بررسی آلودگی آبزیان عرضه¬شده در شهرستان اهواز به گونه¬های ویبریو و ارزیابی مقاومت آنتی¬بیوتیکی جدایه¬ها
الموضوعات :
بهاره سادات عباسی
1
,
ابراهیم رحیمی
2
1 - دانش‌آموخته کارشناسی ارشد بهداشت مواد غذایی، گروه بهداشت مواد غذایی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
2 - استاد، گروه بهداشت مواد غذایی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
الکلمات المفتاحية: ویبریو کلرآ, ویبریو پاراهمولیتیکوس, ویبریو آلژینولیتیکوس, ویبریو ولنیفیکوس, مواد غذایی دریایی,
ملخص المقالة :
گونههای بیماریزای ویبریو به‌طور معمول در محیطهای دریایی و آبهای شور ساکن هستند و میتوانند در غذاهای دریایی وجود داشته باشند و شیوع آنها در فصل تابستان بیشتر است. هدف از پژوهش حاضر بررسی آلودگی آبزیان عرضهشده در شهرستان اهواز به گونههای ویبریو و ارزیابی مقاومت آنتیبیوتیکی جدایهها بود. در این مطالعه 160 نمونه شامل 40 نمونه میگو و 120 نمونه از ماهی شیر، حلوا و شوریده به‌صورت تصادفی از مراکز عرضه شهرستان اهواز نمونهگیری و در شرایط سترون به آزمایشگاه انتقال داده شد. برای جستجوی ویبریو از روش کشت خطی، گونهها و سویههای مختلف از روش PCR و ارزیابی مقاومت آنتیبیوتیکی Disk-Diffiusion استفاده شد. نتایج نشان داد آلودگی به انواع ویبریو از مجموع 160 نمونه، 46 نمونه (75/28 درصد) بود. به‌این‌ترتیب آلودگی در میگو 13 نمونه (5/32 درصد)، ماهی شیر 11 نمونه (5/27 درصد)، ماهی شوریده 10 نمونه (25 درصد) و ماهی حلوا 12 نمونه (30 درصد) بود. فراوانی ژنهای حدت ctxA (50 درصد) و ctxB (50 درصد)، tdh (17/41 درصد )، trh (47 درصد) flaC (50 درصد) و vvh (44/44 درصد) بود. نتایج مقاومت آنتیبیوتیکی نشان داد بیشترین مقاومت مربوط به آمپیسیلین (13/89 درصد) و کانامایسین (60/82 درصد) و کمترین مقاومت مربوط به امیپنم بود. نتایج مطالعه نشان داد انواع فرآوردههای دریایی میتوانند منبع مهم آلودگی به ویبریو باشند که با رعایت بهداشت و پخت غذاهای دریایی میتوان از عفونتهای ناشی از آنها جلوگیری کرد.
