شناخت رابطه بین سلامت و نشاط اجتماعی با بی‌تفاوتی اجتماعی جوانان: مورد مطالعه شهر کرمانشاه

محورهای موضوعی : مطالعات جامعه شناختی شهری

محسن صفاریان ¹ , عبدالرضا ادهمی ² , علی مرادی ³

1 - دانشجوی دکتری جامعه شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
2 - دانشیار جامعه شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
3 - دانشیار جامعه شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلام آباد غرب

تاریخ دریافت : 1398/08/13 تاریخ پذیرش : 1398/08/13 تاریخ انتشار : 1398/06/01

کلید واژه: جوانان, سلامت اجتماعی, نشاط اجتماعی, بی‌تفاوتی اجتماعی,

چکیده مقاله :

امروزه در محیط های کلانشهری، پدیده‌ای مانند بی‌تفاوتی اجتماعی، بیانگر بی‌احساسی، بدبینی، بی میلی و به عبارت بهتر نوعی افسردگی اجتماعی است. از منظر آسیب شناختی، بی‌تفاوتی در بین شهروندان نوعی بیماری اجتماعی شناخته می‌شود که از عناصر نامطلوب فرهنگ مدرن کلانشهرها بوده و با تأکید بیش‌ از حد بر ترجیحات شخصی و منافع فردگرایانه در زندگی شهری معاصر نمود یافته و همچون مانعی در ایجاد و برقراری ارتباطات مثبت اجتماعی و نیز افزایش مشارکت شهروندان در امور اجتماعی قرارگرفته، به تضعیف یا حتی توقف فرایند توسعه ی ملی منجر می‌شود. هدف اصلی این مطالعه شناخت رابطه بین سلامت و نشاط اجتماعی با بی‌تفاوتی اجتماعی جوانان شهر کرمانشاه است. این مطالعه با روش پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام گرفت. جامعه ی آماری مورد مطالعه جوانان 20 تا 30 سال شهر کرمانشاه هستند. که در زمان پژوهش (1396)، تعداد آن‌ها برابر 42017 نفر بود. با توجه به حجم زیاد جامعه ی آماری و جهت تسریع در گردآوری و تحلیل یافته‌ها، همچنین صحت و دقـت لازم، تعداد 400 نفر به عنوان نمونه ی مورد مطالعه قرار گرفتند. از آزمون‌های آماری همبستگی پیرسون، آزمون t و آزمون تحلیل واریانس برای بررسی فرضیه‌ها و برای سنجش مدل پژوهش از رگرسیون چندمتغیره و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته‌های حاصل نشان می‌دهد که بین متغیرهای سلامت اجتماعی (136/0-) و نشاط اجتماعی (114/0-) با متغیر وابسته (بی‌تفاوتی اجتماعی) رابطه ی معنادار ی وجود دارد. نتایج حاصل از رگرسیون نشان می‌دهد که دو متغیر سلامت اجتماعی (12/0Beta= ) و نشاط اجتماعی (12/0Beta= ) با مقادیر T برای سلامت اجتماعی (09/4- T=) با ضریـب معـنا‌داری (000/0 =Sig.T) و نشـاط اجتماعی با مقدار T بـرابر (301/3 T=) و معنا‌داری (001/0 =Sig.T) بر روی متغیر وابسته تأثیر معناداری داشته‌اند.

چکیده انگلیسی:

Phenomena such as social apathy express indifference, pessimism, and reluctance, in other words, a kind of social depression. Hence, in a pathological perspective, apathy in the community is a form of social illness. It is an undesirable element of modern culture and has unduly emphasized personal preferences and individualistic interests in contemporary urban life and works as a barrier to the creation and establishment of socially positive communication and citizen participation in social affairs. It will weaken or even bring to a stop the process of national development. The main goal of this study was to identify the relationship between social well-being and social vitality, on the one hand and social indifference, on the other hand, among Kermanshahi youth. This was a survey research that made use of questionnaires to gather the data. The research population consisted of the youth age 20-30 in Kermanshah city (42017 persons in 1396) of which, using Cochran’s formula, 400 persons were selected as the sample. Pierson’s correlation test, T test, analysis of variance, multivariate regression and path analysis were used to test the hypotheses. The results showed that independent variables such as social health (-0.136) and social happiness (-0.114) significantly related to social apathy. The results of regression analysis also showed that the two social variables, social health (Beta = 12.0, T= -4.09) and social happiness (Beta = 12.12, T= 3013) significantly affected the dependent variable.

منابع و مأخذ:

-احمدی، سیروس. (1388). بررسی نوع‌دوستی در روابط روزمرۀ اجتماعی و عوامل مؤثر بر آن، مجله­ی جامعۀ­شناسی ایران، دورۀ دهم، شماره­ی دوم، صص 87-108.

-اخشی، نازیلا و فاطمه گلابی. (1394). مشارکت اجتماعی و نشاط اجتماعی، مجله­ی جامعه­شناسی کاربـردی، دوره­ی 26، شماره­ی 3، صص 139-160.

