عمق کاشت بدلیل تأثیر زیادی که بر جوانه زنی، سبز شدن و استقرار گیاهچه دارد، در برنامه های اصلاح و احیای مراتع بسیار حائز اهمیت می باشد. اسپرس (Onobrychis) یکی از مهمترین گونه های مرتعی بوده که از نظر علوفه ایی، حفاظتی و یا به عنوان گیاهان جذب کننده زنبور عسل دارای اهمیت چکیده کامل
عمق کاشت بدلیل تأثیر زیادی که بر جوانه زنی، سبز شدن و استقرار گیاهچه دارد، در برنامه های اصلاح و احیای مراتع بسیار حائز اهمیت می باشد. اسپرس (Onobrychis) یکی از مهمترین گونه های مرتعی بوده که از نظر علوفه ایی، حفاظتی و یا به عنوان گیاهان جذب کننده زنبور عسل دارای اهمیت بسیار بالایی می باشند. از این رو، در این تحقیق، اثر 4 سطح عمق کاشت (5/0، 5/1، 3، 5/4 سانتی متر) بر جوانه زنی و سبز شدن اسپرس به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار تحت شرایط گلخانه ای انجام گردید. بذرها در گلدان های پلاستیکی کشت شده و پس از رشد جوانه ها، تعداد آنها شمارش شده و خصوصیات مختلف جوانه زنی (طول ریشه چه، ساقه چه و گیاهچه، بنیه بذر، درصد و سرعت جوانه زنی، وزن تر و خشک ریشه چه و ساقه چه)، اندازه گیری شده و اطلاعات بدست آمده با استفاده از تجزیه واریانس، آزمون دانکن و دانت مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمارها بر خصوصیات جوانه زنی و رشد گیاهچه شامل وزن تر ریشه چه و وزن خشک ساقه چه در سطح 5 درصد تاثیر معنی داری دارند و بر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، بنیه بذر، طول گیاهچه، طول ساقه چه در سطح یک درصد تاثیر معنی دار دارند. نتیجه بدست آمده مبین آن است که میان چهار تیمار کاشت، تفاوت معنی داری وجود دارد و عمق کاشت کمتر نسبت به عمق کاشت بیشتر بهتر می باشد. بنابراین توجه به عمق کشت در برنامه های اصلاح و احیای مراتع امری ضروری بوده و می تواند در موفقیت این برنامه ها نقش مهمی داشته باشد.
پرونده مقاله
هدف از این تحقیق بررسی رابطه بینسطح، تعداد بهره بردار و تعداد دام با تولید مرتع در طرح های مرتعداری می باشد. بدین منظور با مطالعه دقیق کتابچه طرحهای مرتعداری ییلاقی استان اصفهان، تولید مراتع، سطح مراتع، تعداد دام مجاز در زمان ممیزی و تعداد بهره بردار هر طرح استخراج گرد چکیده کامل
هدف از این تحقیق بررسی رابطه بینسطح، تعداد بهره بردار و تعداد دام با تولید مرتع در طرح های مرتعداری می باشد. بدین منظور با مطالعه دقیق کتابچه طرحهای مرتعداری ییلاقی استان اصفهان، تولید مراتع، سطح مراتع، تعداد دام مجاز در زمان ممیزی و تعداد بهره بردار هر طرح استخراج گردید. در مرحله بعد، با بازدیدهای صحرایی تعداد دام موجود هر طرح شمارش گردید. در مرحله آخر رابطه بین سطح مرتع، تعداد بهره بردار و تعداد دام (بصورت جداگانه و مشترک) با تولید مرتع در دو حالت (مراتع تک بهره بردار و مراتع بیش از یک بهره بردار) تجزیه و تحلیل شد. همچنین تولید مراتع تک بهره بردار با مراتع بیش از یک بهره بردار (مشاعی و شورایی) و تعداد دام مجاز با تعداد دام موجود در هر دو گروه مراتع مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج حاصله نشان داد تولید با سطح مرتع رابطه معنی دار منفی و با تعداد واحد دامی رابطه معنی دار هر دو گروه مراتع داشته اما با تعداد بهره بردار رابطه معنی دار ندارد. همچنین نتایج مقایسه تولید مراتع تک بهره بردار با مراتع بیش از یک بهره بردار نشان از عدم ارتباط معنی داری آنها بوده و تعداد دام مجاز با دام موجود در هر دو گروه مراتع اختلاف معنی دار داشتند. بنابراین با توجه به نتایج این تحقیق، می توان گفت که سطح مرتع و تعداد دام، عوامل مهم و تأثیرگذاری در تولید مرتع محسوب شده و انتخاب تعداد دام مجاز چرا کننده از مرتع با توجه به سطح و توان تولیدی مرتع می تواند یکی از گام‌های اساسی مدیریت و حفاظت از مراتع به شمار رود.
پرونده مقاله
