مولفه های برندسازی شهری با تحلیل محتوای کیفی برنامه ی استراتژیک برندسازی شهر اصفهان
محورهای موضوعی :
مربوط به گردشگری
پردیس پاکان
1
,
هادی سروری
2
,
مریم دانشور
3
1 - 1- دانشجوی دکتری گروه شهرسازی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
2 - استادیار گروه شهرسازی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
3 - استادیار گروه شهرسازی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
تاریخ دریافت : 1401/01/15
تاریخ پذیرش : 1401/02/20
تاریخ انتشار : 1401/03/01
کلید واژه:
تحلیل محتوای کیفی,
برند شهری,
برنامه استراتژیک برندسازی اصفهان,
چکیده مقاله :
امروزه شهرها به طور فزاینده ای در رقابت با یکدیگر برای جذب گردشگران و سرمایه گذاران و شرکت ها، شهروندان جدید و نیروی کار با ارزش و خلاق هستند که در این میان برند شهر نقش موثری را در جذب و یا دفع اقشار مختلف؛ گردشگران، سرمایه گذاران و استعدادها ایفا میکند، بدین منظور تهیهی برنامه-های راهبردی برندسازی شهری برای بازیابی و ارتقاء برند شهرها باتوجه به ارزش های ذاتی مکان و مسیر توسعهی آتی شهرها ضروری است. در ایران نیز گام های موثری در جهت برندسازی شهرها انجام شده است که می توان به برنامه ی استراتژیک برندسازی شهر اصفهان، شهر تهران، طرح استراتژیک هویت بصری مشهد و کلاردشت اشاره کرد. فلذا مطالعۀ اثرات و ارزیابی طرح های استراتژیک برندسازی شهری می تواند ضمن ارتقاء کیفیت برنامههای استراتژیک برندسازی شهری در ایران، رهنمودی در جهت مانع زدایی و اجرایی شدن کامل برنامه هی پیشنهادی اسناد بالادستی برند شهری باشد. در نتیجه پرداختن به این موضوع که طرحهای استراتژیکی که تا کنون تدوین و اجرا شدند، تا چه اندازه مؤثر و کارآمد بوده اند، بسیار حائز اهمیت است. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی به بررسی برنامه استراتژیک و راهبردی برندسازی شهر اصفهان و به تبیین مولفههای برندسازی شهری باتوجه به سند مذکور، پرداخته شده و همچنین ابعاد مورد تاکید و یا مغفول مانده در تدوین و تعیین برند شهر اصفهان شناسایی، تحلیل و ارائه شده است.
چکیده انگلیسی:
Today, cities are increasingly competing with each other to attract more and more tourists, investors and companies, new citizens, and a valuable and creative workforce. However, city branding plays an effective role to attract or repel them. Therefore, preparing strategic urban branding plans to recover and promote the brand of cities is of great importance. In Iran, some efforts in this regard such as the strategic branding plan of Isfahan, Tehran, and the strategic plan of the visual identity of Mashhad and Kelardasht have been made. Therefore, studying the effects and evaluation of strategic urban branding plans can improve the quality of strategic city branding programs in Iran. As a result, studying the effectiveness and efficiency of these strategic plans is of high importance. In this research, the qualitative content analysis method was used to study the strategic branding plan of Isfahan and identify the components of urban branding according to the existing documents. To do so, the emphasized or neglected dimensions were identified and presented in Isfahan’s branding. The purpose of this study is to determine the components of city branding and the way the dimensions of the subject are emphasized or neglected in the existing document.
منابع و مأخذ:
تدریس حسنی، ص. 1400. برندینگ شهری. چاپ اول. انتشارات مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران. 116 صفحه.
جوانی، ع.، عالی، ص.، بافنده زنده، ع.، علوی متین، ی. 1399. اثر برند مکان بر جذابیت سرمایهگذاری: مطالعه موردی صنعت گاز ایران. فصلنامه پژوهشهای سیاستگذاری و برنامهریزی انرژی، (6)21: 228-207.
خنیفر، ح. مسلمی، ن.1401. اصول و مبانی روشهای پژوهش کیفی، جلد اول. چاپ پنجم. انتشارات نگاه دانش. 560 صفحه.
رضوانی، ع. 1384. در جستجوی هویت شهری مشهد. چاپ اول. انتشارات وزارت مسکن و شهرسازی. 384 صفحه.
زندیه، م.، گودرزیان، ش. 1393. رویکرد منظرین، عامل موفقیت گردشگری شهری. باغ نظر، (30)11: 66-59.
سروری، ه.، پاکان، پ. 1400. بررسی شاخصهای ارزیابی برندسازی شهری. سومین کنفرانس بینالمللی فناوریهای نوین در مهندسی معماری و شهرسازی ایران، تهران. 19، 12. 743-731.
سلیمی، م.، کشتیدار، م.، میرزازاده، ز.، خوارزمی، ا.، عظیم زاده، س. شناسایی عوامل مؤثر بر برندسازی ورزشی شهر مشهد: یک مطالعه کیفی به شیوه تحلیل محتوا. نشریه مدیریت ورزشی، (4)13: 91-71.
