مسئلهی مهم در توزیع عادلانه امکانات بهعنوان راهبرد عدالت اجتماعی، چگونگی توزیع خدمات و تواناییها بین نواحی شهری است. هدف پژوهش حاضر تحلیل و سنجش میزان نابرابری فضایی و اولویتبندی سکونتگاههای انسانی برای آمایش در سطح شهرهای استان خوزستان است. مقاله حاضر از نظر هدف چکیده کامل
مسئلهی مهم در توزیع عادلانه امکانات بهعنوان راهبرد عدالت اجتماعی، چگونگی توزیع خدمات و تواناییها بین نواحی شهری است. هدف پژوهش حاضر تحلیل و سنجش میزان نابرابری فضایی و اولویتبندی سکونتگاههای انسانی برای آمایش در سطح شهرهای استان خوزستان است. مقاله حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری دادهها اسنادی و کتابخانهای می-باشد. همچنین از مدلهای و تکنیکهای تصمیمگیری چند معیاره WASPAS ، TOPSIS ، آنتروپی شانون، مدل ادغام استفاده شده است. نتایج مدل WASPAS نشان میدهد که شهر اهواز با ضریب توسعه(612/0) در رتبه اول و شهر دزفول با ضریب توسعه(281/0) در رتبه دوم قرار دارد. محرومترین شهرها شامل: شهر قلعهخواجه با ضریب توسعه (016/0) بیستوششم و شهر هفتکل با ضریب توسعه(015/0) در رتبه بیستوهفتم قرار گرفته است. نتایج روش ادغام نشان میدهد که از مجموع 27 شهر منتخب 8 شهر در وضعیت پایدار قرار دارند. شش شهر در سطح نیمهپایدار و13 شهر استان خوزستان در وضعیت محروم قرار گرفته که نگاه ویژه مسئولان و مدیران استان را میطلبد.
پرونده مقاله