Assessing the realization rate of the components of human-centered approach in old and new urban neighborhoods
(Case study: Nasar and Eram neighborhoods of Semnan)
Subject Areas :
urban planning
Aliakbar Salaripour
1
,
benyamin hasanzadeh baghi
2
,
sahar nazari
3
1 - Department of Urban Planning, Faculty of Art & Architecture, University of Guilan
2 - Master of Urban Planning, Faculty of Architecture and Art, University of Guilan, Guilan, Iran.
3 - Master of Urban Planning, Faculty of Architecture and Art, University of Guilan, Guilan, Iran
Received: 2021-04-16
Accepted : 2022-05-27
Published : 2022-06-22
Keywords:
Old neighborhood,
new neighborhood,
Semnan,
Keywords: Human-centered approach,
Urban Neighborhood,
Abstract :
The existence of cities and, on a smaller scale, urban neighborhoods has been a human achievement and a product of human needs throughout history. Neighborhood is a place where the experience of life should be formed and appropriate spaces and physical environment are prerequisites for the formation of such an experience. But the occurrence of events such as the Industrial Revolution, the penetration of modern thinking, the use of automotive planning instead of human-centered planning and the lack of attention of urban management to old neighborhoods and endogenous development and also due to disregard for human needs in neighborhoods, especially in Old neighborhoods that are very vulnerable have changed the attitude of residents towards their neighborhoods. Today, by creating approaches such as "human-centered neighborhood" or "human-centered urban planning", efforts have been made to create neighborhoods for human life with all human characteristics.This research is descriptive-analytical and based on quantitative methods and distribution of questionnaires among citizens, it has been done to evaluate the implementation of human-centered approach components in Nasar and Eram neighborhoods of Semnan as old and new urban neighborhoods. The results showed that there is a significant difference in the level of the two neighborhoods in the level of realization of the components of the human-centered approach. So that in Eram neighborhood, the level of residents' satisfaction is more desirable than Nassar neighborhood and Eram neighborhood is a more human-centered neighborhood than Nassar neighborhood, and this result is contrary to public perception. However, despite the disregard for physical and environmental qualities in such neighborhoods and the lack of proper planning to solve the problems of its residents, some components and indicators of human-centered approach in the old neighborhoods have been reduced. Assessing the level of human-centered approach indicators in the study areas, shows that in the old neighborhood of Nasar, the indicators of "social solidarity" and "safety against hazards" were ranked highest and lowest, respectively. In the new neighborhood of Eram, the index of "environmental cleanliness" was ranked first and the index of "suitable green space" was ranked last. The structural model of the research path using the PLS technique shows that the "security and safety" component has the greatest impact on the realization of the human-centered approach.According to the research results, it can be said that contrary to the existing mentality that the old neighborhoods are more human-centered and respond to the needs of its residents. However, due to problems such as physical exhaustion, lack of safety against dangers, etc., in addition to creating dissatisfaction among the residents of the old neighborhoods, it has damaged the identity and position of the traditional Iranian neighborhood as a human-centered neighborhood. Therefore, in order to improve the position of neighborhoods in cities and humanize them, a kind of balance and proportion in facilities, services, etc. should be created in neighborhoods with logical and flexible planning. In the end, solutions were presented to return the components of the human-centered approach and improve the situation of Nasar neighborhood.
References:
. امانپور، سعید؛ زادولی خواجه، شاهرخ؛ و زارعی، جواد. (۱۳۹۵). سنجش شاخصهای رویکرد انسانگرا در برنامهریزی محلات نوبنیاد تبریز (مطالعهموردی: محله یاغچیان). جغرافیای اجتماعی شهری، ۳(۴)، ۱-۲۱. https://jusg.uk.ac.ir/article_1769.html
۲. احمدی، قادر؛ و نادریکروندان، سونیا. (۱۳۹2). مطالعه تطبیقی کیفیت زندگی در محلات بافت جدید و قدیم شهری (نمونهموردی: محله شهرک قدس و قطارچیان شهر سنندج). فصلنامه مطالعات شهری، ۲ (۸)، ۷۱-۸۱. https://urbstudies.uok.ac.ir/article_6423.html
براتی، ناصر. (۱۳۹۱). محلهگرایی در تهران: گامی به سوی شهر انسانگرا. منظر، ۴(۱۸)، ۶۶-6۶. http://www.manzar-sj.com/article_1241.html
تیبالدز، فرانسیس. (1389). ساختن شهرهای مردم پسند: ارتقای محیط عمومی در شهرهای کوچک و بزرگ. (مروارید قاسمی اصفهانی، مترجم). تهران: انتشارات روزنه. (نشر اثر اصلی 2001).
