آنغوزه (Ferula assafoetida L.) گیاه دارویی است که بهدلیل وجود ترکیبات شیمیایی مختلف استفاده از آن از قدیمالایام در مناطق مختلفی از ایران معمول بوده است. هدف از این پژوهش معرفی این گیاه و شناخت ویژگیهای اکولوژیک از قبیل موقعیت جغرافیایی، میزان پتاسیم، سدیم، فسفر، نیتر چکیده کامل
آنغوزه (Ferula assafoetida L.) گیاه دارویی است که بهدلیل وجود ترکیبات شیمیایی مختلف استفاده از آن از قدیمالایام در مناطق مختلفی از ایران معمول بوده است. هدف از این پژوهش معرفی این گیاه و شناخت ویژگیهای اکولوژیک از قبیل موقعیت جغرافیایی، میزان پتاسیم، سدیم، فسفر، نیتروژن، اسیدیته و بافت رویشگاه آن و چگونگی توزیع تنوع گیاه از دیدگاه خصوصیات مورفولوژیک و فیزیولوژیک میان سه جمعیت فاصلهدار از استانهای فارس، کهگیلویه و بویراحمد و خوزستان بود. به این منظور، گیاه آنغوزه و نمونههای خاک از زیستگاههای طبیعی هر سه استان جمعآوری و ویژگیهای مورفولوژیک مانند ارتفاع بوته، طول و عرض برگ، قطر ساقه، وزن خشک و تر و صفات فیزیولوژیک شامل میزان کلروفیل، کربوهیدراتها، پروتئین، فسفر، پتاسیم، سدیم اندام هوایی گیاه مورد ارزیابی قرارگرفت. نتایج نشان داد که رویشگاه خوزستان از لحاظ درصد رس، نیتروژن و فسفر دارای خاکی غنی نسبت به دو رویشگاه دیگر میباشد. همچنین نتایج بررسیهای مورفولوژیک گیاه آنغوزه در این رویشگاه حاکی از بیشتر بودن میانگین صفات وزن تر و خشک، ارتفاع گیاه، طول و عرض برگ و قطر ساقه بود. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش ارتفاع از سطح دریا در هر سه رویشگاه طول و عرض برگ، وزن خشک و تر و ارتفاع گیاه کاهش و قطر ساقه افزایش یافت. همچنین با افزایش ارتفاع از سطح دریا، صفاتی مانند فسفر، سدیم گیاه کاهش و صفاتی مانند پتاسیم، کربوهیدرات، کلروفیل و پروتئین برگ افزایش یافت.
پرونده مقاله
بهمنظور بررسی تأثیر کودهای زیستی، شیمیایی و تلفیقی بر رشد، عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل در سال زراعی 94-1393 اجرا شد. آزمایش شامل 13 تیمار بود که عبارتند از: NPK، ب چکیده کامل
بهمنظور بررسی تأثیر کودهای زیستی، شیمیایی و تلفیقی بر رشد، عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل در سال زراعی 94-1393 اجرا شد. آزمایش شامل 13 تیمار بود که عبارتند از: NPK، بیوفسفر، بیوفسفر+ 25 درصد NPK، بیوفسفر+50 درصد NPK، بیوفسفر+100 درصد NPK، نیتروکسین، نیتروکسین + 25 درصد NPK، نیتروکسین + 50 درصد NPK، نیتروکسین +100 درصد NPK، نیتروکسین + بیوفسفر، نیتروکسین+ بیوفسفر + 25 درصد NPK، نیتروکسین + بیوفسفر +50 درصد NPK و نیتروکسین + بیوفسفر+100 درصد NPK. نتایج نشان داد که تأثیر تیمارهای مختلف کود شیمیایی، زیستی و تلفیقی بر اغلب صفات مورد بررسی به استثنای تعداد برگ، تاریخ گلدهی و تعداد گلچه در طبق معنیدار بود. در اغلب صفات بیشترین میانگین از تیمار تلفیقی نیتروکسین+ بیوفسفر + 100 درصد NPK حاصل گردید هرچند اختلاف معنیداری با تیمار نیتروکسین+ بیوفسفر +50 درصد NPK نداشت. نتایج این مطالعه نشان داد که کاربرد تلفیقی کود زیستی نیتروکسین + بیوفسفر + 50 درصد NPK در مقایسه با تیمار تلفیقی نیتروکسین + بیوفسفر + 100 درصد NPK میتواند ضمن کاهش 50 درصدی مصرف کودهای شیمیایی، عملکرد مطلوبی نیز تولید کند. با توجه به نتایج بدست آمده میتوان اظهار داشت که استفاده از 50 درصد مقدار توصیه شده کودهای شیمیایی به همراه کودهای زیستی نیتروکسین و بیوفسفر میتواند جهت حصول حداکثر عملکرد کمی و کیفی آفتابگردان توصیه گردد.
پرونده مقاله