوازی تداومی و بر بیان ژنهای UCP1و PGC1a بافت چربی قهوه ایی در موش های صحرایی نر چاق بود. روش:در یک مطالعه تجربی 18 سر موش صحرای به عنوان آزمودنی انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه کنترل- تغذیه با غذای نرمال، کنترل -تغذیه با غذای پرچرب و تغذیه با غذای پرچرب و تمرین هوازی تقسیم شدند. گروههای تغذیه با غذای پرچرب به مدت هشت هفته غذای پرچرب دریافت نمودند. تمرین هوازی نیز شامل چهار هفته دویدن روی ترید میل ویژه جوندگان بود. بیان ژن های UCP1و PGC1a بافت چربی قهوه ایی به روش Real Time PCR مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها:نتایج نشان داد تغذیه با غذای پرچرب موجب کاهش معنادار بیان ژن های (P=0.002)UCP1و PGC1a(P=0.001) بافت چربی قهوه ایی شد. تمرین هوازی موجب افزایش بیان ژن های UCP1(P=0.040)و PGC1a (P=0.040)بافت چربی قهوه ایی شد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده از این مطالعه نتیجه گیری می شود تمرین هوازی به واسطه افزایش بیان زن های مسیر سیگنالینگ بیوژنز میتوکندریایی و ترموژنز بافت چربی قهوه ای ، عوارض متابولیک ناشی از تغذیه با غذای پرچرب را کاهش می دهد. لذا انجام این تمرینات در شرایط تغذیه با غذای پرچرب توصیه می گردد.

Manuscript profile