Comparative study of the function of archaism in thelanguage of poems of Frough Farrokhzadand ParvinEtesami

Subject Areas : Persian language and literature texts

Masumeh Mosavi Saadat ¹ , kamran pashaie fakhry ² , parvaneh adelzadeh ³

1 - PhD student of Persian Language and Literature, Islamic Azad University, Tabriz Branch, Tabriz, Iran
2 - faculty member islamic azad university of iran tabriz brench
3 - faculty member of islamic azad university of iran tabriz brench

Received: 2017-11-07 Accepted : 2017-11-07 Published : 2017-09-23

Keywords: هنجارگریزی, deviation, پروین اعتصامی, Parvin Etesami, آرکائیسم, واژگانی, نحوی, lexical, فروغ فرخ‌زاد, archaisms, syntactax, Frough Farrkhozad,

Abstract :

Archaism is a kind of deviation and deflection of the common and soft language and the use of the obsolete or syntax unusual in the modern language. Perception of these terms requires hesitation in the language and its revolution. Change in language is natural that some vocabularies and structures are entered in the language and some of them are obsoleted. In this article, the pomes of Parvin Etesami and Frough Farrokhzad were investigated accordingly in documentary method.The connection between Parvin and Khorasani and Eraqi styles has led to manifestation of archaism significantly in her poems and the consistency of her poems lies in the connection to the Iranian ancient literature. However, archaism is not seen significantly in the poems of Frough Farrokhzad, the contemporary poet of Parvin according to thepoet’s modernity and the proximity of her language to the modern speech and the use of modern vocabularies. In some cases, this trend has caused to vulnerability in the soft language of Frough. Twelve poems of the Frough Captive Poems and ten odds of Parvin have been studied comparatively. It was concluded that Frough has chosen the ancient literary men style in use of some common adverbs and adjectives. Parvin has employed old vocabularies and reduction of conglobation in terms of syntax and use of words instead of each other in ancient form and archaic experience and continuation of the heritage of the ancient art in the modern art.

References:

1. اعتصامی، پروین،1386، دیوان­شعر، انتشارات­عقیل، تهران.


2. بهار، محمدتقی،1389 سبک‌شناسی. تهران، امیرکبیر.


3. پور نامداریان، تقی،1381 سفر در مه، تأملی در شعر احمد شاملو، نگاه، تهران.


4. حسن لی، کاووس، 1383، گونه‌های نوآوری در شعر معاصر،ثالث،تهران.


5. حقوقی، محمد،1379،شعر زمان ما،انتشارات نگاه، تهران.


6. دهباشی، علی،1370، یادنامه پروین اعتصامی، چاپ اول، دنیای مادر، تهران.


7. دستغیب، عبدالعلی،1373، نقد آثار احمد شاملو، نشرآرین، تهران.


8. ساری،­فرشته،1380، فروغفرخ‌زاد، نشر قصه،­تهران.


9.  شریعت، محمد،1375، دستور زبان فارسی، اساطیر، تهران.


10. شفیعی کدکنی،محمدرضا،1391، رستاخیز کلمات،نشر سخن، تهران.


11.  صفوی، کوروش،1390، از زیبا شناسی به ادبیات نظم، سوره مهر، تهران.


12. علی‌پور، مصطفی،1380، ساختار زبان شعر امروز، فردوس، چاپ دوم، تهران.


13. کریمی، احمد،1376، دیوان پروین اعتصامی با مقدمه‌ای از سیمین بهبهانی، انتشارات قائم نوین.


14.  کروچه، بندتو،1381، کلیات زیباشناسی، مترجم روحانی، فواد،بنگاه ترجمه و نشر کتاب، تهران.


15.  فتوحی، محمود،1390، سبک‌شناسی نظریه‌ها (رویکرد‌ها و روش‌ها) سخن، چاپ اول، تهران.


16.  معین، محمد،1381، فرهنگ فارسی،معین، تهران.


17.  میلر، هنری و دیگران،1348، تولد شعر. ترجمۀ منوچهر کاشف، انتشارات سپهر، تهران


18. مقدادی، بهرام، 1378، فرهنگ اصطلاحات نقد ادبی تا عصر حاضر،فکر روز، تهران.


19. وحیدیان، کامیار، عمرانی، تقی و غلامرضا، 1379، دستور زبان فارسی، سمت، تهران.


20.  یاحقی، جعفر،1369، فرهنگ اساطیر، سروش، تهران.