هدف پژوهش حاضر، مطالعة موانع توسعة سیاسی در ایران با تأکید بر عدم مشارکت نخبگان دانشگاهی (مطالعة موردی: اساتید دانشگاههای لارستان) است. این پژوهش برحسب هدف، پژوهشی بنیادی و کاربردی و برحسب دادهها، مطالعهای کیفی است که در آن از روش پدیدارشناسی استفاده شده است. در اجرا چکیده کامل
هدف پژوهش حاضر، مطالعة موانع توسعة سیاسی در ایران با تأکید بر عدم مشارکت نخبگان دانشگاهی (مطالعة موردی: اساتید دانشگاههای لارستان) است. این پژوهش برحسب هدف، پژوهشی بنیادی و کاربردی و برحسب دادهها، مطالعهای کیفی است که در آن از روش پدیدارشناسی استفاده شده است. در اجرای این پژوهش، اطلاعات از طریق مصاحبه گردآوری شد.با بهرهگیری از روش نمونهگیری هدفمند و تکنیک اشباع نظری، آگاهیدهندگان کلیدی )20 نفر از استادان) برای شناسایی موانع توسعة سیاسی انتخاب شدند و ابزار استفادهشده، مصاحبة نیمهساختمند بود. تجزیهوتحلیل دادههای بهدستآمده از مصاحبههای انجامشده، با روش تحلیل مضمون صورت گرفت.طبق نتایج بهدستآمده از تحلیل مضمون در این پژوهش، ده مضمون پایه حاصل شد: نارسایی فرهنگی و آموزشی، ضعف فرهنگی، کژتابی نگرش افراد به توسعة سیاسی، ضعف اطلاعرسانی رسانهها، اشتغال و سیاستهای اقتصادی ناکارآمد دولتها، احساس محرومیت نسبی، ضعف سرمایة اجتماعی، موانع تاریخی، ضعف جامعة مدنی و عوامل سیاسی. درنهایت، این چهار مضمون سازماندهنده استخراج شد: موانع فرهنگی (نارسایی فرهنگی و آموزشی ، ضعف فرهنگی، کژتابی نگرش افراد به توسعة سیاسی و ضعف اطلاعرسانی رسانهها)، موانع اقتصادی (وضعیت اشتغال و سیاستهای اقتصادی ناکارآمد دولتها )موانع اجتماعی( احساس محرومیت نسبی ، ضعف سرمایة اجتماعی و ضعف جامعه مدنی) و موانع ساختاری (عوامل تاریخی و عوامل سیاسی).
پرونده مقاله