برنامهریزی استراتژیک در مدیریت شهری، با تدوین چشمانداز و اهداف، میتواند اقدامات هوشمندانهای برای مقابله با چالشها و مخاطرات محیطی فراهم کند. این فرآیند، با تعامل با نهادهای محلی و جوامع، تابآوری شهری را تقویت و پایداری آن را تضمین میکند. در این راستا پژوهش حاضر ب چکیده کامل
برنامهریزی استراتژیک در مدیریت شهری، با تدوین چشمانداز و اهداف، میتواند اقدامات هوشمندانهای برای مقابله با چالشها و مخاطرات محیطی فراهم کند. این فرآیند، با تعامل با نهادهای محلی و جوامع، تابآوری شهری را تقویت و پایداری آن را تضمین میکند. در این راستا پژوهش حاضر باهدف تأثیر فرایند برنامهریزی استراتژیک مدیریت شهری بر پایداری تابآوری در برابر مخاطرات محیطی تدوینشده است. پژوهش ازلحاظ هدف و ماهیت کاربردی و از جهت روش استنتاج و گرداوری داده¬ها توصیفی- تحلیلی می¬باشد. ابزار گرداوری دادهها شامل پرسشنامه فرایند برنامهریزی استراتژیک مدیریت شهری و پرسشنامه پایداری تاب¬آوری در برابر مخاطرات محیطی می¬باشد. جامعه آماری شامل کارشناسان معاونتهای مختلف شهرداری منطقه 12 تهران (591) میباشد که حجم نمونه در سطح 95 درصد اطمینان با استفاده از فرمول کوکران برابر با 250 نفر مشخص گردید. برای تجزیهوتحلیل داده¬ها از مدل سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزار AMOS26 استفادهشده است. نتایج پژوهش در بخش توصیفی نشان داد که وضعیت متغیرهای برنامهریزی استراتژیک مدیریت شهری با میانگین(22/3) و پایداری تاب¬آوری شهری با میانگین(07/3)، همراه با تمام شاخص¬های آن در بین دامنه 51/2 تا 5/3 یعنی سطح نیمه مطلوب قرار دارند. همچنین نتایج در بخش استنباطی با استفاده از معادلات ساختاری بیانگر این است که تأثیر فرایند برنامهریزی استراتژیک مدیریت شهری بر پایداری تابآوری در برابر مخاطرات محیطی شهرداری منطقه 12 تهران در سطح خطای 05/0=α معنادار است و با توجه به مقدار ضریب معنی¬داری(303/3) و ضریب مسیر (071/0) این رابطه مستقیم و معنادار می¬باشد؛ بنابراین برای نهادینه¬سازی برنامه¬ریزی استراتژیک در مدیریت شهری، باید زمینه¬سازی لازم فراهم گردد؛ تا بتوان همگام با استراتژی¬های جهانی شاهد شهرهای تاب¬آور و پایدار بود.
پرونده مقاله