مقدمه : جلوگيري از انتشار مقاومتهاي دارويي يكي از مسائل مهم در جامعه است. اشریشیا کلی یکی از شایع ترین عوامل باکتریایی جداشده از عفونتهای ادراری و بیمارستانی میباشد. درمان عفونتهای ناشی از آن بدلیل کسب ژنهای مقاومت مشکل است. هدف از این مطالعه بررسی الگوی فنوتیپی و ژنوتیپی مقاومت آنتیبیوتیکی در سویههای بالینی اوروپاتوژنیک جداشده از بیماران دیابتی بود.
مواد و روشها: در این مطالعه 51 ایزوله بالینی اشریشیا کلی از بیماران دیابتی مراجعهکننده به آزمایشگاههای تشخیص طبی موردبررسی قرار گرفت. تایید ایزوله ها با استفاده از روشهای بیوشیمیایی و مولکولی بر اساس ردیابی ژن 16srRNA و مقاومت آنتیبیوتیکی ایزولهها با روش دیسک دیفیوژن و بررسی مولکولی ژن¬های مقاومت (qnr،tet A، tet B, aac (3)IIa و sul1 ) انجام شد.
یافته¬ها: بیشترین مقاومت نسبت به آمپی سیلین (66/66 درصد) و کمترین مقاومت نسبت به نیتروفورانتئین (96/1درصد) گزارش گردید. فراوانی ژنهای tet A، tet B،qnr ، sul 1 و aac (3)IIa به ترتیب 62/68 ، 7/64، 41/29، 21/39و 41/29 درصد گزارش گردید. در تجزیه و تحلیل آماری بین مقاومت به آنتیبیوتیک تتراسایکلین و ژنهای tet A، tet B ارتباط آماری معنی دار مشاهده گردید.
بحث: تشخيص به موقع سويههاي مقاوم در انتخاب درمان مناسب و جلوگيري از گسترش مقاومت، ضروري است. پیشنهاد میشود،بدلیل اهمیت درمان عفونتهاي ادراري، درمان با توجه به الگوي حساسیت و مقاومت منطقه صورت گیرد تا از ایجاد مقاومت دارویی و شکستهاي درماني که منجر به عارضه دارشدن عفونت میگردد، جلوگیري شود.
پرونده مقاله