پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش به روش یادگیری معکوس بر اهمال‌کاری و کارآمدی تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی ناحیه 4 شهر مشهد انجام گرفت. این تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و با گروه کنترل(گواه) نابرابر بود. بدین منظور تعداد 30 نفر از دانش آموزان مقطع ابتدایی ناحیه 4 شهر مشهد در سال 1402 با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. از این تعداد، با روش تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. تمام شرکت‌کنندگان پرسشنامه ‌های اهمال‌کاری تحصیلی سواری (1390) و کارآمدی تحصیلی ژانگ و همکاران (2018) را تکمیل کردند. افراد گروه آزمایش در 14 جلسه 60 دقیقه‌ای، بسته آموزش به روش یادگیری معکوس ارائه‌شده توسط برگمن و سمز (2012) را دریافت کردند. جهت تجزیه‌ و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار آماری Spss نسخه 23 استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که دو گروه پژوهش از نظر میانگین مؤلفه‌های اهمال‌کاری و کارآمدی تحصیلی تفاوت معناداری داشتند (001/0P<) و حجم اثر مداخله برای اهمال‌کاری (0.98) و برای کارآمدی تحصیلی (0.93) بود. همچنین بین دو گروه پژوهش از نظر میانگین مؤلفه‌های اهمال‌کاری تحصیلی تفاوت معناداری وجود داشت (001/0P<). حجم اثر مداخله برای اهمال‌کاری تحصیلی (0.93)، برای اهمال‌کاری ناشی از خستگی (0.94) و برای اهمال‌کاری ناشی از بی‌برنامه گی (0.90) بود. بین دو گروه پژوهش از نظر میانگین کارآمدی تحصیلی نیز تفاوت معناداری وجود داشت (001/0>P)، و حجم اثر مداخله به میزان 0.75 بود. این بدان معناست که آموزش به روش یادگیری معکوس بر اهمال‌کاری و کارآمدی تحصیلی دانش آموزان مؤثر بوده، و با تأکید بر تکالیف خارج کلاس و ضبط ویدئویی راه‌حل مؤثر و مناسبی برای بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان بوده است. تفاصيل المقالة