تنش شوری یکی از اصلیترین عوامل محدودکننده رشد و تولید گیاهان میباشد. عنصر روی ازجمله عناصر ضروری در رشد و فرایندهای متابولیسمی میباشد که مصرف آن سبب مقاومت گیاهان به تنشهای محیطی میشود. از سوی دیگر کاربرد عناصر در شکل نانو بهعلت سهولت جذب عناصر امروزه مورد توجه قر چکیده کامل
تنش شوری یکی از اصلیترین عوامل محدودکننده رشد و تولید گیاهان میباشد. عنصر روی ازجمله عناصر ضروری در رشد و فرایندهای متابولیسمی میباشد که مصرف آن سبب مقاومت گیاهان به تنشهای محیطی میشود. از سوی دیگر کاربرد عناصر در شکل نانو بهعلت سهولت جذب عناصر امروزه مورد توجه قرارگرفته است. بهمنظور بررسی اثر محلولپاشی نانواکسیدروی در شرایط تنش شوری، آزمایشی در قالب طرح فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل دو سطح نانواکسیدروی (2 و 4 میلیگرم بر لیتر) و 5 سطح شوری (صفر، 50، 100، 150 و 200 میلیمولار) نمک کلرید سدیم در کنار شاهد بود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که طول ساقه، وزنتر گیاه، تعداد برگ، سطح برگ و میزان رنگیزههای فتوسنتزی و همچنین میزان کربوهیدراتهای محلول در سطو مختلف شوری کاهش معنیداری یافت. از سوی دیگر تیمار 4 میلیگرم در لیتر نانواکسیدروی با تأثیر مثبتی بر پارامترهایی رشد، شاخص پایداری کلروفیل، میزان کلروفیل و کاروتنوئیدها، پرولین و قندهای محلول برگ و ریشه داشت. همچنین بررسی اثر متقابل دادهها نشان داد که بیشترین میزان طول ریشه و وزنتر کل در سطح 50 میلیمولار کلرید سدیم و نیز میزان پرولین وکلروفیل مربوط به سطح 100 میلیمولار کلرید سدیم همراه با محلولپاشی نانواکسیدروی با غلظت 4 میلیگرم در لیتر بود. بهطورکلی در این تحقیق مشخص شد مصرف نانواکسیدروی با غلظت 4 میلیگرم در لیتر توانست سبب بهبود رشد گیاه و اسمولیتهای سازگار و در نتیجه بهبود پاسخ گیاه نوروزک به تنش شوری گردد.
پرونده مقاله
کادمیوم یکی از سمی ترین عناصر برای موجودات زنده میباشد و فاقد نقش مثبت زیستی است. به منظور بررسی تاثیر فلز سنگین کادمیوم بر فاکتورهای رشد گیاه گلرنگ (Carthamus tinctorius) آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در محیط باز انجام شد. سطوح مختلف سولفات کادمیوم مور چکیده کامل
کادمیوم یکی از سمی ترین عناصر برای موجودات زنده میباشد و فاقد نقش مثبت زیستی است. به منظور بررسی تاثیر فلز سنگین کادمیوم بر فاکتورهای رشد گیاه گلرنگ (Carthamus tinctorius) آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در محیط باز انجام شد. سطوح مختلف سولفات کادمیوم مورد استفاده در این آزمایش، 150، 300، 450، 600، 750، 900 و 1000 میکرومولار بودند که بصورت محلول به خاک گلدانها اضافه گردید. بر اساس نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر، وزن خشک ریشه و ساقه در پاسخ به سطوح مختلف کادمیوم کاهش معنیداری نشان داد. در حالی که طول اندام هوایی و سرعت رشد نسبی گیاهان گلرنگ تحت تیمار کادمیوم اختلاف معنیداری نداشت. میزان کلروفیل a، b و کلروفیل کل در غلظتهای بالا کادمیوم کاهش معنی دار نسبت به شاهد داشت. در حالی که میزان ترکیبات کاروتنوئیدی و محتوی نسبی آب برگ گلرنگ با افزایش غلظت کادمیوم نسبت به شاهد تفاوت معنیداری نشان نداد. میزان قندهای محلول در ریشه و ساقه گیاهان گلرنگ مورد تیمار کادمیوم افزایش یافت، اما میزان قندهای نامحلول در اندامهای ذکر شده روند نزولی داشت. همچنین با افزایش غلظت کادمیوم، میزان کادمیوم بخش هوایی افزایش یافت. در بعضی از سطوح کادمیوم (1000 و 900، 750، 300 میکرومولار) فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز نسبت به شاهد تفاوت معنیداری نشان داد. همچنین فعالیت آنزیم پلی فنول اکسیداز افزایش یافت که در کلیه سطوح نسبت به شاهد معنیدار بود و تنها در سطح150 تفاوت معنیداری در مقایسه با شاهد نداشت. نتایج این پژوهش نشان داد گلرنگ قادر به جذب کادمیوم در بافتهای خود میباشد و میتوان از آن جهت گیاه پالایی فلز سنگین کادمیوم استفاده کرد.
پرونده مقاله