فهرست مقالات
-
دسترسی آزاد مقاله
1 - مروری بر نقش پریلیپین در کبد چرب با رویکرد فعالیت بدنی
نفیسه صادقی صالح رحمتیفواید فعالیت بدنی در افراد مبتلا به بیماری کبد چرب به طور گسترده تأیید شده است. بیماری کبد چرب زمانی اتفاق می‌افتد که چربی بیش از حد در سلول‌های کبد انباشته می‌شود و منجر به التهاب و آسیب‌های بالقوه کبدی درازمدت می‌شود. پریلیپین، پروتئینی که در سلول‌های چربی یافت می‌شود چکیده کاملفواید فعالیت بدنی در افراد مبتلا به بیماری کبد چرب به طور گسترده تأیید شده است. بیماری کبد چرب زمانی اتفاق می‌افتد که چربی بیش از حد در سلول‌های کبد انباشته می‌شود و منجر به التهاب و آسیب‌های بالقوه کبدی درازمدت می‌شود. پریلیپین، پروتئینی که در سلول‌های چربی یافت می‌شود، نقش حیاتی در تنظیم متابولیسم لیپید، از جمله ذخیره و تجزیه تری گلیسیرید دارد. ثابت شده است که تمرین بدنی منظم تأثیر مثبتی بر رابطه بین پریلیپین و کبد چرب دارد و محیط سالم‌تری برای کبد ایجاد می‌کند. فعالیت بدنی باعث افزایش بیان و فعالیت پریلیپین می‌شود. این پروتئین به آزادسازی تری گلیسیریدهای ذخیره شده از سلول‌های کبد کمک می‌کند و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا در طول فعالیت بدنی متابولیزه شوند و به‌عنوان سوخت مورد استفاده قرار گیرند. علاوه بر این، فعالیت بدنی لیپولیز را تحریک می‌کند، تجزیه چربی ذخیره شده به اسیدهای چرب آزاد که سپس می‌تواند برای تولید انرژی استفاده شود. افزایش فعالیت پریلیپین این فرآیند را تسهیل می‌کند و از تجمع بیش از حد تری گلیسیرید در سلول‌های کبدی جلوگیری می‌کند. فعالیت بدنی منظم مصرف انرژی را افزایش می‌دهد و به مدیریت وزن کمک می‌کند، زیرا اضافه‌وزن و چاقی عوامل خطر مهمی برای شروع و پیشرفت بیماری کبد چرب هستند. فعالیت بدنی با افزایش تجزیه و استفاده از چربی ذخیره‌شده در سلول‌های کبد، تأثیر مثبتی بر تعامل بین پریلیپین و کبد چرب دارد که مطالعه حاضر این ارتباطات را بررسی خواهد نمود. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
2 - مقایسه تأثیر اجرای دو نوع تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر برخی از شاخص‌های ایمنی در دختران جوان دارای اضافه‌وزن
عزیزه احمدی رسول دخت عبدیانهدف:پژوهش حاضر به مقایسه تأثیر دو نوع تمرین (HIIT) بر برخی شاخص‌های ایمنی دختران غیرفعال دارای اضافه‌وزن و چاق پرداخته است. روش: برای این منظور 24 دختر با میانگین سن1.18±25.75 سال، قد 4.23±161.29 سانتی‌متر، وزن 6.27±74.51 کیلوگرم، درصد‌چربی 2.23&pl چکیده کاملهدف:پژوهش حاضر به مقایسه تأثیر دو نوع تمرین (HIIT) بر برخی شاخص‌های ایمنی دختران غیرفعال دارای اضافه‌وزن و چاق پرداخته است. روش: برای این منظور 24 دختر با میانگین سن1.18±25.75 سال، قد 4.23±161.29 سانتی‌متر، وزن 6.27±74.51 کیلوگرم، درصد‌چربی 2.23±30.70 داوطلبانه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی به سه گروه تمرینی HIIT1 (8=n)، گروه HIIT2 (8=n) و گروه کنترل (8=n) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه HIIT1 در هر جلسه چهار ست 30 ثانیه‌ای دویدن با شدت 19 الی 20 میزان درک‌فشار‌بور‌گ (RPE)، دو دقیقه استراحت بین ست‌ها و گروه HIIT2 چهار ست دویدن 60 ثانیه‌ای با همان شدت و چهار دقیقه استراحت بین ست‌ها را انجام دادند، تمرین سه جلسه در هفته و به مدت چهار هفته اجرا شد. 48 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از تمرین خون‌گیری به عمل آمد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون آنالیز واریانس (ANOVA) مخلوط بین‌گروهی و درون‌گروهی در سطح معنی‌داری (05/0P<) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد میانگین درصدی لنفوسیت، نوتروفیل و مقدار نوتروفیل تغییرات معنی‌داری نداشت (p>0.05). میانگین لنفوسیت تنها در گروه HIIT2 (p=0.005) تغییرات معنی‌دار داشت. تفاوت بین گروه‌ها معنی‌دار نبود (p>0.05). هر دو گروه تجربی در مقدار لکوسیت‌ها افزایش معنی‌دار داشتند (p<0.05). میانگین ایمونوگلوبین A در هر دوگروه تجربی افزایش معنی‌داری را نشان داد (p<0.05). در میانگین متغیر وابسته ایمونوگلوبین G، تنها در گروه HIIT1 تغییرات معنی‌داری مشاهده شد (p<0.05). میانگین ایمونوگلوبین M در هیچ‌یک از گروه‌ها تغییرات معنی‌داری نداشت (p>0.05). نتیجه گیری :به‌نظر می‌رسد تمرینات HIIT کوتاه‌مدت در مقایسه با میان‌مدت تعداد لکوسیت‌ها و ایمونوگلوبین A و G را به میزان بیشتری افزایش می‌دهد. پرونده مقاله