شناخت رابطه بین سلامت و نشاط اجتماعی با بیتفاوتی اجتماعی جوانان: مورد مطالعه شهر کرمانشاه
محورهای موضوعی : مطالعات جامعه شناختی شهری
محسن صفاریان
1
,
عبدالرضا ادهمی
2
*
,
علی مرادی
3
1 - دانشجوی دکتری جامعه شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
2 - دانشیار جامعه شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
3 - دانشیار جامعه شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلام آباد غرب
کلید واژه: جوانان, سلامت اجتماعی, نشاط اجتماعی, بیتفاوتی اجتماعی,
چکیده مقاله :
امروزه در محیط های کلانشهری، پدیدهای مانند بیتفاوتی اجتماعی، بیانگر بیاحساسی، بدبینی، بی میلی و به عبارت بهتر نوعی افسردگی اجتماعی است. از منظر آسیب شناختی، بیتفاوتی در بین شهروندان نوعی بیماری اجتماعی شناخته میشود که از عناصر نامطلوب فرهنگ مدرن کلانشهرها بوده و با تأکید بیش از حد بر ترجیحات شخصی و منافع فردگرایانه در زندگی شهری معاصر نمود یافته و همچون مانعی در ایجاد و برقراری ارتباطات مثبت اجتماعی و نیز افزایش مشارکت شهروندان در امور اجتماعی قرارگرفته، به تضعیف یا حتی توقف فرایند توسعه ی ملی منجر میشود. هدف اصلی این مطالعه شناخت رابطه بین سلامت و نشاط اجتماعی با بیتفاوتی اجتماعی جوانان شهر کرمانشاه است. این مطالعه با روش پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام گرفت. جامعه ی آماری مورد مطالعه جوانان 20 تا 30 سال شهر کرمانشاه هستند. که در زمان پژوهش (1396)، تعداد آنها برابر 42017 نفر بود. با توجه به حجم زیاد جامعه ی آماری و جهت تسریع در گردآوری و تحلیل یافتهها، همچنین صحت و دقـت لازم، تعداد 400 نفر به عنوان نمونه ی مورد مطالعه قرار گرفتند. از آزمونهای آماری همبستگی پیرسون، آزمون t و آزمون تحلیل واریانس برای بررسی فرضیهها و برای سنجش مدل پژوهش از رگرسیون چندمتغیره و تحلیل مسیر استفاده شد. یافتههای حاصل نشان میدهد که بین متغیرهای سلامت اجتماعی (136/0-) و نشاط اجتماعی (114/0-) با متغیر وابسته (بیتفاوتی اجتماعی) رابطه ی معنادار ی وجود دارد. نتایج حاصل از رگرسیون نشان میدهد که دو متغیر سلامت اجتماعی (12/0Beta= ) و نشاط اجتماعی (12/0Beta= ) با مقادیر T برای سلامت اجتماعی (09/4- T=) با ضریـب معـناداری (000/0 =Sig.T) و نشـاط اجتماعی با مقدار T بـرابر (301/3 T=) و معناداری (001/0 =Sig.T) بر روی متغیر وابسته تأثیر معناداری داشتهاند.
Phenomena such as social apathy express indifference, pessimism, and reluctance, in other words, a kind of social depression. Hence, in a pathological perspective, apathy in the community is a form of social illness. It is an undesirable element of modern culture and has unduly emphasized personal preferences and individualistic interests in contemporary urban life and works as a barrier to the creation and establishment of socially positive communication and citizen participation in social affairs. It will weaken or even bring to a stop the process of national development. The main goal of this study was to identify the relationship between social well-being and social vitality, on the one hand and social indifference, on the other hand, among Kermanshahi youth. This was a survey research that made use of questionnaires to gather the data. The research population consisted of the youth age 20-30 in Kermanshah city (42017 persons in 1396) of which, using Cochran’s formula, 400 persons were selected as the sample. Pierson’s correlation test, T test, analysis of variance, multivariate regression and path analysis were used to test the hypotheses. The results showed that independent variables such as social health (-0.136) and social happiness (-0.114) significantly related to social apathy. The results of regression analysis also showed that the two social variables, social health (Beta = 12.0, T= -4.09) and social happiness (Beta = 12.12, T= 3013) significantly affected the dependent variable.