هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط حمایت اولیا با پیشرفت تحصیلی دانشآموزان با میانجیگری درگیری تحصیلی دانشآموز (عاطفی، شناختی، رفتاری) در مدارس ابتدایی دوره دوم منطقه دو تهران است. روش تحقیق، پیمایشی توصیفی و گردآوری داده ها از طریق پرسشنامه بوده است.
جامعه آماری شامل دانشآموزان مدارس ابتدایی منطقه دو تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۱ به تعداد ۱۱۰۶۲ نفر بود. تعداد ۳۹۶ نفر دانشآموز با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی چند مرحلهای انتخاب شدند. ضریب همبستگی 0.367 همبستگی متوسط بین متغیرهای درگیری تحصیلی، حمایت اولیاء و پیشرفت تحصیلی را نشان داد. شاخص نیکویی برازش مدل 0.41 (GOF) ، نشانگر برازش قوی مدل بود .
نتایج نشانگر همبستگی بین موُلفههای حمایت والدین و درگیری تحصیلی (β=0.031,p=0.000)، موُلفههای حمایت والدین و پیشرفت تحصیلی (بدون متغیر میانجی) (β=0.287,p=0.000) و بین موُلفههای درگیری تحصیلی با پیشرفت تحصیلی (β=0.420,p=0.000) بود. بعد از ورود متغیر میانجی درگیری تحصیلی رابطه حمایت والدین با پیشرفت تحصیلی دانشآموز (β=0.003,p=0.976) معنادار نشد. بنابراین درگیری تحصیلی بهطور کامل رابطه بین حمایت اولیا و پیشرفت تحصیلی را میانجیگری میکند.
پرونده مقاله