Impact of Academic Self–Concept on Syntactic Complexity of Speaking Skill among Iranian EFL Learners

محورهای موضوعی : نشریه تخصصی زبان، فرهنگ، و ترجمه (دوفصلنامه)

عاطفه نیکوبین ¹ (گروه زبان انگلیسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد، نجف آباد، ایران)

تاریخ دریافت : 1400/11/12 تاریخ پذیرش : 1400/09/29 تاریخ انتشار : 1400/02/11

کلید واژه: Academic Self-concept, EFL learners, speaking, Syntactic Complexity,

چکیده مقاله :

The purpose of the present study was to assess the effect of academic self–concept on the syntactic complexity of speaking skill among Iranian upper-intermediate EFL learners. The sample consisted of 45 male and female students of the upper-intermediate level who were learning English language in a private institute in Isfahan. In order to collect information about students’ academic self-concept, Liu and Wang’s (2005) academic self-concept scale was used. It consists of 20 items and responses are made on a 5-point Likert scale ranging from strongly disagree to strongly agree. For speaking data collection, participants were asked to sit for speaking test (narrative story) and their speaking performances were recorded by a digital voice recorder for later transcription and analysis. Independent samples t test was conducted to find out if there were statistically significant differences between the high self-concept group and low self-concept group’s syntactic complexity in speaking. Results indicated that the former group significantly outperformed the latter on three measures of syntactic complexity including length of production units, measures of subordination, and degree of phrasal sophistication. On the measures of coordination, however, the results indicated that there were no significant differences between learners with high academic self-concept and learners with low academic self-concept.

چکیده انگلیسی:

هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر خودپنداره علمی بر پیچیدگی نحوی مهارت گفتاری در میان دانشجویان دوره متوسطه-بالای زبان انگلیسی در ایران است. نمونه ای شامل 45 دانش آموز دختر و پسر​​بود که در یک مؤسسه خصوصی در اصفهان مشغول به یادگیری زبان انگلیسی بودند. برای جمع آوری اطلاعات در مورد خودپنداره علمی دانشجویان، پرسشنامه خودپنداره علمی لیو و وانگ (2005) مورد استفاده قرار گرفت. این پرسشنامه شامل 20 آیتم است و پاسخ ها در یک مقیاس پنجگانه لیکرت ساخته شده است. برای بدست آوردن اطلاعات در مورد پیچیدگی نحوی دانش آموزان در صحبت کردن، از شرکت کنندگان خواسته شد تا برای آزمون زبان (روایت داستان) شرکت کنند و عملکرد صحبت آنها با ضبط صوت دیجیتال برای تجزیه و تحلیل بعدی ثبت شد. آزمون t مستقل برای تعیین اینکه آیا اختلاف آماری معنی داراز نظرپیچیدگی نحوی بین گروه خودپنداره علمی بالا و گروه خودپنداره علمی کم در صحبت کردن وجود دارد، انجام شد. نتایج نشان داد که گروه خودپنداره علمی بالا به طور معنی داری در سه بعد از پیچیدگی نحوی از جمله طول جملات، شبه جملات وابسته، و درجه ساختارهای حرفه ای برتری داشت. با این حال، در مورد شبه جملات همسان، نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین دانش آموزان در گروه خودپنداره علمی بالا و گروه خودپنداره علمی کم وجود ندارد.