حسینی، سید فخرالدین؛ و سلطانی، مهرداد. (۱۳۹۷). تحلیل تطبیقی مفهوم محله در نظام سنتی شهرهای ایران با الگوهای مشابه (جایگزین) دوره معاصر. باغ نظر، ۱۵(۶۰)، ۱۵-۲۸. http://www.bagh-sj.com/article_62761.html
۶. حاتمینژاد، حسین؛ محمدیسلمانی، منصوره؛ و حیدری، اصغر. (۱۳۹۷). ارزیابی مولفههای رضایتمندی از فضاهای عمومی محله بهارستان شهر تهران. جغرافیا و روابط انسانی، ۱(۱)، ۶۰۶-۶۲۴. https://www.gahr.ir/article_69037.html
رجبی، آزیتا؛ و مقدسی رستمی، ابراهیم. (۱۳۹۶). بررسی جایگاه انسان در شکلگیری سکونتگاههای شهری با تاکید بر شهر انسانمحور. کنفرانس بینالمللی عمران، معماری و شهرسازی ایران معاصر، تهران. https://civilica.com/doc/709939/
زرفشان، عطاءاله؛ پورمحمدی، محمدرضا؛ نصیری، اسماعیل؛ و موسی کاظمی، سیدمهدی. (1399). بررسی تطبیقی محلات انسانمحور با تاکید بر مولفههای پیادهمحوری و اختلاط کاربری اراضی (نمونه موردی: بافتهای سنتی، مدرن، خودرو کلانشهر تبریز).نشریه علمی جغرافیا و برنامهریزی، 24(71)، 173-199.
https://journals.tabrizu.ac.ir/article_10536.html
دانشپور، سیدعبدالهادی؛ و سالاریپور، علیاکبر. (۱۳۹۶). اولویتبندی راهبردهای ارتقا دلبستگی کودکان به محله گلسار شهر رشت با استفاده از QFD. مطالعات برنامهریزی سکونتگاههای انسانی، ۱۲(۱)، 119-137. http://jshsp.iaurasht.ac.ir/article_531370.html
سالاریپور، علیاکبر. (1397). بررسی فرایند دلبستگی کودکان به محله (مطالعه محله: گلسار شهر رشت). دانش شهرسازی، 2(1)، 23-39.
https://upk.guilan.ac.ir/article_2921.html
ستارزاده، داریوش؛ نقی زاده، محمد؛ و حبیب، فرح. (۱۳۸7). فضای شهری، اندیشهای اجتماعی. علوم و تکنولوژی محیط زیست، ۱۲(۴)، ۱۷۳-۱۸۳.
https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?id=144985
سرایی، محمدحسین؛ اشنویی، امیر؛ و روستا، مجتبی. (1395). ارزیابی شاخصهای تعلق مکانی ساکنان بافت قدیم شهر کاشان. جغرافیا و برنامهریزی محیطی، 27(2)، 17-34. https://gep.ui.ac.ir/article_21813.html
شوای، فرانسواز. (1390). شهرسازی: تخیلات و واقعیات. (سیدمحسن حبیبی، مترجم). تهران: انتشارات دانشگاه تهران. (نشر اثر اصلی 1965).
فنی، زهره؛ و نجفی، سعید. (1397). ارزیابی تاثیر شهروندان بر کیفیت زندگی محلات شهری با تاکید بر جنسیت (مطالعهموردی: محلات کارمندان و اسلام آباد شهر زنجان). پژوهشهای بومشناسی شهری، 10(19)، 27-48. https://grup.journals.pnu.ac.ir/article_5643.html
کاشانیجو، خشایار. (۱۳۸۹). بازشناخت رویکردهای نظری به فضاهای عمومی شهری. هویت شهر، ۴(۶)، 95-106.
https://hoviatshahr.srbiau.ac.ir/article_1126.html
لینچ، کوین. (1392). سیمای شهر. (منوچهر مزینی، مترجم). تهران: انتشارات دانشگاه تهران. (نشر اثر اصلی 1960).
منصوری، مریم السادات. (۱۳۹۲). بعد فراموش شده؛ انسانگرایی: ویژگی گمشده فضاهای جمعی امروز در تهران (نمونه موردی: پیادهراه ۱۷ شهریور). منظر، ۵(۲۴)، ۳۲-۳۵. http://www.manzar-sj.com/article_4069.html
هومن، حیدرعلی. (1384). مدلیابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار لیزرل. تهران: انتشارات سمت.