شکوهی بیدهندی، ر.، عزیزآبادی فراهانی، ف.، طالبیان، م.، قالیباف، م.، صالحی امیری، س. 1399. مدیریت راهبردی گردشگری شهر تهران؛ چالشها و فرصتها. باغ نظر، (17)92: 75-88.
شهرداری اصفهان. 1395. طرح فرآیند تدوین استراتژی و انتخاب برند شهری اصفهان. اصفهان. ایران. 360 صفحه.
کاستاس، ا. 1397. گردشگری شهری و تغییر شهری/ شهرها در اقتصاد جهانی. دکتر مصطفی خزایی. چاپ اول. انتشارات تمدن علمی. 251 صفحه.
محمدی فر، ی.، روستا، ا.، حمیدی زاده، م.، قره چه، م. 1395. مفهومپردازی مدل برندآفرینی شهری در ایران. تحقیقات بازاریابی نوین، (4)6: 52-37.
منوریان، ع.، ابوئی اردکان، م.، پورموسوی، س.، رحیمیان، ا. 1392. مدل فرآیندی برندسازی شهری برای کلانشهرهای ایران. چشمانداز مدیریت دولتی، (1)4: 63-41.
یزدانپناه شاهآبادی، م.، سجادزاده، ح.، رفیعیان، م. 1398. تبیین مدل مفهومی برندسازی مکان؛ مروری بر ادبیات نظری. مجله علمی پژوهشی پژوهشکده هنر، معماری و شهرسازی نظر، (16)71: 34-19.
Aaker, J. L. 1997. Dimensions of brand personality. Journal of Marketing Research, 34 (3): 347–356.
Anholt, S. 2008. Place branding: Is it marketing, or isn’t it? Place Branding and Public Diplomacy, 4(1): 1–6.
Anttiroiko, A. 2015. V. City branding as a response to global intercity competition. Growth and Change, 46(2): 233–252.
Ashworth, G. J., & Voogd, H. 1995. Selling the city: Marketing approaches in public sector urban planning. 1st edition. Belhaven Press. 226P.
Ashworth, G., & Kavaratzis, M. 2009. Beyond the logo: Brand management for cities. Journal of Brand Management, 16(8): 520–531.
Boisen, M., Terlouw, , Groote, P., & Couwenberg, O. 2018. Reframing place promotion, place marketing, and place branding-moving beyond conceptual confusion. Cities, 80: 4-11.
Bonakdar, A., & Audirac, I. 2020. City branding and the link to urban planning: Theories, practices, and challenges. Journal of Planning Literature.
Glińska, E., Matwiejczyk, A., Barkun, Y. 2021. Tourism as an Aspect of City Branding in Functional Urban Areas, WSEAS TRANSACTIONS on BUSINESS and ECONOMICS, 18: 301- 312.
Gold, J. R., & Ward, S. V. 1994. Place promotion: The use of publicity and marketing to sell towns and regions. John Wiley & Sons Ltd. 1st edition. Belhaven Press. 278P.
Goodall, B., & Ashworth, G. 1988. Marketing in the tourism industry: The promotion of destination regions.1st edition. In International Thomson Publishing Services. 264P.
Govers, R., & Go, F. 2009. Place branding: Glocal, virtual and physical odentities, constructed, imagined andexperienced. Basingstoke: Palgrave Macmillan. 338P.
Klijn, E. H., Eshuis, J., & Braun, E. 2012. The influence of stakeholder involvement on the effectiveness of place branding. Public Management Review, 14(4): 499–519.
Lu, H., Ma, W., Yang, Q., & Zhao, P. 2020. Exploring the impact of factors influencing case selection in the place branding literature from 2014 to 2018. Journal of Urban Affairs, 1–19.
Lucarelli, A., & Berg, P. O. 2011. City branding: A state-of-the-art review of the research domain. Journal of Place Management and Development, 4(1): 9–27.
Ma, W., de Jong, M., de Bruijne, M., & Mu, R. 2021. Mix and match: Configuring different types of policy instruments to develop successful low carbon cities in China. Journal of Cleaner Production, 282, 125399. 14P.
Ma, W., de Jong, M., de Bruijne, M., & Schraven, D. 2020. Economic city branding and stakeholder involvement in China: Attempt of a medium-sized city to trigger industrial transformation. Cities, 105, 102754. P.
Ma, W, Schraven, D, de Bruijne, M, de Jong, M, & Lu, H. 2019. Tracing the origins of place branding research: A bibliometric study of concepts in use (1980–2018). Sustainability, 11(11): 29-39.
Prayag G. 2011. Brand image assessment: international visitors’ perceptions of Cape Town. Marketing Intelligence & Planning, 28: 462-485.
Stubbs, J., & Warnaby, G. 2015. Rethinking place branding from a practice perspective: Working with stakeholders. In Rethinking place Springer International Publishing: 101–118.
Vanolo, A. 2008. The image of the creative city: Some reflections on urban branding in Turin. Cities, 25(6): 370–382.
Ward, S. 1998. Selling places: the marketing and promotion of towns and cities, 1850-2000. London: Routledge. 288P.
_||_