استفاده از ترکیبات فیتوشیمیایی موجود در گیاهان در دهه‌های اخیر افزایش یافته است. در حال حاضر از برخی گیاهان برای بهبود عملکرد جسمانی و ترکیب بدنی استفاده می‌شود. شواهد نشان می‌دهد مزایای سلامتی‌افزای گیاهان به‌واسطه ترکیبات زیست فعال آن‌ها مانند پلی فنول ها، ترپنوئیدها و آلکالوئیدها بر سیستم‌های بیولوژیک بدن ایجاد می‌گردد. پوست نارنج به دلیل داشتن ترکیبات آلکالوئیدی شامل سی نفرین و اکتاپامین به‌عنوان یکی از گیاهان اثرگذار و پرکاربرد بر عملکرد جسمانی و کنترل وزن مورد توجه محققان قرار گرفته است. بررسی ادبیات نشان می‌دهد سی نفرین به‌واسطه فعال کردن گیرنده‌های β3 آدرنرژیک موجب افزایش لیپولیز شده و فراهمی (FFA) برای بافت های محیطی به‌ویژه عضلات اسکلتی روند اکسیداسیون (FFA) را افزایش و اکسیداسیون کربوهیدرات‌ها را کاهش می‌دهد. حاصل این تغییرات صرفه‌جویی در مصرف گلیکوژن عضله بوده و موجب به تعویق افتادن خستگی می‌گردد. از طرف دیگر سی نفرین با اثرگذاری بر گیرنده نورومدین U2 موجب کاهش اشتها شده و همزمان با توسعه ترموژنز موجب کاهش وزن می‌گردد. با وجود آنکه اثر ترکیبات موجود در پوست نارنج بر عملکرد جسمانی و کنترل وزن متناقض است، نیاز به مطالعات بیشتر در خصوص نحوه اثرگذاری این ترکیبات ضروری می‌باشد. تفاصيل المقالة

فواید فعالیت بدنی در افراد مبتلا به بیماری کبد چرب به طور گسترده تأیید شده است. بیماری کبد چرب زمانی اتفاق می‌افتد که چربی بیش از حد در سلول‌های کبد انباشته می‌شود و منجر به التهاب و آسیب‌های بالقوه کبدی درازمدت می‌شود. پریلیپین، پروتئینی که در سلول‌های چربی یافت می‌شود، نقش حیاتی در تنظیم متابولیسم لیپید، از جمله ذخیره و تجزیه تری گلیسیرید دارد. ثابت شده است که تمرین بدنی منظم تأثیر مثبتی بر رابطه بین پری‌لیپین و کبد چرب دارد و محیط سالم‌تری برای کبد ایجاد می‌کند. فعالیت بدنی باعث افزایش بیان و فعالیت پریلیپین می‌شود. این پروتئین به آزادسازی تری گلیسیریدهای ذخیره شده از سلول‌های کبد کمک می‌کند و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا در طول فعالیت بدنی متابولیزه شوند و به‌عنوان سوخت مورد استفاده قرار گیرند. علاوه بر این، فعالیت بدنی لیپولیز را تحریک می‌کند، تجزیه چربی ذخیره شده به اسیدهای چرب آزاد که سپس می‌تواند برای تولید انرژی استفاده شود. افزایش فعالیت پریلیپین این فرآیند را تسهیل می‌کند و از تجمع بیش از حد تری گلیسیرید در سلول‌های کبدی جلوگیری می‌کند. فعالیت بدنی منظم مصرف انرژی را افزایش می‌دهد و به مدیریت وزن کمک می‌کند، زیرا اضافه‌وزن و چاقی عوامل خطر مهمی برای شروع و پیشرفت بیماری کبد چرب هستند. فعالیت بدنی با افزایش تجزیه و استفاده از چربی ذخیره‌شده در سلول‌های کبد، تأثیر مثبتی بر تعامل بین پری‌لیپین و کبد چرب دارد که مطالعه حاضر این ارتباطات را بررسی خواهد نمود. تفاصيل المقالة

