مفهوم آزادی در عرصه روشنفکری ایران به تاریخ معاصر برمی گردد. با این حال، رویکرد فقهی- فکری درباره آن در میان متفکران ایرانی پدیده‌ای جدیدتر است. در میان متفکران و فقهای اخیر ایرانی، معمای آزادی همواره بعنوان چالش برانگیزترین موضوع مطرح بوده است. سوال و هدف محوری این پژوهش تعارضات فقهی-فلسفی محمدتقی مصباح یزدی و داود فیرحی درباره آزادی است. بر اساس روش تحلیل توصیفی- تحلیلی می توان گفت که هر دو متفکر بر مبانی فکری کلامی و فقهی با آزادی مواجه شده اند. به همین دلیل این گونه متفکران آزادی را وجود آزادی و اراده در وجود انسان می داند که لازمه تعالی معنوی انسان است. روش شناسی مصباح یزدی فقه کلاسیک است اما فیرحی مبتنی بر روش های هرمنوتیکی و پست مدرنیستی به متون و تجربه اسلامی می نگرد. مصباح یزدی، مفروضات لیبرالیسم مدرن را همچون آزادی بعنوان هدف زندگی دنیوی، عقل گرایی و وفرد گرایی بعنوان بسترهای آزادی های سیاسی-اجتماعی نمی پذیرد، در صورتی که فیرحی بر آزادی بیرونی تاکید می کند و بر اجرای بسترهای آزادی های سیاسی-اجتماعی همچون فردگرایی، انسان گرایی، حقوق بشر و حقوق زن تاکید می کند تفاصيل المقالة

تعامل بین تحصیلات بر مشارکت سیاسی یک سؤال دیرینه و محوری در فلسفه سیاسی و علوم سیاسی است. آموزش رسمی در واقع با مشارکت سیاسی ارتباط ثابت و قابل توجهی دارد. پیوند بین آموزش و مشارکت سیاسی از جمله یافته‌های تکراری و مورد استناد در علوم سیاسی است. سوال و هدف اصلی پژوهش ارتباط بین تحصیلات و مشارکت سیاسی شهروندان است. با روش تبیینی می توان گفت که گرچه نظریات مختلفی وجود دارد ولی دو دیدگاه مختلف در این ارتباط وجود دارد. یک نظریه معتقد به کاهش مشارکت به دلایلی همچون افزایش آگاهی، بی تاثیری مشارکت شهروندان در سیاستگذاری، نگرش اعشاری به انتخابات، شکاف بین طبقه متوسط و توده مردم است. نظر دوم معتقد به تاثیرات مثبت در مشارکت سیاسی در چارچوب گفتگومحوری، انتقاد علمی از سیاستگذاری، انتقال مسالمت امیز قدرت و کاهش تنش سیاسی معنا می شود. البته به طورکلی می توان گفت که دانشگاه فاقد روش هایی برای تأثیرگذاری بر دانشجویان برای مشارکت بیشتر در کشور داری و افزایش مشارکت مردم در انتخابات در عصر جهانی شدن است. تفاصيل المقالة