آیین سهجه‌یانه
محورهای موضوعی : مسیحیت
سعید گراوند
1
(دانشگاه شهید مدنی آذربایجان)
لیلا مفاخری
2
(دانشگاه شهید مدنی آذربایجان)
کلید واژه: سهجه‌یانه, طریقت‌های بودایی, شکتی, شهود, آداب سرّی,
چکیده مقاله :
سهجه‌یانه صورتی از آیین‌های عرفانی و گرایش‌های نهان در تنتریسم بودایی است که ریشه در فرهنگ و ادبیات بومی شرق هند دارد. این طریقت راز آمیز، نوعی رازورزی کیهانی و سلوک زندگی برای فهم حقیقت مطلق است. در آیین سهجه‌یانه این حقیقت مطلق، همان سرشت ذات واقعیّت است که هیچ تعیّن تجربی ندارد. آثار و احوال این شکل از طریقت باطنی و راز آمیز در مفاهیمی از قبیل پیروی از گورو، توجه به امور جسمی و جنسی، انجام آداب سرّی، اعمال یوگایی نهان و حضور همتای مادینه و در نهایت در تفکری فراتر از دانش ظاهری و عقل استدلالی که شهود نام دارد، شایان بررسی و شناسایی است.در این نوشتار کوشش بر آن است که ضمن بیان قلمرو معنایی سهجه و تاریخ پیدایش این سنت راز آمیز ابتدا به معرّفی و شناسایی ادبیات و سروده‌های بومی سهجه‌یانه پرداخته شود و سپس بر اساس گزارش تنتره‌ها، اندیشه‌های آئینی و عرفانی این طریقت راز آمیز بحث و واکاوی شود.
Sahajahyāna is a mystical and occult trend in Tantric Buddhism which is rooted in indigenous culture and literature of eastern India. The absolute Truth in Sahajahyāna is the very essence of the reality which has no empirical determination. Various states and notions of this esoteric and occult way is manifested in concepts such as devotion to and following a guru, importance of physical and sexual acts, performing secretive rituals and hidden yogic practices, presence of a female counterpart, and finally a manner of thinking beyond the exoteric knowledge and rational intellect which is called “intuition”. In this article we are going to consider the meaning of sahaja and history of development of this mystery tradition by introducing the native literature and poems of Sahajahyāna. We are also going to analyze its ritualistic and mystical concepts according to Tantric reports.