پوشیده‌گویی هنری در شعر مفتون امینی
محورهای موضوعی : زبان و ادبیات فارسیعلیرضا تایوغ 1 , نجیبه هنرور 2 * , فرهاد فلاحت خواه 3
1 - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، واحد خوی، دانشگاه آزاد اسلامی، خوی، ایران
2 - استادیار زبان و ادبیات فارسی، واحد خوی، دانشگاه آزاد اسلامی، خوی، ایران
3 - استادیار زبان و ادبیات فارسی، واحد خوی، دانشگاه آزاد اسلامی، خوی، ایران
کلید واژه: استعاره, شعر معاصر, کنایه, ابهام, تشخیص, مفتون امینی,
چکیده مقاله :
لازمة هنر زیبایی است و با اعتقاد به اینکه شعر هم از اقسام هنر به شمار می‌رود، به زیبایی نیازمند است. عناصر و عوامل زیبایی شعر متعدد هستند و هر شاعری در هر دوره‌ای می‌کوشد تا شعرش آراسته به این عناصر باشد. موضوع اصلی این پژوهش بررسی علم بیان در شعر مفتون امینی است که به روش توصیفی- تحلیلی بر اساس منابع کتابخانه‌ای انجام شده است. در این مقاله با پرداختن به مؤلفه‌های تصویرسازِ ابهام، کنایه، تشخیص، استعاره، حس‌آمیزی، متناقض‌نما و تشبیه، تصاویر زیبای شعر مفتون تشریح شده است. وی با به‌کارگیری تمام شگردهای عناصر خیال‌انگیز و با نگرشی نوین، شعر خود را از تصاویر تکراری شعر سنتی رها کرده و با استفاده از صنایع بدیعی، موفق به خلق تصاویر بدیع و خلاقانه شده است. در مجموعه‌های انارستان و فصل پنهان زبان شاعر به‌سوی ابهام شاعرانه، ایهام و ایجاز حرکت می‌کند. مفتون تصاویر شعری و هنجارگریزی‌ها را برای تشخص بخشیدن به زبان شعرش به کار می‌گیرد تا سروده‌هایش را در هاله‌ای از ابهام بپیچد و ذهن مخاطب را برای درک آن به تکاپو وادارد. بدین ترتیب با شرکت دادن خواننده در اثر، برای وی جایگاهی خاص قائل می‌شود تا معنی متفاوتی در شعر بیابد.
Art needs beauty and to believe that poetry is one of the types of art, it needs beauty. There are many elements and factors of the beauty of poetry, and every poet in every era tries to decorate his poems with these elements. The main topic of this research is the study of the science of expression in the poetry of Maftun Amini, which was carried out using a descriptive-analytical method based on library sources. In this article, the beautiful images of Maftun's poetry have been explained by addressing the components of ambiguity, irony, recognition, metaphor, paradox, and simile. By using all the tricks of imaginative elements and with a new attitude, he freed his poetry from the repetitive images of traditional poetry and succeeded in creating original and creative images by using innovative crafts. In the "Anarestan" and "Hidden Season" collections, the poet's language moves towards poetic ambiguity, vagueness, and brevity. Maftun uses poetic images and stereotypes to personalize the language of his poetry to wrap his poems in an aura of ambiguity and make the audience's mind struggle to understand it. In this way, by making the reader participate in the work, a special place is given to him to find a different meaning in the poetry.