مطالعه تطبیقی کارکرد احزاب سیاسی در غرب و ایران از منظر تبلیغات انتخاباتی پارلمان (با تاکید بر مجلس یازدهم شورای اسلامی)
محورهای موضوعی : روابط بین المللرضا همدانچی 1 , محمد علی خسروی 2 , احمد بخشایش اردستانی 3 , مسعود مطلبی 4
1 - گروه جامعه شناسی سیاسی، دانشکده علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - گروه علوم سیاسی دانشگاه تهران مرکز
3 - گروه مسایل ایران، دانشکده علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
4 - دانشگاه
کلید واژه: احزاب سیاسی, تبلیغات انتخاباتی, پارلمان, غرب, ایران,
چکیده مقاله :
احزاب به منزله تشکیلات سیاسی قدرت مداری هستند که تحت هدایت رهبران خود، به نیت کسب، حفظ و افزایش قدرت اقدام می نمایند. توجه به نسل‌های مختلف حزبی در کشورهای اروپایی و آمریکا نشانگر سیر صعودی استفاده این تشکیلات از آموزه‌های سیاسی جهت تطابق با مطالبات عمومی است. هرچند در سال‌های اخیر با گسترش شبکه‌های اجتماعی و تکثر منابع آموزش، تربیت، جایگاه احزاب سیاسی در رهبری فکری و احساسیِ افکار عمومی دچار تنزل شده است اما کماکان شاهد نقش‌آفرینی این نهادهای واسط اجتماعی سیاسی در مبارزات سیاسی و در رأس‌شان کمپین‌های انتخاباتی هستیم.
در ایران معاصر نیز به عنوان یکی از واحدهای سیاسی مستقر در نظام بین‌الملل و مبتنی بر نظام مردم‌سالاری، نقش و جایگاه احزاب در فرایند انتخابات- هرچند با تفاوت‌هایی نسبت به دُوَل غربی-کم و بیش در همان مسیر تعریف می‌شود. لذا بازشناسی این تشکیلات سیاسی به عنوان مهم‌ترین پیشران‌های سیاسی در کشور، اهمیتی جدی می‌یابد و برای اصلاح و بهبود نظام انتخابات در جمهوری اسلامی ایران امری غیرقابل انکار است. سوال اصلی مقاله آن است که نقش و کارکرد احزاب و تشکل های سیاسی در غرب و ایران از منظر تبلیغات انتخاباتی پارلمان چیست؟ در پاسخ این فرضیه قابل طرح است که نقش و کارکرد احزاب در غرب مطلوبتر به نظر می رسد در حالی که احزاب ایرانی قادر به اجرای کارویژه های خود از جمله وساطت بین جامعه و نظام سیاسی، تجمیع و انتقال مطالبات جامعه به نظام سیاسی، توجیه جامعه برای اجرای سیاست های نظام، جامعه پذیری سیاسی، بسیج رای دهندگان، پرورش رهبران و کادرهای سیاسی نیستند.
Parties are poweroriented politicalorganizations that, under guidance of their leaders, act with the intention of gaining, maintaining-and increasing power. Paying attention to different generations of parties in European andAmerican countries shows the upwardtrend of these organizations' use of politicaldoctrines to meet publicdemands. Although in recent years, with the expansion of socialnetworks andthe proliferation of education and trainingresources, the position of politicalparties in the intellectual and emotionalleadership of publicopinion has declined, but weare still witnessing therole of these social and political intermediary institutions in politicalcampaigns, especially electioncampaigns.
In contemporaryIran, as one of the politicalunits established in the internationalsystem and based on the democraticsystem, the role and position of parties in the electionprocess - although with differences compared to the westerncountries - is more or less defined in the samedirection. Therefore, the recognition of these politicalorganizations as the most important politicaldrivers in the country is of serious importance and is undeniable for the reform and improvement of the electionsystem in the IslamicRepublicof Iran. The main question of the article is whats the role and function of politicalparties and organizations in theWest andIran from thepoint of view parliamentary electioncampaigns? In response to this hypothesis, it canbe proposed that therole and function of parties in theWest seems more desirable, while Iranianparties are able to perform their specialtasks, including mediating between the society and the politicalsystem, aggregating and transferring the demands of the society to the politicalsystem, and justifying the society. They aren't for the implementation of systempolicies, politicalsocialization, voter mobilization, training of leaders and politicalcadres.