-ایمان، محمد تقی و مرادی، گلمراد. (1388). بررسی رابطه بین رضایت اجتماعی و هویت ملی با تعهد اجتماعی جوانان شیراز، جامعه‌شناسی کاربردی، سال بیستم. شماره­ی 33، پیاپی دوم، صص 155-174.

-آرگایل، مایکل. (1383). روان­شناسی شادی، ترجمه­ی: م. گوهری انارکی، ح. نشاط­دو­ست، ح. پالاهنگ دف. بهرامی، اصفهان: انتشارات جهاد دانشگاهی.

-بخارایی، احمد؛ محمدحسن شربتیان و پویا طوافی. (1394)، مطالعۀ جامعه­شناختی رابطۀ نشاط با سلامت اجتماعی (جوانان 18 تا 30 سال شهرستان ملایر)، فصلنامه­ی برنامه­ریزی رفاه و توسعه اجتماعی، شماره­ی 25، صص 1-39.

-توسلی، غلامعباس. (1388). نظریه های جامعه شناسی، تهران، انتشارات سمت.

-حاتمی، پریسا. (1388)، بررسی عوامل مؤثر بر سلامت اجتماعی دانشجویان با تأکید بر شبکه­های اجتماعی، پایان­نامه­ی کارشناسی ارشد مددکاری اجتماعی، دانشکده­ی علوم اجتماعی، دانشگاه علامه طباطبائی.

-ذکایی، محمد سعید. (1382)، جوانان شهروندی و ادغام اجتماعی، فصلنامه مطالعات جوانان، دوره 3، شماره، 4، صص. 35-5.

-رضایی، عبدالعلی. ‌(1374). «مشارکت اجتماعی، وسیله یا هدف توسعه»، اطلاعات سیاسی اقتصادی، شماره­ی، 110، صص 54-63.

-ریتزر، جورج. (1374). نظریه‌های جامعه‌شناسی در دوران معاصر، ترجمه­ی محسن ثلاثی، تهران، علمی.

-زارعی متین، حسن، احمدی زهرانی و زلفا حق گویان. (1388). نقش دانشگاه در ایجاد عوامل مؤثر بر شادی، مجله­ی فرهنگ در دانشگاه اسلامی، سال سیزدهم، شماره­ی 42، صص 4-27.

-زیمل، گئورک. (1372). کلانشهر و حیات ذهنی، ترجمة یوسف اباذری، تهران، فصلنامة علوم اجتماعی، جلد دوم، شماره­ی سوم، صص 53-66.

-زیمل، گئورگ. (1393). دربارة فردیت و فرم های اجتماعی، ترجمه­ی شهناز مسمی پرست، تهران: نشر ثالث.

-شارع پور، محمود. (1387). جامعه­شناسی شهری، تهران، انتشارات سمت.

-صدیق سروستانی، رحمت الله. (1391). جامعه­شناسی شهری، تهران، نشر علمی.

-صفاری نیا، مجید. (1394)، مقدمه ای بر روانشناسی شهری، جلد اول، تهران، انتشارات تیسا.

-طریقه دار، ابوالفضل. (1379). شرع و شادی (دیدگاه­های فقهی درباره­ی شادی، رقص، دست زدن)، قم: موسسه­ی فرهنگی انتشاراتی حضور.

-علمدار، فاطمه السادات، محمد رضا جوادی یگانه و جبار رحمانی. (1397). فرایند خلق بی‌تفاوتی اجتماعی در بافت تعاملی ایرانیان، بررسی مسائل اجتماعی ایران، دوره­ی نهم، شماره اول، صص.165-190.

-عنبری، موسی ؛ سارا ،غلامیان. (1395). تبیین جامعه‌شناختی عوامل مرتبط با بی‌تفاوتی اجتماعی، نشریه­ی بررسی مسائل اجتماعی ایران، دوره­ی 7، شماره­ی 2، صص. 133-159.

-قاضی زاده، هورامان؛ مسعود، کیانپور. (1393). بررسـی مـزان بی‌تـفاوتی اجـتماعی در بیـن دانشـجویان (مورد مطالعه: دانشگاه اصفهان). پژوهش‌های راهبردی امنیت و نظم اجتماعی، سال چهارم، شماره­ی اول، صص 78-59.

-کریمی، یوسف. (1386). روانشناسی اجتماعی، تهران: انتشارات ارسباران.

-کلانتری، صمد و ادیبی، مهدی و همکاران. (1386). برسی بی‌تفاوتی و نوع‌دوستی در جامعه‌ی ایران و عوامل مؤثر بر آن، دوماهنامه‌ی علمی- پژوهشی دانشگاه شاهد، سال چهاردهم، دوره‌ی جدید، شماره­ی 22، صص 27-36.

-گیدنز، آنتونی .(1380). پیامدهای مدرنیته، ترجمه­ی محسن ثلاثی، نشر مرکز.