هدف از مقاله حاضر بررسی نقش آیریزین و آدیپولین در شرایط دیابت و چاقی با یک رویکرد ورزشی می‌باشد. تعامل بین آیریزین، آدیپولین، فعالیت بدنی، دیابت و چاقی یک موضوع چندوجهی و پیچیده است که پیامدهای مهمی برای درک ما از سلامت متابولیک دارد. آیریزین و آدیپولین سایتوکاین‌هایی هستند که در حین فعالیت بدنی ترشح می‌شوند. این سایتوکاین‌ها نقش مهمی در تنظیم عملکردهای متابولیک در بدن دارند. آیریزین، به‌ویژه، به دلیل پتانسیل آن برای افزایش گرمازایی و بهبود هموستاز گلوکز مورد توجه قرار گرفته است. نشان داده شده است که فعالیت بدنی باعث افزایش ترشح آیریزین می‌شود که منجر به افزایش چربی سوزی و مصرف انرژی می‌شود. آیریزین بافت چربی سفید را به قهوه‌ای تبدیل می‌کند و به کاهش وزن و جلوگیری از چاقی کمک می‌کند. در زمینه دیابت، آیریزین به‌عنوان یک هدف درمانی بالقوه امیدوارکننده است. مطالعات نشان داده‌اند که آیریزین می‌تواند حساسیت به انسولین و جذب گلوکز را در سلول‌های عضلات اسکلتی افزایش دهد که ممکن است برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 مفید باشد. علاوه بر این، آیریزین دارای خواص ضد التهابی است و التهاب مزمن درجه پایین را که معمولاً با چاقی و دیابت مرتبط است، کاهش می‌دهد. آدیپولین میوکین دیگری است که با سلامت متابولیک مرتبط است. مشابه اثرات آیریزین، آدیپولین دارای خواص ضد التهابی است و به تنظیم متابولیسم بافت چربی کمک می‌کند. تفاصيل المقالة

عضله اسکلتی بافتی پویا بوده و در پاسخ به بار مکانیکی، تنش متابولیک، داروها و بیماری‌ها دچار تغییرات ساختاری و عملکردی می‌گردد. برجسته‌ترین تغییر ساختاری عضله اسکلتی هایپرتروفی و آتروفی می‌باشد. تمرین مقاومتی یکی از مهم‌ترین مداخلات برای هایپرتروفی عضلانی می‌باشد. این تمرینات به‌واسطه افزایش رهایش هورمون‌های انسولین و فاکتور رشد شبه انسولینی-1 مسیر سیگنالینگ AKT/mTOR را در عضله اسکلتی فعال نموده و موجب افزایش سنتز پروتئین و هایپرتروفی عضلانی می‌گردد. به دلیل وجود گیرنده ویتامین D در سلول عضله اسکلتی، این ویتامین می‌تواند بر هایپرتروفی عضلانی اثرگذار باشد. بررسی مطالعات انجام شده که از پایگاه‌های علمی PubMed،Science Direct،Springer و Google Scholar جستجو شده بود نشان می‌دهد ویتامین D نیز به‌واسطه فعال کردن مسیر سیگنالینگ AKT/mTOR موجب هایپرتروفی عضلانی می‌شود. با این وجود بر خلاف انتظار، ترکیب تمرین مقاومتی و ویتامین D موجب افزایش اندک توده و قدرت عضلانی می‌شود. از آنجایی که نتایج مطالعات در خصوص اثرگذاری ترکیب تمرین مقاومتی و ویتامین D بر هایپرتروفی عضلانی تا حدودی متناقض می‌باشد، نیاز است مطالعات بیشتری در خصوص اثرگذاری این دو مداخله بر ساختار و عملکرد عضلانی انجام شود. تفاصيل المقالة

مقدمه و هدف: بر هم خوردن تعادل انرژی موجب بروز بیماری های مختلفی مانند چاقی، دیابت و غیره می شود. پپتیدهای زیادی در تنظیم تعادل انرژی در بدن نقش دارند که گرلین یکی از مهم ترین آن ها است. این مطالعه اثر یک دوره تمرین استقامتی و عصاره پسته وحشی (بنه) (به‌عنوان گیاهی غنی از اسیدهای چرب)، بر بیان ژن گرلین بافت روده موش‌های صحرایی ماده را بررسی می نماید. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 20 سر موش صحرایی ماده بالغ نژاد ویستار انتخاب و به‌طور تصادفی به چهار گروه 1) کنترل سالین، 2) تمرین سالین، 3) کنترل بنه و 4) تمرین + بنه تقسیم شدند. گروه‌های 2 و 4 به مدت هشت هفته (پنج روز در هفته، هر جلسه به مدت 60 دقیقه و سرعت 25 متر بر دقیقه با شیب صفر) روی نوارگردان مخصوص جوندگان به تمرین پرداختند در حالی که گروه های 1 و 3 تمرین نداشتند. گروه‌های 3 و 4 عصاره پسته وحشی و گروه‌های 1 و 3 محلول سالین را قبل از تمرین به صورت گاواژ دریافت می‌کردند (یک میلی گرم به ازای هر گرم وزن بدن). 72 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرینی در وضعیت ناشتایی، موش های صحرایی بیهوش شده و بافت‌برداری انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس دو‌طرفه آنالیز شدند و 05/0> p معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته ها: هشت هفته تمرین هوازی منجر به کاهش بیان ژن گرلین در بافت روده موش های صحرایی شد (001/0> p ) اما بیان آن در پاسخ به استفاده از پسته وحشی افزایش یافت (001/0> p ). بحث و نتیجه گیری: استفاده از رژیم غذایی پرچرب (عصاره بنه) باعث افزایش بیان ژن گرلین بافت روده شد. انجام هشت هفته تمرین هوازی این افزایش را تعدیل نمود. تفاصيل المقالة