احمدی، علی(1389)، انتخابات در ایران، تهران: نشر میزان.
ایمی، داگلاس(1396)، نظام های انتخاباتی، ترجمه مسلم آقایی، تهران: دانشگاه علوم قضایی.
بزرگمهری، مجید(1385)، بررسی تطبیقی نظام انتخاباتی جمهوری اسلامی ایران و فرانسه، انتشارات وزارت امورخارجه.
خسروی، حسن(1398)، حقوق انتخابات دمکراتیک، تهران: نشر مجد.
رینولدز، آندرو و همکاران(1391)، دانشنامه نظام های انتخاباتی، ترجمه ابوذر رفیعی قهساره، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
دارابی، علی(1399)، رفتار انتخاباتی در ایران: الگوها و نظریه ها، تهران: انتشارات سروش.
کاظمی گرجی، علی اکبر(1381)، تبلیغات انتخاباتی، قم: انتشارات دارالهدی.
منصور، جهانگیر (1403)، کتاب قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، تهران: انتشارات دوران.
میخلر روبرت(1373)، جامعه شناسی احزاب، ترجمه احمد نقیب زاده، تهران: نشر قومس.
فارل، دیوید(1392)، نظام های انتخاباتی، احزاب و رای دهندگان، ترجمه ابوذر رفیعی قهساره، تهران: مرکز پژوهش های مجلس.
نقیب‌زاده، احمد(1378)، حزب سیاسی و عملکرد آن در جوامع امروز، تهران، دادگستر.
نقیب‌زاده، احمد(1388)، سیاست و حکومت در اروپا (انگلستان، فرانسه، آلمان و ایتالیا)، تهران، نشر سمت.
وکیلی؛ محمدعلی(1399)، جایگاه و کارکردهای احزاب در نظام سیاسی اسلام؛ همایش تحزّب و توسعه سیاسی، تهران، نشر مجد.
هرمز، مهرداد(1397)، جامعه پذیری سیاسی، تهران: انتشارات پاژنگ.
هلد، دیوید(1384)، مدل های دمکراسی، ترجمه عباس مخبر، تهران: نشر روشنگران.
ایوبی، حجت اله (1399)، "مشارکت انتخاباتی؛ علل و انگیزه ها"، فصلنامه روز، شماره 1.
ایوبی، حجت اله(1399)، "تحلیل رفـتار انـتخاباتی رأی دهندگان"، ماهنامه اطلاعات سیاسی-اقتصادی، شماره 197.
خرمشاد، محمدباقر و ابوذر رفیعی(1397)، "نظام انتخاباتی و تاثیر آن بر نظام حزبی در ایران"، فصلنامه جامعه شناسی سیاسی ایران، شماره اول.
دارا، جلیل و الهه صادقی(1400)، " احزاب سیاسی در نظام انتخابات جمهوری اسلامی ایران: آسیب ها و راهکارها"، فصلنامه راهبرد، 30(99).
دارابی، علی(1996)، "جامعه شناسی انتخابات و رفتار انتخاباتی در جمهوری اسلامی ایران"، فصلنامه مطالعات سیاسی، شماره 4.
معتمد نژاد، کاظم(1387)، "مبانی و اصول تبلیغات سیاسی"، فصلنامه رسانه.
هاشمی، سیدمحمد و مهدی مختاری(1390)، "سیر تحول نظام انتخابات پارلمانی در ایران"، مجله تحقیقات حقوقی، شماره 5.
هرمز، مهرداد(1397)، جامعه پذیری سیاسی، تهران: انتشارات پاژنگ.
خبرگزاری ایرنا، 2/7/1399
خبرگزاری ایسنا، 25/10/1402
خبرگزاری تابناک، 4/10/1402
خبرگزاری مهر، 16/8/1402
Sterling, Christopher, H. (1972), International propaganda and communications, Arno press, New York.
Ellul. Jacques(1984), Propagandas, Paris: Armand Colin.
Katz, E., M. Gurevitch, and H. Hass (1973), “On the use of the mass media for important things”, American Sociological Review, 38: 164- 181.