به‌دلیل نیاز روز افزون به آگاهی بیشتر در مورد اثرات بازدارندگی گیاهان، در این پژوهش اثرات ضدمیکروبی اسانس های زنیان، زیره، شوید و گل محمدی روی چند باکتری و مخمر شاخص بررسی شد. اسانس‌ها با استفاده از دستگاه کلونجر استخراج شدند و ترکیبات آن‌ها با گاز کروماتوگرافی متصل به طیف سنج جرمی مشخص گردید. هم‌چنین حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) اسانس‌ها تعیین شد و خاصیت ضدمیکروبی آن‌ها با روش انتشار چاهک مقایسه گردید. نتایج MIC باسیلوس سرئوس و استافیلوکوکوس اورئوس نشان داد کم ترین قدرت باکتری کشی را اسانس زیره با 50 میکروگرم بر میلی لیتر داشت. اسانس های زنیان، شوید و گل محمدی دارای بیش ترین قدرت باکتری کشی با 78/0 میکروگرم بر میلی لیتر روی باکتری های مورد مطالعه بودند. در مورد اشریشیا کولای بیش ترین قدرت ضدمیکروبی را اسانس زنیان با مقدار 25/6 میکروگرم بر میلی لیتر نشان داد. اسانس گل محمدی، با غلظت 12/3 میکروگرم بر میلی لیتر، بیش ترین خاصیت ضدقارچی را روی کاندیدا آلبیکنس داشت. در مورد ساکارومایسس سرویزیه بیش ترین قدرت ضدقارچی را اسانس های گل محمدی و زیره با مقادیر یکسان 78/0 میکروگرم بر میلی لیتر داشتند. قدرت ضد باکتریایی اسانس زنیان نسبت به سه اسانس دیگر قوی تر بود. در مورد مخمرها بیش ترین قدرت ضدقارچی را اسانس گل محمدی و سپس زیره داشت. طبق نتایج حاصله، اسانس زنیان در کنترل باکتری ها و اسانس گل محمدی در کنترل مخمرهای مورد مطالعه قابل توصیه هستند. Manuscript profile

آبگیری اسمزی، فرآیندی برای حذف قسمتی از آب مواد غذایی گیاهی و حیوانی با غوطه‌ور کردن آن در یک محلول غلیظ یا هیپرتونیک است. در این تحقیق برای یافتن اثر پیش‌فرآیند اسمز بر خواص کیفی پیاز خشک‌شده با هوای گرم، پیاز رقم قرمز آذرشهر انتخاب گردید. برای تعیین شرایط مطلوب آب‌گیری اسمزی تأثیر دما، زمان و غلظت محلول بررسی شد. مناسب‌ترین تیمار بر اساس کاهش محتوی رطوبتی (Water loss) و افزایش محتوی ماده خشک (Solid gain) با غلظت 5% نمک طعام و دمای40 درجه سلسیوس و زمان یک ساعت انتخاب گردید. سپس نمونه‌هایی با این شرایط تهیه و در دمای 65 درجه سلسیوس به‌مدت 12 ساعت در آون خشک گردیده و در دو نوع بسته‌بندی (آلومینیوم فویل تحت گاز نیتروژن و پلی‌اتیلن) بسته‌بندی ودر دمای آزمایشگاه قرار داده شدند. پارامترهایی مانند آبگیری مجدد و تست ارگانولپتیکی برروی نمونه‌ها هر دو ماه یکبار به‌مدت شش ماه انجام گرفت و با نمونه شاهد مقایسه گردید. نتایج حاصله از تست ارگانولپتیکی نشان داد که پس از چهار ماه کیفیت محصول کاهش می‌یابد و بهترین امتیاز کسب‌شده به نمونه‌ایکه در پوشش پلی‌اتیلن بسته‌بندی شده بود تعلق داشت .در بین نمونه‌های اسمزی، میزان آبگیری مجدد نمونه پیازی که در دمای 40 درجه سلسیوس، غلظت 5% نمک طعام و زمان یک ساعت تحت فرآیند اسمز قرار گرفته بود و سپس در مجاورت گاز بی‌اثر نیتروژن در فویل بسته‌بندی‌ شده بود بیشتر از نمونه اسمزی بسته‌بندی‌شده با پلی‌اتیلن بود. همچنین میزان آبگیری مجدد با درجه حرارت و زمان آبگیری ارتباط مستقیم داشت به‌طوری‌که با افزایش درجه حرارت و زمان، میزان آبگیری مجدد افزایش یافت. Manuscript profile

بودادن مرحله مهمی در فرآوری دانه کاکائو است. حرارت‌دهی منجر به شکل‌گیری بسیاری از ویژگی‌های سودمند کاکائو مانند طعم، رنگ و بافت می‌شود. با این حال، این تغییرات مثبت همچنین می‌تواند همراه با واکنش‌هایی باشد که محتوای ترکیبات فعال مانند پلی‌فنول‌ها را کاهش می‌دهند. پلی‌فنول‌ها دارای خواص درمانی مثبت بوده و با ارزش تغذیه‌ای کاکائو در ارتباط می‌باشند اما احساس گسی و تلخی ایجاد کرده و تأثیر منفی بر عطر و طعم کاکائو دارند. بنابراین انتخاب شرایط مناسب بو دادن کاکائو اهمیت دارد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر پارامترهای بودادن (دما و زمان) بر ویژگی‌های شیمیایی، حسی، رنگ و محتوای ترکیبات فنلی در پودر کاکائو می‌باشد. در پژوهش حاضر دما در سه سطح (120، 130 و 140 درجه سانتی گراد) و زمان در سه سطح (20، 30 و 40 دقیقه) جهت بودادن کاکائو مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان دادند که با تغییردما و زمان‌های بودادن، شاخص قهوه‌ای‌شدن(OD460 / OD525) (05/0 P ≤)، میزان پلی‌فنول‌کل و رطوبت به طور معنی‌داری کاهش یافت (01/0P≤).پودرکاکائوی بوداده شده در دمای 140 درجه سلسیوس و زمان 40 دقیقه، بیشترین مقدار شاخص قهوه‌ای‌شدن و امتیاز ارزیابی حسی و کمترین میزان مقادیر پلی‌فنول را نسبت به سایر نمونه‌ها نشان داد. بهینه‌سازی شرایط فرآیند بودادن تاثیر قابل توجهی بر ویژگی‌های شیمیایی، حسی، قابلیت پذیرش و محتوای پلی‌فنول-کل کاکائو داشت. Manuscript profile