وظایف اخلاقی و قانونی سردبیر:
1. سردبیر مجله مسؤول اتخاذ تصمیم نهایی در پذیرش یا رد مقالات ارسالی است و این امر با کمک هیأت تحریریه و با رعایت مسائل مربوط به حق کپی‌برداری، سرقت علمی، و ... همچنین صلاحدید داوران انجام می‌گیرد.
2. سردبیر باید پیوسته در جهت ارتقاء سطح کیفی نشریه تلاش کنند .
3. سردبیر باید با برخورداری از آزادی و اختیار و با حفظ استقلال علمی، به انجام وظایف سردبیری از جمله پذیرش یا رد مقالات بپردازند و در این رابطه تحت تاثیر عوامل غیر علمی و غیرتخصصی قرار نگیرند.
4. قضاوت سردبیر در مورد مقالات، باید صرفاً براساس شایستگی علمی باشد. بنابراین، سوگیری شخصی یا در نظر گرفتن ملیت، جنسیت، مذهب و مسائل قومی، نژادی و سیاسی نباید ملاک رد و قبول مقالات به حساب آید.
5. سردبیر و هیأت تحریریه نباید اطلاعات مربوط به مقاله را جز برای داوران، نویسندگان و ویراستاران افشاء کنند.
6. آن بخش از مطالب مقالات ارسالی که منتشر نشده‌اند، نباید در پژوهش شخصی سردبیر و یا هیأت تحریریه استفاده شوند.
7. اطلاعات و یا ایده‌های محرمانه که از طریق ارزیابی مقالات کسب شده‌اند لازم است به طور محرمانه حفظ شوند و برای منافع شخصی استفاده نشوند.
8. سردبیر همیشه باید استراتژی‌هایی را به منظور بالا بردن کیفیت مقالات، پیشنهاد داده و اجرا کند.
9. سردبیر باید تلاش کند پاسخگوی نیازها و سوالات و درخواست های مخاطبان و نویسندگان باشد.
10. سردبیر باید در جهت آموزش اخلاق پژوهش به نویسندگان و مخاطبان کوشا باشد.
11. در انجام وظایف سردبیری معیارهای اخلاقی و عقلانی، تحت الشعاع نیازهای مالی قرار نگیرند.
۱2. سردبیر باید به اصلاحات پیشنهادی داوران و در مقابل، به پاسخهای مستدل و منطقی نویسندگان احترام بگذارد.
۱3. سردبیر موظف است متناسب با عنوان هر مقاله و با توجه به زمینه تخصصی، داورانی شایسته ای برای مقالات انتخاب کند.
۱4. سردبیر باید مراقب باشد مقاله مشمول کپی رایت و سرقت علمی نباشد.
سرقت علمی
** مطابق کمیته اخلاق بین المللی نشر (Cope) مراد از سرقت علمی این است که نویسنده مطالب یک اثر چاپ شده یا نشده (مقاله، کتاب، پایان نامه و ...) را (عینا یا با تغییر در عبارات، ولی با حفظ سبک نگارشی نویسنده اول، یا با عبارت و سبکی متفاوت)، یا ایده دیگران را بدون استناد به منبع اصلی، در مقاله خود ذکر کرده باشد.
***در سرقت علمی تفاوتی نمی کند نویسنده مطالب چاپ شده قبلی خود را بدون استناد به اثر اولیه مجددا به چاپ برساند یا مطالب چاپ شده یا چاپ نشده دیگران را. در هر صورت استفاده از اثار دیگران بدون آنکه به آنها ارجاع داده شود و تلقی آن به عنوان اثر خود، سرقت علمی محسوب می شود.
*** نشریه مبانی فقهی حقوق اسلامی تلاش دارد تا از هر نوع سرقت علمی در مقالات پیشگیری کند. از این رو همه مقالات، قبل از مرحله داوری، از طریق نرم افزار سمیم نور مشابهت یابی می‌شوند. در صورتی که مشخص شود در مقاله سرقت علمی صورت گرفته است، مقاله رد می شود.
***اگر بعد از انتشار مقاله مشخص شد نویسنده ای مرتکب سرقت علمی شده است مقاله از روی سایت مجله برداشته شده و هیات تحریریه در جریان قرار می‌گیرند و مراتب از طریق حقوقی مورد پیگرد قانونی قرار خواهد گرفت.