فعل در گویش شهمیرزادی

محورهای موضوعی : زبان، گویش ها و ادبیات مناطق مرکزی (اصفهان، فارس، تهران، سمنان و غیره))

ثریا رازقی ¹

1 - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال

تاریخ دریافت : 1394/05/03 تاریخ پذیرش : 1394/12/18 تاریخ انتشار : 1395/03/01

کلید واژه: فعل, فارسی میانه, فارسی دری, سمنان, گویش شهمیرزادی, مازندرانی, ایرانی باستان,

چکیده مقاله :

شهمیرزاد یکی از شهرهای استان سمنان است. گویش مردمان این شهر با زبان فارسی قدیم و گویش مازندرانی آمیخته است. بعضی فعل‌ها در گویش شهمیرزادی بازماندۀ شکل کهن افعال در زبان فارسی دری، فارسی میانه و ایرانی باستان است. امروزه کاربرد بسیاری از افعال با آنچه در ادوار آغازین به کار می‌‌رفته، تفاوت‌های زیادی یافته است؛ اما هنوز بازماندۀ افعال کهن را در بعضی گویش‌ها می‌توان یافت؛ از جمله شباهت‌های زیادی میان فعل و کاربرد آن در گویش شهمیرزادی با فعل در دوره‌های آغازین زبان فارسی دری وجود دارد. در حقیقت افعال به همان‌گونه که در دوره‌های آغازین به کار می‌رفته، در این گویش به حیات خود ادامه داده است. فعل در این گویش در تمامی زمان‌های گذشته، حال و آینده تصریف می‌شود اما تمامی اقسام فعل در این گویش متداول نیست بلکه گاه بعضی اقسام فعل کاربردی چندگانه دارند؛ برای مثال کاربرد فعل گذشتۀ ساده و گذشتۀ نقلی به شیوه‌ای یکسان است.

چکیده انگلیسی:

Shahmirzad is one ofthe  oldest  town locating in Semnan province .this citycalled  asparadise of desert dueto its fascinating gardens and excellent weather. its also famous because ofdeep bonding to our cultural values. People’s speaking style is derived andoriginated from combination of ancient Persian as well as partly Mazandaran’speople speaking style . Some verbs at this kind of vocalization are persistedand remained from old verbs form in the Dari’s Persian as well as ancientPersian . In this essay it is mentioned and clarified some resemblances ( inaccordance with ancient scripts ) and also the most significant verbsconstruction which are widely common and used in this kind of dialect .With the intention of gathering this survey itis utilized some local source such as Jonge Maghsoud by Ghorbanali Maghsoudiand Asinak from another author Asmaeil Khaksar . Other information is basedupon background as well as investigation of author birthing from parents whoare shamirzadi’s speakers.

منابع و مأخذ:

-ابوالقاسمی، محسن ، (1377) ، دستور تاریخی مختصر زبان فارسی، تهران: سمت.

2------------- ،(1373)، ماده‌های فعل فارسی دری، تهران: ققنوس.

3-انوری، حسن و حسن احمدی گیوی ،(1371)، دستور زبان فارسی، تهران: فاطمی.

4- بهار، محمدتقی ،(1370)، سبک‌شناسی، تهران: امیرکبیر.

5-بیهقی، ابوالفضل ، (1350)، تاریخ بیهقی [به تصحیح علی‌اکبر فیاض] ، مشهد: دانشگاه فردوسی .

6-خاکسار شهمیرزادی، اسماعیل (بی‌تا) ،آسینک (مجموعه‌ای از ضرب‌المثل‌ کنایه و واژه‌های شهمیرزادی)، بی‌جا: رودکی.

7-رودکی، جعفربن‌محمد ، (1380) ،دیوان . به کوشش جعفر شعار، تهران: نشر قطره .

8-صادقی، علی‌اشرف، و غلامرضا ارژنگ ،(1365)،دستور سال چهارم آموزش متوسطه عمومی (فرهنگ و ادب)، تهران: وزارت آموزش و پرورش.

9-عنصرالمعالی، کیکاووس‌بن‌اسکندر بن‌قابوس،  (1369)، قابوس‌نامه. به کوشش غلامحسین یوسفی ،تهران: امیرکبیر.

10-قریب، عبدالعظیم و ملک‌الشعرای بهار، بدیع‌الزمان فروزانفر، جلال همایی و رشید یاسمی ،(1370)، دستور زبان فارسی. تهران: واژه.

11-کرد زعفرانلو کامبوزیا، عالیه و مصطفی اسفندیاری ، ( 1384)«تأثیر تکیه در زمان افعال در گویش مازندرانی قائم‌شهر». گویش‌شناسی (ویژه‌نامه‌ی نامه فرهنگستان). ، دوره دوم، شماره اول، صص 77-84.

12-مقصودی، قربانعلی ،(1378)، جنگ مقصود (چکانا) ، تهران: نقش قلم.