-لیاقتدار، محمد‌جواد؛ عابدی، محمدرضا ؛ جعفری، سیدابراهیم. (1387). هنجاریابی سیاهه­ی شادکامی فوردایس- اصفهان در دانشجویان، مجله­ی روانشناسی، دوره­ی 12، شماره­ی 2 (پیاپی 46)، صص 183-196.

-مازلو، آبراهام. (1381). زندگی در اینجا و اکنون: هنر زندگی متعالی، ترجمه­ی مهین میلانی، تهران: نشر فرا روان.

-مجیدی، امیر. (1390). برسی عوامل اجتماعی و فرهنگی مرتبط با بی‌تفاوتی اجتماعی در بین دانشجویان دانشگاه کردستان و دانشگاه پیام نور مرکز سنندج در سال 1390، دانشگاه پیام نور استان تهران، دانشکده علوم اجتماعی و اقتصادی.

-محسنی تبریزی، علیرضا مجتبی، صداقتی فرد. (1390). بی‌تفاوتی اجتماعی در ایران (مورد پژوهش: شهروندان تهرانی)، جامعه‌شناسی کاربردی، سال بیست و دوم، شماره­ی پیاپی (43)، شماره سوم، صص 22-1.

-مسعود نیا، ابراهیم. (1380). تبیین جامعه‌شناختی بی‌تفاوتی شهروندان در حیات اجتماعی و سیاسی، مجلة­ سیاسی اقتصادی، شـماره­ی ­167 و 168، صص 152-165.

-میرزاپوری، جابر (1395). بی‌تفاوتی اجتماعی در ایران، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی.

-نوابـخش، مهـرداد و مـرزاپوری ولوکـلا. (1394). تحلیل جامـعه­شـناختی تأثـیر بی هنـجاری بر بی‌تـفاوتی اجتماعی (مورد مطالعه: شهر بابل)، مجله­ی مطالعات توسعه­ی اجتماعی ایران، دوره ­ی­هفتم، شماره­ی سوم، صص. 53-67.

-نیک ورز؛ طیبه و یزدان پناه، لیلا. (1394). رابطه­ی عوامل اجتماعی با سلامت اجتمـاعی دانشـجویان دانــشگاه شهید باهنر کرمان، مجله­ی جامعه­شناسی کاربردی، دوره­ی 26، شماره­ی 3، صص 99-116.

-هزار جریبی، جعفر و سجاد مرادی. (1393). نشاط اجتماعی و عوامل مرتبط با آن (مطالعه­ای در بین دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی)، فصلنامة مطالعات ملی، سال پانزدهم، شمارة چهارم، صص 3-26.

-هولاب، رابرت. (1378). نقد در حوزه­ی عمومی، ترجمه­ی حسین بشیریه، تهران: نشر نی.

-Dean, Dwight G. (1960), Alienation and Political Apathy, Social Forces, Vol. 38, No. 3, pp. 185-189.

-Gale, P. (2004). The refugee crisis and fear: Populist politics and media discourse. Journal of Sociology, 40(4), 321–340. doi:10.1177/1440783304048378.

-Jessica M. F. and Lindsay C. K. (2018). Social isolation and loneliness in later life: A parallel convergent mixedmethods case study of older adults and their residential contexts in the Minneapolis metropolitan area, USA, Social Science & Medicine, Vol. 208 pp. 25–33.

-Keyes Corey L & Shapiro Adam D. (2004) Social Well-Being in the United States: A). Social support, personality and health. In M. Janniss (Ed.). Individual differences, stress and health psychology. Springer-Verlag.

-Keyes Corey L. M. (2006) Mental health in adolescence: Is America’s youth flourishing? American journal of orthopsychiatry, Vol. 76, No.3, pp. 395-402.

-Larson, J. (1993) “The Measurement of Social Well-Being”, Social Indicators Research, Vol. 28, pp. 285-296.

-Murty, J.; Paneb, M. (2013). Apathy towards Environmental Issues, Narcissism, and Competitive View of the World, Procedia, Social and Behavioral Sciences, Vol. 101, pp. 44 – 52.

-Oishi، Sh. Kyungkoo, M. Akimoto, Sh.(2010). Culture, Interpersonal Perceptions and Happiness in Social Interactions. Pres Soc Psuchol Bull. Vol. 34, No. 3 pp. 307-320.

-Pickering, S., & Lambert, C. (2001). Immigration detention centres, human rights and criminology in Australia. Current Issues in Criminal Justice, 3(2), 219–223.

-Rubin M.; Badea C.; Condie J.; Mahfud Y.; Morrison T.; Peker M. (2017). Individual differences in collectivism predict city identification and city evaluation in Australian, French, and Turkish cities, Journal of Environmental Psychology, Vol. 50, pp. 9-16.

-Zingerle, A. (2000 Descriptive Epidemiology. In Brim, Orville Gilbert; Ryff, Carol D. and Kessler, Ronald C. (Eds) How Healthy Are We? A National Study of Well-Being at Midlife. U.S. University of Chicago Press.