بیماری پاخوره یکی از مهم ترین بیماری های گندم می باشد که توسط قارچ خاکزی Gaeumannomyces graminis ایجاد می شود. این پژوهش با هدف تعیین تأثیر گونه های قارچ میکوریز و متیل جاسمونات در القای مقاومت گندم آلوده به قارچ مذکور انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با آز چکیده کامل
بیماری پاخوره یکی از مهم ترین بیماری های گندم می باشد که توسط قارچ خاکزی Gaeumannomyces graminis ایجاد می شود. این پژوهش با هدف تعیین تأثیر گونه های قارچ میکوریز و متیل جاسمونات در القای مقاومت گندم آلوده به قارچ مذکور انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با آزمایش فاکتوریل با 32 تیمار در سه تکرار در شرایط گلخانه انجام گرفت. فاکتور اول وجود و عدم وجود بیمارگر، فاکتور دوم گونه های قارچ میکوریز شامل Glomus hoi، G. mosseae و G. intraradices و فاکتور سوم غلظت های متیل جاسمونات در مقادیر 0، 1/0، 5/0 و 5/1 میلی مولار بود. عوامل القا کننده مقاومت فوق الذکر در مرحله گیاهچه به خاک اطراف ریشه اضافه و در بازه های زمانی 24 و 120 ساعت میزان فنل اندازه گیری و روند تغییرات آن مورد بررسی قرار گرفت. میزان فعالیت فنل کل در اکثر تیمارهای سالم نسبت به تیمارهای بیمار القا شده بیشتر بود. میزان فنل کل در گیاهان بیمار با هر عامل القای مقاومت در بازه زمانی 120 ساعت بیشتر از میزان آن در بازه زمانی 24 ساعت بود ولی به طور کلی گیاهان سالم بیشترین میزان فنل کل در دو بازه زمانی 24 و 120 ساعت را داشتند. کاربرد G. intraradices همراه با غلظت 5/1 میلی مولار متیل جاسمونات بیشترین تأثیر را در القای مقاومت داشت و پیشنهاد می شود از این ترکیب در مرحله گیاهچه به عنوان کود بیولوژیک جهت القای مقاومت برای مقابله با بیماری پاخوره گندم استفاده شود.
پرونده مقاله
قارچ F. oxysporum. f.sp. sesami عامل بیماری زردی و پژمردگی کنجد یکی از بیمارگرهای مهم و خسارت زای این گیاه محسوب می شود. به‎دلیل عدم معرفی ارقام مقاوم نسبت به این بیمارگر، تا کنون روش های مدیریت بیماری بیشتر بر اساس روش های شیمیایی بوده است. کاربرد روش های شیمیایی م چکیده کامل
قارچ F. oxysporum. f.sp. sesami عامل بیماری زردی و پژمردگی کنجد یکی از بیمارگرهای مهم و خسارت زای این گیاه محسوب می شود. به‎دلیل عدم معرفی ارقام مقاوم نسبت به این بیمارگر، تا کنون روش های مدیریت بیماری بیشتر بر اساس روش های شیمیایی بوده است. کاربرد روش های شیمیایی مشکلات عدیده ی زیست محیطی را به‎همراه دارد. در این تحقیق جهت نیل به اهداف کشاورزی پایدار، اقدام به کنترل بیمارگر با استفاده از عصاره و هم‎چنین اوژنول گیاه میخک به عنوان ماده بیولوژیک گردید. با استفاده از غلظت های 25، 50، 75 و 100 درصد عصاره میخک میزان رشد قارچ به ترتیب به میزان 33/10، 36/11، 75/13 و 1/51 کاهش یافت. با استفاده از اوژنول با غلظت های فوق نیز رشد قارچ به ترتیب به میزان 75، 47/76، 83/79 و 85/81 درصد کاهش یافت. به نظر می رسد اوژنول ترکیب شیمیایی مهم و تأثیرگذار گیاه میخک در کنترل این بیمارگر باشد. مواد بیولوژیک به کار رفته هیچ اثر منفی بر جوانه زنی بذر کنجد نداشتند و تمام تیمارهای از این نظر با شاهد در یک گروه آماری قرار گرفتند.با توجه به این که این گزارش نخستین اقدام در بررسی کنترل F. oxysporum. f.sp. sesami با استفاده از مواد بیولوژیک عصاره و اوژنول گیاه میخک می باشد و نتایج درخور توجهی را نشان داده است، می توان این مواد را در طیف گسترده تر، در گلخانه و مزرعه آزمایش کرد، تا در صورت پاسخ قاطع، از آن به صورت تجاری و گسترده در کنترل بیماری زردی و پژمردگی کنجد استفاده کرد.
پرونده مقاله
گل جالیز از مهمترین گیاهان انگل، سالانه خسارت زیادی را به بسیاری از محصولات کشاورزی وارد می آورد. یافتن روش مناسب برای مهار رشد و خسارت این انگل همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. در این پژوهش اثر کشت مخلوط گلدانی سه نوع لوبیای قرمز، چیتی و چشم بلبلی با گوجه فرنگی بر چکیده کامل
گل جالیز از مهمترین گیاهان انگل، سالانه خسارت زیادی را به بسیاری از محصولات کشاورزی وارد می آورد. یافتن روش مناسب برای مهار رشد و خسارت این انگل همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. در این پژوهش اثر کشت مخلوط گلدانی سه نوع لوبیای قرمز، چیتی و چشم بلبلی با گوجه فرنگی بر کاهش خسارت گل جالیز مصری بر گوجه فرنگی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با هفت تیمار شامل اثر هر نوع لوبیا روی گل جالیز به شیوه کشت مخلوط گلدانی، هم در حضور گوجه فرنگی و هم بدون حضور میزبان و تیمار شاهد تنها با کشت مخلوط بذر گل جالیز و گوجه فرنگی در سه تکرار در شرایط گلخانه انجام شد. دو ماه پس از کاشت، ارتفاع، وزن خشک کل گیاه و وزن میوه گوجه فرنگی و همچنین ارتفاع و تعداد شاخه های گل جالیز اندازه گیری شد. کشت مخلوط لوبیای قرمز یا چیتی با گوجه فرنگی بیشترین تأثیر را بر افزایش ارتفاع، وزن خشک و محصول گوجه فرنگی داشت. هم چنین کشت انواع لوبیا تأثیر همسانی بر کاهش ارتفاع و تعداد شاخه های گل جالیز داشت. براساس یافته ها، کشت مخلوط انواع لوبیا توانایی بالایی در بهبود رشد میزبان و کاهش خسارت ناشی از گل جالیز دارد. بنابراین توصیه می شود در کشت گوجه فرنگی به منظور مهار گل جالیز مصری، کشت مخلوط انواع لوبیا مد نظر قرار گیرد.
پرونده مقاله