بررسی تاثیر خود پنداره علمی بر پیچیدگی نحوی مهارت صحبت کردن فراگیران ایرانی زبان انگلیسی

Subject Areas : Journal of Language, Culture, and Translation

عاطفه  نیکوبین ¹ (گروه زبان انگلیسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد، نجف آباد، ایران)

Received: 2022-02-01 Accepted : 2021-12-20 Published : 2021-05-01

Keywords: فراگیران ایرانی زبان انگلیسی, خود پنداره علمی, پیچیدگی نحوی, مهارت صحبت کردن,

Abstract :

هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر خودپنداره علمی بر پیچیدگی نحوی مهارت گفتاری در میان دانشجویان دوره متوسطه-بالای زبان انگلیسی در ایران است. نمونه ای شامل 45 دانش آموز دختر و پسر​​بود که در یک مؤسسه خصوصی در اصفهان مشغول به یادگیری زبان انگلیسی بودند. برای جمع آوری اطلاعات در مورد خودپنداره علمی دانشجویان، پرسشنامه خودپنداره علمی لیو و وانگ (2005) مورد استفاده قرار گرفت. این پرسشنامه شامل 20 آیتم است و پاسخ ها در یک مقیاس پنجگانه لیکرت ساخته شده است. برای بدست آوردن اطلاعات در مورد پیچیدگی نحوی دانش آموزان در صحبت کردن، از شرکت کنندگان خواسته شد تا برای آزمون زبان (روایت داستان) شرکت کنند و عملکرد صحبت آنها با ضبط صوت دیجیتال برای تجزیه و تحلیل بعدی ثبت شد. آزمون t مستقل برای تعیین اینکه آیا اختلاف آماری معنی داراز نظرپیچیدگی نحوی بین گروه خودپنداره علمی بالا و گروه خودپنداره علمی کم در صحبت کردن وجود دارد، انجام شد. نتایج نشان داد که گروه خودپنداره علمی بالا به طور معنی داری در سه بعد از پیچیدگی نحوی از جمله طول جملات، شبه جملات وابسته، و درجه ساختارهای حرفه ای برتری داشت. با این حال، در مورد شبه جملات همسان، نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین دانش آموزان در گروه خودپنداره علمی بالا و گروه خودپنداره علمی کم وجود ندارد.