اسانس‌های گیاهی از دیرباز با هدف بهبود طعم‌ در مواد غذایی به‌کار می‌رفتند. امروزه این اسانس‌ها به‌علت داشتن ترکیبات ضدمیکروبی به‌عنوان نگه‌دارنده‌های طبیعی در محصولات غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این مطالعه، ابتدا حداقل غلظت کشندگی رزماری علیه اشریشیا کولایO157: H7، سالمونلا انتریکا و لیستریا مونوسیتوژنز تعیین شد. سپس کمیت سلول‌های زنده در یک جمعیت باکتریایی تحت تیمار با اسانس رزماریبا PMA-qPCRتعیین شد. طبق نتایج مطالعه، غلظت‌های 1% ، 45/0% و 9/0‌% به‌ترتیب موجب غیرفعال‌ شدن لیستریا مونوسیتوژنز، اشریشیا کولایO157: H7و سالمونلا انتریکا شد. لیستریا مونوسیتوژنز طی 45 دقیقه غیرفعال گردید، در حالی‌که سالمونلا انتریکا و اشریشیا کولای طی 90 دقیقه از بین رفتند. از آن‌جایی که اسانس رزماری در غلظت‌های پایین‌تر از سایر اسانس‌ها قادر به غیرفعال‌سازی برگشت‌ناپذیر سه پاتوژن مورد آزمایش شد، لذا دارای پتانسیل لازم جهت استفاده به‌عنوان افزودنی طبیعی یا نگه‌دارنده زیستی در مواد غذایی می‌باشد. علاوه بر این، یافته‌ها نشان داد روش PMA-qPCR یک روش کمی دقیق و اختصاصی برای جستجو و تشخیص انتخابی باکتری‌های بیماری‌زای زنده می‌باشد. تفاصيل المقالة

هدف این مطالعه، بررسی تأثیر افزودن عصاره و اسانس میخک بر پایداری اکسیداتیو و ویژگی‌های حسی فیله ماهی قزل‌آلای پیش پخته در دوره ذخیره‌سازی منجمد بود. فیله ماهی (تیمار شده با اسانس (1/0%) و عصاره میخک (2%) و BHT (02/0%) و کنترل) به سه روش سرخ کردن، پختن در فر و بخارپز کردن تهیه و در 18- درجه سلسیوس به مدت 4 ماه نگهداری شد. در پایان دوره نگهداری، بالاترین عدد پراکسید (PV) در فیله‌های سرخ‌شده حاوی اسانس و عصاره (به ترتیب، 48/4 و 45/5 میلی اکی والان در کیلوگرم) و پایین‌ترین PV در فیله‌های پخته‌شده در فر حاوی اسانس و عصاره (به ترتیب، 63/2 و 47/3 میلی اکی والان در کیلوگرم) مشاهده گردید. عدد تیوباربیتوریک اسید (TBA) در فیله‌های حاوی اسانس و عصاره پیش‌پزشده به هر سه روش بلافاصله پس از فرایند افزایش قابل‌ملاحظه‌ای نشان نداد لیکن در نمونه‌های کنترل بخارپز شده معیار TBA (58/0 میلی‌‌گرم مالون آلدهید در کیلوگرم) افزایش یافت. نمونه‌های تیمار شده با اسانس میخک دارای PV و TBA کمتری نسبت به نمونه‌های تیمار شده با عصاره میخک و نیز کنترل بودند. افزودن اسانس و عصاره میخک تأثیر مثبتی بر ویژگی‌های حسی نمونه‌ها داشت. تفاصيل المقالة

هدف از این پژوهش مقایسه فعالیت ضداکسایشی عصاره پوست مرکبات (کشت شده در شمال و جنوب ایران) بر اکسایش روغن کانولا در شرایط تسریع شده طی 5 روز بود. عصاره‌های اتانولی پوست مرکبات تهیه‌شده با روش فراصوت (توان 150 وات، دمای 40 درجه سانتیگراد به مدت 30 دقیقه) در مقایسه با عصاره‌های تولید شده از طریق روش استخراج معمولی، راندمان استخراج و ترکیبات فنلی بالاتری را نشان دادند. پوست نارنج جنوبی بیشترین مقدار ترکیبات فنلی کل (78/1 میلی گرم اسید گالیک در گرم) را داشت و پس از آن پوست نارنج شمالی ( 46/1 میلی گرم اسید گالیک در گرم)، لیموی جنوبی (25/1 میلی گرم اسید گالیک در گرم)، لیموی شمالی (02/1 میلی گرم اسید گالیک در گرم)، پرتقال جنوبی ( 32/1 میلی گرم اسید گالیک در گرم) و پوست پرتقال شمالی (10/1 میلی گرم اسید گالیک در گرم) قرار گرفتند. ترکیبات فنلی عصاره پوست مرکبات جنوب ایران بیشتر از میزان ترکیبات فنلی در عصاره پوست مرکبات شمال بود. پایداری اکسایشی و نیز فعالیت جذب رادیکال آزاد (DPPH) عصاره پوست نارنج جنوبی از سایر تیمارها بالاتر بود و به دنبال آن عصاره نارنج شمالی، پرتقال جنوبی، پرتقال شمالی، لیموی جنوبی و لیموی شمالی قرار گرفتند. با توجه به نتایج، عصاره های پوست مرکبات حاوی مقدار قابل توجهی ترکیبات فنلی بوده و به عنوان آنتی اکسیدان های طبیعی پتانسیل واکنش با رادیکال های آزاد و جلوگیری از اکسایش چربی‌ها را دارند. تفاصيل المقالة