تولید فضای شهری، یک مسئله پیچیده و چندبعدی است که در آن فضا بهعنوان یک محصول اجتماعی و یک عامل سیاسی بهحساب می آید. در این پژوهش، با استفاده از نظریه کنشگر-شبکه (ANT) که یک رویکرد جامعهشناختی برای تحلیل روابط میان کنشگران انسانی و غیرانسانی است، رابطه بین فضا و قدرت چکیده کامل
تولید فضای شهری، یک مسئله پیچیده و چندبعدی است که در آن فضا بهعنوان یک محصول اجتماعی و یک عامل سیاسی بهحساب می آید. در این پژوهش، با استفاده از نظریه کنشگر-شبکه (ANT) که یک رویکرد جامعهشناختی برای تحلیل روابط میان کنشگران انسانی و غیرانسانی است، رابطه بین فضا و قدرت در شهر مورد بررسی قرار گرفته است. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی و تحلیل شبکههای قدرتی (کنشگران) که در تولید فضاهای شهری نقش دارند، است. روش پژوهش، مطالعه موردی است و مورد مطالعاتی آن، اراضی عباسآباد تهران است که یکی از بزرگترین پروژههای توسعه شهری در ایران به شمار میآید. دادههای پژوهش از طریق روشهای مصاحبه نیمهساختاریافته و مشاهده میدانی جمعآوری شده و با روش توصیفی-تحلیلی مورد بررسی قرار گرفتهاند. نتایج نشان میدهد که در اراضی عباسآباد، دولت و سازمانهای وابسته به آن، با استفاده از قدرت سیاسی و اقتصادی خود، شبکههای قدرت را تشکیل داده و سایر کنشگران را از مشارکت در تولید فضا محروم کردهاند. همچنین مشخص شده است که شبکه کنشگران و قدرت در این منطقه، بههیچوجه متناسب با نیازها و خواستههای شهروندان نبوده و حتی نقش متخصصان و بخش خصوصی در تولید فضا نیز تحت تأثیر امر سیاسی قرار گرفته است.
پرونده مقاله