بررسی میزان آلودگیِ دوغهای توزیعی در شهرکرد با فلزات سنگین
الموضوعات :حدیثه بهارلو 1 , مریم عباس والی 2 , مجتبی بنیادیان 3
1 - دانشآموخته کارشناسی ارشد گروه بهداشت و كنترل كيفيت مواد غذايي، دانشكده دامپزشكي، دانشگاه شهركرد، ايران
2 - دانشیار گروه بهداشت و كنترل كيفيت مواد غذايي، دانشكده دامپزشكي، دانشگاه شهركرد، ايران
3 - استاد گروه بهداشت و كنترل كيفيت مواد غذايي، دانشكده دامپزشكي، دانشگاه شهركرد، ايران
الکلمات المفتاحية: دوغ, شهرکرد, فلزات سنگین, پلاسمای زوج شده القایی,
ملخص المقالة :
با توجه به اثرات سوء فلزات سنگین در سلامت مصرفکنندگان، این مطالعه در زمستان 1396 و تابستان 1397 باهدف اندازهگیری میزان آلودگی دوغهای سنتی تولیدشده در مناطق مختلف شهرکرد و صنعتی توزیعی در شهرکرد و تولیدشده در کارخانههای مختلف کشور، با آرسنیک، کادمیوم، سرب و جیوه انجام پذیرفت. جهت انجام اين تحقيق از 40 نمونه دوغ صنعتی بدون گاز و 40 نمونه دوغ سنتی استفاده شد. برای آنالیز عناصر از تکنیک پلاسمای زوج شده القایی– طیفسنجی نشر نوری استفاده شد. فقط یک نمونه (25/1 درصد) آلوده به سرب به مقدار 72/144 میکروگرم در لیتر و یک نمونه (25/1 درصد) آلوده به کادمیوم به میزان 63/400 میکروگرم در لیتر بود. میانگین سطح جیوه در کل نمونهها 20/13 ± 35/6 میکروگرم در لیتر بود. 12 نمونه دوغ صنعتی و 8 نمونه دوغ سنتی آلودگی بیش از 10 میکروگرم در لیتر به جیوه داشتند. میانگین مقدار جیوه در دوغهای صنعتی و سنتی در تابستان به ترتیب 00/6 ± 41/2 و 74/12 ± 83/7 و در زمستان به ترتیب 59/19 ± 69/13 و 46/6 ±47/1 میکروگرم در لیتر بود (05/0p<). تفاوتهای موجود در غلظت عناصر در شیر مصرفی میتواند به دلیل تفاوتهایی در نوع تغذیه دام در زمستان و تابستان، نوع تغذیه دام در دامداریهای سنتی و صنعتی، مراحل مختلف تولید و فرآوری، میزان آلودگی محیطی در مناطق مختلف جغرافیایی و میزان آلودگی آب مصرفی در دامداریها باشد.