جنس Amaranthus از مهمترین گونههای گیاهی استان گلستان میباشند که بهطور عمده در زمینهاى قابل کاشت با بافت سبک تا سنگین، نفوذپذیرى مناسب و داراى مواد غذائى فراوان مشاهده مىشوند. چهار گونه L. A. viridis، A. albus L.، L. A. hybridus و L. A. retroflexus از جمله علفهاى ه چکیده کامل
جنس Amaranthus از مهمترین گونههای گیاهی استان گلستان میباشند که بهطور عمده در زمینهاى قابل کاشت با بافت سبک تا سنگین، نفوذپذیرى مناسب و داراى مواد غذائى فراوان مشاهده مىشوند. چهار گونه L. A. viridis، A. albus L.، L. A. hybridus و L. A. retroflexus از جمله علفهاى هرز پهنبرگى هستند که به طور وسیع در مزارع مختلف، به ویژه محصولات تابستانه مثل پنبه، سویا و ذرت و صیفیجاتی مانند خربزه، هندوانه و گوجهفرنگی و همچنین باغها، حاشیهٔ حصارها و زمینهاى بایر رشد میکنند. این آزمایش با استفاده از بذرهای برداشت شده تابستان (مردادماه) و پائیز (آبانماه) گونههای مذکور، در دمای 1±25 درجه سانتیگراد با 24 ساعت تاریکی تحت تیمار آب مقطر و جیبرلین ppm1000 انجام گرفته است. کمترین جوانهزنی، در بذرهای تابستان گونه A. viridis با آب مقطر و بیشترین آن نیز در همین گونه، با تیمار جیبرلین صورت گرفته است. در بذرهای پائیز، کمترین جوانهزنی در بذر A. viridis و بیشترین آن، در بذر retroflexus A. با تیمار جیبرلین مشاهده شده است. بیشترین اثر تیمار بذر با جیبرلین ppm 1000، در بذر تابستان گونه A. viridis با 7/46 درصد و بذر پائیز با 5/68 درصد افزایش مشاهده شده است. به طور کلی گونه A. viridis به تیمار جیبرلین و فاصله زمان برداشت بذر تا کاشت، بهترین پاسخ را داده است، این در حالی است که این تیمارها در گونه A. albus تقریباً هیچ اثر مثبتی در افزایش جوانهزنی، نداشته است.
پرونده مقاله