آتروفی عضله اسکلتی یکی از شایع ترین اختلالات عضلانی بوده که کیفیت زندگی را به شدت کاهش می دهد. فعالیت های بدنی منظم به ویژه تمرینات مقاومتی یکی از مهمترین مداخلات غیر دارویی برا یپیشگیری و درمان آتروفی عضلانی می باشد. تمرینات مقاومتی به واسطه افزایش هورمون های آنابولیک مسیر سیگنالینگ تخریب پروتئین را مهار و مسیر های سیگنالینگ سنتز پروتئین را فعال نموده و موجب کاهش آتروفی عضلانی می گردد. بسیار از گیاهان دارویی نیز می تواند آتروفی عضلانی را از طریق مهار مسیرسیگنالینگ تخریب پروتئین و فعال کردن مسیر سیگنالینگ سنتز پروتئین کاهش دهد. زردچوبه، خارخاسک، سبوس برنج و جنسینگ نمونه ای از گیاهان دارویی هستند که می تواند آتروفی عضلانی را مهار نمایند. با توجه به مکانیسم های مشترک تمرین مقاومتی و گیاهان دارویی بر روند آتروفی عضلانی، نتایج مطالعات نشان می دهد این دو مداخله به واسطه اثر گذاری بر مسیرسیگنالینگ تخریب و سنتز پروتئین عضلانی از آتروفی عضلانی به ویژه در شرایط بیماری های تحلیل برنده عضله اسکلتی جلوگیری می نمایند. این دو مداخله در ترکیب با یکدیگر اثرسینرژیستی داشته و اثر یکدیگر را تقویت می نماییند. براین اساس استفاده از گیاهان دارویی همراه با تمرینات مقاومتی راهکاری کارآمد برای حفظ توده عضلانی می باشد. تفاصيل المقالة

گرده خرما (DDP) که در درخت خرما نر یافت می‌شود، در واقع درخت خرمای ماده را بارور می‌کند که برای رشد میوه خرما ضروری است. از دیرباز در طب سنتی به‌عنوان یک گیاه دارویی با اثرات باروری و افزایش میل جنسی استفاده می‌شده است. اطلاعات به دست آمده از مطالعات نشان می‌دهد که این گرده به دلیل داشتن ترکیبات آنتی‌اکسیدانی و محرک گنادوتروپین می‌تواند با دو مکانیسم اصلی باعث افزایش باروری و قدرت جنسی در زنان و مردان شود. مکانیسم اول این اثر بر تحریک هورمون‌های گنادوتروف و دوم کاهش استرس اکسیداتیو در بافت بیضه و در نتیجه اثر محافظتی بر بافت بیضه است. به دلیل وجود ترکیبات آنتی‌اکسیدانی، مصرف این گرده اثرات سلامتی خود را بر سایر بافت ها مانند کبد، روده و قلب نیز اعمال می‌کند. در سال‌های اخیر، محققان به این گرده به‌عنوان عامل مهمی برای تقویت اثرات سلامتی فعالیت بدنی (PA) توجه کرده‌اند و محققان به بررسی تأثیر همزمان این گرده و PA پرداخته‌اند. با وجود مطالعات اندک انجام شده، به نظر می‌رسد که این گرده می‌تواند اثرات آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی PA های بدنی را افزایش دهد. با این وجود، به نظر می‌رسد مطالعات بیشتر در این زمینه ضروری باشد. تفاصيل المقالة