تاثیر تربیت دینی مقطع ابتدایی مبتنی بر رویکرد محتوایی(p4c) بر تمایزیافتگی دانش آموزان مقطع ابتدایی

الموضوعات :

زینب اجلالی ¹ ( برنامه ریزی درسی،گروه علوم تربیتی، واحد تربت حیدریه،دانشگاه آزاد اسلامی، تربت حیدریه، ایران )
حسین مومنی مهموئی ² ( برنامه ریزی درسی گروه علوم تربیتی، واحد تربت حیدریه، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت حیدریه، ایران )
مرضیه عالی ³ ( استادیارمدعو گروه علوم تربیتی، واحد تربت حیدریه، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت حیدریه، ایران و استادیارفلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه تهران )

تاريخ الإرسال : 14 الخميس , شوال, 1444 تاريخ التأكيد : 15 الأربعاء , محرم, 1445 تاريخ الإصدار : 06 الخميس , ربيع الأول, 1445

الکلمات المفتاحية: تمایزیافتگی, تربیت دینی مقطع ابتدایی, رویکرد محتوایی(p4c),

ملخص المقالة :

پژوهش شبه تجربی حاضر با هدف تاثیر تربیت دینی مقطع ابتدایی مبتنی بر رویکرد محتوایی(p4c) بر تمایزیافتگی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی انجام شد. جامعه آماری دانش آموزان مقطع ابتدایی کاشمر و روش نمونه گیری خوشه ای بود. بر این اساس دو کلاس درس انتخاب و به شکل تصادفی در یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل دسته بندی شدند. داده‌های پیش آزمون و پس-آزمون با استفاده از پرسشنامه؛ تمایزیافتگی خود (DSI) جمع‌آوری شد. برای گروه آزمایش تربیت دینی مبتنی بر رویکرد محتوایی(p4c) یعنی محتوای تاملی شامل مضامین فلسفی (هستی‌شناسانه، شناخت شناسانه و ارزش شناسانه) مناسب برای کودکان ایران اسلامی در 10 جلسه ارائه و داده‌ها به کمک نرم افزار Spss24 تحلیل شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد: تربیت دینی مبتنی بر رویکرد محتوایی(p4c) با توجّه به آزمون تمایزیافتگی اثر گروه با توجه به (39/12= F و 030/0= p) معنی‌دار است، یعنی تفاوت دو گروه آزمایش و کنترل از نظر اجرای تربیت دینی مبتنی بر رویکرد محتوایی(p4c) بر تمایزیافتگی معنی‌دار است.