اثربخشی آموزش غایت نگری بریادگیری خودراهبری دانش آموزان
الموضوعات : فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتیفاطمه همتیان 1 , علی محمد رضایی 2 , محمد علی محمدی فر 3
1 - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی دانشگاه سمنانسمنان، ایران.
2 - استادیار، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران.
3 - استادیار، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران.
الکلمات المفتاحية: خودکنترلی, غایت نگری, یادگیری خودراهبری, خودمدیریتی, رغبت برای یادگیری,
ملخص المقالة :
هدفاینپژوهشبررسیتاثیرآموزشغایت نگریبریادگیریخودراهبری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پایه هشتم مقطع دبیرستان (دوره اول) شهر سمنان در سال تحصیلی 94-93 بود که از بین آنها 40 دانش آموز به عنواننمونهبا کمترین نمرات در یادگیری خودراهبری انتخاب وبهصورتتصادفیوبطورمساویدردوگروهآزمایشوکنترلقرار داده شد. ابتداپیشآزمونبررویهردوگروهاجرا و بعدازآنطی9 جلسه،غایت نگریبهگروهآزمایش، آموزشدادهشد.برایگروهکنترلمداخلهایانجامنشد. در اینتحقیقازطرحپیشآزمون- پسآزمونبا گروهکنترلاستفادهشد. داده ها با پرسشنامه یادگیری خودراهبری فیشر، کینگ و تاگو گردآوری شد و پس از آن با استفاده از آزمون کوواریانس چندمتغیره مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد غایت نگری اثر معنی داری بر بهبود یادگیری خودراهبری دارد. بر اساس نتایج حاصله، برای ارتقاء یادگیری خودراهبری استفاده از آموزش غایت نگری توصیه می شود.
_||_