19. هاشمی، سید یوسف؛ و قانعپور، پریا. (۱۳۹۵). ساماندهی و طراحی فضای شهری با رویکرد مقیاس انسانی. چهارمین کنفرانس علمی پژوهشی افقهای نوین در علوم جغرافیا و برنامهریزی معماری و شهرسازی ایران، تهران. https://civilica.com/doc/617200
Ammar Sharif, A. (2020). User activities and the heterogeneity of urban space: The case of Dahiyat Al Hussein park. Frontiers of Architectural Research, 9(4), 837-857. https://doi.org/10.1016/j.foar.2020.06.004
Akimoto, F. (2009). Lewis Mumford’s City and Regional Planning Ideas Revisited. Thirteenth National Conference on Planning History, Oakland, California. https://www.researchgate.net/publication/338936376
Choi, J., Kim, S., Min, D., Lee, D., & Kim, S. (2015). Human-centered designs, characteristics of urban streets, and pedestrian perceptions.Journal of Advanced Transportation, 50, 120-137. https://doi.org/10.1002/atr.1323
Good, R. M., Rivero, J. J., Zitcer, A., Umemoto, K., Lake, R. W., Baum, H., Forester, J., Harrison, P. (2017). Confronting the challenge of humanist planning/Towards a humanist planning/A humanist perspective on knowledge for planning: Implications for theory, research, and practice/To learn to plan, write stories/Three practices of humanism and critical pragmatism/Humanism or beyond?. Planning Theory & Practice, 18(2), 291-319. https://doi.org/10.1080/14649357.2017.1297554
Oidjarv, H. (2018). The tale of two communities: Residents’ perceptions of the built environment and neighborhood social capital.Sage Open, 8(2). https://doi.org/10.1177/2158244018768386
Izadi, M., Varesi, H., & Vardanjani, M. J. (2021). An analysis of key factors affecting new town planning with a human-centred approach.Bulletin of Geography.Socio-Economic Series, 53(53), 131-145. https://doi.org/10.2478/bog-2021-0027
Maslow, A. H. (1968). Towards a Psychology of being. New York: D. Van Nostrand Company.
Mouratidis, K. (2020). Neighborhood charactertistisc, satisfaction, and well-being: the links with neighborhood depravation. Land use policy, 99. https://doi.org/10.1016/j.landusepol.2020.104886
Marans, R. W., & Stimson, R. J. (2011). An Overview of Quality of Urban Life. In: Marans, R. W., Stimson, R. J. (eds.), Investigating quality of urban life: Theory, methods, and empirical research.1, 1-29. Springer, Dordrecht. https://doi.org/10.1007/978-94-007-1742-8
Pereira, P. C. M. D. S., & Alves, F. M. B. (2011). The Eulogy of Urbanity: A critical perspective intersecting urban planning and philosophy. Cultura, 28, 217-236. https://doi.org/10.4000/cultura.277
Reyes-Riveros, R., Altamirano, A., De la Barrera, F., Rozas-Vasquez, D., Vieli, L., & Meli, P. (2021). Linking public urban green spaces and human well-being: A systematic review. Urban Forestry & Urban Greening, 61. https://doi.org/10.1016/j.ufug.2021.127105
Smith, M.E. (2011). Classic Maya Settlement Clusters as Urban Neighborhoods: A Comparative Perspective on Low-Density Urbanism. Journal de la Societe des Americanistes, 97(1), 51-73. https://doi.org/10.4000/jsa.13456
Smith, M.E. (2010). The archaeological study of neighborhoods and districts in ancient cities. Journal of Anthropological Archaeology, 29(2), 137-154. https://doi.org/10.1016/j.jaa.2010.01.001
Ulmer, J.M., Wolf, K.L., Backman, D.R., Tretheway, R.L., Blain, C.J.A., O’Neil-Dunne, J.P.M., & Frank, L.D. )2016(. Multiple health benefits of urban tree canopy: the mounting evidence for a green prescription. Health & Place, 42, 54–62.
https://doi.org/10.1016/j.healthplace.2016.08.011
York, A. M., Smith, M. E., Stanley, B. W., Stark, B. L., Novic, J., Harlan, S. L., Cowgill, G. L., & Boone, C. G. (2010). Ethnic and Class Clustering through the Ages: A Transdisciplinary Approach to Urban Neighbourhood Social Patterns. Urban Studies, 48(11), 2399–2415.
https://doi.org/10.1177/0042098010384517
_||_