جوانه‌زنی مرحله‌ای مهم و اساسی در زندگی اکثر گیاهان می‌باشد و تحمل به شوری در این مرحله از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. به منظور ارزیابی مصرف نانوکلات آهن و پتاسیم بر بهبود جوانه‌زنی و صفات رشدی اولیه گیاه سیاهدانه تحت شرایط تنش شوری، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح چکیده کامل
جوانه‌زنی مرحله‌ای مهم و اساسی در زندگی اکثر گیاهان می‌باشد و تحمل به شوری در این مرحله از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. به منظور ارزیابی مصرف نانوکلات آهن و پتاسیم بر بهبود جوانه‌زنی و صفات رشدی اولیه گیاه سیاهدانه تحت شرایط تنش شوری، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه اجرا شد. فاکتور اول شامل پیشتیمار بذر با نانوکلات آهن و پتاسیم هرکدام در سه سطح 1000، 2000 و 3000 میلی‌گرم بر لیتر در کنار پیشتیمار با آب مقطر و فاکتور دوم چهار سطح شوری با کلریدسدیم 0، 25، 50، 75 میلیمولار بود. نتایج نشان داد سطوح بالای کلریدسدیم سبب کاهش معنی‌دار شاخص‌های جوانه‌زنی و رشد گیاهچه گردید. همچنین، مصرف نانوکلات پتاسیم نسبت به نانوکلات آهن اثر مثبت بیشتری بر شاخص‌های جوانه‌زنی و رشد گیاهچه سیاهدانه در شرایط تنش و بدون تنش شوری داشت و با مصرف نانوکلات پتاسیم به تنهایی و یا تحت تنش شوری، شاخص‌های جوانه‌زنی و رشد گیاهچه عملکرد بهتری نشان داد. بنابراین، می‌توان برای کاهش اثرات سوء شوری بر جوانه‌زنی بذر سیاهدانه، از پیشتیمار نانوکلات پتاسیم استفاده کرد.
پرونده مقاله
شوری از عوامل محدود کننده تولیدات کشاورزی است. تاکنون پژوهش‌های زیادی برای به حداقل رساندن اثرات مضر این تنش در گیاهان صورت گرفته است. به منظور ارزیابی اثر متقابل اسید سالیسیلیک و اسید آسکوربیک بر تحمل به تنش شوری بذور گیاه گل‌راعی، پژوهشی در سال 1395 به صورت فاکتوریل ب چکیده کامل
شوری از عوامل محدود کننده تولیدات کشاورزی است. تاکنون پژوهش‌های زیادی برای به حداقل رساندن اثرات مضر این تنش در گیاهان صورت گرفته است. به منظور ارزیابی اثر متقابل اسید سالیسیلیک و اسید آسکوربیک بر تحمل به تنش شوری بذور گیاه گل‌راعی، پژوهشی در سال 1395 به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار تحت شرایط آزمایشگاهی انجام گرفت. عامل اول شامل تنش شوری در پنج سطح صفر،30، 60، 90، 120 میلیمولار و عامل دوم اسید سالیسیلیک و اسید آسکوربیک هر یک به ترتیب در چهار سطح صفر، 3/0، 6/0 و 9/0 میلیمولار و صفر، 1/0، 2/0 و 3/0 میلیمولار بودند. نتایج نشان داد که پیشتیمار بذور تحت تنش‌شوری با اسید آسکوربیک و اسید سالیسیلیک، درصد، سرعت و میانگین مدت جوانه‌زنی را به طور معنی‌داری بهبود بخشید ولی شوری اثر منفی بر صفات یاد شده نشان داد. نتایج این پژوهش نشان داد استفاده از پیش-تیمار اسید آسکوربیک و اسید سالیسیلیک با بهبود صفات مرتبط با تندش بذرهای گل راعی، تحمل گیاه را در برابر تنش شوری افزایش می‌دهد.
