در عصر حاضر مفهوم تاب آوری شهری به یک اجماع جهانی برای دستیابی به توسعهی پایدار شهری تبدیل گردیده است. با توجه به اهمیت تابآوری شهری، هدف از تحقیق حاضر شناسایی مؤلفههای تأثیرگذار سرمایهی اجتماعی بر ارتقاء نظام مدیریت بحران و به تبع آن تحقق تابآوری در کلانشهر تبری چکیده کامل
در عصر حاضر مفهوم تاب آوری شهری به یک اجماع جهانی برای دستیابی به توسعهی پایدار شهری تبدیل گردیده است. با توجه به اهمیت تابآوری شهری، هدف از تحقیق حاضر شناسایی مؤلفههای تأثیرگذار سرمایهی اجتماعی بر ارتقاء نظام مدیریت بحران و به تبع آن تحقق تابآوری در کلانشهر تبریز میباشد. در این راستا، روش تحقیق از منظر هدف کاربردی و از منظر ماهیت تحلیلی-اکتشافی بوده، که بهمنظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدلسازی معادلات ساختاری در نرمافزار Amos استفاده شده است. جامعهی آماری تحقیق نیز شامل مدیران، مسئولان و کارشناسان مسائل مدیریت بحران شهری و همچنین نخبگان دانشگاهی میباشد که با استفاده از فرمول کوهن، حجم نمونهی آماری 200 نفر برآورد گردیده است. یافتههای تحقیق نشان میدهد که تأثیرگذاری متغیرهای سرمایهی اجتماعی یعنی هم پیوندی (درون سازمانی)، اتصالی (بین سازمانی) و مربوط کننده بر ارتقاء سازمانی و تحقق تابآوری به ترتیب 71/0، 65/0 و 58/0 بوده است. همچنین در بین متغیرهای فرعی بیشترین تأثیرگذاری مربوط به متغیرهای میزان آگاهی لازم برای مواجهه با بحرانها، میزان هم فکری درونسازی در مواجهه با بحرانها و وجود هماهنگی میان مراکز اخذ تصمیمها و فعالیتهای اجرایی میباشد که به ترتیب ارزش مدل ساختاری برای آنها 92/0، 89/0، 83/0 و 81/0 محاسبه شده است.
پرونده مقاله