پرونده مقاله
سالیسیلیک‌اسید یک مولکول واسطه‌ای مهم جهت واکنش گیاهان در برابر تنش‌های محیطی است. به‌منظور بررسی اثر پیشتیمار بذر با سالیسیلیک‌اسید بر خصوصیات جوانه‌زنی ماریتیغال در شرایط تنش شوری، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار، در آزمایشگاه علوم باغب چکیده کامل
سالیسیلیک‌اسید یک مولکول واسطه‌ای مهم جهت واکنش گیاهان در برابر تنش‌های محیطی است. به‌منظور بررسی اثر پیشتیمار بذر با سالیسیلیک‌اسید بر خصوصیات جوانه‌زنی ماریتیغال در شرایط تنش شوری، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار، در آزمایشگاه علوم باغبانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه در سال 1395 به اجرا در آمد. فاکتور اول شامل پیشتیمار بذر با سالیسیلیک‌اسید در چهار سطح 0، 100، 200 و 300 میلی‌گرم بر لیتر و فاکتور دوم چهار سطح شوری شامل 0، 40، 80 و 120 میلیمولار نمک NaClبود. در پایان آزمایش، درصد و سرعت جوانه‌زنی، طول و وزن تر ریشه‌چه، طول و وزن تر گیاهچه، شاخص طولی و وزنی گیاهچه مورد ارزیابی قرار گرفت. افزایش غلظت کلریدسدیم سبب کاهش شاخص‌های جوانه‌زنی شد ولی پیشتیمار با سالیسیلیک‌اسید تحت تنش شوری باعث بهبود شاخص‌های جوانه‌زنی شد. مناسب‌ترین سطح سالیسیلیک‌اسید برای کاهش اثرات شوری و بهبود جوانه زنی پیشتیمار با غلظت 200 میلی‌گرم بر لیتر به تنهایی و تحت تنش شوری بود. بنابراین، پیشتیمار بذر ماریتیغال با 200 میلی‌گرم بر لیتر سالیسیلیک‌اسید در مناطق مستعد تنش شوری می‌تواند باعث مقاومت بذر ماریتیغال در مرحله جوانه‌زنی شود.
پرونده مقاله
پرایمینگ بذر روشی است که در آن بذر پیش از قرار گرفتن در بستر کشت و مواجهه با شرایط محیطی، به لحاظ فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی آماده جوانه زنی می شود. در این راستا، دو آزمایش جداگانه به منظور ارزیابی اثر پرایمینگ بذرهای مریم گلی کبیر با باکتری های افزاینده رشد گیاهی و مواد چکیده کامل
پرایمینگ بذر روشی است که در آن بذر پیش از قرار گرفتن در بستر کشت و مواجهه با شرایط محیطی، به لحاظ فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی آماده جوانه زنی می شود. در این راستا، دو آزمایش جداگانه به منظور ارزیابی اثر پرایمینگ بذرهای مریم گلی کبیر با باکتری های افزاینده رشد گیاهی و مواد تنظیم کننده رشد گیاهی به صورت طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه علوم باغبانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه انجام در سال 1394 شد. تیمارهای پرایمینگ زیستی شامل 15 باکتری افزاینده رشد گیاهی از جنس های Herbaspirillum، Azotobacter، Azospirillum، Flavobacterium و Pseudomonas و پرایمینگ هورمونی شامل جیبرلیک اسید و کینتین در غلظت های 50 و 100 میلی گرم بر لیتر به همراه هیدروپرایمینگ و شاهد (بدون پرایم) بود. پس از اعمال پرایمینگ، تعداد 25 عدد بذر در هر پتری دیش قرار داده شده و بذرهای جوانه زده به صورت روزانه شمارش گردید. همه شاخص های جوانه زنی مورد بررسی، به جز میانگین زمان جوانه زنی و ضریب سرعت جوانه زنی روزانه تحت تأثیر پرایمینگ زیستی قرار گرفتند. پرایمینگ زیستی با Azotobacter 12 موجب کاهش درصد، سرعت و متوسط جوانه زنی روزانه بذر شد و فقط سرعت جوانه زنی روزانه افزایش یافت. در پرایمینگ هورمونی، تمام شاخص های جوانه زنی تحت تأثیر تیمارها قرار داشتند و کاربرد مواد تنظیم کننده رشد موجب کاهش ضریب سرعت جوانه زنی و افزایش میانگین زمان جوانه زنی گردید. همچنین، کینتین در غلظت 100 میلی گرم بر لیتر موجب کاهش درصد، سرعت و متوسط جوانه زنی روزانه بذر شد و فقط سرعت جوانه زنی روزانه را افزایش داد.
پرونده مقاله
